Είχαν περάσει τέσσερις μέρες από εκείνο το μεσημέρι που πήραν τηλέφωνο την Στέλλα και της ανακοίνωσαν ότι είχε πάρει τον ρόλο της Χωριατοπούλας. Ήμουν πραγματικά πάρα πολύ χαρούμενη για την φίλη μου και σίγουρα αυτή η θεατρική παράσταση θα την βοηθούσε με τις σπουδές της, αλλά και θα ήταν ένα μεγάλο προβάδισμα για την καριέρα της ως ηθοποιός.

Σήμερα ήταν Σάββατο και η Στέλλα μας είχε προσκαλέσει, εμένα και την Βαλεντίνα, στο θέατρο, στο Πόρτο Ράφι, για να παρακολουθήσουμε την δεύτερη πρόβα του θιάσου.

-''Κορίτσια εδώ''! μας φώναξε η Στέλλα, σηκώνοντας το χέρι της ψηλά για να την δούμε, ενώ στο άλλο κρατούσε πολλά συρραμμένα χαρτιά, που έμοιαζαν με χοντρό βιβλίο. Μάλλον θα ήταν το σενάριο.

-''Γεια σου Στέλλα''!

-''Γεια σου Βαλεντίνα μου''! και την αγκάλιασε.

''Εύα μου''! και ήρθε και η δική μου σειρά.

-''Είσαι χαρούμενη''; την ρώτησε η Βαλεντίνα.

-''Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη''! είπε ελευθερώνοντας τα χέρια της από πάνω μου.

-''Και το θέατρο είναι πολύ όμορφο''! είπα μ'ένα χαμόγελο.

-''Και πολύ μεγάλο'' συμπλήρωσε η Βαλεντίνα.

-''Ισχύει. Περπατούσαμε μέσα στον χώρο σαν χαμένες''!

-''Ναι'' συμφώνησε η Στέλλα γελώντας.

''Ελάτε να σας δείξω που θα καθίσετε'' και εμείς την ακολουθήσαμε. Όμως...

-''Βρε, βρε, βρε... Σαν τα χιόνια. Έφερες και τις φίλες σου σήμερα'';

Ναι... Πέσαμε μούρη με μούρη με την Αφροδίτη και την Τζένη. Η Μήνα δεν ήταν μαζί τους.

-''Τις έφερα Αφροδίτη μου για να σου κάνουν παρέα. Να μην είσαι μόνη σου... Τώρα που δεν πήρες τον ρόλο...'' είπε ειρωνικά η Στέλλα και ένα τεράστιο χαμόγελο στόλισε τα χείλη της.

-''Δεν τον πήρες τον ρόλο''; ρώτησα την Αφροδίτη.

-''Προφανώς οι κριτές δεν είχαν καθόλου γούστο! Έτσι κι'αλλιώς... τον ρόλο μιας Βασιλοπούλας έχασα''.

-''Ναι, αλλά η Τζένη... κέρδισε τον ρόλο της νεράιδας'' απευθύνθηκε σ'εμένα και στην Βαλεντίνα η Στέλλα.

-''Αλήθεια Τζένη''; την ρώτησα ενθουσιασμένη, γιατί πραγματικά χάρηκα γι'αυτήν.

-''Ναι'' απάντησε κοφτά.

-''Μπράβο! Συγχαρητήρια''! της συνέχαιρε η Βαλεντίνα.

-''Σ'ευχαριστώ'' της απάντησε, χωρίς να έχει καμία ιδιαίτερη έκφραση στο πρόσωπό της.

-''Λοιπόν, καθίστε και απολαύστε την πρόβα''! είπε γεμάτη χαρά η κολλητή μου και κατευθύνθηκε προς το μέρος της Κάρμεν Ρουγγέρη και της Χριστίνας Κουλουμπής.

-''Να μην ξεχάσουμε στο τέλος να πάρουμε αυτόγραφα'' μου υπενθύμισε η Βαλεντίνα, ενώ ακουμπούσε την τσάντα της στην διπλανή θέση που ήταν άδεια.

-'' Έχεις δίκιο''. 

Η πρόβα δεν είχε αρχίσει. Απ'ότι κατάλαβα θα ξεκινούσε σε πέντε λεπτά, γιατί έτσι άκουσα να λέει η Τζένη στην φίλη της.  Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό μου. Το έβγαλα από την τσάντα μου, είδα ότι με καλούσε ο Κωνσταντίνος και του απάντησα.

-''Παρακαλώ''; είπα μ'ένα χαμόγελο.

-''Καλημέρα ομορφούλα''!

-''Καλημέρα''!

-''Πού σε πετυχαίνω αυτή την ώρα''; με ρώτησε.

-''Είμαι στο θέατρο μαζί με την Βαλεντίνα για να παρακολουθήσουμε την πρόβα της Στέλλας'' του εξήγησα.

-''Ξεκινήσανε τόσο γρήγορα τις πρόβες'';

-''Αφού βρήκανε όλους τους ηθοποιούς  που αναζητούσαν, γιατί να το καθυστερήσουνε'';

-''Σωστά... Να σε ρωτήσω μικρή μου πριγκίπισσα... Όταν τελειώσετε, θέλεις να έρθω να σε πάρω και να πάμε σπίτι μου; Να δεις πώς είναι'';

-''Ααα... Ωραία... Εγώ θέλω και μάλιστα πολύ, αλλά είναι εδώ και κάποιες άλλες κοπέλες από το Πανεπιστήμιο και αν μας δουν...''

-''Ναι... Κατάλαβα. Κοίτα, μπορούμε να βρεθούμε στο πίσω μέρος του θεάτρου και μετά να πάμε σπίτι μου''.

-''Αααα.. κι'αυτό γίνεται''.

-''Τότε θα περιμένω να τελειώσει η πρόβα για να με πάρεις τηλέφωνο''.

-''Εντάξει''.

-''Τα λέμε σε λίγο μικρή μου'' μου είπε γλυκά.

-''Τα λέμε''.

-''Σε φιλώ''.

-''Και εγώ'' του απάντησα και κλείσαμε τα κινητά μας.

*** 

-''Φτάσαμε''! είπε γεμάτος χαρά ο Κωνσταντίνος.

Ανοίξαμε τις πόρτες του αυτοκινήτου και βγήκαμε έξω. Προχωρήσαμε προς την πολυκατοικία όπου έμενε, άνοιξε την εξώπορτα με τα κλειδιά του, και κατευθυνθήκαμε προς το ασανσέρ. Μπήκαμε μέσα, ο Κωνσταντίνος πάτησε το κουμπί 5 και οι σιδερένιες πόρτες έκλεισαν.

-''Κωνσταντίνε''; είπα λίγο διστακτικά.

-''Πες μου αγάπη μου'' και τοποθέτησε το χέρι του γύρω από την μέση μου.

-''Συγνώμη... απλώς έχω μία εργασία στο μάθημα της Παιδικής Λογοτεχνίας και την είχα φέρει μαζί μου για να την ολοκληρώσω στην πρόβα της Στέλλας, αλλά δεν πρόλαβα'' και τότε φτάσαμε στον πέμπτο όροφο και βγήκαμε από το ασανσέρ.

''Γι'αυτό, μήπως θα μπορούσα να την τελειώσω τώρα; Δυο ερωτήσεις μου έχουν μείνει'' του έλεγα και τον κοιτούσα στα μάτια, σαν να τον παρακαλούσα.

-''Φυσικά και να την κάνεις'' είπε και έβαλε τα κλειδιά στην κλειδαρότρυπα του διαμερίσματός του.

'' Άλλωστε, θα μπορούσα να σε βοηθήσω κι εγώ για να τελειώσεις πιο γρήγορα'' και περάσαμε την ανοιχτή πόρτα και μπήκαμε στο διαμέρισμά του.

-''Σου υπόσχομαι, ότι το πολύ σε ένα τέταρτο θα έχω τελειώσει''.

-''Ευάκι, μην αγχώνεσαι''! μου είπε ο Κωνσταντίνος με ένα χαμόγελο.

-''Εντάξει'' και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

-''Λοιπόν'' ξεκίνησε να λέει, τοποθετώντας τα κλειδιά του στην τσέπη του μπουφάν του.

''Τι θα πιεις'';

-''Λίγο νεράκι αν γίνεται'' είπα ντροπαλά.

-'' Ότι θέλει το κορίτσι μου''! και μου έδωσε ένα φιλί στο στόμα.

''Βολέψου σαν το σπίτι σου'' έβγαλε το μπουφάν του και τον είδα να πηγαίνει στην κουζίνα.

Όπως καθόμουν στον καναπέ, παρατήρησα ότι το σπίτι του ήταν αρκετά μεγάλο για έναν άντρα που έμενε μόνος του. Έβγαλα το κοντό, μπορντό μπουφανάκι μου και στην συνέχεια έβγαλα από την τσάντα μου το μυθιστόρημα του "Μικρού Πρίγκιπα", έναν στυλό και το φύλλο εργασίας που μας είχε δώσει η κ. Μπαλάφα.

Κωνσταντίνου POV:

Μόλις βγήκα από την κουζίνα, την είδα να βάζει πάνω στον καναπέ το βιβλίο της και έναν στυλό.

-''Τι εργασία είναι αυτή που σας έχουν αναθέσει''; ρώτησα την Εύα, όταν έφτασα κοντά της και ακούμπησα το ποτήρι με το νερό στο στρογγυλό τραπεζάκι του σαλονιού.

-''Είναι μια εργασία στο μάθημα της Παιδικής Λογοτεχνίας για τον "Μικρό Πρίγκιπα" και η καθηγήτρια μας έχει δώσει αυτό το φύλλο εργασίας'' και μου το έδειξε ''και εμένα μου έχουν μείνει δύο ερωτήσεις''.

Εγώ τότε πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του "Μικρού Πρίγκιπα", το οποίο η Εύα το είχε γεμίσει με συνδετήρες, και άρχισα να το ξεφυλλίζω.

-''Και ποιες είναι αυτές οι ερωτήσεις''; ρώτησα.

-''Η πρώτη λέει: <<Ποιο είναι το βασικό μήνυμα του βιβλίου>>; και η δεύτερη <<Τι συμβολίζει το τριαντάφυλλο>>'';

-''Μάλιστα'' είπα αναστενάζοντας και κάθισα δίπλα της.

''Ευτυχώς που έχεις βάλει λίγους συνδετήρες'' και γέλασα.

-'' Έλα μωρέ, μην με κοροϊδεύεις''! και με σκούντηξε ελαφρώς με την παλάμη του χεριού της, σμίγοντας τα φρύδια της .

''Αφού, σχεδόν τα πάντα μου φαινόντουσαν σημαντικά''!

Εγώ εντωμεταξύ, συνέχιζα να ξεφυλλίζω το βιβλίο, έχοντας ένα χαζό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου.

''Συγνώμη... Το εννοούσες όταν έλεγες ότι θα με βοηθήσεις'';

-''Εννοείτε! Έτσι κι'αλλιώς αν το κάνουμε μαζί θα τελειώσεις πιο γρήγορα''.

-''Σ'ευχαριστώ'' μου είπε μ'ένα υπέροχο χαμόγελο και εγώ την φίλησα. Δεν ξέρω.... αλλά όταν την φιλάω, νιώθω γεμάτος ζωή. Λες και η Εύα ήταν ένα χαμένο κομμάτι της καρδιάς μου και το ξαναβρήκα.

-''Λοιπόν... Σοβαρευόμαστε τώρα''! είπα μ'ένα υποτιθέμενο σοβαρό, αυστηρό ύφος.

-''Yes sir''! είπε κοροϊδευτικά η Εύα, κάνοντας τον στρατιώτη.

-''<<Ποιο είναι το βασικό μήνυμα του βιβλίου>>'';

-''Το βασικό μήνυμα του βιβλίου'' ξεκίνησε να λέει η Εύα, ενώ ταυτοχρόνως έγραφε ότι έλεγε φωναχτά για να το ακούω κι εγώ '' είναι η σημασία που έχει να αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα γύρω του.... με την καρδιά και την ψυχή, χωρίς να παρασύρεται από όσα βλέπει. Εεεε... Η δυνατότητα να βλέπει κανείς πέρα από την ύλη, πέρα από τα δεδομένα, αποτελεί σημαντικό στοιχείο της ζωή του ανθρώπου. Τι άλλο να γράψω'';

-''Μπορείς να πεις ότι τα πράγματα που αξίζουν.... βρίσκονται κρυμμένα και... επειδή οι άνθρωποι έχουν εμπιστοσύνη στο τι βλέπουν, αυτό τους οδηγεί... τους οδηγεί...'' σταμάτησα να μιλάω και προσπαθούσα να σκεφτώ.

-''Τους οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα''! πετάχτηκε η Εύα.

-''Ναι, αυτό... Αν με άφηνες λίγο ακόμα να σκεφτώ θα το έβρισκα''! είπα σαν στεναχωρημένο παιδάκι, επειδή το μάλωσαν οι γονείς του.

-''Νόμιζα ότι εσύ βοηθάς εμένα, όχι εγώ εσένα'' είπε, σηκώνοντας το δεξί της φρύδι. '' Άλλωστε, είπαμε να τελειώσουμε γρήγορα''.

-''Ναι παραπονιάρικο μου''! την κορόιδεψα και την φίλησα στο μάγουλο, περνώντας το χέρι μου γύρω από τους ώμους της, αφού ακουμπούσαμε και οι δύο τις πλάτες μας στο πίσω μέρος του καναπέ.

-''Τώρα... θα γράψω μέσα σε εισαγωγικά την φράση <<Δεν βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια>>, και στην συνέχεια θα πω ότι το μάθημα που δίνει η αλεπού, αλλάζει τον τρόπο σκέψης του Μικρού Πρίγκιπα και είναι πλέον έτοιμος να σταματήσει τις περιπλανήσεις του και να επιστρέψει πίσω στον πλανήτη του, πίσω στο τριαντάφυλλο του, γιατί ο δεσμός που έχει αναπτύξει μαζί του αποτελεί..''

-''Σιγά-σιγά βρε Εύα... Δεν μας κυνηγάει κανείς'' την διέκοψα, επειδή αυτά που έλεγε τα έγραφε πολύ γρήγορα.

-''Εεεε... Εντάξει, συγνώμη.... Ορίστε... Που είχα μείνει τώρα'';

-''Χαχα... Εκεί που ο δεσμός που έχει αναπτύξει ο Πρίγκιπας με το τριαντάφυλλο του αποτελεί...''

-''Αααα... Ναι.. αποτελεί.... το παράδειγμα μιας σχέσης ζωής''.

-''Το παράδειγμα μιας σχέσεις ζωής''; ρώτησα και την κοίταξα.

-''Ναι'' απάντησε κοιτάζοντας με λίγο μπερδεμένη, γιατί μάλλον απόρησε με την ερώτησή μου.

-''Και... ποιο είναι δηλαδή το μυστικό αυτής της σχέσης'';

-''Γιατί ρωτάς'';

-''Γιατί πιστεύω ότι πρέπει να το γνωρίζουμε και εμείς οι δύο αυτό το μυστικό, για να μείνουμε για πάντα μαζί'' της είπα με ειλικρίνεια. 

Πραγματικά, δεν έχω ξαναγαπήσει τόσο πολύ στην ζωή μου! Ναι... Την Εύα δεν την έχω απλά ερωτευτεί... Την έχω αγαπήσει. Έβλεπα ότι ήθελε να με φιλήσει, αλλά δεν το έκανε. Ούτε εγώ όμως το έκανα. Θέλω να το κάνει αυτή! Θέλω να παίρνει πρωτοβουλίες από μόνη της!

-''Λοιπόν..'' ξεροκατάπιε και κοίταξε μπροστά της ''Γνωρίζει ότι το τριαντάφυλλο του δεν έχει την επιθυμητή συμπεριφορά, αλλά αντιλαμβάνεται ότι αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που προσφέρεις και όχι το αντάλλαγμα που θα σου δοθεί'' και γύρισε το κεφάλι της προς το φύλλο εργασίας της. Ναι... Φυσικά και κατάλαβα ότι ντράπηκε.

-''Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η προσφορά...'' μονολόγησα, ενώ το κορίτσι μου έγραφε, αυτά που μόλις είπε, στο χαρτί.

-''Ωραία... Και τώρα η δεύτερη ερώτηση'' είπε σιγανά.

''Εεεμ... Η παρουσία του τριαντάφυλλου στο έργο... είναι πολύ σημαντική, αν και παρουσιάζεται μόνο σε μερικές σελίδες'' ξεκίνησε να λέει, καθώς εγώ άφηνα το μυθιστόρημα πάνω στο τραπεζάκι. ''Ο εγωιστικός του χαρακτήρας με τις παραξενιές και τις απαιτήσεις, οδηγούν τον Μικρό Πρίγκιπα στην απόφαση να εγκαταλείψει τον πλανήτη του και να περιπλανηθεί στο σύμπαν. Ταυτοχρόνως, η νοσταλγία του Μικρού Πρίγκιπα για το δικό του, μοναδικό τριαντάφυλλο, είναι η αιτία της επιθυμίας του για επιστροφή. Η επιλογή του λουλουδιού να είναι τριαντάφυλλο... ίσως... να συνδέεται και με τον συμβολισμό του ως λουλούδι της αγάπης''.

Εκείνη την στιγμή η Εύα έκανε μια παύση. Σταμάτησε να γράφει, σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε. Τα μάτια της είχαν γίνει υγρά. Εγώ τότε κουνήθηκα από την θέση μου και πήγα πιο κοντά της.

''Αυτό το λουλούδι έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά'' συνέχισε να λέει ''μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Έτσι, ο Μικρός Πρίγκιπας αντιλαμβάνεται ότι <<την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια>> και ότι... η αγάπη στηρίζεται στην υπευθυνότητα για τον άλλον'' και χαμήλωσε το βλέμμα της.

Εγώ όμως της σήκωσα το κεφάλι, βάζοντας τις παλάμες μου αντίστοιχα στα μάγουλά της, λέγοντας...

-''Αυτό πρέπει να ξέρεις και εσύ. Εφόσον σε αγαπάω, είμαι υπεύθυνος για την χαρά σου και για την λύπη σου... Και επίσης... θέλω να ξέρεις, ότι σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή που σε είδα, γιατί εμπιστεύτηκα και άκουσα την καρδιά μου... όχι τα μάτια μου'' και με δάκρυα στα μάτια η Εύα με πλησίασε και με φίλησε.

Αλήθεια... Εννοούσα κάθε πρόταση, κάθε λέξη, κάθε συλλαβή από όσα της είπα, γιατί αυτά τα λόγια βγήκαν από την καρδιά μου.

------------------------------------------------------------------------------------------

Τι ρομαντικούλι το σημερινό μας κεφάλαιο! 

Πάντως πραγματικά, "Ο Μικρός Πρίγκιπας" πιστεύω ότι είναι το αριστούργημα της γαλλικής λογοτεχνίας και ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα του κόσμου, γιατί μιλάει για την στάση του ανθρώπου προς την φύση, προς τα υλικά αγαθά, για την φιλία και για την αγάπη.

Please... αφήστε τα σχόλια σας και τις ψήφους σας!

Till next one... KEEP CALM AND LOVE!