-''Κωνσταντίνε...'' είπα με κομμένη την ανάσα και λίγο γουρλωμένα τα μάτια μου, επειδή πήγε να μου βγάλει την μπλούζα. Γι'αυτό, τον έσπρωξα λίγο μακρυά μου.

''Συγνώμη... Εγώ δεν...''

-'' Όχι Εύα...'' με διέκοψε ''εγώ πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη. Παρασύρθηκα''.

Εγώ δεν μίλησα και χαμήλωσα το κεφάλι μου.

''Κοίταξέ με''! με πρόσταξε κι εγώ υπάκουσα.

''Σου υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να το ξανακάνω αυτό. Θα σε περιμένω. Δύο μήνες; Δύο μήνες! Δύο χρόνια; Δύο χρόνια''!

-''Σ'ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις, γιατί... θέλω να έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον σύντροφό μου για να το κάνω αυτό. Πρέπει να περάσει πολύς καιρός... Όχι ότι εσένα δεν σε εμπιστεύομαι... απλώς...''

-''Θες να είσαι χίλια τις εκατό σίγουρη , γιατί θα είναι η πρώτη σου φορά... Το καταλαβαίνω. Και μην στεναχωριέσαι γι'αυτό! Εγώ θα περιμένω. Πόσο; Δέκα χρόνια; Αν χρειάζεται θα περιμένω και δέκα χρόνια''!

Είχα συγκινηθεί πάρα πολύ από τα λόγια του. Πραγματικά... Με καταλαβαίνει τόσο πολύ, επειδή... με αγαπάει! Κοίτα να δεις.... Είπε ότι αν είναι ανάγκη θα με περιμένει και δέκα χρόνια! Δέκα χρόνια! Μισό... Σκέφτεται από τώρα για δέκα χρόνια μετά; Μαζί μου;

-''Σ'αγαπάω'' του είπα, γιατί... ειλικρινά δεν ήξερα τι άλλο να πω.

-''Κι εγώ σ'αγαπώ γλυκιά μου'' και με φίλησε γλυκά και απαλά.

Κωνσταντίνου POV:

-''Τελειώσαμε με την εργασία σου''; την ρώτησα και μου έγνεψε καταφατικά.

Πήγα να της πω αν ήθελε να μείνει μαζί μου μέχρι το απόγευμα, όμως... χτύπησε το κινητό μου. Το πήρα στα χέρια μου και είδα ότι με καλούσε ο πατέρας μου!

''Επιστρέφω αμέσως'' είπα στην Εύα και προχώρησα προς το δωμάτιό μου.

''Ναι'';

-''Γεια σου Κωνσταντίνε''.

-''Γεια σου πατέρα. Τι κάνεις'';

-''Εε.. Καλά είμαι''.

-''Η μαμά; Η Ελενίτσα'';

-''Καλά είναι κι'αυτές. Εσύ; Στην δουλεία είσαι'';

-''Δεν δουλεύω τα Σαββατοκύριακα'' του απάντησα.

-''Να σου πω γιε μου... Με εκείνο το θέμα που λέγαμε τις προάλλες τι θα γίνει'';

-''Τι τι θα γίνει''; τον ρώτησα απότομα, διότι κατάλαβα ποιο θέμα εννοούσε.

-''Πότε θα έρθεις στα Γιάννενα για να γνωριστείς καλύτερα με την Ιφιγένεια'';

-'' Άντε πάλι.. Πατέρα τα είπαμε αυτά, δεν θα τα ξαναλέμε''!

-''Γιατί το αρνείσαι κατηγορηματικά'';

-''Μου ζητάς να παντρευτώ μια κοπέλα που δεν αγαπώ και με ρωτάς γιατί το αρνούμαι'';

Ειλικρινά, είχα εκνευριστεί πάρα πολύ! Δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτό που μου λέει είναι παράλογο;

-''Κωνσταντίνε, κάνε το για'μας! Για την οικογένειά σου''! με παρακάλεσε.

-''Συγνώμη πατέρα... Αλλά δεν μπορώ. Τους λόγους τους ξέρεις. Στους επισήμανα ένα εκατομμύριο φορές''!

-''Μήπως υπάρχει και ένας ακόμη λόγος''; με ρώτησε καχύποπτα.

-''Τι εννοείς'';

-'' Έχεις μπλέξει με καμιά γκόμενα αυτόν τον καιρό'';

Δεν το πιστεύω ότι με ρωτάει κάτι τέτοιο! Νομίζει ότι η σχέση μου έχει να κάνει με τον γάμο;

-''Πατέρα... Θα το ξεκαθαρίσω στο μυαλό σου για τελευταία φορά! Το γεγονός ότι τα'χω, ή δεν τα'χω με κάποια, δεν έχει καμία σχέση με την άρνησή μου για αυτόν τον γάμο. Με συγχωρείς... αλλά πρέπει να κλείσω τώρα'' του είπα, γιατί είχα αφήσει τόση ώρα την Εύα μόνη της.

-''Ναι, κι εγώ πρέπει να κλείσω γιε μου. Να ξέρεις όμως... ότι το θέμα αυτό δεν τελείωσε''! μου τόνισε.

-''Εγώ αντιθέτως, το θεωρώ λήξαν''! και έκλεισα το τηλέφωνο.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και βγήκα έξω, πηγαίνοντας κοντά στην Εύα. 

Δεν θα κάτσω να σκεφτώ ούτε τον πατέρα μου ούτε τις ιδέες του. Τώρα, θα ασχοληθώ με την πριγκίπισσα μου.

Εύας POV:

-''Είναι όλα εντάξει''; ρώτησα τον Κωνσταντίνο όταν κάθισε δίπλα μου, επειδή μου φαινόταν ταραγμένος.

-''Ναι. Όλα είναι μια χαρά'' μου απάντησε.

-''Ααα.. Ωραία''.

Τι να κάνω τώρα; Τι να πω;

''Λοιπόν, τι θες να κάνουμε'';

Τότε γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου και μου είπε...

-''Θέλεις να δούμε μια ταινία'';

-''Αμέ''!

-''Ok... Τι ταινία προτιμάς'';

-''Ωωω.. Δεν έχω πρόβλημα'' είπα κουνώντας τα χέρια μου. ''Βλέπω όλα τα είδη εκτός από τα Thriller''.

-''Δεν σου αρέσουν οι ταινίες τρόμου πριγκίπισσα''; και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.

-'' Όχι... Με φοβίζουν''!

-''Μαζί μου δεν πρέπει να φοβάσαι κανέναν και τίποτα'' και με κοίταξε στα μάτια, ενώ εγώ του χαμογέλασα.

''Να σου πω την αλήθεια'' συνέχισε να λέει '' και εγώ όταν ήμουν μικρός, με τρόμαζαν κάτι τέτοια παιδικά. Εντάξει... Τότε στην τηλεόραση δεν δείχνανε πολλές σκηνές με αίματα. Το πολύ-πολύ κανέναν πόλεμο, κάτι τερατάκια...''

-''Εεεε... Τι να βάζανε στην εποχή του Νώε''; είπα κοροϊδευτικά και γέλασα.

Τι; Μόνο αυτός θα με πειράζει;

-''Τι είπες μικρή φραουλίτσα; Την εποχή του Νώε''; και άρχισε να με γαργαλάει στην κοιλιά.

-''Μη... Χαχα... Σταμάτα....'' τον παρακαλούσα μέσα από τα γέλια μου.

-''Για να καταλάβω... Με αποκαλείς γέρο''; με ρώτησε μ'ένα χαμόγελο και σταμάτησε να με γαργαλάει, πετώντας με πίσω στον καναπέ, καθώς αυτός ερχόταν από πάνω μου.

-''Εεμμ... Λίγο... Λιγουλάκι. Τόσο δα''.

-''Τόσο δα; Το ξέρεις το τραγούδι που λέει ότι ο παλιός είναι αλλιώς''; και πλησίασε το πρόσωπό του κοντά στο δικό μου.

-''Ναι'' του απάντησα χαμογελώντας.

-''Και'';

-''Το τραγούδι έχει απόλυτο δίκιο'' ψιθύρισα και ο Κωνσταντίνος με φίλησε με πάθος για αρκετά λεπτά.

Μόλις ελευθέρωσε τα χείλη μου από τα δικά του, σηκωθήκαμε όρθιοι και πήγαμε δίπλα από την τηλεόραση, σε μια γωνίτσα, όπου υπήρχαν τα DVD και τα CD.

-''Κοίτα... Δεν έχω πολλές ρομαντικές ταινίες...''

-''Ωωω.. Δεν πειράζει'' τον διέκοψα, ενώ κοιτούσαμε τα DVD. ''Εξάλλου σου είπα. Βλέπω σχεδόν τα πάντα. Εσένα ποια ταινία σου αρέσει'';

-''Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ αυτή'' και μου έδειξε ένα DVD με τίτλο <<Πολύ σκληρός για να πεθάνει>> ''και αυτή'' είπε, δείχνοντας μου το <<The Matrix>>.

To Matrix το ήξερα. Το είχα ξαναδεί και μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά καλή ταινία για τα δικά μου γούστα. Αλλά... το <<Πολύ σκληρός για να πεθάνει>>.... Δεν το ήξερα. Και για να βλέπω στους ηθοποιούς τον Bruce Willis, σημαίνει ότι έχει πολύ ξύλο.

-''Εεεε......''

-''Επειδή όμως παρατηρώ ότι δεν τρελαίνεσαι και πολύ για αυτές τις δύο, θα ήθελες να δούμε..'' και αρχίσαμε να ψάχνουμε τα DVD, όταν εγώ έπιασα ένα και πετάχτηκα λέγοντας...

-''Το <<Jurassic World>>''! 

-''Τέλεια ιδέα''.

Πριν βάλουμε την ταινία, πήγαμε με τον Κωνσταντίνο στην κουζίνα και φτιάξαμε δύο sandwiches για μεσημεριανό.

Μόλις τελείωσε το έργο, κάθισα μια ώρα ακόμα μαζί του και στις 17:00 έφυγα. Επέμεινε να με πάει αυτός σπίτι μου, όμως αρνήθηκα ευγενικά, γιατί κι'αυτός έπρεπε να ξεκουραστεί. Αν και... ήθελα να μείνω κι'άλλο. Ειλικρινά, νομίζω ότι δεν θα τον χορτάσω ποτέ!

------------------------------------------------------------------------------------------

Καλησπέρα σας! 

Μικρούλι το σημερινό κεφάλαιο, αλλά καλό.

Και η Εύα... του το ξεκαθάρισε από την αρχή... Πρέπει να περάσει πολύς καιρός για να νιώσει έτοιμη. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό θα πρέπει να λένε όλες οι κοπέλες στα αγόρια τους. Και αν αυτά δεν έχουν υπομονή.... ώρα τους καλή και ο κώλος τους γυαλί!

Ορίστε! Συγχύστηκα πάλι και εκφράστηκα απρεπώς... Τρομάρα μου....

Τα λέμε... Μέχρι την επόμενη φορά.... Kisses!