Έχω εξαφανιστεί το ξέρω!

Θα δείτε τον λόγο στον πίνακα ανακοινώσεων μου

Πάμε τώρα για μια τρομακτική ιστορία...

Που πας βρε γωγω???

Χωρίς προσφώνηση θα αρχίσουμε???

Πάμε ένα ελααααα

Βρισκόμαστε σε ένα καλοκαιρινό βράδυ πριν περίπου τρια χρόνια σε κάποιο χωριό ενός φίλου μου παρέα γύρω στα 20 άτομα στις 12 το βράδυ.

Σαν καλά και "μάγκικα" 18χρονα αποφασίζουμε ότι είναι ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ η ώρα να εξερευνήσουμε το εγκαταλελειμ μένο εργοστάσιο δίπλα από το νεκροταφείο.

*Ο τωρινός μου εαυτός σου λέει ότι δεεεεν πήγε και πολύ καλά αυτό*

Φιτ όλοι μας *το φλεξ του φλεξ Ω φλεξ* σκαρφαλώνουμε στον τοίχο της περίφραξης και πηδάμε μέσα στο προαύλιο.....

*Σκατα!*

Καθώς το εργοστάσιο ήταν εδώ και πααααρα πολλά χρόνιαεγκαταλελει μμένο νομίζω μπορείς να φανταστείς πως ήταν περίπου. Σπασμένα τζάμια, γκράφιτι στους τοίχους, κριντζ αναποδογυρισμένες καρέκλες κ.α.

Ξεκινάμε την περιήγηση μας λες και ήμασταν στο χιουμοριστικό Κρεματόριο γελώντας και κάνοντας χαβαλε.

Φτάνουμε σε έναδιάδρομο σχετικά ευρύχωρο με πόρτες να είναι από δεξιά και αριστερά. Σκεφτήκαμε ότι εκεί λογικά ήταν τα γραφεία της διοίκησης ή οτιδήποτε άλλο σχετικά με χαρτούρα.

Και ξαναλέω σαν καλά 18χρονα που ήμασταν λέμε "ε μωρέ τώρα τι θα γίνει άμα ψαχουλεψουμε άλλο λιγο μπας βρούμε τίποταενδιαφέρον? Σιγά! Τόσοι και τόσοι έχουμε μπει εδώ"

*Και ξαναλέω σκατα!*

Να πω την μικρή λεπτομέρεια του ότι δεν φύσαγε καθόλου εκείνο το βράδυ. Απλώς κρατά το στο πίσω μέρος του μυαλού σου....

Μια πόρτα ανοιχτή, τίποτα ενδιαφέρον. Δεύτερη πόρτα ανοιχτή, τίποτα ενδιαφέρον.Τρίτη πόρτα.... κλειδωμένη!

Μη δίνοντας σημασία προχωρήσαμε πάρα κάτω αφήνοντας τις πόρτες ανοιχτές αφού περνάγαμε εκτός από...

την κλειδωμένη

Στο γυρισμό για να φύγουμε πετάχτηκε εμάς από την παρέα και λέει το εξής.

"Ρε σεις, καθίστε λίγο! Η πρώτη ήταν ανοιχτή, η δεύτερη ήταν ανοιχτή, τώρα γιατί και η τρίτη είναι ανοιχτή?"

Εν μέσος πλην σαφώς..... ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ ΠΑΝΩ ΜΑΣ.

Ξεροκαταπίνοντας πηγαίνουμε προς τα εκεί *είπαμε ξεροκεφαλα 18χρονα εν δράση* για να δούμε *η περιέργεια μας έφαγε.

Λίγο πριν αγγίξουμε την πόρτα για να την ανοίξουμε εκείνη κλείνει απότομα και ακούστηκε κάτι του τύπου σαν κάποιος να ήταν από πίσω και να την κλώτσησε? Ένα τέτοιο πράγμα που εννοείται μας άφησε κοκαλωμενους.

Με ησυχία και συμπόνια φύγαμε από εκεί μέσα δίχως να ενοχλήσουμε άλλο το πνεύμα?άνθρωπο? Που ήταν εκεί.

ΜΑ ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ

OXI!

Εννοείτε πως ξεκινήσαμε να τρέχουμε σαν τα παλαβά φωνάζοντας *ουρλιάζοντας» και κάποιοι κλαίγοντας.

Έλα έχει και καλύτερο τώρα! Ξέρεις ποιο ήταν το αποτέλεσμα?

Ένας να χτυπήσει το κεφάλι του σε μια σωλήνα, ένας άλλος να στραμπουληξει το πόδι του σε μια "ξαφνική" υποχώρηση του πατώματος δημιουργώντας λακούβα, ένας τρίτος να λιποθυμήσει στην μέση του διαδρόμου ΚΑΙ ένας άλλος να στουκαρει επάνω στο τοίχο που ήταν νασκαρφαλώσει.

Ας μην παραλείψουμε και το ότι εγώ μπλέχτηκα σε κάτι κλιματσιδες από το νεκροταφείο δίπλα.

Μάλλον ότι και εάν ήταν εκεί μέσα δεν φάνηκε ιδιαίτερα χαρούμενο με την επίσκεψη μας!

Την επόμενη μέρα αφού κυκλοφορούσαμε και οι 20κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον μάθαμε ότι εκεί μέσα λένε πως είναι το πνεύμα του επιχειρηματία που διεύθυνε το εργοστάσια. Ενός στεγνός και στρυφνός άνθρωπος.

Και κάπως έτσι από ότι κατάλαβες δεν ξαναπηγαμε εκεί....

Ηθικό δίδαγμα

Δεν πας σε
εγκαταλελειμμένα μέρη όσο μεγάλη και να είναι η παρέα και όσο και να είστε

Απλά όχι

Πας σου φάνηκε γωγω??

Τι κάνετε???

Πως είστε??

Αντέχετε με την ζέστη που έπιασε??

Εγώ έτσι και έτσι αλλά παλεύω

Τα λέμε στο επόμενοοο (έναν αιώνα μετά δηλαδή 😂😂😂...όχι)

Φιλιαααα<33333