Η ώρα είναι 3 και είμαι με τον μπαμπά μου έξω από το γραφείο της Σόφης μου

"Είσαι έτοιμος?"με ρωτάει πριν χτυπήσει την πόρτα

"Ναι"απαντώ μονολεκτικά φτιάχνοντας το πουκάμισο μου

Είμαι έτοιμος

"Καλώς τους Anderson"λέει ο Μάριο

Μαλακα

"Smith τιμή μας"λέει ο πατέρας μου κάνοντας μια τυπική χειραψία με τον Μάριο

"Παρακαλώ περάστε"λέει δείχνοντας μας τον χώρο μέσα

Τα μάτια μου συναντούν τα δικά μου και με κοιτάει ειρωνικά

"Sophia μου πόσο καιρό έχω να σε δω?"λέει ο πατέρας μου αγκαλιάζοντας την Σόφη μου

"Καθίστε"λέει η Σόφη μου χαμογελαστή δείχνοντας μας τις θέσεις απέναντι τους

"Λοιπόν"ξεκινάει ο Μάριο

Κατευθείαν στο ψητό

"Σε τι οφείλουμε την πρόσκληση?" Ρωτάει ο πατέρας μου

"Λοιπόν θα σας μιλήσω στα ίσα. Από ότι βλέπω οι επιχειρήσεις Anderson έχουν κάνει μεγάλη άνοδο. Γνωρίζετε όμως πολύ καλά ότι οι επιχειρήσεις Smith πηγαίνουν καλύτερα. Οπότε θέλω να κάνω μια πρόταση"λέει ο Μάριο

Η Σόφη δίπλα φαίνεται εκνευρισμένη με αυτά που ακούει

Ε πώς να μην είναι όταν ο πατέρας της υποβιβάζει άλλους

"Smith ξέρεις πολύ καλά πως μόνοι μας έχουμε καταφέρει τα πάντα μόνοι της χωρίς βοήθεια. Οπότε η κάθε προσφορά που θες να κάνεις δεν μας συμφέρει δεν θέλουμε να μπλεξουμε με υπόκοσμο"

"Υπόκοσμος?" Ρωτάει ξαφνιασμένη η Σόφη

Εμ βέβαια ιδέα δεν έχει

"Σοφία μην ανακατευεσε"λέει ήρεμα ο Μάριο

"Κοίτα Smith δεν ξέρω γιατί θες της μετοχές μου αλλά δεν πρόκειται να της πάρεις το έχω πει από την αρχή της καριέρας μου και το μαθαίνω στον γιο μου στηρίξου στα δικά σου πόδια και όχι σε άλλον. Ιδικά στον υπόκοσμο γιατί αν χρωστάς σου κόβουν το κεφάλι και εσένα και όσον αγαπάς"λέει ο πατέρας μου και αρχίζω να φοβάμαι για την Σόφη

"Τι εννοείτε και εμένα?"λέει δυνατά

Είχα ξεχάσει πόσο φωνάζει όταν φοβάται

"Σοφία κάθισε κάτω" λέει νευριασμένος ο Μάριο

Κοίτα που νευρίασε

"Μπαμπά ακούς τι λέει μπορεί να πάθεις κάτι εσύ ή η μαμά ή και εγω. Που σκατα έχεις μπλέξει?" Φωνάζει εξωργησμενει

"Σοφία μην με κανεις να κάνω κάτι που δεν θέλω κάτσε κάτω"φωνάζει αυτός

"Smith μην της φωνάζεις"τον προειδοποιω και σηκώνομαι

"Εσύ μην μιλάς εξαιτίας σου έγινε έτσι" μου λέει

"Smith σοβαρεψου"

"Μπαμπά τι λένε? Που σκατα έχεις μπλέξει. Τι σχέση έχεις με τον υπόκοσμο?" Φωνάζει ξανά

Ο Μάριο κάνει κάτι με εξωθεί στα άκρα

Πάει να σηκώσει χέρι στην Σόφη αλλά την αρπάζω και την βάζω πίσω μου

"Smith πας καλά τι πας να κάνεις?" Φωνάζει εξοργισμένος ο πατέρας μου

Την θέλει για νυφη τη Σόφη μου το βλέπω

"Αυτό που της αξίζει δεν πρέπει να μου αντιμιλαει πόσο μάλλον αν φωνάζει"

"Τι μαλακίες λες? Στην Σόφη δεν θα απλώσεις χέρι ακούς? Όσο εγώ θα ζω δεν θα τολμήσεις να πειράξεις ούτε τρίχα από τα μαλλιά της ακούς?" Φωνάζω εξοργισμένος ενώ την έχω ακόμα στην αγκαλιά μου

Νιώθω την μπλούζα μου υγρή κάνοντας με να καταλάβω ότι κλαίει

Ηλίθιε Μάριο

"Ηρέμησε ζωή μου είμαι εγώ εδώ"της λέω ήρεμα

"Σε παρακαλώ πάρε με από εδώ" λέει μέσα στους λυγμούς της

Περνώ το σακάκι της και την το φοράω αρπάζω και την τσάντα της

"Εμείς φεύγουμε μπαμπά τα λέμε. Smith είσαι τεράστιος μαλακας"λέω και φεύγω από εκεί με την Σόφη

"Αν θες να πας πήγαινε θα πάω την Ολι και στην Έμα"λέει σκουπίζοντας τα μάτια της

"Δεν θέλω να είμαι πουθενά αλλού εκτός από εδώ μαζί σου"της λέω ειλικρινά

"Ωραία"λέει ρουφοντας λίγο της μύτη της

Γιατί μου φάνηκε τοσο γλυκό αυτό που έκανε μόλις?

"Λοιπόν τι λες πάμε για διπλό μπέργκερ με πατάτες και μαγκετ?" Την ρωτάω και τα μάτια της φωτίζονται

"Και το ρωτάς?" Λέει γρήγορα βγάζοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου της

"Τς τς τς εγώ είμαι ο άντρας Σόφη εγώ οδηγό"της λέω και χωρίς πολλά πολλά της αρπάζω και τη  βάζω στην θέση του συνοδηγού

"Σεξιστη" μουρμουριζει

"Δεν είμαι σεξιστης είμαι ρεαλιστής όπως και να το κάνουμε τα κορίτσια δεν ξέρετε να οδηγατε" λέω βάζοντας μπρος το αυτοκίνητο

"Τι μας λες? Δηλαδή όλα αυτά τα τροχαία που έχουν γίνει φταίνε οι γυναίκες?" Ρωτάει βάζοντας την ζώνη της

"Σόφη μην εξαπτεσαι την αλήθεια λέω"

"Λίαμ θα σε δειρω πάμε να φάμε" λέει και γελάω ξεκινώντας το αυτοκίνητο

Έχει απλωθεί μια ήρεμη σιωπή που το μόνο που την κρατάει σε απόσταση είναι η απαλή μουσική από το ραδιόφωνο

"Ευχαριστώ"λέει ξαφνικά

Την κοιτάζω με απορία

"Ευχαριστώ? Γιατί?"

"Επειδή δεν άφησες τον μπαμπά μου να με χτυπήσει και συγνώμη για αυτά που είπε. Ο  πατέρας σου έχει δίκιο καλό θα ήταν να μην μπλεξετε μαζί μας"

"Και εσύ? Έχεις είδη μπλέξει"

"Εγώ είμαι κόρη του. Αν όντως έχει μπλέξει δυστυχώς θα είμαι η μόνη που θα το μάθει"αναστεναζει

"Σόφη σοβαρά πιστεύεις ότι θα άφηνα κάποιον να σου κάνει κακο?" Ρωταω

"Όχι?"

"Όχι βέβαια"

"Και γιατί όχι?" Ρωτάει

Έλα μου ντε

Τι να της πω?

Γιατί είμαι ακόμα ερωτευμενος μαζί σου?

Γιατί πολύ απλά δεν σε ξέχασα και ούτε πρόκειται να σε ξανασω ποτέ?

"Γιατί Σόφη το ότι χωρίσαμε δεν πάει να πει ότι νοιάζομαι για εσένα" της απαντώ

"Καλα τότε. Και εγώ πάντως νοιάζομαι για εσένα μην νομίζεις ότι δεν σε συμπαθώ γιατί τα κορίτσια αυτό λένε ότι νομίζεις ότι δεν σε συμπαθώ. Δεν ισχύει ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί σου αλλά το ότι τελειώσαμε δεν πάει να πει ότι δεν σε νοιζομαι. Σε αγαπω απλά τώρα όπως και εσύ έτσι και εγώ φιλικά"τελειώνει

ΣΥΓΝΏΜΗ ΣΥΓΝΏΜΗ

ΜΟΛΙΣ Η ΚΟΠΈΛΑ ΠΟΥ ΕΊΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΟΣ ΕΙΠΕ ΌΤΙ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΦΙΛΙΚΑ?

ΦΙΛΙΚΑ

ΔΗΛΑΔΉ ΜΕ ΕΒΑΛΕ ΣΕ FRIEND ZONE

"Εμ ναι"λέω

Ε όχι δεν γίνεται αυτό

Όχι δεν το δέχομαι

"Ξέρεις όμως ότι αυτό σύντομα θα αλλάξει"λέω όταν παρκάρω έξω από το μπεργεκραδικο

"Τι εννοείς?" Ρωτάει

Αλλά επιλέγω να μην απαντήσω

Ε ας υπάρχει λίγο σασπένς

Γειααα

Τι κάνετε?

Συγνώμη που δεν ανέβασα αυτο το κεφάλαιο όταν έπρεπε αλλά δεν το είχα ολοκληρωμένο

Στο επόμενο κεφάλαιο θα είναι η περιβόητη έξοδος που στο τέλος θα κατάληξη να είναι ένα από τα καλύτερα μέρη της ιστορίας

Δεν λέω τίποτα άλλο

Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και τα λέμε σύντομα ❤️

Φιλιά 💕

Αντίο 💘