"Με ακούει?" Ρωτάω την Αμάντα

"Δεν νομίζω μωρό μου να σε ακούει"λέει γελώντας

"Στους πόσους μήνες είπαμε είσαι?"

"Στον 3ο"

"Δηλαδή θα έχουμε ένα μωράκι εδώ σε 7 μήνες?" Λέω χαρούμενος

Να πάρω και λίγη χαρά από εχτές

Γιατί το να μάθενεις ότι είσαι γιος του Μάριο δεν είναι ότι καλύτερο

Το μόνο καλό είναι ότι η Σοφία είναι αδελφή μου

Αν είναι πατέρας μου αυτός δηλαδή

"Ζωή μου μην είσαι έτσι τώρα. Εντάξει εχτές ίδιο DNA και τι με αυτο. Γονιός είναι αυτος που μεγαλώνει ένα παιδί όχι αυτός που απλά τον κάνει"

"Ναι το ξέρω απλα απογοητευτικά. Δεν είχα ποτέ καμία τρελή ιδέα για τον πατέρα μου. Αλλά περίμενα να είναι όπως η μαμά μου γλυκια, ευγενική όχι όπως αυτός"

"Βγήκες όμως εσύ έτσι και έμενα αυτο με κάνει χαρούμενη"λέει χαϊδεύοντας μου το μάγουλο

"Αν δεν είχα εσένα δεν θα είχα καταφέρει τίποτα" με κοιτάει με γλυκά μάτια παει να μιλήσει αλλά την διακόπτη το κουδούνι

Είναι έτοιμη να σηκωθεί αλλά την σταματάω

"Τι? Πας καλά θα πάθει τίποτα η κόρη μου"της λέω και ανοίγω την πόρτα

"Τι κάνεις εσύ εδώ?" Ρωτάω άγρια

Είναι το τελευταίο άτομο που θέλω να δω

"Πρέπει να μιλήσουμε",

"Δεν θέλω να μιλήσουμε είχες την ευκαιρία 25 χρόνια πριν τώρα δεν θέλω εξηγήσεις από εσένα" του λέω άγρια

Πάω να κλείσω την πόρτα αλλά την κρατάει και μπαίνει μέσα

"Καλησπέρα Αμάντα"

"Κύριε Σμίθ, καλησπέρα σας"λέει ευγενικά

Κάθεται άνετα στον καναπέ και με κοιτάζεις

Αν τον σκοτώσω ενώ έχω έγκυο γυναίκα θα φάω φυλακή?

"Κάθισε να μιλήσουμε"λεει

"Σε ευχαριστώ που με αφήνεις να καθίσω σπίτι μου" του λέω ειρωνικά

"Κοίτα θα μπω κατευθείαν το θέμα"ξεκινάει

"Πάντα ήξερα ότι είσαι γιος μου και για αυτο σε είχα πάντα στην εταιρία δίπλα στην Σοφία..." Ξεκινάει αλλά τον διακοπτω

"Πάντα ήξερες ότι είμαι γιος? Τότε γιατί ήθελες να με παντρεψεις με την κορη σου? Είσαι άρρωστος. Δεν με ενδειφερουν τα λόγια σου εγώ έχω την οικογένεια μου πλέον" του λέω άγρια

"Θα έχω εγγονάκι λοιπόν?"

"Δεν είναι δικό σου εγγονάκι όπως λες. Είναι της Κρίστι το ακούς? Είναι της μαμάς μου της γυναίκας που με μεγάλωσε και αδιαφορώ για εσένα. Τώρα εξαφανίσου από το σπίτι μου"

Liam

"Και τελικά αποφασίσατε όνομα?" Ρωτάει ο Νοα

"Δεν ξέρω έχω δύο επιλογές στο μυαλό μου αλλά αν δεν συμφωνήσει η Σόφη μου"

"Ρε βάλε εκεί πέρα το όνομα. Τι να την ρωτήσεις την Σοφία εγώ και στα δύο μόνος μου τα έβαλα σιγά μην άκουγα την Έμα"λέει αλλά γρήγορα μια μπουνιά προσγιονετε στο στομάχι του κάνοντας μας όλους να γελάσουμε

"Τι λες μωρέ που ήθελες να βγάλεις τα παιδιά μου Οιλα και Μπρίτζετ άκου εκεί"λέει η Έμα

"Βασικά η πρώτη επιλογή ήταν Κριστιάνο" λέει ο Ίθαν

"Από το Ρονάλντο να φανταστώ?" Λέει η Ολίβια γελώντας παρασέρνοντας μας όλους

Ποιος να το περίμενε

Από εκεί που ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα απλά σαν φίλοι

Έχουμε κατάληξη παντρεμένοι με 2 παιδιά ο καθένας

"Ήρθα και εγώ"λέει η Σόφη μου και κάθεται στα πόδια μου

"Τι έγινε?" Ρωτάω σιγά

"Φύγαμε πριν 2 ώρες από εκεί αλλά πήγα την μαμά μου σπίτι και την άφησα εκεί να ηρέμησει. Τα παιδιά που είναι?" Ρωτάει

"Μέσα στο παιδότοπο είναι τα μεγάλα τα μικρά τα είναι πίσω σου" της λέει η Ολίβια

"Τι έγινε σπίτι σου?" Ρωτάει ο Νοα την Σόφη μου

"Ο Κάκος χαμός έγινε Νοα. Και δεν ξέρω πλέον αν θέλω να τον βλέπω αυτό τον άνθρωπο"λέει απογοητευμένη

"Μαμά κοίτα μου σχίστηκε η φόρμα" παραπονιέται ο Ματίας όταν πάει κοντά στην Ολίβια

"Εντάξει μωρό μου δεν πειράζει θα αγοράσουμε άλλη"του λέει η Ολίβια γλυκά

Κοίτα να δεις που μέχρι και η ξινή Ολίβια έγινε γλυκιά για τα παιδιά

"Ποτέ με το καλό ο γάμος?" Μας ρωτάει ο Ίθαν

"Έχουμε κλείσει ημερομηνία στον άλλον μήνα είναι όλα έτοιμα"λέει η Σόφη μου χαρούμενη

Πόσο μου αρέσει να την βλέπω να χαμογελάει ιδικά όταν της έχω προκαλέσει εγώ αυτό το γέλιο

"Ο Άντριου και η Αμάντα δεν ήρθαν?" Ρωτάει η Σόφη μου μετά από λίγο

"Όχι δεν έχουν έρθει ακόμα και σαν να άργησαν" λέω

"Εδώ είμαστε" λέει μια φωνή πίσω μου και γυρνάμε εκεί να δούμε εναν μουτρομενο Άντριου και μια Αμάντα να τρώει σοκολάτα

"Τι έγινε ρε γιατί είσαι έτσι?" Ρωτάει ο Νοα

"Ήρθε ο Μάριο και με βρήκε. Μου είπε ότι ήξερε ότι είμαι γιος του ακούς? Ακούς τι μαλακίες λέει?" Φωνάζει έξαλλος

Η Σόφη δίπλα μου φαίνεται να μην είναι εκπληκτική

Ούτε εγώ είμαι βέβαια

Ξέρω πόσο μαλακας μπορεί να γίνει ο Μάριο

"Έλα ρε ηρεμησε. Θυμήσου το παιδάκι σου" του λέει ο Ίθαν και τα μάτια του λάμπουν

"Τι έπαθες?" Ρωτάω γλυκά την Σόφη

Το πρόσωπο της είναι στεναχωρημέν

"Απλά απογοητεύομαι από τον μπαμπά μου"λέει ήρεμα

"Μαμά μπαμπά το μωρό κλαίει" έρχεται ο Αντζελ τρέχοντας σε εμάς

"Κλαίει? Γιατί?" Ρωτάει η Σόφη

"Δεν ξέρω αλλά κλαίει πολύ. Λες να την στεναχώρησα?" Με ρωταει αφού η Σόφη έχει πάει να ηρεμήσει το μωρό

"Όχι αγόρι μου το κοριτσάκι μας ξέρει ότι την αγαπάς"

"Ωραία. Γιατί και εγώ την αγαπάω"

Γεια σας αγαπες μουυυυυ

Τι μου κάνετε?

Ελπίζω να είστε όλοι καλά

Είχαμε ποβ Άντριου

Ναιιιιι😝

Ο Μάριο απογοητεύει τα παιδιά του

Κλασικά 😒

Μάλλον το βιβλίο θα τελειώσει σε 4 κεφάλαια 😢

Αλλά αμέσως θα ανέβει το βιβλίο του Αντζελ 😉

Αν θέλετε έχω και την ιστορία μισώ να σε αγαπάω που γράφω ακόμη

Ρίξετε και σε αυτή μια ματιά

Αυτά για τώρα

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλια❤️

Αντίο 💖