ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να είσαι παιδί, πόσο μάλλον έφηβος, αλλά ακόμα χειρότερα, αν είμαστε, να είσαι άνθρωπος. Γιατί σε πολλές φάσεις της ζωής σου, αλλάζεις, σε πολλές φάσεις της ζωής σου εξακολουθείς να μένεις πάντα ο ίδιος. Και όσους προσπαθείς να προσεγγίσεις με επιτυχία προσεγγίζεις έστω και λίγο επιτυχημένα παιδιά μικρότερά σου, γείτονες, γονείς, γιαγιάδες, παππούδες, βιβλιοθηκάριους, καθηγητές, δασκάλους αλλά ποτέ παιδιά της ηλικίας σου. Ο Ρόαλντ Νταλ έλεγε πως είναι όλο και πιο δύσκολο να γράφεις βιβλία για παιδιά, γιατί δυσκολότερα τραβάς τη προσοχή τους. Δεν έλεγε όμως ποτέ για εφήβους μιας και οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ασχολούνται με αυτούς, γίνεται σε αναφορές βανδαλισμών ή εκφοβισμών και σπάνια για κάτι καλό.

Εμ, βέβαια, πως νομίζουμε ότι είναι η πραγματικότητα; Δεν πρέπει να θεωρώ τίποτα δεδομένο. Γιατί στον κόσμο αυτό που ζούμε, ακόμα και αυτά που αγαπάς με κάποιον τρόπο, καπάκι σε κάποια στιγμή θα φύγουν. Μικρά ή μεγάλα. Είτε θα φύγουν από μόνα τους, είτε θα τα διώξεις εσύ επειδή δεν ενδιαφέρεσαι πια για αυτά. Μετά όμως σε λίγο θα πάψεις να ενδιαφέρεσαι και εσύ ο ίδιος για σένα.

Ειδικά όταν ήσουν σίγουρος τόσα χρόνια για τον εαυτό σου και μια καταραμένη στιγμή τα ανατρέπει όλα. Πιστεύεις ότι όλα θα πάνε καλά και να που τελικά όλα αλλάζουν σε μια στιγμή. Ειδικά αν στο παιχνίδι μπαίνουν μέσα και άτομα που αγαπάς όσο τίποτα άλλο, ανεξάρτητα από το φύλο και την ηλικία. Και έτσι, όλα όσα πίστευες είναι απλά ένα ψέμα. Μια απάτη. Η μια προσωρινή φάση που πέρασε και δεν υπάρχει αξία να την θυμάσαι ή να την υποστηρίζεις. Για ανούσιους λόγους που δεν ήθελα να μάθω γιατί πολύ απλά εγώ ήθελα να κάνω τη ζωή μου όπως εγώ τη θέλω και κατέντησα να μου την κανονίζουν υποτυπωδώς οι άλλοι.

Ωρες ώρες μου έρχεται να σηκωθώ να φύγω...

___________________________________________
Ένα πράγμα έχω να σας πω: Οσοι ταυτίζεστε με τον Βλάτκο έστω και σε κάποια σημεία, θα λατρέψετε αυτό το βιβλίο. Ελπίζω να σας αρέσει ο πρόλογος! Τα λέμε στο πρώτο κεφάλαιο!