22 Δεκεμβρίου

Αγαπητή/Αγαπημένη Rosaline,

Όπως ενδεχομένως παρατήρησες στην προσφώνηση μου σε αποκαλώ με δύο επίθετα.Παρ' ότι φαίνεται παράλογο υπήρχε μια λογική αιτία που το έκανα αυτό.Πάνε δύο μέρες μετά από την συνάντηση μας στην κλινική και η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα αν είχα ακόμη το δικαίωμα να σε αποκαλέσω αγαπημένη (που είναι πιο οικείο) έτσι το άφησα να το συμπληρώσεις μόνη σου.Ο λόγος που σου γράφω είναι περισσότερο μια ανάγκη δική μου° δεν επιζητώ καμία απάντηση από πλευράς σου (ακόμη και αν θα το ήθελα πολύ).

Όταν έφυγα εκείνη την μέρα και αφού είχαμε κάνει αυτή την συζήτηση, ήμουν εξαγριωμένος.Αναλογίστηκα τις συνέπειες που θα είχε αν αποφάσιζα να μην σε ξανασυναντήσω ποτέ.Εκείνη την στιγμή σκεπτόμενος κάτι τέτοιο πίστεψα πως αυτή η συνέπεια δεν θα με επηρέαζε.Αλίμονο, ήμουν πολύ δυνατός για να αντέξω κάτι τέτοιο σκέφτηκα!Ύστερα, αργά το βράδυ ξαπλωμένος στο κρεββάτι μου με την Ρούθι να κουρνιαζει στην γωνία του δωματίου έκλαψα βαθιά για την κατάληξη μου.

Αναρωτήθηκα τι είχα κάνει λάθος αλλά η ένταση με την οποία τα μέλη μου συσπώνται δεν μου άφησε πολλά περιθώρια να σκεφτώ καθαρά.Όλο αυτο διήρκησε περίπου δύο ώρες, μέχρι να στεγνώσουν οι κόρες των ματιών μου.Όταν, εξουθενωμένος πια, έκλεισα τα μάτια μου να κοιμηθώ αισθάνθηκα ένα περίεργο συναίσθημα, όμοιο δεν είχα ξαναζήσει.Ήρθε το πρωινό και η σημερινή μέρα και ακόμη αισθάνομαι αυτό το συναίσθημα να με κυριεύει.Δεν ξέρω τι είναι αλλά Rosaline νομίζω πως με λύτρωσα.

Νομίζω πως λυτρώθηκα.

7 Φεβρουαρίου

Αγαπημένη Rosaline,

Μου πήρε αρκετό καιρό να σου γράψω αυτό το γράμμα.Κυρίως γιατί δεν ήξερα αν έπρεπε να το στείλω.Θυμήθηκα όμως τον Μαικλ από την ομαδική θεραπεία° που μας παρακινούσε συνεχώς να εξομολογούμαστε τα συναισθήματα μας και πήρα θάρρος να σου γράψω.

Πολύ απογοητεύτηκα που κάποιος άλλος σε συντροφεύει τώρα τελευταία και δεν είμαι εγώ.Το πρώτο σοκ ήρθε όταν την μέρα μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων δεν σε είδα μέσα στην τάξη.Πανικοβλήθηκα και σκεφτόμουν συνεχώς τον λόγο της απουσίας σου.Η τάξη ήταν τόσο κενή, ιδιαίτερα την ώρα της λογοτεχνίας που κανείς δεν μπορούσε να εκφέρει άποψη όπως συνήθιζες να κάνεις εσύ.

Αναγκάστηκα να απευθυνθώ στον Στίβεν.Με θυμό και απογοήτευση ανακάλυψα πως εκείνος είχε νέα σου και ήξερε την κατάσταση στην οποία βρισκόσουν.Αποφάσισες να παίρνεις μαθήματα κατ'οικον μέχρι το τέλος της χρονιάς λόγω "βεβαρυμένης" ψυχολογικής κατάστασης.Εκείνη την στιγμή ανησύχησα πολύ και έκανα στην άκρη Ο,τι αρνητικό συναίσθημα με σκοπό να δώσω προτεραιότητα στην ανησυχία μου για εσένα.Ευτυχώς ύστερα μου αποκάλυψε πως δεν είσαι τόσο άσχημα όσο ακούγεται.
Κουρεύτηκες κιόλας° είδα μια φωτογραφία σου που είχε ο Στίβεν.Χαμογελούσες.

Άραγε, αυτή είναι η τιμωρία μου Rosaline;Να ζω εξόριστος από όλους όσους κάποτε αγάπησα;

28 Μαρτίου

Αγαπημένη Rosaline,

Ξεκίνησα να παρακολουθώ κινηματογράφο.Η αλήθεια είναι πως είχα μια επιφύλαξη καθώς δεν ήξερα αν μου ταιριάζει μια τέτοια ασχολία° είναι για ευαίσθητες ψυχές σκεφτόμουν και δεν είμαι σίγουρη αν εγώ συγκαταλεγόμουν μέσα σε αυτές.Δεν ξέρω πως αλλά κατάφερα να να βρω τον σκηνοθέτη που μου ταιριάζει και έχω να σου ανακοινώσω πως μου αρέσει πολύ ο Κουροσάβα και η ταινία Ρασομόν.Ηταν εκπληκτικό το πως ένα κομμάτι του εαυτού μου ταυτιζόταν με τον καθένα ήρωα της ταινίας.

Είδα και κάποιες ταινίες του Ταρκόφσκι, θυμόμουν πολύ πως σου άρεσε ο Αντρέι.Για να είμαι ειλικρινής κάθισα και τις είδα όλες σε μια μέρα.Εχει ωραία αισθητική, και τα πλάνα όσο και τα θέματα με τα οποία ασχολείται είναι αρκετά ενδιαφέροντα όμως.. πολύ ρομαντικός δεν βρίσκεις;

Τέλος πάντων, αν εσένα σε κάνει χαρούμενη θα κάθομαι να τις βλέπουμε μαζί.

Τώρα με αγαπάς λίγο περισσότερο που σου λέω όλα αυτά;Ελπίζω πως ναι.

Έμαθα πως ο Στίβεν σε βοηθάει με τα μαθήματα και με την Χημεία επίσης.Αισθάνομαι..περίεργα° ίσως και να ζηλεύω.Αυτο δεν ήθελες Rosaline μου;Ορίστε, το πέτυχες.

Γυρνά πάλι τώρα γιατί αυτή η απουσία δεν θέλω να διαρκέσει άλλο.

Με πονά.

28 Μαΐου

Αγαπημένη Rosaline,

Η σχολική χρονιά τελειώνει και δεν ξέρω τι θα κάνεις στο μέλλον.Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν συζητήσαμε κάτι τέτοιο, μάλλον είχαμε να κάνουμε με σοβαρότερα θέματα.Ναι, αυτό θα είναι.Εγω λοιπόν θέλω να σπουδάσω Χημεία και να ασχοληθώ με την έρευνα.Ξερω πως κάτι τέτοιο δεν θα σου προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη καθώς είμαι αρκετά προβλέψιμος άνθρωπος σε σημείο που ενδεχομένως να κουράζονται όσοι με συναναστρέφονται.Εσυ τι θα ήθελες να κάνεις;Σκέφτομαι ότι θα σου άρεσαν οι ανθρωπιστικές σπουδές αλλά δεν μπορώ να σε φανταστώ ως κάτι άλλο εκτός από αυτό.Εύχομαι να μάθω κάποια στιγμή αν όλα πάνε καλά.

Υ.γ.:Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως κάθε αποκάλυψη που κάνω είναι ταυτόχρονα και μια προσπάθεια από την πλευρά μου να έρθουμε πιο κοντά.

Εις το επανιδείν αγαπημένη.

12 Ιουνίου

Καλέ μου Λουκ,

Με χαροποιεί ιδιαίτερα που άρχισες να παρακολουθείς κινηματογράφο.Ο Κουροσάβα είναι πράγματι εκπληκτικός σκηνοθέτης και αρέσει πολύ στον πατέρα μου° ιδιαίτερα το Ρασομόν.Βεβαια και σε όποιον δεν αρέσει αυτό το αριστούργημα της έβδομης τέχνης αλλά τέλος πάντων.Πιστεύω ότι θα κάνετε απίστευτες συζητήσεις και μπορώ να συμμετέχω και εγώ σε αυτές αν με θέλετε στην παρέα σας.Σου προτείνω να δεις και το Ran, με άγγιξε πολύ εμένα ως ταινία.Τι λες, έλα κάποια μέρα από το σπίτι μου να τα πούμε.Θα χαρούμε πολύ όλοι.

Τέλος, αγαπημένε μου Λουκ να θυμάσαι πως η ζωή είναι ωραία και η ευτυχία επιλογή.Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό γιατί τότε η συμπόρευση μας θα γίνει περίπλοκη.Αλλα και να το ξεχάσεις θα είμαι εκει να στο υπενθυμίζω.Όσο για το τι θέλω να σπουδάσω όπως και οι απόψεις σου για τις ταινίες του Ταρκόφσκι θα συζητηθούν διεξοδικά από κοντά.

Εις το επανιδείν αγαπημένε.

_________________

Επίλογος στο επόμενο🌻

(Τον έχω ήδη δημοσιεύσει, πηγαίντε να το δείτε)