Είχε πάει δώδεκα τα μεσάνυχτα όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Όχι πως κοιμόταν κάποιος σε εκείνο το σπίτι... Όλοι πάλευαν τις δικές τους ανησυχίες. Η Λόρι είχε συνέλθει και ετοιμαζόταν να κατέβει στο γραφείο για να συναντήσει τον Άζραελ και τον Ντάνιελ, ενώ η Ιζαμπέλ δεν βγήκε λεπτό από το δικό της. Αρνήθηκε μέχρι και το φαγητό που της ανέβασε ο Ντάνιελ καθώς προσπάθησε να τη πλησιάσει ξανά. Μα τίποτα. Σαν να ύψωσε τα τείχη της, δεν ήθελε πια να μιλήσει.

"Θα το σηκώσεις;"

"Προσπαθώ! Πρέπει να κόλλησε το κουμπί όταν μου έπεσε. Φρόντισε αύριο να έχουμε καινούριο σε παρακαλώ..." απάντησε καταφέρνοντας την ίδια στιγμή να δεχθεί τη κλήση "Σεργκέι;"

"Επιτέλους! Άρχισα να ανησυχώ!"

"Τεχνικά θέματα μόνο..." Τον καθησύχασε ο Άζραελ "Ήθελα να σε πάρω αλλά με πρόλαβες."

"Πριν μου πεις τι ήθελες , περίμενε να ακούσεις τι βρήκα στο σπίτι της Βίβιαν..."

"Πηγές τελικά; Ευτυχώς γιατί αν και το είχα στο μυαλό μου προέκυψαν κάποια θέματα από τη στιγμή που έφυγες..."

"Θέματα; Τέλος πάντων. Θα μου τα πεις όλα σε λιγάκι. Δε θα το πιστέψεις..."

"Για λέγε... Και ύστερα βλεπουμε τι θα πιστέψω..."

"Μη με ειρωνεύεσαι μικρέ... Εκτός ότι σου ρίχνω κάτι αιώνες, αν σου πω τι βλέπουν τα μάτια μου, δεν ξέρω πως θα το πάρεις. Πριν σου πως όμως, κράτα πως η Βίβιαν δεν είχε καλό θάνατο..."

Ο Άζραελ αναστεναξε "Πόσο άσχημα;"

"Τόσο που δε μπορεί να γίνει ούτε ταφή... Μασημενα κομμάτια κρέατος βρίσκονται παντού..."

"Υπέροχα...Για πες μου τώρα, τι συμβαίνει..."

"Η Ιζαμπέλ... Έτσι δε λένε εκείνη τη κοπέλα; Νομίζω είναι η κάρτα..."
Ο Άζραελ γουρλωσε τα μάτια
"Από ότι φαίνεται η Βίβιαν, έκανε κάποιου είδους έρευνα πάνω σε κάτι το οποίο δεν είναι ξεκάθαρο. Βρήκα κάτι σαν σχεδιάγραμμα στο τοίχο που έχει κάτι περίεργα σύμβολα..." Ο Άζραελ αν και είχε πάθει σοκ, έβαλε το κινητό στην ανοιχτή ακρόαση και κάθισε στη πολυθρόνα

"Τι είδους σύμβολα ;"

"Περίεργα... Νομίζω κάπου τα έχω ξαναδεί μα δεν είμαι σίγουρος. Επίσης έχει τρεις κόκκινους κύκλους. Γράφει και κάτι στα λατινικά..."

Ο Άζραελ και ο Ντάνιελ κοίταζαν ο ένας τον άλλο απορημένοι μα και έκπληκτοι συνάμα...

"Τι γράφει;" πετάχτηκε ο Ντάνιελ μην αντέχοντας άλλο από περιέργεια

"Λέει πως όταν θα έρθουν τα τρία φεγγάρια , πρέπει να ενωθεί με τη κάρτα για να την καταστρέψει και να την φυλακίσει ξανά..." Ο Σεργκέι έκανε μια παύση "Χμ... Άζραελ; Δε νομίζω κάτι τέτοιο να είναι σωστό... Δεν μου φαίνεται εντάξει... Κάτι πρέπει να είναι λάθος."

"Λέει τίποτα άλλο;"  ρώτησε ο Ντάνιελ

"Για την ακρίβεια έχει ακόμα ένα χαρτί , μα δεν το καταλαβαίνω καλά... Από ότι βλέπω η Βίβιαν μας έκρυβε πράγματα. Υποτίθεται με βάση όσα βλέπω και γνωρίζω, ότι πρέπει να βρεις ένα τρόπο να ενωθεις με την Ιζαμπέλ αλλιώς θα σε σκοτώσει... Θα είναι ευάλωτη στους τρεις αυτούς κύκλους...Ωωωωω"

Ο Σεργκέι σταμάτησε ξαφνικά.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησε περίεργα ο Άζραελ

"Νομίζω κατάλαβα τι ακριβώς εννοεί... Παναθεμα με..."

"Ε μίλα!" τον προέτρεψε  ανυπόμονα

"Είναι παλιός μύθος... Ελάχιστοι τον ξέρουν. Βέβαια έτσι όπως έγιναν τα πράγματα , δε μου φαίνεται περίεργο να ισχύει... Λένε πως κάθε 6 αιώνες και όταν συμπίπτει η ημερομηνία με τη πτώση του πρώτου αγγέλου, σχηματίζεται μια πανσέληνος κόκκινη. Δεν είναι η συνηθισμένη πορτοκάλι. Μοιάζει σαν ματωμένο φεγγάρι και έχει τρία δαχτυλιδια γύρω γύρω. Σαν δακτύλιοι που αχνοφαινονται. Είναι η μόνη μέρα που κάθε μαγικό πιάνει. Ανεξάρτητα τη δύναμη της μάγισσας . Αν είναι ευχή η κατάρα... Ότι κι αν συμβεί κάτω από αυτό το φεγγάρι έχει ισχύ... Δεν έτυχε όμως ποτέ να δω προσωπικά...."

"Ποτέ είναι το φεγγάρι;" πετάχτηκε ο Ντάνιελ αυτή τη φορά..."

"Δεν ξέρω ακριβώς. Πρέπει να το κοιτάξω αυτό. Μα... Ρε παιδιά... Δεν σας φαίνονται όλα αυτά κάπως...χμ... Περίεργα;" τους είπε "Πως γίνεται να ήξερε η Βίβιαν πως η Ιζαμπέλ είναι η κάρτα και να μην το είπε στον Άζραελ; Δε πρόλαβε; Δύσκολο... Δεν ξέρω... Εκτός αυτού η Ιζαμπέλ δε νομίζω να γνωρίζει. Αν το κάνει τότε ξέρει να κρύβεται αρκετά καλά.. Πάραυτα το σώμα της Βίβιαν βρέθηκε ξεσκισμενο. Ίσως αυτό το πλάσμα να μην ήθελε να μάθουμε το τρόπο που η κάρτα θα σε σκοτώσει... Μηπως αυτό το πλάσμα είναι η Ιζαμπέλ; Ή μήπως η κακια της πλευρά και έχουν ενωθεί; Το ξέρεις πως αν ενώθηκαν έχει τη δυνατότητα να διαχωρίζεται μόνη της έτσι; Αυτό εξηγεί πως γίνεται να σκότωσε την Βίβιαν ενώ ήταν ταυτόχρονα και στο σπίτι..."

Σιωπή... Ο Άζραελ δεν ήξερε τι να πει ούτε πως να το χειριστεί τη δεδομένη...
Και μόνο στην ιδέα να βρισκόταν ένα αιμοδιψή πλάσμα στο δωμάτιο της Ιζαμπελ, ήθελε να ανέβει και να της πάρει το κεφάλι. Πάραυτα, την ίδια στιγμή, ένιωθε και ο ίδιος πως κάτι δεν ήταν όπως έδειχνε. Τι να σκεφτεί όμως έχοντας όλα αυτά τα καινούρια στοιχεία; Το μυαλο προσπαθούσε να καταλαγιάσει μα ήταν μάταιο.

"Αν κατάλαβα καλά δηλαδή... Πρέπει να έρθω σε επαφή μαζί της  όταν θα έχει τη πανσέληνο για να τη σκοτώσω;" ρώτησε εν τέλει σε μια προσπάθεια να δει τη κατάσταση πιο λογικά. Όχι πως τα κατάφερε , αφού ο τόνος του ανέβηκε αρκετά γρήγορα μετέπειτα. "Αντιλαμβάνεσαι να φανταστώ πως υποτίθεται η Ιζαμπέλ είναι ένα από τα συμβόλαια μου έτσι; Και επίσης αντιλαμβάνεσαι πως δε μπορώ να την αναγκάσω να κάνει κάτι επειδή είναι παρθένα έτσι; Και να φανταστώ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΖΑΜΠΈΛ ΣΩΣΤΑ;;!!" ο Άζραελ δεν άντεξε και η αυτοσυγκράτηση που είχε μέχρι εκείνη την ώρα πήγε περίπατο σαν άρχισε να σκέφτεται καλά όσα του έλεγε ο Σεργκέι μα όλο το νεύρο που έδειξε, εξαφανίστηκε μονομιάς σαν άνοιξε η πόρτα του γραφείου και εμφανίστηκε η Λόρι. "Θα σε πάρω μετά..." είπε και κλείνοντας το τηλέφωνο, σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς τη Λόρι...

               ********************

Είχε ιδρώσει ολόκληρη...
Το κορμί της γύριζε ασταμάτητα στα σεντόνια ενώ τα δάχτυλα της, έπιαναν τα ξύλα του κρεβατιού δυνατά. Έμοιαζε σαν να πάλευε με θηρία στον ύπνο της.

Τα πόδια της τινάχτηκαν δεξιά και αριστερά και πετάχτηκε λαχανιασμενη.

"Άζραελ!"  φώναξε το όνομα του και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Φόρεσε όπως όπως τη ρόμπα της και χωρίς να ενδιαφερθεί για τίποτα , βγήκε από το δωμάτιο με προορισμό το δικό του.
Το βήμα της κόπηκε και μια αίσθηση αναγουλας τη διαπέρασε σαν έφτασε έξω από τη πόρτα του. Πάραυτα, παραμέρισε την αρνητική ενέργεια και άνοιξε. Μα πουθενά δεν ήταν εκείνος.
Η Ιζαμπέλ έβρισε και κατέβηκε κάτω. Έλεγξε τη κουζίνα μα ούτε εκεί ήταν με αποτέλεσμα να μένει μονάχα το γραφείο. Έπρεπε να τον βρει και να του εξηγήσει το όνειρο της χωρίς να χάσει χρόνο...

Έτρεξε και χωρίς να χτυπήσει άνοιξε τη πόρτα ερχόμενη με μια εικόνα που της έκοψε το αίμα...

Ήταν γυμνός...
Καθισμένος κάτω, μπροστά από το τζάκι έχοντας μια γυναίκα πάνω του. Κουνούσε το κορμί της πέρα δώθε δίνοντας του τη μέγιστη απόλαυση.

Μα δεν ήταν σωστό...
Η Ιζαμπέλ το ήξερε...

"Οχι!" φώναξε κι εκείνη γύρισε προς το μέρος της και τη κοίταξε εχθρικά. Μα πρόσωπο δεν είχε...
Έμοιαζε μόνο με σκιά...
Τα άκρα  της μεταμορφώθηκαν σε κάτι που έμοιαζε με σκληρό  πλοκάμι και βγάζοντας ένα δυνατό εξωφρενικό γέλιο, τον κάρφωσε στη πλατη με μένος.

-----

"Όχι όχι!!!!! Μη ! Άσε με!!!"

"Κάνε την να ξυπνήσει πριν μας γκρεμίσει όλο το σπίτι !!!" Φώναξε ο Ντάνιελ ο οποίος έστεκε τρομοκρατημένος κάτω από τη πόρτα με τη Λόρι πλάι του ενώ ο Άζραελ είχε ορμήσει και προσπαθούσε να τη ξυπνήσει.
Ούτε λέξη δε πρόλαβαν να πούν νωρίτερα...
Μόλις η Λόρι μπήκε μέσα στο γραφείο ολόκληρο το σπίτι άρχισε να σείεται και αντιλήφθηκαν πως όλο αυτό προερχόταν από τον επάνω όροφο...

"Δεν σταματάει!" τους φώναξε "Βγείτε έξω.!" Μόλις ο Ντάνιελ και η Λόρι απομακρύνθηκαν ο Άζραελ γραπωσε τις γροθιές της που έπεφταν ανεξέλεγκτα στον αέρα κι εκείνη πετάχτηκε.
Σαν ξύπνησε, το σπίτι σταμάτησε να τρέμει... Τον είδε μπροστά της και χωρίς να το ελέγχει, όρμησε και χώθηκε στην αγκαλιά του, αφήνοντας τον ξαφνιασμένο.

Δεν μίλησε...
Ούτε κουνήθηκε...
Έμεινε μονάχα να τρέμει κρατώντας τον σφιχτά...

Λεπτά αργότερα, και σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα που αισθάνθηκε ποτέ, άφησε τα χέρια του να τυλιχτούν γύρω της , και παρέμεινε με τη σειρά του σιωπηλός.

Δεν ήξερε αν αγκάλιαζε τα χέρια που ήθελαν να τον σκοτώσουν, ένιωθε όμως εντάξει με τη κίνηση αυτή...

❤️❤️❤️❤️❤️