Αϊόβα έτος 1743

Μπήκε και στο μπαρ όπως ακριβώς συνήθιζε μόνο που αυτή τη φορά είχε επιλέξει έναν διαφορετικό στόχο. Ήταν πολύ όμορφη... Πλούσια κάστανα μαλλιά, λεπτά χείλη μα θελκτικά, τέλειο μπούστο και τέλειες αναλογίες. Μήνες την έβλεπε να σερνει εκείνα τα ποτήρια και να ταιζει με αλκοόλ το κάθε πεινασμένο άντρα. Αν και δεν ήταν του στυλ του, αποφάσισε να της κάνει πρόταση. Σπάνια το έπραττε. Είχε μόλις δέκα τέτοια συμβόλαια. Η λευκή κάρτα δεν είχε εμφανιστεί ξανά μα με αυτό το τρόπο που σκέφτηκε μαζί με το Ντάνιελ, θα μείωνε τις πιθανότητες. Όλοι έλεγαν πως η λευκή κάρτα θα ήταν το τέλος του. Βέβαια ο Άζραελ, τους διέψευσε αφού έφαγε κυριολεκτικά τη ψυχή της... Ήταν ο άσσος κι εκείνη ένα απλό μπαλαντέρ στη τελική...

Δεν ήξεραν αν ήταν άντρας η γυναίκα. Δεν είχε φύλο. Τη πρώτη και τελευταία όμως φορά που εμφανίστηκε, είχε τη μορφή γυναίκας.

Ο Άζραελ έπρεπε να γίνει ακόμα πιο δυνατός... Αντί να ψάχνει συνεχώς για ψυχές αποφάσισε να αποκτήσει ένα στάνταρ πελατολόγιο. Ποιος δε θα έδινε μια άλλη ψυχή στα χέρια του για λίγα χρόνια νιότης;

Πλησίασε και κάθισε στο μπαρ. Περίμενε υπομονετικά βλέποντας τη να χαμογελάει ψεύτικα σε εκείνο το βούρκο ώσπου σαν τελείωσε η βάρδια της, τη πλησίασε.

"Τι θα έλεγες αν σου έδινα αιώνια ζωή;" της είπε κι εκείνη άρχισε να γελάει.

"Δε θυμάμαι να σε σερβιρα αλλά έχεις πλάκα..." Η γυναίκα τον προσπέρασε μα εκείνος τη σταμάτησε.

"Δεν βαρέθηκες εδώ μέσα; Όλους αυτούς που απλώνουν μέσα από το πάγκο τα ξερά τους πάνω σου; Και όταν θα φτάσεις 40; 50; Τι θα γίνεις; Το έχεις σκεφτεί...;" Η γυναίκα έγινε σκεπτική.

"Δεν υπάρχει αιώνια ζωή. Καλό βράδυ..."

"Περίμενε..." εκείνος επέμενε. Έβγαλε μια κάρτα , έναν άσσο κούπα και της τον έδωσε. "Πίσω έχει το πανδοχείο που μένα. Αν αλλάξεις γνώμη, έλα να με βρεις..." της είπε με λάγνο βλέμμα και έφυγε...

3 ημέρες μετά

"Δεν ξέρω γιατί ήρθα..." του είπε σαν της άνοιξε και μπήκε.

"Εγώ ξέρω.. κάθισε..."

"Λες ψέματα έτσι; Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό σωστά;"

Εκείνος της χαμογέλασε και βγάζοντας ένα μαύρο δαντελενιο σακούλι από τη τσέπη, της έκανε νόημα να καθίσει απέναντι του.

"Είναι απλό... Η αιώνια ζωή που σου προσφέρω θα έχει ένα τίμημα... Κάθε 30 χρόνια θέλω μια ψυχή από σένα... Θα σε αφήνω να ζεις ξανά και όταν θα φτάνεις στα 60, θα σε κάνω πάλι νέα... Τόσο απλό!"

"Θεουλη μου!" εσκουξε τρομαγμένη

"Μην τον ανακατεύεις... Δε πρόκειται να κάνει και πολλά τη δεδομένη στιγμή. Λοιπόν;"

"Τι είσαι; Δεν καταλαβαίνω... Εγώ...Ίσως πρέπει να φύγω..."

Η γυναίκα σηκώθηκε κι εκείνος έπιασε τη τράπουλα στα χέρια και ανακάτεψε προκαλώντας έναν έντονο ήχο.

"Αιώνια νεότητα... Πόσο δύσκολο θα είναι να μου δίνεις μια ψυχή; Να δεις τις εποχές να αλλάζουν... Δεν είναι απαραίτητο να είναι αίμα σου... Αλλά θέλω να είναι μεγαλωμένη από εσένα. Και θηλυκό..."

Για κάποιο λόγο, οι ψυχή μιας γυναίκας ήταν πάντοτε πιο σκληρή για να τη πάρει και του άρεσαν τα δύσκολα...

Εκείνη αν και άρχισε να νομίζει πως ήταν τρελός, κάθισε...

Ο Άζραελ μοίρασε...

"Έχεις τον άσσο κούπα που σου έδωσα;" Ρώτησε

"Ναι... Μισό λεπτό..." Η γυναίκα τον έβγαλε από τη τσάντα της και τον άφησε πάνω στο τραπέζι.

"Ωραία... Τώρα θέλω να ανοίξεις μόνη σου ένα προς ένα τα χαρτιά που είναι κλειστά..."

Εκείνη έκανε όπως της πρόσταξε.

Άνοιξε έναν άσσο... Δύο... Μα το τρίτο χαρτί ήταν ένα τρία... Τον κοίταξε κι εκείνος χαμογέλασε.

"Κανένας δεν ήταν αρκετά άξιος για να τους ανοίξει με τη μία, μην αγχώνεσαι... " Στο σύνολό έβαλε κάτω 20 χαρτιά.. όσο πιο λίγα άνοιγε, τόσο πιο πολύ θα κρατούσε η συμφωνία. Άπαξ και τελείωνε, στο τέλος θα έδινε και τη ψυχή της για το δώρο που της έκανε.

Η γυναίκα πέτυχε τον τρίτο άσσο στο 8 χαρτί...

"Πολύ ωραία... Παρά πολύ ωραία!" της είχε γελώντας "Έχεις 3 αιώνες μπροστά σου... Απόλαυσε τους..."

Ο Άζραελ πήρε τον άσσο που κρατούσε στα χέρια της, τον χτύπησε με φόρα πάνω στον τελευταίο άσσο που άνοιξε και σηκώθηκε μονομιάς ένα σύννεφο σκόνης τριγύρω τους. Το σύννεφο έκανε το γυρο της γυναίκας κι έπειτα χωρίς προειδοποίηση, το στόμα της άνοιξε και εκείνο μπήκε μέσα στα σπλάχνα της.
"Θα ξέρεις πάντα πως να με βρεις... Θα με νιώθεις. Και όσο πλησιάζει ο καιρός για να πάρω αυτό που μου ανήκει, θα το νιώθεις πιο έντονο το κάλεσμα..."

Τα λόγια του πέταξαν σαν αερικά και μόλις εκείνη συνήλθε, ο Άζραελ είχε ήδη φύγει....

Σήμερα

Πάρκαρε τη μηχανή και βγάζοντας το κράνος ένιωσε ένα σφίξιμο.
Μπορεί να τη προσκάλεσε ο ίδιος και να ήθελε και η ίδια να πάει, μα δεν ήταν εύκολο. Εκτός αυτού πάντοτε είχε καυγάδες με τη Λόρι. Ήταν τόσο ζηλιάρα που της την έδινε στα νευρα.

Άφησε το κράνος πάνω στη μηχανή και πήγε ως τη πόρτα. Χτύπησε, έστρωσε το μπούστο της που τόσο του άρεσε και περίμενε.

"Παρακαλώ;" η πόρτα άνοιξε και εκείνη έμεινε παγωμένη να κοιτάζει ενώ από την κουζίνα δεν άργησε να βγει τόσο ο Ντάνιελ όσο και ο Άζραελ.

"Ιζ...Καλησπέρα..." είπε μαγκωμενη μασώντας τα λόγια της.

"Ωωωωω κοίτα ποια ήρθε ! Κι αν κρίνω από την αμφίεση σου, πήρες παλι σβαρνα τους δρόμους! Κούκλα..." σχολίασε ο Άζραελ ενώ η Ιζαμπέλ έμεινε να τη κοιτάζει. Ένιωθε μια περίεργη αίσθηση δίπλα σε αυτή τη γυναίκα.

"Είπα να πω ένα αντίο μέχρι να ξαναειδωθουμε..." του απάντησε χαμηλά κι εκείνος πήγε κοντά, πέρασε τα χέρια του στη μέση της και την έσπρωξε ελαφρά προς το τοίχο...

"Με τα ρούχα θα μου το πεις;"

Η Ιζαμπέλ βλέποντας να μιλάει και να συμπεριφέρεται έτσι μπροστά σε εκείνη και το Ντάνιελ έχασε πάσα ιδέα... Δεν ήξερε καν πως να τον χαρακτηρίσει...

"Να σερβίρω;" τόλμησε και πήρε θέση.

"Δε νομίζω Ιζαμπέλ..." της είπε ο Ντάνιελ "Καλύτερα να βγούμε στο κήπο γιατί προβλέπεται δύσκολο απόγευμα..." ο τόνος του ήταν αρκετά πονηρός . Η γυναίκα που είχε μπροστά της ήταν αρκετά προκλητικά ντυμένη και ο Άζραελ από την άλλη έδειχνε να το απολαμβάνει. Πάραυτα κάθε φορά που εκείνη τη κοιτούσε, η Ιζαμπέλα ένιωθε θυμό.

"Τι λες Κλάρενς; Πάμε επάνω; Η μήπως θέλεις να...." Ο Άζραελ έβαλε το χέρι απροκάλυπτα μέσα από τη μπλούζα της και πλέον η Ιζαμπέλ κοίταζε με ανοιχτό το στόμα.

"Θα τα συνηθίσεις αυτά... Είναι οι επισκέψεις που σου έλεγα..." τις ψιθύρισε ο Ντάνιελ "Έλα, κλείσε τη κουζίνα και πάμ..."

"Με συγχωρείτε κι όλας, αλλά μπορείτε να κρατήσετε τις ορμές σας για τον επάνω όροφο! Επίσης σφουγγάρισα πριν δέκα λεπτά και οι μπότες είναι γεμάτες λάσπες! Τόση αναισθησία πια;"
Η Ιζαμπέλ έβαλε το χέρι στο στόμα μη πιστεύοντας τι είχε πει. Σαν να έβγαινε η φωνή μόνη της χωρίς την ορίζει. Θα ορκιζόταν πως τα μάτια του Άζραελ έχασαν εκείνο το απίστευτα ανοιχτό μπλε και μαύρισαν ενώ η γυναίκα , έκανε ένα βήμα πίσω και βγήκε έξω.

Ο Ντάνιελ άρπαξε την Ιζαμπέλ από ροζ ερι οδηγώντας τη στη κουζίνα και ο Άζραελ ακολούθησε τη Κλάρενς

"Γιατί φεύγεις!" ρώτησε σαν την είδε να πηγαίνει προς τη μηχανή

"Νόμιζα πως θα την είχες ήδη σκοτώσει! Τι ετοιμάζεις; "

"Πρέπει να κλείσει τα τριάντα! Έχεις συναίσθηση καθόλου;"

Η Κλάρα χαμήλωσε το βλέμμα

"Και η Λόρι! Κάθε φορά που ερχόμουν μου έβγαζε τη ψυχή..."

"Ας πούμε πως της βγήκε και η δική της..." της είπε πονηρά και πηγαίνοντας κοντά της, την άρπαξε από τη μέση.
"Δεν είναι η πρώτη φορά Κλάρα... Και πλέον έχεις επιστρέψει στον παλιό ωραίο εαυτό σου... Δε θα το γιορτάσουμε όπως πάντα;"

"Ίσως κάποια άλλη φορά... Θα έρθω όμως. Πλέον έχει γίνει κάτι σαν παράδοση..." Αστειευτηκε και άρπαξε το κράνος της.

"Όπως αγαπας... Ξέρεις που είμαι"

"Πριν φύγω απλά ήθελα να σου πω ότι τα σπάσαμε με τον Νίκολας... Δε πήγαινε άλλο οπότε μη μετρήσεις στο συμβόλαιο του την επόμενη... "

"Πως κι έτσι;" Ρώτησε περίεργα αφού τους τελευταίους δύο αιώνες, έκαναν άψογη συνεργασία.

"Λοιπόν... Όταν τον άλλαξες πρώτο και εκείνος έφυγε, είπα στην Ιζαμπέλ πως με παράτησε για άλλη γυναίκα. Ήθελα να το δικαιολογήσω... Η αλήθεια είναι όμως πως όντως το έκανε... Οπότε έσπασα τη δική μου συμφωνία μαζί του. Τώρα θα πρέπει να βρει μόνος την επόμενη και εγώ τη δική μου..."

Ο Άζραελ γελασε πονηρά...

"Καλό ταξίδι Κλάρενς... Έχεις χρόνια μπροστά σου. Όταν θελήσεις έλα να με βρεις..."

"Να προσέχεις Άζραελ... Εις το επανιδείν"

Η Κλάρα φόρεσε το κράνος και ανέβηκε στη μηχανή. Μαρσαρε μια φορά και ύστερα έκανε αναστροφή και έφυγε...

Μόλις έμεινε μόνος, το ύφος του άλλαξε... Σκοτείνιασε...

Γύρισε προς το σπίτι, κοίταξε τον Ντάνιελ ο οποίος έστεκε στο παραθυρο και του έκανε νόημα να διώξει την Ιζαμπέλ από τη κουζίνα πριν μπει και της πάρει το κεφάλι.....

❤️❤️❤️❤️❤️