"Λουκ;"αναρωτήθηκε η Rose μόλις τον είδε να τον έχει πάρει ο ύπνος στην ξύλινη καρέκλα της.Είχε μόλις ξυπνήσει και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να τον ψάξει° όταν διαπίστωσε πως δεν βρισκόταν κοντά της όπως πίστευε και όπως ήταν και την τελευταία στιγμή πριν κλείσει τα μάτια της και την πάρει ο ύπνος πανικοβλήθηκε.Δεν άργησε να ησυχάσει όταν σηκώθηκε όρθια και τον είδε ακριβώς μπροστά της.Τον πλησίασε και άρχισε να τον σκουντάει ελαφρώς.

Εκείνος δεν άργησε να ξυπνήσει και όταν το έκανε τρεμόπαιξε με τις βλεφαρίδες των ματιών του για να συνηθίσει το φως που έλουζε το δωμάτιο.

"Που βρίσκομαι;"έβαλε τα χέρια του μπροστά στα μάτια του για να τα προστατέψει από το φως του ήλιου.

"Στο δωμάτιο μου"απαντησε η Rose.

"Rosaline"αναφώνησε ο Λουκ απλώς και μόνο για να πει κάτι.Παρατήρησε πως ήταν καθισμένος στην καρέκλα και η Rosaline δίπλα του.Εσφιξε τα χέρια του στο ξύλο εκνευρισμένος με τον εαυτό του.

"Επρεπε να ξυπνήσω νωρίτερα ανάθεμα"συλλογίστηκε.

Η αναμενόμενη ερώτηση της κοπέλας δίπλα του δεν άργησε να ειπωθεί:"Γιατί βρίσκεσαι εδώ;Είχα την εντύπωση πως κοιμόμασταν μαζί όλο το βράδυ και ξυπνάω και σε βρίσκω ξαπλωμένο στην καρέκλα.Θα πονάς τόσο πολύ, είναι αρκετά άβολη"ο Λουκ δεν ήξερε τι να πρωτοπει.

Να απολογηθεί, να αρνηθεί τις κατηγορίες ή να ισχυριστεί πως η καρέκλα ήταν άβολη;

"Έπρεπε να αποχωρήσει κάποιος από το κρεββάτι για να κοιμηθεί ο άλλος άνετα και επέλεξα να είμαι εγώ αυτός° εσύ έτσι και αλλιώς κοιμόσουν ήδη οπότε έγειρα λίγο εδώ.Και δεν είναι τόσο άβολη όσο πιστεύεις."

"Αντιθετα, κοιμήθηκα πιο γρήγορα αφού με κουνούσε μπρος-πίσω συνεχώς.Ωραια καρέκλα και καλή επιλογή για να την βάλεις στο γραφείο σου"φλυάρησε αρκετά προκειμένου να κάνει την Rosaline να ξεχαστεί και να μην σκεφτεί παραπάνω.Και φαίνεται πως τα κατάφερε αφού η Rose τον πίστεψε και άρχισε να μιλάει και αυτή με την σειρά της για την καρέκλα.Ένιωσε άσχημα που την κορόιδεψε αλλά θα ένιωθε ακόμη πιο άσχημα αν της έλεγε την αλήθεια.

"Ήταν η καρέκλα που συνήθιζε να κάθεται ο παππούς μου.Την βγάζαμε στην αυλή τα καλοκαίρια, όταν ήμουν μικρή, και αφού με κρατούσε στην αγκαλιά του με νανούριζε εκεί.Επέστρεψαν στην Τσεχία πριν λίγα χρόνια αλλά η καρέκλα έμεινε εδώ και είναι αρκετά καλή στο να με κάνει να ξεχνάω ότι διαβάζω όταν κάθομαι σε αυτή.Μου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ξεκουράζομαι."

"Καταλαβαίνω"αρκέστηκε σε μια λεξη ο Λουκ.Η Rose έμεινε καθισμένη δίπλα του με ένα συνοφρύωμα στα χείλη και ο Λουκ έμεινε και αυτός σιωπηλός προκειμένου να μην διακόψει τις σκέψεις της.Επειτα σηκώθηκε όρθια και αποχώρησε από το δωμάτιο της χωρίς να πει τίποτα.Ο Λουκ έμεινε για λίγο εκεί που βρισκόταν χωρίς να ξέρει πως να δράσει.Οταν πήρε απόφαση να κατέβει την σκάλα και να φύγει, είδε την Rose να φοράει τις μπότες και τα γάντια για δουλειά.

"Θα πάω να ποτίσω τα λουλούδια"ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει η νεαρή κοπέλα.Ο Λουκ κούνησε θετικά το κεφάλι του με κατανόηση.

"Εσύ φεύγεις;"

"Ναι, σκοπεύω να πάω στο σπίτι μου να με δουν και οι γονείς μου.Δεν θέλω να τους ανησυχήσω"έκανε να την κοιτάξει αλλά η Rose κατέβασε αμέσως το κεφάλι της όταν κατάλαβε την πρόσθεση του.

Δεν ήταν όλα όπως θα έπρεπε να είναι τώρα που έχτιζαν μια σχέση.Υπήρχε  ακόμη αυτή η ντροπή, η συστολή και από τις δύο μεριές που πάλευε να εξαλειφθεί ώστε να μπορέσουν να έρθουν και οι δύο πιο κοντά.Όλα έδειχναν όμως πως κανείς δεν είχε την πρόθεση να πολεμήσει κάτι τέτοιο, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.Η Rose από άγνοια και από ασχετοσύνη και ο Λουκ από την επιθυμία του να μην έρχεται κοντά με τους ανθρώπους.

"Έλα να σε συνοδέψω τότε"είπε και άνοιξε την πόρτα.

Προπορεύτηκε εκείνη και ακολουθούσε ο Λουκ τα νωτα της.Έφτασαν στην καγκελόπορτα και όταν ήταν έτοιμη να την ανοίξει εκείνος είπε:"Σήμερα κατά τις 19:00 θα είμαι στο νεκροταφείο ώστε να ανάψω ένα κερί στην μνήμη του αδερφού μου.Θα ήθελες να έρθεις να μου κάνεις παρέα, να μιλήσουμε κιόλας;Φαντάζομαι θέλεις να μάθεις κάποια πράγματα για εμένα" πρότεινε γρήγορα προκειμένου να μην το μετανιώσει αργότερα.Ευτυχώς δεν χρειαζόταν να επαναλάβει την πρόταση του καθώς η Rosaline πριν καν ολοκληρώσει απάντησε με στόμφο:"Βέβαια!"

"Στις 19:00 λοιπόν"χαμογέλασε και ο Λουκ και έμειναν να κοιτάζονται για λίγο.Εγειρε προς τα μπροστά με σκοπό να την φιλήσει τελευταία στιγμή όμως το μετάνιωσε και πήρε τον δρόμο για το σπίτι του.Για καλή του τύχη η Rose δεν κατάλαβε το δίλημμα του και έτσι συνέχισαν και οι δύο αμέριμνοι την δουλειά τους.

Η Rose πότισε όλα τα μικρά παρτέρια με τα λουλούδια του πατέρα της και ύστερα έβγαλε κάποια άγρια χόρτα που τα περιέβαλλαν.Στα χέρια της δημιουργήθηκαν μερικές γρατσουνιές αλλά δεν έδωσε σημασία° τα γάντια που είχε πάρει ήταν πολύ λεπτά και όταν το συνειδητοποίησε βαριόταν να πάει πίσω στο σπίτι να πάρει άλλα.

Την ώρα που προσπαθούσε να καθαρίσει τα χέρια της, στην κουζίνα χτύπησε το τηλέφωνο.Τα σκούπισε γρήγορα με μια πετσέτα και έπιασε το τηλέφωνο.Ηταν η αδερφή της, η Violet που την είχε βάλει ο Harold να της τηλεφωνήσει να δει τι κάνει.Ο ίδιος δεν μπορούσε να μιλήσει καθώς καθάριζε με τον πατέρα του- τον παππού τους- την αποθήκη από νωρίς το πρωί.

"Καλά είμαι.Εσυ πως είστε;Η γιαγιά, ο παππούς;"ακούμπησε στον ώμο της το ακουστικό και άρχισε με αργές κινήσεις να διπλώνει την πετσέτα που μόλις είχε χρησιμοποιήσει.

"Καλα είμαστε, σου στέλνουν χαιρετίσματα.Ο μπαμπάς λέει ότι θα έρθουμε ξανά το Πάσχα στις διακοπές.Ευκαιρία να έρθεις και εσύ.Α, πως πήγε το πάρτυ παρεμπιπτόντως;"

"Καλά, αρκετά καλά"απάντησε ασυναίσθητα η κοπέλα και έκατσε να ξεκουραστεί.

"Έγινε κάτι;"μύρισε την υποψία στον τόνο της φωνής της αδερφής της.Για κάποιο λόγο ένιωσε την ανάγκη να μην της πει από το τηλέφωνο τι έγινε.Ισως και να μην της πει και καθόλου.

"Όχι, απλώς πέρασα καλά"απάντησε ειλικρινά η Rose.

"Μάλιστα.Πρεπει να σε κλείσω τώρα γιατί ετοιμάζουμε το φαγητό.Θα έρθουμε κατά τις 21:00 η ώρα το βράδυ.Μην μαγειρέψεις κάτι, θα φέρουμε εμείς από την γιαγιά κάτι πρόχειρο"εξήγησε η Violet.

"Εντάξει.Καλο ταξίδι"ευχήθηκε η Rose και έκλεισαν το τηλέφωνο.Κοιταξε το ρολόι τοίχου και διαπίστωσε πως ήταν 13:15.

Είχε καιρό ακόμη μέχρι να ξανά δει τον Λουκ.

_____________

Έγραψα ένα κεφαλαιο 2.500 λέξεων το οποίο έπρεπε να συνεχιστεί άλλο λίγο και επειδή ήθελα να κρατήσω την υπόσχεση μου και να ανεβασω σήμερα το έσπασα στα δύο.Οποτε, το επόμενο κεφάλαιο θα μπει αρκετά σύντομα καθώς το έχω ήδη γράψει!