"Ήρθε η μαμά"λέω ενθουσιασμένη στον Λίαμ

"Ε πήγαινε να ανοίξεις ρε μωρό μου εγώ θα ανοίξω?" Ρωτάει ενώ εξακολουθεί να κοιτάζει το ματς

Πόσο συχενομαι το να βλέπει ποδόσφαιρο δεν περιγράφεται

"Καλά πάω αλλά μέχρι να ανοίξω κανόνισε να έχει τελειώσει το παιχνίδι"του λέω

"Μα είναι ακόμα στα 20 λεπτά"φωνάζει

"Δεν με νοιάζει"απαντώ και ανοίγω την πόρτα

Χωρίς πολλά πολλά η μαμά μου πέφτει πάνω μου αγκαλιάζοντας με σφικτά

"Αου ρε μαμά λες και έχεις να με δεις χρόνια κάνεις "παραπονιεμαι

"Έχω να σε δω 5 μέρες"παραπονιέται

Η μαμά μου είναι ηθοποιός

Ή μάλλον ήταν

Πριν λίγα χρόνια σταμάτησε και απλά πλέον ασχολείται φανατικά με την μόδα και τα σχέδια αν σκεφτείς ότι είναι νέα

Μόλις 46 χρόνων είναι

Πάντα ήταν χαρούμενη. Η μόνη περίοδος στεναχώριας για την μαμά μου ήταν όταν μάθαμε για την Μπάρμπαρα

"Angela"λέει ο Λίαμ όταν μπαίνει στο χολ

"Λίαμ παλικάρι μου"φωνάζει χαρούμενη η μαμά μου

Έχω την μικρή υποψία ότι η μαμά μου συμπαθεί πολύ το Λίαμ

"Τι κάνετε?"ρωτάει

"Λίαμ στον ενικό παιδί μου καλά είμαι. Έμαθα τα ευχάριστα και ήρθα"λέει και κάθεται στον καναπέ

Σαν στο σπίτι σου μαμά

"Λοιπόν ποτέ με το καλό ο γάμος?" Λέει χαρούμενη

Άντε πάλι

Νομίζει ότι παντρεύομαι όχι ότι αραβωνιαζομαι

"Μαμά αρραβώνας είναι όχι γάμος"λέω και κάθομαι απέναντι της δηλαδή δίπλα από τον Λίαμ

"Ναι αλλά σε αρραβωνιάζεται για να σε παντρευτεί σωστά αγόρι μου?"

"Ναι"λέει με ένα χαμόγελο

"Και το παιδί?" Ρωτάει και πνίγομαι με το ίδιο μου το σάλιο

"Ποιο παιδί?"

"Δεν θα κάνετε παιδί?" Ρωταει

"Θα κάνουμε"απαντάει ο Λίαμ δίπλα μου

"Τι εννοείς θα κάνουμε?"

"Τι να εννοώ ρε Σόφη μου θα κάνουμε παιδί"λέει τελειως χαλαρά

"Πολύ χαλαρός δεν είσαι?"

"Γιατί να μην ειναι εσύ δεν θες παιδί?" Ρωταει η μαμά μου προβληματισμένη

Κοίτα να δεις που κάνανε κόμμα πεθερά γαμπρός για να κάνω εγώ παιδί

"Δεν είπα αυτό απλά νομίζω είμαι πολύ μικρή για παιδί"

"24 είσαι μωρό μου στην πιο κατάλληλη ηλικία"

"Εσύ δηλαδή θες?" Τον ρωτάω

"Πως γίνεται να μην θέλω κάτι δικό σου?" Ρωτάει κάνοντας με να χαμογελάω συνέχεια

Ο βλάκας

Ξέρει καλά να με καταφέρνει

Επόμενη μέρα

"Δεσποινίς Smith να περάσω?" Ακούω την φωνή της Kate

"Ναι Kate περνά"

"Τι έγινε?" Την ρωτάω αφού κάθεται

"Έχουμε πρόβλημα με έναν μέτοχο"ξεκινάει

Ωχ

Αυτά δεν θέλω στην δουλειά μου

Τα προβλήματα

"Ποιόν μέτοχο και τι πρόβλημα υπάρχει?"

"Ο κύριος Αϊζερ που ανήκει στο marketing. Επιμένει ότι το ποσο που έπαιρνε στην εταιρία τον Κολ είναι πολύ καλύτερο από αυτό που παίρνει εδώ πέρα"

"Μα εμείς τους δίνουμε τα διπλάσια"ψελλίζω

"Το γνωρίζω αυτό αλλά έτσι παρασέρνει και άλλους πελάτες. Το κακό είναι ότι όλο αυτό γίνεται και μπροστά στα μάτια μετοχών"λέει και ξεφυσαω

"Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην είναι χαρούμενος με αυτά που το προσφέρει μια εταιρεία σαν την δική μου? Του δίνουμε 2.500 τον μήνα συν το εταιρικό αυτοκίνητο. Που θα βρει καλύτερα στην Ατλάντα?"ρωτάω εξοργισμένη

Πώς γίνεται κάποιοι να μην είναι χαρούμενοι με αυτά που έχουν?

Πώς νομίζουν ότι μπορούν να βγάλουν πολλά περισσότερα τον μήνα?

Άλλοι βγάζουν τόσα χρήματα μόνο σε ένα χρόνο

"Δεν ξέρω δεσποινίς Smith δηλώνει πως υπάρχουν καλύτερα"

"Α ναι ε?"

"Amanda ειδοποίησε τον Andrew να έρθει στο γραφείο μου και όταν σου πω να πεις και στον Αϊζερ να έρθει"

"Μάλιστα. Ξέρω ότι δεν είναι τις ώρας αλλά με πήρε τηλέφωνο ο Κύριος Smith θέλει να περάσει από εκεί στις 5 με είπε να σας ενημερώσω αλλά περίμενα να βγει η δεσποινίς Kate πρώτα. Τι να του πω?"

"Πες του να έρθει στις 6 έχω ραντεβού τότε?"

"Όχι σήμερα δεν έχετε"

"Ωραία. Φώναξε τον Andrew να περάσει από το γραφείο μου και έπειτα ενημέρωσε τον πατέρα μου"

"Μάλιστα"

"Τι θα κάνεις με τον Andrew?"

"Κοίτα ξέρω ότι θα ακουστεί ηλίθιο γιατί ο Andrew διευθύνει τα οικονομικά της εταιρίας αλλά τον εμπιστεύομαι και μπορεί όντως να σας έχω αδικήσει"

"Σοφία μην νιώθεις άσχημα. Είσαι επαγγελματίας. Και προς Θεού δεν έχεις αδικήσει κανέναν απολύτως"

"Λοιπόν φεύγω αν θες κάτι ενημέρωσε με"

Κοιτάζω το συμβόλαιο που μου έδωσε ο μπαμπάς πριν τσακωθούμε

Θέλει η εταιρία να πάει στα χέρια του και εγώ θα κερδίσω το 70 τις εκατό

Δεν λέω καλό πόσο είναι για την εταιρία και για μένα αλλά

Θέλω κάτι δικό μου ανεξάρτητα από τον μπαμπά μου

Κάτι που θα το έχω ξεκινήσει εγώ. Μάλλον που ξεκίνησε ο παππούς μου και το συνεχίζω εγώ

Και στο μέλλον στα

Στα παιδιά μου

Στα παιδιά εμένα και του Λίαμ

Γαμωτο μπορεί να έκανα στα υστερική όταν μου το είπε αλλά αυτή η ιδέα είναι τόσο ωραία

"Σοφία με φωναξες?" Ρωταει ο Andres

"Ναι κάτσε θέλω να να διαθετισουμε μια υπόθεση"

[...]

"Αν δεν περνώ 10.000 τον μήνα εδώ φεύγω"φωνάζει ο Αϊζερ

"Που έχεις ακούσει να παίρνει άνθρωπος 10.000€ τον μήνα. Αϊζερ είμαστε μικροί εταιρία λες βλακείες"απαντάει ο Andrew

"Ο Smith μου δίνει τόσα"λέει

Μάλιστα ο Smith

Ποιος άλλος?

Ο ίδιος μου ο πατέρας

"Πολύ καλά. Θα σου στέλνουμε την αποζημίωση σου με το ταχυδρομείο. Αφού πιστεύεις ότι στον πατέρα μου θα έχεις καλύτερη δουλειά να πας εκεί. Θέλω τώρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου"λέω ήρεμη

"Το αυτοκίνητο θα το κρατήσω"

"Όχι Αϊζερ το αυτοκίνητο θα πάει στο επόμενο που θα πάρει την θέση σου"

"Και εγώ πως θα πηγαίνω στην δουλειά?" Ρωτάει

"Δεν με ενδιαφέρει από την στιγμή που φεύγεις από την δική μου. Να τα βρεις με τον πατέρα μου αυτό. Τώρα πήγαινε"του λέω αυστηρά

"Α και τα κλειδιά δωστα στην Amanda"

Αφού φεύγει γυρνάω ξεφυσοντας και τηλέφωνο στο γραφείο της Ananda

"Σε παρακαλώ ακύρωσε το ραντεβού με τον μπαμπά μου και λες του ότι αρρώστησα και έλα λίγο"της λέω

"Καλά είσαι?" Ρωτάει ο Andrew

"Προσπαθώ"λέω κοιτώντας τον

Σηκώνει τα μανίκια του και αυτόματος τα μάτια μου πάνε σε ένα σημάδι που έχει στο χέρι

"Τι είναι αυτό?" Ρωτάω δείχνοντας του το κόκκινο σημάδι

"Α αυτό? Σημάδι εκ γενετής. Γιατί ρωτά" ρωτάει

"Τίποτα έχω ένα ίδιο"ψελλίζω

"Σύμπτωση θα είναι"λέει και εκείνη την στιγμή μπαίνει μέσα η Amanda

"Μα φωναξατε?" Ρωτάει

Τα μάτια του Άντριου ακολουθούν τις κινήσεις της Αμάντα και εκείνη στην στιγμή θυμάμαι

"Δεν το πιστεύω"λέω χαρούμενη

"Τι έπαθες?" Ρωτάει ο Άντριου

"Τίποτα τίποτα απλά πολύ κοντά είστε"λέω πονηρά

Δεν έχω τα ηλίθια κολλήματα που έχουν οι άλλοι στις δουλειές

Δεν υπάρχουν σχέσεις μεταξύ δύο εργαζομένων

Σε αυτή την εταιρία θα υπάρξουν

Τα μάγουλα της Αμάντα κοκκινίζουν

"Τι εννοείτε?"

"Τίποτα κάθισε που θέλω να σου πω"

"Τι έγινε?" Ρωτάει

"Θέλω για έναν καιρό να αναλαβεις εσύ με ποιους θα έχω ραντεβού και ποιους όχι"

"Ορίστε?" Ρωτάει ξαφνιάσμενη

"Ναι είσαι αρκετά εμπειρη και εγώ τα βαριέμαι αυτά. Σε περίπτωση που θεωρησω κάποιο ραντεβού συμπαντικό θα σου πω. Τα μόνα άτομα που δεν θα θέλουν ραντεβού είναι της εταιρίας. Ο Λιαμ, τα παιδιά, η μαμά μου και οι γονείς του Λίαμ κανένας άλλος εντάξει?"

Την ρωτάω

Μετά από πολύ προσπάθεια την πειθώ και αφού δώσω αδια και στους δύο κάθομαι λίγο στα γραφείο

Λίαμ♥️🥵
Μετά την δουλειά θα πάμε σε πάρκο 🤭

Εγώ
Τι να κάνουμε σε πάρκο 24 χρόνων γομαρια?

Λίαμ ♥️🥵
Μπας και δεις τα παιδακια να παίζουν και αλλάξεις γνώμη

Πφφ Λίαμ είναι αυτός

Γεια σαςςς

Νέο κεφάλαιο

Δεν ξέρω αν το έγραψα αργά ή γρήγορα αλλά το νόημα είναι ότι το έγραψα

Γνωρίσαμε λίγο την μαμά της Σοφίας

Η Σοφία είχε θέμα στην δουλειά

Ανακαλύψαμε και ενα σημάδι που έχει ο Άντριου ΙΔΙΟ με της Σοφίας

Και τέλος η Αμάντα είναι με τον Άντριου

Μάλλον

Αυτά για τώρα

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλιά ♥️

Αντίο 💜