Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Τα ακόλουθα αποτελούν μη πνευματική ιδιοκτησία μου και ανήκουν καθαρά στους δημιουργούς τους :
Α) Εικόνες
Β) τραγούδια +μουσική +στιχοι
Γ) Φωτογραφίες

Το παρόν έργο που είναι γραμμένο από εμένα , αποτελεί καθαρά δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Εχει καταχωρηθεί και κατοχυρωθεί νομικά.Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αντιγραφή και κάθε είδους υποκλοπη του κειμένου χωρίς την δική μου γραπτή άδεια

🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜

Σιουδάδ Χουάρες
Μεξικό

Τα φώτα έπεσαν και έδωσαν τη σκυτάλη στο απόλυτο σκοτάδι.
Η πιο "βρώμικη" πόλη του Μεξικού για ακόμα μια βραδιά ξεκίνησε να παίρνει ζωή με τις πρώτες πόρνες να κάνουν την εμφάνιση τους στα πετροστρωτα σοκάκια. Σοκάκια που αντί για άσφαλτο παρείχαν στα πόδια σου το τρόμο...

Ποιο τρόμο;
Μα του θανάτου φυσικά...
Εκείνες οι πέτρες και τα χαλίκια ήταν βαμμένα στο κόκκινο..
Άντρες που σκότωναν για τη πλάκα τους, ναρκωτικά, βία...
Κατεστραμμένη νεολαία και περίγυρος γεμάτος γκάνγκστερ και ιερόδουλες.
Εικόνες που στα μάτια της Καρολίνας ήταν τα "κινούμενα σχέδια" που συνήθιζαν να βλέπουν τα παιδιά άλλων κόσμων.
Παιδιά που μεγάλωναν δίχως να ξέρουν τι είναι η πείνα , η εξαθλίωση , ο τρόμος και φυσικά η βία σε κάθε της μορφή.
Σχολείο για εκείνα ήταν μονάχα ο δρόμος και δάσκαλοι, οι αρχηγοί των καρτέλ. Πρότυπα που αν ήθελαν να επιβιώσουν έπρεπε πάση θυσία να ακολουθήσουν.

Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν και εκείνη...

Καρολίνα Κρούζ
Ένα κοριτσάκι που έμαθε εξαναγκαστικά τον πληρωμένο έρωτα στα χέρια της ίδιας της , της φαμίλιας.
Ένα κοριτσάκι που σαν μεγάλωσε, έγινε αφέντρα του εαυτού της...
Ήταν το ίδιο κοριτσάκι που πήρε το νόμο στα χέρια του και τα έβαψε με αίμα τη νύχτα που τον γνώρισε...
Δεν ήθελε πολύ...
Να πατήσει στα πόδια της ήθελε μα εκείνα την οδήγησαν στα δικά του...

Η Καρολίνα κέρδισε όχι μόνο μια θέση στην "οικογένεια" του, μα επάξια και μια θέση στη καρδιά του...
Τη μοναδική θέση....

Ο Μάρκους Γκαρσία Λόπεζ δεν είχε μάτια για άλλη γυναίκα...και εκείνη όμως, δεν είχε μάτια για κανένα άλλο...
Η ένωσή τους ήταν ότι πιο εκρηκτικό υπήρξε σε εκείνη τη πόλη...
Η φόνισσα με το αγγελικό πρόσωπο και ο γιος του μεγαλέμπορα της χώρας.
Ποτέ δε πίστευε πως εκείνο το τρομαγμένο κοριτσακι θα κατέληγε να παντρευτεί το πιο διαβόητο μαφιόζο του Μεξικού στο τέλος και να γίνει άτρωτη...
Ήταν η βασίλισσα και εκείνος ο βασιλιάς...

Όμορφο παραμύθι... Σωστά;

Έτσι πίστευε και εκείνη...

Χιλιόμετρα μακριά κάποιος καραδοκει σπέρνοντας το τρόμο σε ολόκληρη την Αμερική. Αυτός ο κάποιος βαφτίστηκε με το παρατσούκλι που του χάρισαν από μικρό...

Ντόμπερμαν...

Λένε πως τούτη η ράτσα φτιάχτηκε από ένα τρελό και αντιπροσωπεύει την ίδια τη τρέλα...
Πως ανά πάσα ώρα και στιγμή γυρίζουν και δαγκώνουν ακόμα και το ίδιο τους το τομάρι...
Λένε ακόμα πως το μυαλό τους είναι μικρό μα όσοι γνωρίζουν αληθινά τη ράτσα, ξέρουν και πως το μυαλό τους είναι τετραπέρατο...
Γι αυτό και τους δέρνει η τρέλα...
Γι αυτό και κανένας δε τολμά να τα βάλει μαζί τους...

Η Καρολίνα ποτέ δε τα πήγαινε καλά με τα σκυλιά...
Πάντοτε ήταν η γάτα άλλωστε...

Πόσο εύκολα το παραμύθι γίνεται εφιάλτης;
Κι αν γίνει εφιάλτης πόσο εύκολα μπορείς να του κρυφτείς;

Μεξικό-Νέα Υόρκη...
Ηταν μόνη διαδρομή που κατάφερε να κάνει στη κατάσταση της...
Η πιο ελπιδοφόρα από όλες...
Η διαδρομή προς την ελευθερία....
Η μήπως όχι;

Τα Ντόμπερμαν δε παίζουν.
Μα εκείνος βγήκε παιχνιδιαρης...
Ειχε αδυναμία σε τρία πράγματα....

Στις γυναίκες...
Στο χρήμα...
Και το αίμα...

Τι πιο δελεαστικό λοιπόν από μια γατούλα;

Όταν ο Τζόνι Πράις ρίξει τα μάτια του πάνω της, ένα είναι το σίγουρο...
Η κατάκτηση της με κάθε κόστος...
Αυτή ήταν άλλωστε και η ζωή του μεγαλύτερου εγκληματία της Αμερικής...
Το χρήμα, το αίμα και οι γυναίκες...

Το πρόβλημα όμως ήταν πως η συγκεκριμένη γάτα δεν έμοιαζε με τις άλλες...
Αυτή η γάτα, είχε ένα σκοτεινό παρελθόν και ακόμα ένα πιο σκοτεινό μέλλον...

Κάποιες φορές τα δεδομένα υπάρχουν για να ανατρέπονται...
Κι όταν αυτά ανατραπούν, ο πόλεμος είναι δυστυχώς αναπόφευκτος...

                °•~•°•~•°•~•°•~•°•~•°

"Είναι όλα έτοιμα;"

"Ναι Καρολίνα. Ταυτότητα, διαβατήριο , λεφτά..."

"Φοβάμαι πως πίσω μου θα αφήσω τον όλεθρο Σάντος..."

"Μη σε απασχολεί αυτός ο όλεθρος... Προσπάθησε μόνο να μη μπλέξεις με κανενα άλλο... Γρήγορα Καρολίνα.! Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είναι κρίσιμο!"

"Σάντος;"

"Απλά φύγε..."

                  ~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι μυρωδιές μέσα σε εκείνο το φορτηγάκι ήταν αποκρουστικές και η ατμόσφαιρα αποπνικτική...
Το σώμα της σαν μια μάζα ακουμπούσε πάνω στων υπολοίπων ώσπου το φορτηγό σταμάτησε απότομα

"Έλεγχος!"  ακούστηκε μια τρομακτική φωνή και όλοι άρχισαν να ιδρώνουν ακόμα πιο πολύ...

"570852 το κλειδί χωράει ακριβώς..." Η φωνή του οδηγού ήρθε να φέρει νέα ταραχή

"Περάστε! Γρήγορα!" η ανάσα που κρατούσαν πάνω από είκοσι άτομα βγήκε μονομιάς και εκείνη αηδιασε.

Δεν είχε σκοπό να μείνει πίσω από εκείνα τα τεράστια συρματοπλέγματα και τους τσιμεντένιους φράχτες που αποκαλούσαν σύνορα... Θα έδινε μάχη αν χρειαζόταν.
Το φορτηγό άρχισε όμως να κουνιέται πάλι και εκείνη απασφαλισε αμέσως το όπλο της και αναστεναξε. Είχε περάσει πια...

Έκανε καρτερικά υπομονή για πάνω από δέκα χιλιόμετρα ώσπου ώντας πιο κοντά στην πίσω καρότσα, έπιασε το σκέπαστρο και το ανασηκωσε σιγανα.
Ο φρέσκος αέρας εισχώρησε στα ρουθούνια της και εκείνη ήταν πια επίσημα στη γη της ελευθερίας...

Ελευθερία , σκέφτηκε και γέλασε ενώ ευθύς αμέσως η ξεραμένη πληγή στα χείλη της, άνοιξε και έτρεξε αίμα...

Ίσως ηταν πληγωμένη μα αυτό δε θα κρατούσε για πολύ...

Η Καρολίνα "Μάρτιν", πια, ήταν μια νέα γυναίκα. Ένας καινούριος άνθρωπος...
Μια ύπαρξη φτιαγμένη από την αρχή...
Μια γυναίκα που άφηνε πίσω όλη τη ζωή της με την ελπίδα να ζήσει...

Χαμογέλασε κουρασμένα και αφήνοντας το κεφάλι της να κρέμεται κυριολεκτικά έξω από τη καρότσα, έκλεισε τα βλέφαρα και γέμισε τα στήθη της με αισιοδοξία.
Αυτό ήταν ...
Η Νέα Υόρκη μπροστά στο Χουάρες έμοιαζε με παιδότοπο στα μάτια της...

Όλα είχαν τελειώσει πια...

Η μήπως τώρα άρχιζαν;

                     ××××××××××××××

Όταν δεν είμαι σε κατάσταση να γράψω, δημιουργώ και αποθηκεύω.

Έχω πάρει την απόφαση να μοιράζομαι μαζί σας κάθε μου ιδέα μέχρι φυσικά να τις υλοποιήσω όλες... Γι αυτό και ανεβάζω όλα τα on hold και όσα φυσικά προκύπτουν στη πορεία...
Για να έχετε μια ιδέα του τι έχουμε να ζήσουμε γενικά στη πορεία αλλά και για να μοιράζομαι μαζί σας μια στιγμή που με γεμίζει ευτυχία.
Αγαπάω να βγάζω ιστορίες.
Λατρεύω να χάνομαι σε αυτές και να πλάθω ένα κόσμο που θα κληθω να ζήσω όταν τις ξεκινήσω...

Μην σας εκπλήσσει τίποτα...
Έχω περίπου 15 βιβλία σε αναμονή και χαίρομαι για αυτό! Χαίρομαι γιατί τα πονάω και γιατί ξέρω ότι θα έχω για χρόνια "τροφή" τόσο για να συνεχίζω όσο και για να δημιουργώ.
Το ζω μαζί σας...
Κάποτε το ζούσα στα τεφτέρια μου...
Προτίμησα να το αλλάξω αυτό...

Θα ζητήσω την υπομονή σας σε ότι γράφω τη δεδομένη καθώς δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες και μερικές από αυτές δεν έχω κουράγιο να κουνήσω ούτε τα δάχτυλα μου.

Το μήνυμα αυτό θα αναρτηθεί και στο προφίλ μου έτσι ώστε να σταματήσω να δέχομαι και πιέσεις ως προς τα βιβλία.
Το ζω!
Μπορώ να δώσω αλλά είκοσι αν μου γεννηθεί η πλοκή....
Καλώς ήρθατε στο μυαλό μου!

Δε θα βάλω καστ, μα με τέτοιες εικόνες γεμίζω...
Διαλεχτε η αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη!