Κεφάλαιο 30
Που λες, πριν από λίγο καιρό είδα ένα όνειρο.
Ήμασταν εγώ και ο πατέρας μου σε μια συναυλία, καλοκαίρι τώρα.
Εκεί που κυλούσαν όλα ήρεμα και καλά ξαφνικά αλλοιώνεται η εικόνα.
Το επόμενο που θυμάμαι είναι οι καρέκλες να είναι πεσμένες στο γκαζόν και ο κόσμος να τρέχει πανοικόβλητος!
Κοίταξα γύρω μου να βρω τον μπαμπά μου μέσα σε καπνούς και φωτιές να μας περιυκλώνουν!
Ταυτόχρονα κάλυψα την μύτη μου με το χέρι μου γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω.
Ξαφνικά ακούω τον πατέρα μου να μου λέει: "Σε βρήκαν! Πρέπει να σε πάρω από εδώ!"
"Τι;" ρώτησα. "Οι Ρώσοι μας βρήκαν! Πρέπει να σε φυγαδεύσω κάπου!" εξήγησε έντονα.
Τότε κάπως θυμήθηκα ότι ήμουν κατάσκοπος εναντίον των Ρώσων μάλλον. Επειδή έκαναν πόλεμο με μια άλλη χώρα.
"Πάμε στην Ελβετία. Δεν θα μου κάνει κανείς τίποτα εκεί. Δεν γίνεται ποτέ τίποτα εκεί." πρότεινα και φύγαμε τρέχοντας.
Ένα όνειρο ήταν δεν μπορούσα να πω κάτι.
Λίγο καιρό μετά αφού ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου ήταν το όνειρο!
Η Ρωσία να κάνει πόλεμο με μια άλλη χώρα και φωτιές να σκάνε δίπλα μας!
Προφανώς είναι μια τρελή σύμπτωση αλλά και πάλι ανατρίχιασα που ήταν με αυτόν τον τρόπο!
Ρε φίλε τι φάση;.
Τι συμπτώσεις υπάρχουν;;
Απλά έμεινα άφωνη
Πως σας φάνηκε;;;
Μπορούμε να πούμε ότι αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι απλά απαίσιο!!
Υποτίθεται ότι είμαστε μια κοινωνία η οποία εξελίσσεται θετικά σε πολλούς τομείς μιας και ζούμε στον 21ο αιώνα...
Μάλλον δεν παίζει αυτό...
Ας ελπίσουμε να τελειώσει σύντομα ο πόλεμος πιο πολύ γιατί ο κόσμος που το βιώνει τόσο έντονα όλο αυτό δεν αντέχει...!
Από όλες τις πλευρές...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top