[Είχα μια αμφιθυμία για το τραγούδι,ελπίζω να ταιριάζει.]

Είχαν περάσει κιόλας τρεις μέρες από τότε που ο Λουκ επικοινώνησε τελευταία φορά με την Rosaline.Την Τρίτη το απόγευμα πέρασε έξω από το σπίτι της με πρόθεση να της μιλήσει.Είχε σκεφτεί πολύ τις τελευταίες μέρες και ήθελε να συζητήσουν κάποια πράγματα που τον απασχολούσαν με σκοπό να ανακουφιστεί από τις σκέψεις του° τουλάχιστον έτσι σχεδίαζε.

Όταν στάθηκε στην εξώπορτα είδε τον πατέρα της κοπέλας του να τον χαιρετάει εύθυμα.

"Λουκ, περνα!"είπε χαρούμενα καθώς τον κοιτούσε.Ετσι, άνοιξε την πόρτα διστακτικά και περπάτησε μέχρι την μέση του μονοπατιού προς το σπίτι ώστε να χαιρετήσει τον πατέρα της Rosaline.

"Πως είστε;"Ρώτησε ευγενικά και έτεινε το χέρι για χειραψία.Ο Harold το έσφιξε έντιμα αφού άφησε το ποτιστήρι που κρατούσε στο έδαφος.

"Στην βιοπάλη παιδί μου.Πως και από τα μέρη μας;Ψάχνεις την Rose;"

"Βασικά ναι.Θελω να της μιλήσω και είπα να συμπεριφερθω αυθόρμητα και να μην τηλεφωνήσω, να έρθω κατευθείαν εδώ"εξήγησε ευγενικά και έτριψε το πίσω μέρος του κεφαλιού του αγχωμένος.

"Δυστυχώς δεν είσαι τυχερός.
Απουσιαζει αυτή την στιγμή" ο Harold έσφιξε τα χείλη του σε μια ευθεία γραμμή οικτίρωντας την τύχη του νέου.

"Α, εντάξει δεν πειράζει.Θα την πάρω τηλέφωνο τότε αργότερα"είπε ο Λουκ και κατέπνιξε την επιθυμία να ρωτήσει που βρίσκεται.

"Στάσου Ρε Λουκ.Ετοιμος να φύγεις"τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη ο μεγαλύτερος άνδρας.Ο νέος στάθηκε αγέρωχος απέναντι του.

"Πάμε να κάτσουμε εκεί"συνέχισε ο Harold και του έδειξε ένα τραπέζι με τρεις καρέκλες να βρίσκεται κάτω από ένα μεγάλο δέντρο που πρόσφερε μια δροσερή σκιά.

Ο Λουκ ακολούθησε τον πατέρα της Rose και τον είδε να κάθεται στην μια καρέκλα.Έβγαλε το ψάθινο καπέλο που φορούσε και που τον προστάτευε από τον ήλιο και το άφησε πάνω στο τραπέζι.Έκανε νόημα και στον Λουκ να καθίσει.

"Δεν θα με ρωτήσεις που είναι η κόρη μου;"απόρησε όταν είδε πως ο Λουκ είχε βολευτεί στην θέση του.

"Είπα να είμαι διακριτικός"ψέλλισε ο σχεδόν ενήλικας άνδρας από ντροπή.Μύριζε στην ατμόσφαιρα πως η συζήτηση που θα ακολουθούσε θα είναι αρκετά έντονη.

"Δεν θέλεις να μάθεις που βρίσκεται δηλαδή;"τον ρώτησε και έβγαλε από την τσέπη του μια ταμπακιέρα.Αρχισε να στρίβει τσιγάρο.

"Δεν είπα αυτό.."ειπε ο Λουκ διστακτικά.Ειχε αντιληφθεί το ποιόν του χαρακτήρα του και πολύ φοβόταν πως είχε σχηματίσει αρνητική άποψη για αυτόν.Μήπως παίζοντας το αμέριμνος έδινε την εντύπωση πως ήταν αδιάφορος;

"Είναι στον κινηματογράφο με τον Στίβεν.Πηγαν σήμερα πάλι καθώς τους άρεσε αρκετά ή χθεσινή προβολή"απάντησε στην ενδόμυχη απορία του Λουκ, ο Harold.

"Το 'ήξερα ανάθεμα!"σκέφτηκε ο Λουκ θυμωμένος.

"Μάλιστα"μουρμούρισε συνοφρυωμένος.Ο μεγαλύτερος άνδρας τον κοίταξε διεξοδικά έτοιμος να βάλει το τσιγάρο στο στόμα του.Τελευταία στιγμή το μετάνιωσε και έκανε κίνηση στον Λουκ να το πάρει.Εκεινος το δέχτηκε σιωπηλά.Το άναψε με τον αναπτήρα που υπήρχε στο τραπέζι.Καθως έφτιαχνε ένα καινούργιο για τον εαυτό του, τον είδε να το καπνίζει χωρίς να βήχει.Συλλογίστηκε πως δεν ήταν πρωτάρης και δεν δίστασε να ρωτήσει:"Καπνίζεις;"

"Όχι"απάντησε ο νέος και φύσηξε τον καπνό.

"Απλώς-"σταμάτησε λίγο την επικείμενη απάντηση του ώστε να ρουφήξει.

"Απλώς μεταξύ άλλων το είχα δοκιμάσει μήπως τον απαλύνει."

"Να απαλύνει ποιόν;"κάγχασε περίεργος ο πατέρας της Rose.

"Τον πόνο φυσικά"τον κοίταξε ο Λουκ με ένα βλέμμα λες και απαντούσε κάτι αυτονόητο.

"Μεταξύ άλλων είπες πιο πριν.Τι άλλο δοκίμασες ατίθασο νιάτο;"ο Harold είχε επιτέλους στρίψει και τσιγάρο στον εαυτό του όταν τον ρώτησε.

Προσπάθησε μάταια να δώσει μια εύθυμη νότα στην κουβέντα τους.

"Εκτός από το τσιγάρο ήταν το αλκοόλ, το χασίς και οι γυναίκες.Το χασίς στην αρχή ήταν πολύ χαλαρωτικό αλλά μετά δεν μπορούσα να συνέλθω και καταλαβαίνετε"θεώρησε ειρωνικό το γεγονός πως εκμυστηρευόταν στον συγκεκριμένο άνθρωπο τόσο σκοτεινά πράγματα για τον εαυτό του ενώ του απευθυνόταν στην πληθυντικό.

Τον κοίταξε θαρραλέα, μια σπίθα φόβου υπήρχε ωστόσο στα μάτια του.Περίμενε να τον διώξει κακήν κακώς από το σπίτι του και από την ζωή της Rosaline.Παρ'ολα αυτά ήξερε πως δεν θα το έκανε αυτό ο συγκεκριμένος άνδρας για αυτό όταν του είπε:"Περίεργο, η Rosaline έχει πει πως δεν έχεις συνάψει με καμία σχέση στο παρελθόν"το μόνο που έκανε ήταν να χαμογελάσει.

"Ισχύει αυτο.Δεν την κορόιδεψα την κόρη σας.Όλα αυτά που είπα, όλες οι προσπάθειες για να απαλύνω τον πόνο μέσα μου έλαβαν τέλος δύο χρόνια πριν.Τότε ήμουν 15 κοντά στα 16 και πειραματιζόμουν με διάφορα πράγματα-μεταξύ αυτών είχα πάει και δύο φορές σε-"

"Οίκο ανοχής"συμπλήρωσε ο Harold ώστε να τον βγάλει από την δύσκολη θέση που ίσως βρισκόταν.

"Ναι.Το κακό σε όλα αυτά ήταν ότι σου έδιναν μια ηδονή της στιγμής και το χειρότερο πως αυτή η ηδονή τις περισσότερες φορές ήταν ψευδαίσθηση.Η λογική μου δεν μπορούσε να τα δεχτεί όλα αυτά έτσι δεν υπήρχε λόγος να συνεχίζω να τα κάνω."

"Δυστυχώς αυτή την ηδονή που ψάχνεις, δηλαδή μια ευχαρίστηση μακροχρόνια και αληθινή μπορεί να στην προσφέρει μόνο ο έρωτας αγόρι μου"είπε ο Harold και έριξε την στάχτη στο τασάκι.Ακολούθησε το ίδιο και ο Λουκ.

"Δεν διαφωνώ.Αλλα δεν σου προσφέρει μόνο όλα αυτά ο έρωτας.Σου προσφέρει επίσης και άγχος και φόβο για μια πιθανή απώλεια και το αίσθημα διαρκής  επικοινωνίας με τον άλλο.Δεν αντέχω να σχετίζομαι συνεχώς με τέτοια αισθήματα.Χάνω την ξεγνοιασιά που έχω, αυτή την λίγη δηλαδή, και η ύπαρξη μου πάλι βρίσκεται σε επιφυλακή.Είναι αβάσταχτο αυτό για εμένα"εξομολογήθηκε ο ίδιος και άφησε στο τασάκι το μισοτελειωμενο τσιγάρο του.

"Είναι και αυτά τα συναισθήματα μέσα στο παιχνίδι Λουκ.Αλλα δεν είναι μόνο αυτά και πιστεύω πως μπροστά σε ένα απόγευμα με τον αγαπημένο ή την αγαπημένη σου όλα αυτά που μου λες είναι μετριότητες"ο Harold είπε ήρεμα και με ένα βλέμμα απόλυτης σιγουριάς.

"Σέβομαι την εμπειρία που έχετε° ίσως ξέρετε καλύτερα από εμένα"έδωσε μια διπλωματική απάντηση και άναψε ξανά το τσιγάρο που είχε αφήσει.Ο πατέρας της Rose ωστόσο δεν άφησε το ζήτημα να γλιστρήσει.

"Τι δεν σου αρέσει σε όλο αυτό;"τόλμησε να ρωτήσει χωρίς να έχει 'προγνωστικά' για την απάντηση του νέου.

"Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι..δεν μου αρέσει.Θα ήθελα πολύ να μου αρέσει αλλά δεν μου αρεσει.Και σιχαίνομαι το γεγονός ότι όλο αυτό προσφέρει μια χαοτική ατμόσφαιρα στον εαυτό μου.Μια θολούρα που φαίνεται πως υπάρχει ακόμη και από το γεγονός πως δεν μπορώ να το εξηγήσω.Ανάθεμα η κόρη σας είναι τόσο..απαιτητική"δεν δίστασε να πει στον πατέρα και όσο και αν εκείνος παρέμεινε με ένα ανέκφραστο βλέμμα μέσα του επικρότησε την ειλικρίνεια αυτού του αγοριού.

"Αληθεια;Δεν το είχα υπόψιν αυτό οφείλω να πω"φροντισε να πει τα κατάλληλα λόγια ώστε να ωθήσει τον Λουκ να συνεχίσει.

"Ομολογώ πως δεν θα μπορούσα να γνωρίσω καλύτερη κοπέλα από αυτήν° σεμνή, ηθική και ειλικρινής πάνω από όλα.Όταν μου μίλησε πρώτη φορά για τα συναισθήματα της εξεπλάγην!Είπα μέσα μου δεν μπορεί να παίρνει μια τόσο θαρραλέα πρωτοβουλία.Ποια δύναμη την ώθησε να κάνει κάτι τέτοιο;Σχεδόν απόρησα που άφησε τον εγωισμό της και έκανε αυτό που ήθελε η καρδιά της.Σε αντίθεση με εμένα που ούτε να της δώσω ένα κανονικό φιλί δεν μπορώ από αγωνία μήπως βρεθούμε πολύ κοντά και εκτεθώ απέναντι της.Και της δίνω το ελάχιστο που είμαι διατεθειμένος να δώσω και το παίρνει χωρίς να λέει τίποτα και χαίρεται κιόλας που υπάρχει έστω και αυτή η αμυδρή ανταπόκριση εκ μέρους μου αντί να με βρίσει, να με χτυπήσει ή να γκρινιάξει.Θα με ανακούφιζε αρκετά αν μια μέρα ερχόταν και μου ξεστόμιζε ένα σωρό βρισιές ανάμεσα σε αυτές και την επιθυμία της να μην την ξανά πλησιάσω.Θα δεχόμουν την επιθυμία της και εν μέρει θα ανακουφιζόμουν που δεν θα με άντεχε άλλο.Εδώ δεν αντέχω εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου, θα απαιτούσα από άλλους να το κάνουν;Θα ήταν σχεδόν γελοίο"άφησε έναν ήχο γέλιου να φύγει από το στόμα του και έριξε την γόπα στο τασάκι.Με ευχάριστη έκπληξη παρατήρησε τον Harold να φτιάχνει άλλο ένα τσιγάρο για αυτόν και τον Λουκ.Η συζήτηση ήταν τόσο έντονη που το τσιγάρο φαινόταν ιδανική λύση αυτή την στιγμή.

"Μα η αγάπη αυτό είναι.Ειναι προέκταση της υπάρξεως του ενός για να χωρέσει τον άλλον και αυτό που δεν είναι ο ίδιος"έδωσε το ένα τσιγάρο στον Λουκ και το άλλο το πρόσφερε στον εαυτό του.Και έπειτα συμπλήρωσε με μια δόση αγωνίας στην φωνή του:"Δεν θα ένιωθες άσχημα συνεπώς αν χωρίζατε τους δρόμους σας και δεν την έβλεπες ποτέ ξανά την Rosaline;"του έκανε εντύπωση που ήξερεο πατέρας της πως ο ίδιος συνήθιζε να την λέει ωστόσο δεν το σχολίασε και έσπευσε να απαντήσει.

"Θα ήταν φριχτό ακόμη και στην σκέψη"άφησε την πλάτη του να ακουμπήσει με την πλάτη της καρέκλας.

"Αλλά θα ήξερα τουλάχιστον πως θα είναι χαρούμενη κάπου αλλού, με κάποιον άλλον και θα ήμουν ο μόνος που θα υπέφερα από αυτή την απομάκρυνση.Θα ήταν καλύτερο από το να αναρωτιέμαι συχνά αν δίνω πολλά σε αυτή την σχέση, ότι ίσως θα έπρεπε να δίνω περισσότερα κάποια στιγμή στο μέλλον ή -ότι ακόμη χειρότερα- η Rosaline θα έπαυε μια μέρα να με αγαπά.Τουλάχιστον στην πρώτη περίπτωση θα ένιωθε ένα μίσος προς το πρόσωπό μου, έναν θυμό ενώ στην δεύτερη..το να μην αισθάνεται τίποτα για εμένα κάποια στιγμή θα είναι χτύπημα κάτω από την μέση."

"Όλα αυτά που μου έχεις πει μέχρι τώρα τα γνωρίζει η κόρη μου;"ρώτησε ο Harold αν και ήδη ήξερε την απάντηση.

"Όχι"τον κοίταξε ο Λουκ ενώ φυσούσε τον καπνό.

"Δεν ξέρει τίποτα από αυτά που σας είπα και ας καμώνεται πως τάχα ξέρει κάποια πράγματα για εμένα που της έχω πει εγώ ο ίδιος"εξήγησε ενώ τίναξε την στάχτη στο τασάκι.

"Λουκ δεν είμαι ο πατέρας σου ούτε θέλω να δείξω πως είμαι πιο σοφός και τα πάω καλύτερα στην σχέση μου με την γυναίκα μου.Αλλά οφείλω να σου πω κάποια πράγματα για την Rose που πιστεύω πως πρέπει να ξέρεις και θα σε βοηθήσουν.Θες;"

"Φυσικά"απάντησε αυθόρμητα ο νέος αν και μετά φοβήθηκε μήπως ακούστηκε έντονα η προσμονή στην φωνή του.

"Η Rose από μικρή, τόσο δα κοριτσάκι που θυμάμαι-"ξεκίνησε να λέει ο πατέρας της και ο Λουκ τον άκουγε προσεκτικά.Φύσηξε το καπνό στην ατμόσφαιρα και είπε χαμογελώντας:"Ήταν ερωτευμένη μαζί σου"εγειρε μπροστά ώστε να δει καλύτερα το βλέμμα του Λουκ και κατάλαβε την γοητεία που άσκησε αυτή η παραδοχή στον νέο άνδρα.

"Την θυμόμουν λίγο πριν πέσει για ύπνο πως πήγαινε στο μπάνιο και νομίζοντας ότι δεν την βλέπει κανείς τραγουδούσε διάφορες μελωδίες από ταινίες που έχει δει.Ολες φυσικά ήταν αφιερωμένες σε εσένα.Η μητέρα της μπήκε αρκετά νωρίς στο σανατόριο και έτσι για την κόρη μου η μόνη της χαρα ήταν η σκέψη που είχε για εσένα, τα αισθήματα της που πίστευαν ότι κάποια μέρα θα πιάσουν τόπο.Σαφως εγώ δεν της έλεγα την ειλικρινή μου γνώμη, πως το αγόρι που τόσο αγαπούσε πιστευα οτι δεν θα γυρνούσε ποτέ να την κοιτάξει.Μου άρεσε που ήταν ακόμη χαρούμενη και ξέγνοιαστη παρ'όλο την απώλεια που είχε ζήσει σε τόσο μικρή ηλικία.Την άφηνα ώρες να μου μιλάει για εσένα και για τόσο ποσο έξυπνος είσαι ενώ βλέπαμε διαφορες ταινίες στο σαλόνι."

"Μέχρι που αυτό που τόσα χρόνια ποθούσε έγινε και οφείλω να πω πως έμεινα έκπληκτος με αυτό το γεγονός.Σύμφωνα με την δική σου κοσμοθεωρία θα έπρεπε να της είχα πει από νωρίς την αλήθεια που πίστευα εγώ, σωστά;"ρώτησε ο Harold και είδε τον Λουκ που κούνησε ελάχιστα το κεφάλι του ώστε να επιβεβαιώσει τα λόγια του μεγαλύτερου άνδρα.

"Ξέρεις γιατί η αυτοκτονία είναι αμαρτία Λουκ;"

"Δεν έχω μπει στα χωράφια της θρησκείας ομολογώ."

Και ο Harold συμπλήρωσε σαν να μην τον άκουσε:"Γιατί σκοτώνει την ελπίδα.Σκοτωνει την ελπίδα για ένα καλύτερα μέλλον, μια καλύτερη ζωή.Και εγώ δεν ήθελα να σκοτώσω την κόρη μου που από ότι φαίνεται η ελπίδα της έγινε πραγματικότητα και τώρα για χάρη της ένας άνδρας που τόσο αγαπά κάθεται και ταλαντεύεται για αυτήν.Στάσου λοιπόν έντιμα μπροστά της όπως έχει κάνει και αυτή και αν θες να τιμάς τα παντελόνια που φοράς φανέρωσε της τα όλα° τις σκέψεις σου, τα συναισθήματα σου, τις ανησυχίες σου.Δεν σε επέλεξε τυχαία η Rosaline Λουκ.Και δεν πρόκειται να σε αφήσει αν δεν την αφήσεις εσύ διότι έχει μοιάσει σε εμένα.Εμένα που με βλέπεις, αγαπώ περισσότερο την Natalie από ότι η Natalie εμένα.Πάντα σε μια σχέση ο ένας αγαπά περισσότερο, να το ξέρεις αυτό.Οταν μπήκε στο σανατόριο λοιπόν είχα αρκετές ευκαιρίες να φτιάξω την ζωή μου και μάλιστα με ευυπόληπτες κυρίες.Αυτο που λένε ότι η αγάπη κερδίζει τα πάντα-"συνοφρυώθηκε ειρωνικά για να προσθέσει:"Ανοησίες."

"Ήταν φριχτό να βλέπω την γυναίκα μου να είναι σε τόσο άθλια κατάσταση, να βρίσκεται σε παροινία και να ζω με την σκέψη ότι κάποια στιγμή η αρρώστια της θα προχωρήσει τόσο που θα ξεχάσει τα αισθήματα της για εμένα.Ηθελα λοιπον, όπως θες και εσύ, να φύγω πριν νιώσω ότι δεν είμαι ποθητός.Η σκέψη να την αφήσω εγώ πριν με αφήσει αυτή πάντα φαντάζει καλύτερη στο μυαλό ενός άνδρα που θέλει να αφήσει το στίγμα του στην ζωή της αγαπημένης του.Ωστοσο, δεν το έκανα.Ήταν πολλά που δεν με άφησαν να το κάνω και δεν έχει σημασία να στο πω.Το κυριότερο ήταν ότι είχα τουλάχιστον την αντοχή να ρισκάρω σε αυτή την αγάπη και από ότι φαίνεται βγήκα κερδισμένος αφού η Natalie με αγαπά ακόμη σαν την πρώτη φορά, και όσο της επιτρέπει βέβαια η κατάθλιψη της.Για αυτό λοιπόν, να ξέρεις πως η Rose είναι ο άνθρωπος που μένει πάντα πίσω,δεν θα φύγει ποτέ αν αυτό σε ανησυχεί.Επίσης πρέπει να σου πω πως εσύ είσαι αυτός που αγαπάει περισσότερο σε αυτή την..σχέση σας αν μπορώ να το πω έτσι.Ξέρω ότι δεν μπορείς να το κατανοήσεις πλήρως  αυτή την στιγμή αλλά στο μέλλον θα το καταλάβεις.Και όταν το καταλάβεις μην σου κάνει εντύπωση που δεν θα νιώθεις αδικία για αυτό το πλεόνασμα συναισθημάτων που θα έχεις.Φύγε τώρα και σκέψου όλα αυτά που σου είπα με σύνεση και προσοχή"σηκώθηκε από την καρέκλα του και ακολούθησε και σοβαρός ο νέος.

"Ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση και τα τσιγάρα.Με βοήθησαν αρκετά να αναθεωρήσω ορισμένα πράγματα"έσφιξε με ευγένεια και ευγνωμοσύνη το χέρι του πατέρα της Rose ενώ χαμογελούσε ικανοποιητικά.

"Δική μου η χαρά.Και τώρα θα με συγχωρέσεις που δεν θα σε συνοδέψω μέχρι έξω αλλά πρέπει να δω τι κάνει μέσα η Violet γιατί την εχω αφήσει αρκετή ώρα μόνη της και ανησυχώ."

"Μην ανησυχείτε, καλό απόγευμα"τον καθησύχασε ο Λουκ και κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα ώστε ένα φύγει.Όταν πήγε να την ανοίξει και να φύγει την εμφάνιση της έκανε η Rose που έμπαινε μέσα.

"Λουκ!"αναφώνησε χαρούμενα και έπεσε στην αγκαλιά του αυθόρμητα.

"Rosaline"είπε ο Λουκ και την δέχτηκε μέσα στην αγκαλιά του.

"Τι κάνεις εσύ εδώ;Μην μου πεις ότι με έψαχνες"οι κόρες της μικρής κοπέλας διαστάλθηκαν από περιέργεια.

"Ναι και ο πατέρας σου μου είπε ότι έλειπες.Ειχες πάει με τον Στίβεν στον  κινηματογράφο"συνοφρυώθηκε σοβαρός ο Λουκ καθώς έβλεπε στο ύφος της Rosaline μια μετάνοια για την πράξη της.

"Ήταν πολύ ωραία η ταινία και ήθελε να πάει και σήμερα.Μου το πρότεινε και δεν μπορούσα να αρνηθώ.Μου άρεσε και εμένα η ταινία και γνωρίζοντας πως ίσως να μην ήθελες να με συνοδέψεις εσύ, δέχτηκα.Ζητώ συγγνώμη αν σου δημιούργησε αρνητικά συναισθήματα όλο αυτό"είπε και τον αγκάλιασε, πιο σφιχτά αυτή την φορά.

"Θες να πάμε τώρα μια βόλτα μαζί;"

"Καλύτερα όχι τώρα Rose.Ειμαι λίγο κουρασμένος.Θα ήθελες το βράδυ ίσως;"πρότεινε ο Λουκ.

"Ναι φυσικά.Κατα τις 22:00 στην παραλία είναι καλά;"ρώτησε η Rose και τον κοίταξε καλύτερα.

"Μια χαρά.Θα είμαι εκεί"απάντησε και της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο.

"Λουκ, συμβαίνει κάτι;"απόρησε η Rose με την αποστολή αλλαγή στην διάθεση του.

"Όχι, απλώς θέλω να ξεκουραστώ λίγο και για αυτο βιάζομαι.Θα τα πούμε" την χαιρέτησε με το χέρι του και εκείνη ανταπέδωσε.

Καθώς πήγαινε προς το σπίτι του μια φράση είχε συγκρατήσει:" Δεν πρόκειται να σε αφήσει αν δεν την αφήσεις εσύ."

_______________

Ευχάριστη έκπληξη το γεγονός πως ανέβασα νωρίτερα από το συνηθισμένο νομίζω είναι για όλες εσάς ♡

▪ Καλή επιτυχία σε όσους δίνουν πανελλήνιες!