Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, ήμουν στο υπόγειο του σπιτιού μου.

Πάντα πίστευα ότι κάτι έτρεχε με το μπάνιο του υπογείου.

Ήμουν μόνη μου στο σπίτι και διάβαζα. Σε μια φάση, έπρεπε να περάσω δίπλα από το μπάνιο όπου η πόρτα ήταν ακριβώς δίπλα από το δωμάτιο που ήθελα να μπω.

Έτσι όπως περνούσα από δίπλα η πόρτα άνοιξε λίγο και εγώ τα έκανα πάνω μου. Φυσικά αέρας δεν ήταν. Προσπάθησα να μην δώσω παραπάνω σημασία.

Λίγο πριν μπω στο διπλανό δωμάτιο, είδα μια μαύρη φιγούρα να έχει μισό βγει από την πόρτα και να με κοιτάζει.

Ναι εκεί επειδή δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσουν τα θρίλερ ουρλιαξα...όχι και πολύ δυνατά. Όλα αυτά φυσικά είχαν γίνει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων.

Όταν γύρισα ολοκληρωτικά να δω, η φιγούρα είχε εξαφανιστεί! 
Αλλά υπήρχαν δύο θεωρίες στο κεφάλι μου.

1 Ήταν της φαντασίας μου.

2 Έφταιγε ο παλιός καθρέφτης της γιαγιάς μου, που αν θυμάμαι καλά ήταν και της προγιαγιάς μου. Γενικά πάντα κάτι περίεργο γινόταν με αυτόν..

Μέχρι σήμερα όμως δεν έχω καταφέρει να βρω μια απάντηση. Οπότε προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως ήταν της φαντασίας μου...ακόμη κι αν δεν ξέρω τι να υποθέσω..

Τα πνευματακια κάνουν βόλτες γύρω μου το νιώθωωωω!! 😳

Πως σας φάνηκε;;

Για πες βρε γωγω έχεις να μας πεις και εσύ καμια ιστοριουλα;;

Την έβγαλα την κριπι μουσικουλα γιατί η τρίχα στο χεράκι έχει γίνει καγκελοπορτα!

See you next time γωγω <33