Παρόλο που η συντροφιά των τριών επέμεναν να αναχωρήσουν άμεσα, ο Έλροντ κατάφερε να τους πείσει να περάσουν τη νύχτα στο Σκιστό Λαγκάδι και να παρευρεθούν στο δείπνο που είχε οργανώσει καθώς ο ήλιος είχε πλέον δύσει.

Το δείπνο στην αίθουσα φαγητού ήταν θορυβώδες με τις ομιλίες ανθρώπων, ξωτικών, και νάνων.

Η ομάδα παρατήρησε πολλά γνώριμα πρόσωπα ανάμεσα στο πλήθος με κάποιους απ τους οποίους ήδη είχαν συζητήσει. Ο Άραγκορν τους πλησίασε.

«Χαίρομαι που μείνατε τελικά για το δείπνο,» τους είπε. «Τώρα ας καθίσουμε και ας απολαύσουμε λίγο φαγητό, αφήνοντας πίσω μας το σκοτάδι το οποίο έχουμε να αντιμετωπίσουμε.»

«Πού είναι ο Φάριν;» ρώτησε ο Έρανταν καθώς κάθισαν κάτω. Με το που ρώτησε, άκουσε νάνους να φωνάζουν πίσω τους οι οποίοι ήταν απασχολημένοι πίνοντας και γελώντας. Και ο Φάριν ήταν ένας από αυτούς.

Όλοι γέλασαν καθώς προσπάθησε να κερδίσει στο ποτό τον Γκίμλι, όμως κατέληξε να πνίγεται στην πρώτη γουλιά κρασιού.

«Δεν ήμουν έτοιμος!» δικαιολογήθηκε ο Φάριν δυνατά κάνοντας κάποια ξωτικά να χαμογελάσουν. «Δεν περίμενα τόσο δυνατό κρασί!»

...

Μερικά λεπτά αργότερα το γεύμα σερβιρίστηκε με πιατέλες που αντανακλούσαν το φως των πολυάριθμων κεριών σε όλο το δωμάτιο. Κάποια από τα φαγητά είχαν ατμό να βγαίνει σκορπίζοντας τη μυρωδιά τους ενώ άλλα φαγητά ήταν κρύα και τραγανά με σταγονίδια νερού από το πλύσιμο τους. Ασημένια κύπελλα περίμεναν ανυπόμονα να γεμιστούν με ό,τι υγρό ζητούσε ο καθένας. Εν τω μεταξύ, ο Έρανταν και η Άντριελ ήταν έξω νιώθοντας το φθινοπωρινό απαλό αεράκι.

Εκείνος αναστέναξε καθώς έγερνε στην κουπαστή κοιτάζοντας το χλωμό φεγγάρι καθώς η Άντριελ στάθηκε κοντά κάνοντας το ίδιο.

«Έχουμε ένα μακρύ ταξίδι μπροστά μας,» είπε ο Έρανταν ξεκινώντας μια συζήτηση.

«Τίποτα διαφορετικό από όσα έχουμε κάνει πριν,» είπε εκείνη χαμένη τώρα στις σκέψεις της. «Πιστεύεις πως θα επιβιώσουμε;»

Το κεφάλι του στράφηκε σε εκείνη, μόλις και μετά βίας πίστευε τι είχε μόλις ρωτήσει, «Φυσικά και θα επιβιώσουμε. Υπάρχει ένας λόγος που έχουμε ζήσει μετά από εκείνες τις άλλες επικίνδυνες αποστολές. Και όταν αυτή η αποστολή τελειώσει θα συνεχίσουμε να ζούμε.» Η Άντριελ χαμογέλασε στον φίλο της ο οποίος της χαμογέλασε πίσω.

«απλώς έχω ένα προαίσθημα πως όλα θα είναι διαφορετικά και δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι καλό ή κακό.» είπε η Άντριελ παίρνοντας ένα χρυσό φύλλο που έπεσε δίπλα της.

«Το διαφορετικό μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε. Είναι τα πράγματα που κάνουμε που κάνουν τη διαφορά του καλού ή του κακού.» είπε εκείνος καθώς εκείνη άφησε το φύλλο στο χέρι της να παρασυρθεί από τον άνεμο σαν ένα πουλί που πετάει την πρώτη φορά.

«Με συγχωρείτε που διακόπτω,»

Γύρισαν και οι δυο και είδαν έναν από τους γιους του Έλροντ να στέκεται πίσω τους.

«Μόλις τελειώσαμε τη συζήτηση,» είπε η Άντριελ χαμογελώντας στον Έλροχιρ.

«Πρέπει να έρθετε επειγόντων μέσα. Φαίνεται ότι ο νάνος φίλος σας, ο Φάριν, έχει μεθύσει λίγο.» ανακοίνωσε ο Έλροχιρ κοιτάζοντας πάλι μέσα, περισσότερο προς διασκέδαση του, για να δει τον νάνο να χορεύει πάνω σε ένα τραπέζι προκαλώντας στους ξωτικούς σερβιτόρους να τραβούν βιαστικά το φαγητό γύρω του. Ο Έρανταν αναστέναξε και περπάτησε μέσα με την Άντριελ να ακολουθεί ώσπου εκείνη σταμάτησε μπροστά από τον Έλροχιρ.

«Σε ευχαριστούμε που μας το είπες. Γνωρίζοντας τον Φάριν μεθυσμένο θα μπορούσε να ξεκινήσει μάχη με κηροπήγιο.» Η Άντριελ γέλασε καθώς ο Έλροχιρ υποκλίθηκε παιχνιδιάρικα με ένα χαμόγελο.

«Παρακαλώ, Είναι τιμή μου να διατηρώ την ειρήνη,» είπε με τους δυο τους να γελάνε καθώς ο Έρανταν παρακολούθησε το ζευγάρι και ένα ελαφρύ χαμόγελο διέσχισε το πρόσωπο του βλέποντας και ακούγοντας την Άντριελ να γελάει σε αυτούς τους παράξενους καιρούς.

#

Η συντροφιά αναχώρησε την επόμενη μέρα και μετά από τέσσερις ημέρες δρόμο με ελαχιστες στάσεις έφτασαν στα Έτενμουρς. Στέκονταν σε μια πλαγιά τώρα πάνω απ' την οποία έβλεπαν άγονες και ελάχιστα χιονισμένες βουνοκορφές στα δεξιά τους στο βάθος, ενώ στα αριστερά φαινόταν μια λίμνη και μπροστά τους ένα μικρό δάσος όμως κατά τα άλλα η περιοχή είχε ελάχιστη βλάστηση και στο χώμα που πατούσαν υπήρχαν ξερόκλαδα. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος.

«Αυτή είναι σκληρή χώρα, αναμφίβολα, όμως μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει ίχνος μπελάδων.» είπε ο Φάριν.

«Όμως τα βουνά εκτίνονται για πολλές λεύγες. Θα ήταν εύκολο να χάσουμε κάτι σε αυτές τις πλαγιές και τις κοιλάδες.
είπε η Άρτιε.

«Ας συνεχίσουμε την αναζήτηση, όμως να είστε προσεκτικοί. Περισσότεροι από ένας Περιφερόμενοι Φύλακες έχουν χαθεί σε αυτά τα άγρια εδάφη.» είπε ο Έρανταν. Ξεκίνησαν να κατεβαίνουν την πλαγιά μέσα από ένα φαρδύ μονοπάτι ανάμεσα σε βράχια. Στο δρόμο τους βρίσκονταν ελάχιστα σκόρπια δέντρα εδώ κι εκεί, όμως το χρώμα τους ήταν σκούρο σαν καμένα. Σε κάποιο σημείο είδαν το κουφάρι ενός ζώου σε αποσύνθεση με τα κόκκαλα του να προεξέχουν.

«Ορκ!» φώναξε ξαφνικά ο Φάριν και την ίδια στιγμή είδαν μια ομάδα Ορκ να πηδούν από ένα βράχο σε έναν άλλον και να παίρνουν θέσεις επιθέσεις κρατώντας τόξα.

Η Άντριελ άπλωσε γύρω της την ασπίδα της και άρχισε να ρίχνει γαλάζιες φωτιές ενώ ο Έρανταν με τον Φάριν όρμησαν μπροστά σε κάποιους άλλους Ορκ που επιτέθηκαν κρατώντας σπαθιά. Ο Φάριν κρατούσε ένα σπαθί το οποίο ήταν δώρο από τους γιους του Έλροντ και μ' αυτό και μια πολεμική κραυγή εκτέλεσε δύο Ορκ μαζί κόβοντας τους στη μέση. Ο Έρανταν στη συνέχει έβγαλε το τόξο του και έριχνε στους μακρινούς, ενώ η Άντριελ όρμησε να βοηθήσει τον Φάριν χτυπώντας τους με τη ράβδο της. Εκείνοι ήταν λίγο διαφορετικοί από τους Ορκ που είχαν συναντήσει στο Φόρνοστ, πιο μεγαλόσωμοι και πιο άγριοι. Και εννοείται πιο δύσκολοι αντίπαλοι. Η Άντριελ αφού μαζί με τον Φάριν έριξαν κάτω έναν από αυτούς, τον αποτελείωσε καρφώνοντας τον με το κάτω μέρος της ράβδου της που ήταν κοφτερό. Στη συνέχεια, έκοψε έναν πίσω της χρησιμοποιώντας τη ράβδο της σαν σπαθί. Έτσι λοιπόν με άψογη συνεργασία προχώρησαν καθαρίζοντας κι άλλους κατά μήκος μιας πλατιάς κοιλάδας με ξερά χόρτα τα οποία βάφονταν με το σκούρο, σχεδόν μαύρο αίμα των Ορκ που έριχναν στο πέρασμα τους.

Ο Έρανταν έβαζε κάποια εκρηκτικά σε μερικά βέλη του και όταν πετύχαινε κάποιον στόχο γινόταν έκρηξη με αποτέλεσμα να σκοτώνονται και οι γύρω Ορκ. Ενώ η Άντριελ έριχνε συνεχόμενες μαγικές βολές με τη ράβδο. Έκανε ξόρκια και κάρφωνε τους εχθρούς. Προχώρησαν και βρήκαν μια σπηλιά. Στην είσοδο της τους επιτέθηκαν άλλη μια ομάδα Τελωνίων και Ορκ τους οποίους αποτέλειωσαν εύκολα. Μέσα στη σπηλιά είχε κάποια πράγματα, όπως χρήματα, ασπίδες και οπλισμό. Πήραν μερικά νομίσματα, γιατί ο οπλισμός τους ήταν πολύ καλός και οι αμυντικές τους φορεσιές το ίδιο. Η Άντριελ φορούσε έναν χρυσό θώρακα, δώρο του ίδιου του Έλροντ από το Σκιστό Λαγκάδι, πάνω από το χιτώνα της, ενώ στον Έρανταν είχε δώσει περικνημίδες και ένα ολοκαίνουργιο τόξο, καθώς επίσης και τα μαγικά εκρηκτικά. Βγήκαν από τη σπηλιά και προχώρησαν σ' ένα ανοιχτό χώρο που από κάτω ήταν γκρεμός. Εκεί μερικοί Ορκ είχανε στήσει κατασκήνωση. Ήταν πολύ άγριοι και μεγαλόσωμοι με βαριές πανοπλίες διακοσμημένες με οστά και νεκροκεφαλές. Κρατούσαν κάτι τεράστια σπαθιά με κυρτή την άκρη τους, τα οποία ευτυχώς οι τρεις σύντροφοι απωθούσαν πολεμώντας τους. Κι άλλοι Ορκ κατέβηκαν από τα βράχια πίσω τους Ο έραναν έβαλε μεμιάς μέσα το τόξο κι έβγαλε σπαθί καθώς τον έφτασαν γρήγορα και άλλη μια σκληρή μάχη ξεκίνησε. Οι βρυχηθμοί των Ορκ αντηχούσαν στα βράχια, το ίδιο και οι ήχοι από τα όπλα που συγκρούονταν. Υπήρχε και μια αυτοσχέδια πύλη εκεί φτιαγμένη από ξύλινα δοκάρια η οποία όμως ήταν κλειστή και έφραζε το μονοπάτι ανάμεσα στα βράχια ποτ ακολουθούσε.

Όταν τελείωσαν μαζί τους τα ρούχα τους ήταν γεμάτα κηλίδες απ' το μαύρο αίμα των Ορκ. Έμειναν για λίγο να κοιτάζονται λαχανιασμένοι, δεν πρόλαβαν όμως να ξεκουραστούν για πολύ άκουσαν πάλι θόρυβο πίσω τους. Ο Έρανταν και ο Φάριν στράφηκαν μεμιάς και επιτέθηκαν ρίχνοντας βέλη στράφηκε και η Άντριελ και είδε έντρομη να εμφανίζεται στο κέντρο του ξέφωτου ένας Ορκ που έμοιαζε με μάγος κρατούσε κάτι σαν ράβδο και όπως την κούνησε εμφανίστηκαν κι άλλοι μεγαλόσωμοι Ορκ. Άρχισε να ρίχνει σε αυτόν μπάλες γαλάζιας φωτιάς από τη ράβδο της καθώς οι σύντροφοι της τα έβαλαν με τους άλλους και ο Έρανταν έβγαλε σπαθί και πέρασε μπροστά σε μια μάχη σώμα με σώμα μαζί τους. Κάποιοι είχαν σπαθιά, κάποιοι τσεκούρια και κάποιοι άλλοι τόξα, υπήρχα και κάποιοι που είχαν κάτι υπερμεγέθη σπαθιά σαν πριόνια τα οποία σίγουρα θα έκαναν μεγάλη ζημιά.

Ο μάγος από ότι φαινόταν των Ορκ πετούσε φωτιές από τη ράβδο του τις οποίες έπρεπε οι τρεις τους να αποφεύγουν συγχρόνως με τη σκληρή μάχη. Κάποια στιγμή έβγαλε μια ασπίδα γύρω του σαν εκείνη της Άντριελ η οποία προφύλασσε εκείνον και όσους Ορκ βρίσκονταν τριγύρω. Η Άντριελ πέρασε μέσα στην ασπίδα, με μια κίνηση φέρνοντας σε οριζόντια θέση τη ράβδο της έκανε ένα ξόρκι και απώθησε μακριά τρεις Ορκ που της έφραξαν το δρόμο, έπειτα έβαλε τη δικιά της ασπίδα την οποία με ένα άλλο ξόρκι έκανε να σπάσει σκορπώντας παντού πτώματα τριγύρω και αποτελειώνοντας τον αρχηγό- μάγο. Ο Φάριν πλησίασε και τη βοήθησε να αποτελειώσουν όσους είχαν απομείνει καθώς ο Έρανταν έριχνα με το τόξο από μακριά. Αμέσως τότε ένα Τρολ με μερικούς ακόμα Ορκ κατέβηκε από τα βράχια. Η Άντριελ και ο Φάριν πλησίασαν και προσπαθούσαν η πρώτη με ξόρκια, ο δεύτερος με το σπαθί του να το σκοτώσουν καθώς απέφευγαν τις επιθέσεις απ' το μεγάλο σφυρί του. Ο Έρανταν ανέλαβε τους τριγύρω εχθρούς με τα βέλη του. Κάποια στιγμή η Άντριελ προσπαθώντας να αποφύγει μια επίθεση, βρέθηκε πεσμένη στο έδαφος. Το Τρολ πήγε να την αρπάξει, όμως με μια σπαθιά στα πόδια το έκανε να βγάλει ένα βρυχηθμό πόνου και να την αφήσει.

Η κυρά της Γνώσης σήκωσε τη ράβδο της και επέστρεψε στη μάχη. Το Τρολ είχε γεμίσει πάνω του πληγές καθώς και καρφωμένα βέλη του Έρανταν κι όμως δεν έλεγε να πέσει. Ενώ εχθροί Ορκ και τελώνια κατέβαιναν συνεχώς απ' το βουνό. Το Τρολ με μανία προσπαθούσε να τους χτυπήσει, πήρε μια πέτρα, την πέταξε στον Έρανταν και εκείνος έκανε τούμπα για να την αποφύγει όμως του έπεσε το τόξο, ο Φάριν έπεσε και εκείνος καθώς το σφυρί του Τρολ βρήκε το σπαθί του και τραυματίστηκε ελαφρά. Η Άντριελ τότε πήρε φόρα, πήδησε πάνω στο Τρολ ανέβηκε στο κεφάλι του και κάρφωσε την άκρη της ράβδου τη στο κρανίο του, κάνοντας το να βογκήξει δυνατά σε μια θρηνητική κραυγή και να αρχίσει αν πέφτει βγάζοντας σάλια και αίματα από το στόμα. Η Άντριελ πήδησε ξανά στο έδαφος προτού το δουν και οι τρεις να πέφτει κάτω νεκρό. Τότε άκουσαν βαριά βήματα και είδαν πίσω από την πύλη να ξεπροβάλει ένα ακόμα Τρολ, το οποίο έσπασε την πύλη και τους επιτέθηκε τρέχοντας βγάζοντας ένα βρυχηθμό. Η ομάδα δεν θα άντεχε τη μάχη με ένα ακόμα τέτοιο κτήνος, τόσο εξουθενωμένοι που ήταν από την προηγούμενη, όμως τότε άκουσαν ένα γνώριμο κρώξιμο από πάνω και είδαν τον Μπέλεραμ να προσγειώνεται πάνω στο τέρας. Ο Μεγάλος Αετός έριξε κάτω το Τρολ μπήγοντας το ράμφος του στο λαιμό του κι έπειτα το άρπαξε με το πόδι του και σέρνοντας τον ως την άκρη του γκρεμού τον πέταξε από κάτω. Έπειτα προσγειώθηκε μπροστά από τους τρεις φίλους οι οποίοι παρακολούθησαν χαρούμενοι και εντυπωσιασμένοι τη μάχη του.

«Χαίρεται φίλοι μου! Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα από ψηλά, ένα Ξωτικό, ένας Νάνος και ένας Άνθρωπος να μάχονται ενάντια στον Εχθρό μαζί, τέτοια πράγματα δεν τα βλέπεις συχνά. Ήξερα πως θα ήσασταν εσείς.» τους είπε εξίσου χαρούμενος με εκείνους που τους έβλεπε.

«Μπέλεραμ! Είναι μια παράξενη σύμπτωση ότι έπρεπε να συναντηθούμε ξανά τόσο σύντομα. Δεν πίστευα ότι θα σε βρίσκαμε εδώ στα Έτενμουρς.» είπε η Άντριελ.

«ούτε εγώ. Φαίνεται όντως μια παράξενη σύμπτωση, αλλά και μία ευτυχής συγχρόνως.

«Μας είπαν ότι τα Έτενμουρς ήταν επικίνδυνα, μα αυτό το μέρος σφύζει από εχθρούς! Υπάρχει κάτι που συμβαίνει το οποίο θα έπρεπε να ξέρουμε;» ρώτησε ο Φάριν.

«πράγματι υπάρχει. Τα Ορκ και τα Τρολ των Έτενμουρς συγκεντρώνονται για να ακολουθήσουν την αφύπνιση του Μπάργκριζαρ, ενός διεφθαρμένου Πέτρινου γίγαντα. Οι ανόητοι λαοί σέβονται τη δύναμη του και θα τον ακολουθήσουν για δύναμη και για την ευκαιρία να κάνουν κακό.» εξήγηση ο Μπέλεραμ. «Πρέπει να σταματήσουμε τον γίγαντα προτού μπορέσει να φέρει το στρατό του να επιτεθεί εναντίον στους φίλους μας και τους συμμάχους.»

«Ένας Πέτρινος γίγαντας! Έχω ακούσει για αυτούς αλλά προτιμούσα να ελπίζω ότι οι ιστορίες ήταν απλά αυτό, ιστορίες.» είπε ο Φάριν με έκπληξη.

«Όχι, οι Πέτρινοι γίγαντες σίγουρα υπάρχουν, όμως σπάνια τους βλέπει κανείς πέρα από τις υψηλότερες βουνίσιες πλαγιές. Δεν μου είπαν ποτέ ότι ήταν εχθρικοί προς το είδος μας; ωστόσο» είπε η Άντριελ.

«Σπανίως είναι. Οι Αετοί και οι Πέτρινοι γίγαντες έχουμε μοιραστεί τα ύψη των βουνών χωρίς συγκρούσεις για πολλές γενεές. Όμως αυτός ο γίγαντας, ο Μπάργκριζαρ, είναι διαφορετικός. Χωρίς πρόκληση έστησε ενέδρα σε κάποιους από το λαό μας πιάνοντας τους απροειδοποίητα και ρίχνοντας τους κάτω με βράχους που πετούσε. Πολλές από τις φωλιές μας επίσης κατέστρεψε, μαζί με απροστάτευτες μητέρες και νεογνά που φώλιαζαν εκεί.» είπε ο Αετός με θλίψη και οργή συγχρόνως στα κίτρινα μάτια του. «Ο Γκουαχίρ συγκέντρωσε τις δυνάμεις του για να τιμωρήσει τον γίγαντα, όμως ξέφυγε μπροστά στα μάτια μας. Πιστεύουμε ότι έχει έρθει εδώ, στα Έτενμουρς όπου συγκεντρώνει έναν στρατό από Ορκ και Τρολ. Ο Μπάργκριζαρ είναι μια απειλή για όλους. Όσο συντομότερα καταστραφεί τόσο πιο ασφαλείς θα είμαστε όλοι.»

«Υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν παραπάνω από ένας γίγαντας να αντιμετωπίσουμε;» ρώτησε ο Έρανταν.

«Δε πιστεύω, διότι έχουμε μάθει ότι ο Μπάργκριζαρ είναι ένας απόκληρος στο ίδιο του το είδος. Τον εξόρισαν για παρελθοντικά εγκλήματα και δεν θα του προσφέρουν προστασία από την εκδίκηση μας.» απάντησε ο Μπέλεραμ.

«Εσύ και το είδος σου ζείτε στα Έτενμουρς;» θέλησε να μάθει ο Φάριν.

«Όχι, κρατάμε τις φωλιές μας ψηλά στις κορυφές των κοντινών Ομιχλιασμένων Βουνών. Έχουμε έρθει στα Έτενμουρς προς αναζήτηση του Μπάργκριζαρ.»

«Ένας εχθρός σας είναι και εχθρός μας. Θα συμμετάσχουμε στο κυνήγι εκείνου του γίγαντα.» είπε ο Έρανταν με τους δυο συντρόφους του να συμφωνούν.

«Η βοήθεια σας θα είναι ευπρόσδεκτη. Μαζί ίσως είμαστε ικανοί να υπερτερήσουμε. Κάθε ώρα που ζει οι ακόλουθοι του αυξάνονται. Ας τον πιέσουμε!» είπε αποφασισμένος ο Αετός.

Έτσι λοιπόν ο Μπέλεραμ πέταξε πάλι ψηλά και οι τρεις φίλοι αφού κάθισαν να περάσουν τη νύχτα εκεί για να ξεκουραστούν και να αναρρώσουν από την πιο πρόσφατη μάχη, την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί ξύπνησαν και διέσχισαν την πύλη και προχώρησαν προς αναζήτηση του Μπάργκριζαρ.