Λέξη δεν έβγαλε κατά την διαδρομή της επιστροφής αλλά ούτε και σαν έφτασαν σπίτι. Ο Άζραελ προσπάθησε να της εξηγήσει πως ανάλογα τη περίσταση έπαιρνε διαφορετικά τις ψυχές μα δεν την έπεισε. Η Ιζαμπέλ είχε πάθει σοκ με τη βιαιότητα που ασκήθηκε σε εκείνο τον άντρα. Δεν ήταν θυμωμένη. Έμοιαζε περισσότερο με απογοήτευση. Από την άλλη ο Άζραελ ένιωσε πως είχε γκρεμίσει όσα προσπαθούσε να χτίσει.
Το συμβόλαιο δεν είχε τελειώσει αλλά κάπου βαθιά μέσα του το ήξερε πως δεν θα άντεχε να πάρει τη ψυχή της.

"Μαλώσατε;" Ο Ντάνιελ μπήκε στο γραφείο κρατώντας δύο καφέδες και ο Άζραελ στριφογυρισε το βλέμμα.

"Τι να σου εξηγώ τώρα... Νόμιζα πως θα ήταν καλό να με δει με το Πάτρικ . Ίσως έκανα λάθος"

"Δεν καταλαβαίνω τι σε έχει πιάσει μαζί της. Γιατί δηλαδή έπρεπε να σε δει; Είναι εχθρός Άζραελ. Και δυστυχώς νομίζω πως για κάποιο λόγο έχεις αρχίσει να το ξεχνάς..."

"Τίποτα δεν έχει αποδειχθεί ακόμα Ντάνιελ. Δεν έχουμε ιδέα τι αντιμετωπίζουμε. Τέλος πάντων. Βολεύτηκε ο Τρέβορ;"

Ο Ντάνιελ έκανε μια γκριμάτσα αγανακτισης

"Ναι. Βολεύτηκε και μάλιστα ασφάλισε και το δωμάτιο του!! Η Λόρι θέλησε να του πάει το γεύμα μα επειδή δεν ένιωθε καλά το πήγα εγώ. Δεν μπορούσα να βάλω πόδι μέσα στο δωμάτιο. Δεν μου αρέσει σου λέω! Κάτι περίεργο έχει πάνω του!"

Ο Άζραελ παρέμεινε σοβαρός.

"Λίγη υπομονή θέλει μόνο. Θα ανέβω σε λιγάκι να τον δω. Ίσως έκανε κάποιο κύκλο προστασίας γιατί δεν μας εμπιστεύεται. Μη το παίρνεις στραβά. Εκτός αυτού, μη ξεχνάς ποιος είμαι..." τόνισε τις τελευταίες του λέξεις "Νομίζω τώρα τελευταία δεν έχεις συναίσθηση των δυνατοτήτων μου... Ξεχνάς Ντάνιελ;"

"Φυσικά και όχι! Όμως δεν ξεχνάω πως είμαστε στη μέση ενός άγνωστου πολέμου και θέλω το κωλο μας καλυμμένο. Κάτι που ίσως εσύ ξεχνάς και όχι εγώ. Όπως και να έχει.... Πρέπει να βγω για να πάρω κάποια πράγματα. Άδειο είναι το σπίτι.

"Γιατί δε παίρνεις και τη Λόρι μαζί; Της χρειάζεται νομίζω λίγο καθαρός αέρας..."

"Τρελάθηκες εντελώς ;" του είπε έκπληκτος "Να βάλω μπελά πάνω στο κεφάλι μου θέλεις; Δεν έχει σταματήσει τη φλυαρία! Εκτός αυτού το μόνο που μου λείπει τώρα είναι να με βομβαρδίσει με ερωτήσεις!"

"Ερωτήσεις;"

"Ναι... Νιώθει πως την αποφεύγεις. Τη πηδηξες σωστά; Δε καταλαβαίνω λοιπόν γιατί νιώθει έτσι..."

"Και ποια η διαφορά με το σεξ; Σεξ η όχι πάντοτε έτσι ήταν. Δεν καταλαβαίνω γιατί να ρωτάει ..."

"Ούτε εγώ. Κάνατε σεξ, πήρε την επιβεβαίωση οπότε δε βγαζει νόημα. Εφαγες όταν έγινε;..."

"Όχι. Δεν είχα όρεξη για αυτό. Λοιπόν, ας μη το καθυστερουμε. Πήγαινε να ετοιμαστείς κι εγώ θα ξαπλώσω λιγάκι. Ήταν μεγάλη μέρα"

"Πολύ καλά. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά με εκείνο το τύπο. Δεν τον εμπιστεύομαι και όπως ξέρεις το ένστικτο μου δύσκολα κανει λάθη..."

"Μην ανησυχείς. Ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου .."

"Εν τω μεταξύ δεν είχαμε κανένα άλλο θάνατο. Το πρόσεξες; Τις τελευταίες 3 μέρες τουλάχιστον.
Ίσως να ήταν συμπτώσεις. Εννοώ σίγουρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάτι αλλά ίσως δεν έχει να κάνει με τους άλλους ..."

"Και γιατί να έχει να κάνει με εμάς και όχι με τους άλλους δηλαδή;"

"Δεν ξέρω. Απλές υποθέσεις κάνω.."

"Καλά. Πήγαινε τώρα γιατί σκοπεύω να βγω πάλι το βράδυ και θέλω να ξεκουραστώ ..."

Ο Ντάνιελ έφυγε και ο Άζραελ περίμενε υπομονετικά ώσπου να ακούσει το αυτοκίνητο. Μάζεψε τα πράγματά του, κλείδωσε το συρτάρι και ανέβηκε επάνω. Σταμάτησε έξω από το δωμάτιο του Τρέβορ , άνοιξε και χωρίς να αντιμετωπίσει καμία δυσκολία μπήκε μέσα.

"Κύκλος προστασίας ε;" αποκρίθηκε και ο Τρέβορ γύρισε ατάραχος προς το μέρος του.

"Έχεις να μου προτείνεις κάποια καλύτερη ιδέα;"

"Η αλήθεια είναι πως όχι. Όπως και να έχει , έμειναν δέκα ημέρες. Δεν ξέρω κατά πόσο θα υπάρχει αποτέλεσμα ύστερα από τα σημερινά. Ούτε να με βλέπει δε θέλει..."

"Και τι ήθελες να κάνει δηλαδή; Σου είπα όταν ήρθα πως ήταν κακή ιδέα να τη πάρεις μαζί. Εσύ επέλεξες να μη με ακούσεις"

"Ήθελα απλά να καταλάβει Σεργκέι. Νομίζεις ότι για μένα ήταν εύκολο; Περίμενα αντίδραση αλλά όχι τόσο μεγάλη. Τελικά αυτή η γυναίκα συνεχώς με μπερδεύει..."

"Αυτή είναι η δουλειά της... Λοιπόν; Τι σκέφτεσαι να κάνεις;"

"Δεν ξέρω. Εκτιμώ τη κίνηση σου να μου φέρεις αυτά τα στοιχεία βάζοντας τον εαυτό σου σε κίνδυνο αλλά ξέρεις γιατί ήρθα σωστά ;"

"Φυσικά. Πόσα να προλάβουμε εξάλλου να πούμε έξω στη πόρτα. Πάντως δε παραδέχομαι... Με κατάλαβες αμέσως!"

"Νομίζω ότι δε χωρούσε αμφιβολία για το αν είμαι σε θέση να καταλάβω το ίδιο μου το είδος... Έχω λάθος;"

Ο Σεργκέι κούνησε το κεφάλι ανοίγοντας παράλληλα το χαρτοφύλακα

"Κανένα. Εκεί βασιζομουν και εγώ είναι η αλήθεια"

"Και ποιος σου έκανε τη μούρη έτσι; Δε μπορούσες να διαλέξεις ένα πιο φιλικό πρόσωπο; Σαν ανάποδο γαμωτο είσαι!"

"Τουλάχιστον κάνει δουλειά. Μέχρι να τελειώσουμε. Μετά θα ζητήσω κάποιο διαφορετικό. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα μας τώρα. Όπως σου εξήγησα στη πόρτα, βρήκα αυτά πριν δεχθώ επίθεση. Αν και το πλάσμα ήταν αρκετά δυνατό, δεν κατάφερε να με διαλύσει εντελώς και όταν με βρήκε ο Μαξ, η αύρα μου ήταν ακόμα ζωντανή. Νομίζω πως χάνει τη δύναμή του. Μη ξεχνάς πως είδα με τα μάτια μου τι έκανε στη Βίβιαν. Σε εμένα δεν τα κατάφερε. Ίσως επειδή δεν είμαι ένα απλό πλάσμα... Δεν ξέρω. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως αυτά τα χαρτιά κρύβουν όσα θέλουμε..."

Ο Άζραελ πλησίασε και τράβηξε τη καρέκλα. Κάθισε μαζί του κάτω και έριξε ένα βλέφαρο στα χαρτιά.

"Ώστε κάποιος άφησε ελεύθερο όντως το άλλο μισό της κάρτας..." υπέθεσε κοιτάζοντας τα. "Κι αν όσα λες είναι σωστά, είδες το πλάσμα να παίρνει τη μορφή της Λόρι όταν έφευγε από εσένα σωστά;"

"Ακριβώς. Αν δεις προσεκτικά και αν τα συνδιάσεις όλα, ίσως καταφέρουμε να βρούμε ποιος την απελευθέρωσε και γιατί. Παράλληλα , όσο έχεις πλάι σου την Ιζαμπέλ, δύσκολα θα καταφέρει να σε βλάψει. Θεωρώ πως όντως θα περιμένει ... Ίσως θέλουν να σε σκοτώσουν όταν θα είσαι ευάλωτος. Το πρόβλημα είναι πως δεν ξέρω ποιος κινεί τα νήματα και γιατί σε θέλει νεκρό..."

Ο Άζραελ αναστεναξε σκεπτικός

"Επίσης υποψιάζομαι πως για να βρίσκεται εδώ η Λόρι, την έβαλες εσύ μέσα έτσι; Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να μπει..."

"Ναι.. και μάλιστα η Ιζαμπέλ το ένιωσε. Είναι τόσο περίεργο"

"Φυσικά και θα το ένιωθε! Εκτός από δικό σου μισό είναι και δικό της Άζραελ. Όχι της Λόρι φυσικά αλλά της μισής οντότητας που κατοικεί μέσα της. Πάλι καλά που το κατάλαβες και δεν πήγες μαζί της"

"Δεν ξέρω ... Ένιωσα πως προσπάθησε να με χειραγωγήσει. Εκτός αυτού όταν με φίλησε , μύρισα αίμα να βγαίνει από τα βάθη των πνευμόνων της. Ας μη ξεχνάμε φυσικά και το πιο βασικό... Το τρόπο που τη βρήκα"

"Το καλό είναι πως το ανακαλύψαμε πριν να είναι αργά... Όχι πως είμαστε ασφαλής. Αλλά τουλάχιστον είμαστε προετοιμασμένοι"

"Αυτό εδώ τι είναι;" ο Άζραελ ξεχώρισε ένα από τα χαρτιά και το κράτησε στα χέρια. Απεικονιζε μια γυναίκα που τόσο τα χέρια όσο και τα πόδια της έμοιαζαν με ρίζες φυτών. Πατούσε πάνω σε νεκροκεφαλές  ενώ στο τελείωμα των άκρων της είχε σταγόνες με αίμα.

"Η Ιζαμπέλ..." Ο Άζραελ παραξενεύτηκε με την απάντηση του αλλά όπως και παλιά έτσι και τώρα εμπιστευόταν τα λεγόμενα του. Όταν ο Ντάνιελ άνοιξε τη πόρτα, του πήρε ελάχιστα δευτερόλεπτα για να καταλάβει πως κάτι δε πάει καλά και πως αυτός ο υποτιθέμενος Τρέβορ, δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον Σεργκέι. Κάτι που απέκρυψε απο το Ντάνιελ. Δεν ήθελε να μιλήσει πριν σιγουρευτεί. Στο λιγοστό χρόνο που είχαν όταν έμειναν μόνοι, ο Σεργκέι του εξήγησε στα γρήγορα πως επέζησε από την επίθεση, πως κάλεσε μια μάγισσα μα του αλλάξει το πρόσωπο και πως κρατούσε στα χέρια του αρκετά στοιχεία για την υπόθεση. Πράγματα που δεν είπε στο τηλέφωνο και ήθελε να του τα δώσει προσωπικά αλλά δε πρόλαβε. Του είπε επίσης πως ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος τους και πώς θα του εξηγούσε αργότερα για να μη κινήσουν υποψίες. Έτσι και έγινε...

"Δεν καταλαβαίνω..."

"Ωραία. Άσε με να σου εξηγήσω τότε.."

Ο Σεργκέι του εξήγησε πως ούτε και ο ίδιος ήταν εκατό τις εκατό σίγουρος αλλά έκανε διάφορα σενάρια.
Του είπε πως η εικόνα έδειχνε τη κάρτα με όλη της τη δόξα και όλα τα κομμάτια της ενωμένα. Του έδειξε με λίγα λόγια την εξέλιξη αυτής ως ένα παντοδύναμο ον που πατάει επί πτωμάτων και δεν μπορεί κάποιος να τη σταματήσει.
Δεν είχε άλλη εξήγηση.

Σε δέκα μέρες τα φεγγάρια θα ήταν ψηλά. Τα ψέματα είχαν τελειώσει και έπρεπε πάση θυσία να βρούνε τη πηγή. Να βρούνε τον ένοχο που απελευθέρωσε τη σκιά που είχε σαν στόχο τη καταστροφή του.
Να βρούνε το λόγο αλλά και να το αποτρέψουν. Για να τη σκοτώσουν ωστόσο δεν υπήρχε κάποια αναφορά στα έγραφα. Δεν είχαν αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν και ήξεραν πως δεν θα ήταν εύκολο.

"Αν ενωθω με την Ιζαμπέλ πριν τα φεγγάρια;" ρώτησε ο Άζραελ σκεπτικός.

"Δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί... Πως είσαι όμως τόσο σίγουρος πως θα το καταφέρεις. Το μόνο στοιχείο που έχουμε είναι πως εκείνο το βράδυ θα είσαι ευάλωτος και η σκιά θα προσπαθήσει να σε σκοτώσει. Από την άλλη ίσως θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να στήσουμε παγίδα... Θα είμαι και εγώ εδώ, έχω δυναμώσει, οπότε ίσως καταφέρουμε να τη σκοτώσουμε. Μη ξεχνάς όμως πως αν η Ιζαμπέλ χάσει τον έλεγχο και η κάρτα μέσα της ξυπνήσει , η αντίδραση της ίσως είναι μη αναμενόμενη... Μη ξεχνάς πως δε θα σε θυμάται Άζραελ. Εκτός αυτού, το γεγονός πως έχετε έρθει τόσο κοντά από μόνο του είναι τρομακτικό"

"Μα είναι φτιαγμένη από τη σάρκα μου σωστά; Τι πιο λογικό από το να υπάρχει έλξη;"

"Λάθος. Σε αυτό φίλε μου κάνεις λάθος. Μέχρι τώρα ξέραμε πως δεν αντέχει να βρίσκεται πλάι σου. Στην αρχή πίστευα πως ίσως δεν ήταν η κάρτα..."

"Και τι να ήταν δηλαδή;"

"Ιδέα δεν έχω. Δεν αναρωτιεσαι όμως κι εσύ; Από την άλλη, αν όσα βρήκα στο σπίτι της Βίβιαν είναι σωστά, λέει πως μόνο όταν ενωθεις με τη κάρτα θα είσαι ευάλωτος. Οπότε στην ουσία κάνουμε συνεχώς κύκλους γύρω από τα ίδια πράγματα χωρίς να έχουμε ιδιαίτερη γνώση για το τι ακριβώς συμβαίνει..."

"Τότε μένει μόνος ένας τρόπος να μάθουμε υποθέτω..."

"Ο οποίος είναι;"

"Να βεβαιωθω πως σε δέκα μέρες θα έχω την Ιζαμπέλ στο κρεβάτι μου..."

❤️❤️❤️❤️❤️