Επικίνδυνα παιχνίδια...
Σε επικίνδυνα νερά...

°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•

Σαν με φιλάς
Ξέρω πως δε μ' αγαπάς
Χαμογελάς και μου λιώνεις την καρδιά
Σαν με κοιτάς
Νιώθω πως με καίει φωτιά
Κι όταν μεθάς, ξέρω πως σκέφτεσαι εμάς

°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°°°•°•°•°•°•°°°•°°°•°•

"Θεέ μου!" αναφώνησε βλέποντας ένα κεφάλι να βγαίνει μπροστά της.
"Είσαι τρελός άνθρωπε μου;"! μόλις τον είδε σαλταρε.

"Έπεσε κανένα;" τη ρώτησε και τινάζοντας το κεφάλι του, τη πλησίασε στο ένα μέτρο.

"Μη πλησιάζεις!"

"Φοβάσαι;" ήταν γυμνή. Δεν είχε ιδέα για τις προθέσεις του αλλά δε φοβόταν. Ήξερε να τον βάλει κάτω αν χρειαστεί. Ήταν από τις γυναίκες που η αυτοάμυνα μπήκε στη ζωή της από μικρή ηλικία.

"Δε φοβάμαι για μένα" του είπε κοφτά και εκείνος της χαμογέλασε

"Το μαγιό σου είναι αυτό εκεί πίσω;"

"Άδειασε μου τη γωνιά να χαρείς... Δεν εχεις δουλειά πίσω στο μπαρ;" Απέφυγε να απαντήσει στην ερώτηση του.

"Έχω δουλειά πραγματι..." Της είπε κολυμπώντας λίγα εκατοστά πιο κοντά

"Άντε τότε αγόρι μου, πήγαινε να μη σε κρατάω..."

"Εσύ είσαι η δουλειά μου σήμερα..." ο Ρήγας βυθίστηκε στο νερό και βγαίνοντας χαμογέλασε πονηρά. "Όλα μόνος θα τα μαθαίνω; Το όνομα σου... Το ότι εκείνο πίσω είναι οντως το μαγιό σου..."

"Τι θέλεις ρε φίλε; Δεν θα σου κάτσω αν αυτός είναι ο σκοπος"

"Δεν θέλω να μου κάτσεις. Όχι τώρα τουλάχιστον..." βυθίστηκε και στο επόμενο δευτερόλεπτο αναδύθηκε μπροστά της κλείνοντας την απόσταση. "Έπεσε τίποτα;" τη ρώτησε ξανά και εκείνη ενώ ήθελε να του δώσει μια και να τον πνίξει, τον κοίταξε περίεργα. "Αστέρι λέω.... Έπεσε;" της έδειξε το άνοιγμα

"Αν δε με διακόπτες θα ήξερα. Έχεις τη καλοσύνη να απομακρυνθείς;" εκείνος κούνησε το κεφάλι αρνητικά.

"Αν σε κάνει να νιώθεις πάντως πιο άνετα, και το δικό μου μαγιό είναι παρατημένο πιο πέρα..."

"Και πως πρέπει να απαντήσω σε αυτό τώρα;"

"Να μην απαντήσεις καν..." ο Χριστόφορος έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά πίσω της στα βράχια. Η Ιφιγένεια ήθελε να τον σπρώξει αλλά για κάποιο λόγο δε το έκανε.
"Γιατί δε με σπρώχνεις;" τη διάβασε αμέσως πλησιάζοντας επικίνδυνα το πρόσωπο της.

"Γιατί δε χρειάζεται... Θα φύγεις μόνος σου πριν το κάνω"

"Σοβαρά; Κι αν θέλω να με αναγκάσεις να φύγω;"

"Αν χρειαστεί θα το..." έσκυψε και ρουφηξε τα χείλη της χωρίς άλλη υπομονή. Ήταν ζουμερα. Όπως ακριβώς τα φαντάστηκε και ακόμα καλύτερα. Είχαν την αλμύρα της θάλασσας και μια γεύση μέντας πάνω τους.
Η Ιφιγένεια πράγματι τον έσπρωξε.
Έσπασε το ρουφηγμα που της έκανε και εκείνος δάγκωσε τα χείλη του.

"Είμαστε μόνοι μας... Ψυχή δεν υπάρχει" της είπε χαμηλά και έτοιμος να της ορμήσει πάλι "Γιατί δε ζεις τη στιγμή; Το κορμί σου μιλάει μόνο του..." βυθίστηκε και βγαίνοντας, το πρόσωπο του βρέθηκε στο δικό της.
Ήταν θελκτικος σαν άντρας αυτό δε το αρνηθηκε στον εαυτό της... Τους ήξερε όμως καλά όλους αυτούς. Εκτός όμως από αυτό, δεν ήταν ελεύθερη. Δεν γύρισε ποτέ να κοιτάξει άλλο άντρα μετά το Πάνο.
"Δεν με ενδιαφέρει τι έχεις στις πλάτες σου... Αν έχεις γκόμενο και μια ζωή στρωμένη..." τα χέρια του έπιασαν το γυμνό της κορμί κάτω από τη θάλασσα και τη τράβηξε ελαφρά πάνω του. "Σήμερα το ζούμε. Αύριο δεν είμαστε τίποτα..." τα λόγια του είχαν αντίκτυπο πάνω της και το κατάλαβε αμέσως. "Μια νύχτα... Αν το ήθελες πραγματικά θα είχα ήδη φύγει και το ξέρεις..."
Ενιωσε τον ανδρισμό του να παίζει με το κορμί της κάτω από το νερό και εκείνο να τον ποθεί. "Πες κάτι... Μια λέξη μόνο"

"Ευχή..." ψελλισε και εκείνος χαμογέλασε

"Μια ευχή;"

"Αυτό..." Είπε αγγίζοντας το λαιμό του και έδειξε ένα από τα τατουάζ του "Αυτό σημαίνει ότι έκανες μια ευχή κάποτε..." Ο Χριστόφορος παραξενεύτηκε. Ήταν ένα περίεργο και ιδιαίτερο τατουάζ. Πράγματι το σχέδιο αντιπροσώπευε μια ευχή...

"Θέλεις να κάνω μια ακόμα τώρα;" Έσφιξε το δέρμα της και χαμήλωσε στα χείλη της "Εύχομαι να μπορούσα να γευτω το κορμί σου...Να μπω μέσα σου... Τώρα. Αυτή ακριβώς τη στιγμή..." Η Ιφιγένεια άνοιξε ελαφρά τα χείλη της μόλις ένιωσε το χέρι του να ταξιδεύει στο κορμί της "Εσύ; Κάνε μια ευχή...."

Τον κοίταξε καλά, έβγαλε τα χέρια της από το νερό και αγγίζοντας τα χείλη του, έπαιξε με το σκουλαρίκι του και χαμογέλασε

"Εύχομαι να μη σε γνώριζα ποτέ..." είπε και στο τελείωμα ρουφηξε εκείνη τα χείλη του.
Ο Χριστόφορος όχι μόνο ανταποκρίθηκε αλλά διεκδίκησε αμέσως το κορμί της. Τα πόδια της κλείδωσαν γύρω του , τα χερια του κατέληξαν στη μέση της και χωρίς καθυστέρηση μπήκε μέσα της. Το κεφάλι της εγυρε πάνω στα βράχια από ηδονή και έτσι όπως άνοιξε τα μάτια της, είδε ένα άστρο να πέφτει... Μα δε πρόλαβε ούτε να το κάνει ανάμνηση στο μυαλό της. Ο Χριστόφορος έπιασε το πίσω μέρος του λαιμού της, τη τράβηξε και τη φίλησε βαθιά. Η Ιφιγένεια χαμογέλασε πάνω στη στιγμή μόλις ένιωσε το σκουλαρίκι της γλώσσας του να τη γαργαλαει και εκείνος τη δάγκωσε μόλις το κατάλαβε.

Έπιασε δυνατά το κορμί της, βγήκε από μέσα της και την ανέβασε στα βράχια. Βγαίνοντας από το νερό, χώθηκε ανάμεσα της και εκείνη τον έπιασε από το πρόσωπο. Το ήθελε το φιλί του. Της άρεσε...
Της χαμογέλασε πονηρά και βγάζοντας τη γλώσσα του προς τα έξω, εγλυψε τα χείλη της ενώ την ίδια στιγμή, ώθησε πάλι τον εαυτό του μέσα της. Δεν βιαζόταν να τελειώσει. Ούτε να της κάνει σεξ. Πρώτη φορά η Ιφιγένεια ζούσε κάτι τέτοιο. Σεξ με παύσεις... Ο Πάνος καμιά φορά όταν σταματούσαν για δευτερόλεπτα, ήθελε λίγη δουλίτσα μέχρι να επανέλθει και γενικά δε της έκανε παιχνίδια τέτοιου είδους. Εκείνος όμως, έπαιζε μαζί της και της έκανε ταυτόχρονα και σεξ. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και η αίσθηση ανεπανάληπτη.

"Στάζεις..." ο Χριστόφορος βγήκε από μέσα της πάλι... "Δε θα στο κάνω εύκολο μωρό μου..." χαμήλωσε στα στήθη της, τα ρουφηξε και εκείνη τεντώθηκε προς τα πίσω. "Θέλω να σε γευτω..." Η Ιφιγένεια ήταν εν μέρη σε σοκ. Και ο Πάνος κατέβαινε χαμηλά αλλά μετά έκαναν σεξ και τέλος. Αυτός το πήγαινε ανάποδα. Άρχισε να γλύφει τη κοιλιά της σιγανα... Έμπλεξε τα δάχτυλα του στα δικά της και χωρίς να τα αφήσει , χαμήλωσε και πέρασε τη γλώσσα του σιγανα σε ολόκληρη τη περιοχή της. Έκαιγε για εκείνον... Και εκείνος το απόλαυσε. Σπάνια έως και καθόλου δε το έκανε αυτό στις γυναίκες που πηδούσε συνήθως. Μα εκείνη του το έβγαλε. Το ήθελε... Ήταν από τις γεύσεις της ζωής που ήθελε να γευτεί πάση θυσία.
Το σκουλαρίκι του τη γαργαλησε και σηκώνοντας το βλέμμα την είδε να του γελά
"Σ'αρεσει έτσι δεν είναι;" πονηρεψε τη φωνή του

"Πολύ..." Παραδέχθηκε και σκαρφάλωσε πάλι πάνω της. Γλίστρησε μέσα της και βυθίστηκε ως το τέρμα... Ύστερα βγήκε και το έκανε ξανά ενώ η παλάμη του έφτασε στο λαιμό της. Κλείδωσε τα δάχτυλα του γύρω της και εκείνη δάγκωσε τα χείλη της.

"Έχεις απατήσει ποτέ το γκόμενο σου;" ο Χριστόφορος την ένιωσε από τη πρώτη στιγμή... Ήξερε ότι δεν ήταν ελεύθερη.

"Όχι..." ικανοποιήθηκε τόσο με την απάντηση της, που σκύβοντας της χάρισε ένα φιλί, ξάπλωσε προς το κορμί της και κρατώντας τη σφιχτά την έφερε τούμπα πάνω του. "Θέλω να με κοιτάς..." ήταν ακόμα μεσα της. Πίεσε τη μέση της πάνω του άγρια μα μόλις εκείνη άφησε το κεφάλι να γύρει προς τα πίσω , ο Χριστόφορος την έπιασε από το λαιμό και το επανέφερε. Αύξησε μόνος το ρυθμο. Ανασηκώθηκε και εκείνη κάθισε όμορφα πάνω του. Ήθελε να έχει όλη την οπτική επαφή. "Κοίταξε με Ιφιγένεια..." Ρουφηξε τα χείλη της και εκείνη τον κοίταξε.
"Αύριο θα κάνω την ευχή σου πραγματικότητα... Σήμερα όμως μου ανήκεις..." το σώμα της δεν άντεξε σε αυτή τη στάση. Ο Χριστόφορος ήξερε να ωθεί μέσα της τον εαυτού του και να παίζει με το κόλπο της χωρίς να προσπαθήσει πολύ.
Το κορμί της αρχισε να τη προδίδει και αφήνοντας τη λεκάνη της να κάνει μερικούς κύκλους πάνω του, ένιωσε να τελειώνει...

"Όχι ακόμα..." της ψιθύρισε και τη ξάπλωσε πάλι.

"Με τυραννάς..." του είπε χαμογελώντας του.

"Κάνεις λάθος... Σε απολαμβάνω... Θέλεις να σε τελειώσω;" τη ρώτησε βυθίζοντας πάλι το μόριο του μέσα της.

"Δε ξέρω..." παραδέχθηκε

"Πες το και θα τελειώσεις..." έκανε λίγες βαθιές ωθήσεις μέσα της και τα υγρά της άρχισαν να ρέουν πιο καυτά. Τα δόντια του βρέθηκαν στο λαιμό της, δάγκωσε τη σάρκα της και εγλυψε το αυτι της "Σ έμαθε άλλη περίπτωση θα σου άφηνα ένα ρουφηγμα σαν τατουάζ..." είπε χαμηλά αφήνοντας την ανάσα του στείλει ριγος στο κορμί της και σταμάτησε κάθε του κίνηση μέσα της.

"Μη σταματάς..."

"Γιατί;"

"Χριστόφορε..." το όνομα του από τα χείλη της, γαργαλησε τα αυτιά του... Όλες τον έλεγαν Ρήγα...

"Τι θες μωρό μου; Ζήτησε το μου..." κούνησε μέσα της το μόριο του χωρίς όμως να κουνάει το κορμί του και εκείνη αναστεναξε βαθιά "Τι θέλεις...; Πες το μου" άρχισε να αφήνει πεταχτά φιλιά πάνω στα μισάνοιχτα χειλη της σίγουρος για τις επόμενες λέξεις της.

Η Ιφιγένεια τον έπιασε ξαφνικά από το πρόσωπο και τον κοίταξε κατάματα. Και εκεί που ο Χριστόφορος ήταν σίγουρος ότι θα του ζητήσει , να την τελειώσει εκείνη του απέδειξε το αντίθετο...

"Εσένα θέλω..." αποκρίθηκε και κρατώντας τον σφιχτά από το πρόσωπο, συνθλιψε κυριολεκτικά τα χείλη της στα δικά του κάνοντας τον να χάσει τη μπάλα και το παιχνίδι ολόκληρο...
Μπήκε μέσα της δυνατά και εκείνη προκάλεσε αντίλαλο με τη κραυγή της μέσα στη σπηλιά. Όλη η αίσθηση άλλαξε. Δεν υπήρχε παιχνιδιάρικη διάθεση και ο Χριστόφορος αγριεψε. Χωρίς να σταματήσει να τη φιλάει, άρχισε να μπαίνει μέσα της τρελαμενος. Η Ιφιγένεια είχε τελειώσει για εκείνον και αυτός όχι μόνο το απολάμβανε αλλά ηθελε και αναζητούσε κι άλλο... Και το πέτυχε... μόλις το κορμί της άρχισε να τρέμει για δεύτερη φορά , χάθηκε μέσα της. Λίγο πριν αφεθεί όμως ολόκληρος σε εκείνη, τραβήχτηκε απότομα λαχανιασμενος, τελείωσε και δίχως αντοχές από την ένταση εγυρε με το κεφάλι του πάνω στο στήθος της.

Πρώτη φορά έκανε σεξ σε τέτοια κατασταση χωρίς να είναι προετοιμασμένος μα όταν την είδε να φεύγει, δεν είχε καιρό για τίποτα. Απλά την ακολούθησε...
Η προφυλάξεις ήταν το άλφα και το ωμέγα με τη ζωή που έκανε. Να που όμως όλα πήραν τέτοια τροπή που ούτε εκείνος το φαντάστηκε.

"Έπεσε το αστρο ..." του είπε ψάχνοντας την ανάσα της και εκείνος σήκωσε το κεφάλι και έσυρε το βλέμμα του στο δικό της. Του χαμογελούσε.

"Ποτε έπεσε;" ρώτησε χαμογελώντας εξίσου πονηρά με εκείνη και σκύβοντας φίλησε αχόρταγα τα χείλη της. Η Ιφιγένεια προσπάθησε να απαντήσει μα το μόνο  που κατάφερε ήταν να αφήνει περίεργους ήχους πάνω στο φιλί  που εκείνος δεν έλεγε να σπάσει και γέλασαν ταυτόχρονα.

Έμειναν να κοιτάζονται για μερικά δευτερόλεπτα ώσπου πιάνοντας την δυνατά, τη σήκωσε και τη πέταξε στο νερό. Η Ιφιγένεια τσιριξε βγαίνοντας στην επιφάνεια και εκείνος βούτηξε πίσω της. Πήγε κοντά και τη πήρε αγκαλιά.

"Να το κάνουμε πάλι..." Έπαιξε με τη φωνή του.

"Μια νύχτα... Αυτό δεν είπες;" έμπλεξε τα χέρια της πίσω από το κεφάλι του και εκείνος τη πίεσε πάνω του

"Δε μου έφτασε..."

"Πρόβλημα σου..."

"Με παίζεις;"

"Καθόλου..."

Ο Χριστόφορος την γραπωσε και τη βύθισε μαζί του μέσα στο νερό. Μόλις βγήκαν ξανά στην επιφάνεια , η Ιφιγένεια τον έσπρωξε απαλά.

"Με παίζεις;" τη ρώτησε ξανά και εκείνη γέλασε δυνατά

"Τι θέλεις;" τον ρώτησε και βάζοντας τα πόδια της γύρω από το κορμί του, άφησε τη περιοχή της να χαϊδεψει τον ανδρισμό του ο οποίος προς έκπληξη της, ήταν έτοιμος για εκείνη πάλι. Έχοντας ένα άκρως ηδονικο βλέμμα, άνοιξε τα χείλη της και μίλησε πάνω στα δικά του "Πες μου μωρό μου... Θέλω να σε ακούσω να το λες... Ζήτησε το μου..." τα λόγια του γύρισαν μπούμερανγκ βγαίνοντας από το στόμα της.

Τράνταξε το κορμί της πάνω του και τη δάγκωσε

"Εσένα θέλω..." η απάντηση του έφερε ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη της.

"Ωραία... Γιατί εμένα, δεν με έχεις..." η Ιφιγένεια του έριξε λίγο νερό στη μούρη και άρχισε να κολυμπάει με εκείνον να τη ακολουθεί σαν τρελός...

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•

"Επιτέλους!' η Θάλεια σήκωσε το χέρι κάνοντας νόημα στην Ιφιγένεια πως ήταν στο μπαρ. "Πέρασαν δύο ώρες ρε αγάπη μου. Άρχισα να ανησυχώ..."

"Δε μπορούσα να φύγω...Ήταν όμορφα"

"Καλά δε το πιστέψεις!" αναφώνησε η Εύα μα η Θάλεια την έσπρωξε.

"Όλα καλά εδώ..."

"Πάω στο αμάξι... Να αφήσω και τα πράγματά μου... Εσείς; Μόνες σας είστε;"

"Ναι, πήγαν μέχρι κάτω. Τους βλέπεις; Μαζεύουν σιγά σιγά..."

"Καλά. Πάω στο αμάξι και σας περιμένω. Θα μου τα πείτε στο δρόμο γιατί είμαι κομμάτια..." Η Ιφιγένεια βγήκε έξω και τον είδε στη μηχανή. Τον προσπέρασε ρίχνοντας του ένα βλέμμα και του χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο. Μια στιγμή. Αυτό ήθελαν. Αυτό πήραν. Τέλος. Το συμφώνησαν...

Άνοιξε το αμάξι , έβγαλε το φόρεμα της και ένιωσε δύο χέρια στο κορμί της.

"Έλα και αύριο..."

"Τρελάθηκες;. Θα βγουν τα κορίτσια!"

"Έλα και αύριο...." ζήτησε επίμονα "Αλλιώς δε θα φύγω"

"Καλά καλά..." το χαμόγελο της φώτισε το πρόσωπο της μέσα στο μισοσκόταδο.

"Το απόγευμα στη σπηλιά..." ο Χριστόφορος την έπιασε, τη φίλησε δυνατά και αφήνοντας τη, της έκλεισε το μάτι...

°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°

"Ρε Θάλεια... Δε θα της το πούμε;"

"Όχι φυσικά. Πας καλά;"

"Μα γιατί;"απόρησε η Εύα

"Ποιος να το φανταζόταν ότι αυτό είναι το μαγαζί του Ρήγα. Απίστευτο... Πέσαμε πάνω τους. Άφησε το για έκπληξη. Θα τρελαθεί μόλις έρθει ο Πάνος. Αφού και τα αγόρια είπαν να μη πούμε κάτι..."

"Δε ξερω... Δεν της αρέσουν οι εκπλήξεις..."

"Ίσως τον συμπαθήσει χωρίς να ξέρει ποιος είναι ρε Εύα... Τον σιχαίνεται... Αν τον συμπαθήσει όμως χωρίς να ξέρει ποιος είναι, θα χαρεί και ο Πάνος..."

"Εντάξει... Λίγες μέρες είναι μόνο άλλωστε..."

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°

"Ο Ρήγας πολύ δεν άργησε;" είπε ο Σώτος κλείνοντας τη ξαπλώστρα.

"Είπε θα πετάξει τη Πόπη... Λες να έγινε κάτι;"

"Τόσα χρόνια δεν έγινε ρε Νεκτάριε . Αλλά και πάλι ποτέ δε ξέρεις..."

"Ρε μαλάκα;" ο Νεκτάριος ήταν προβληματισμένος "Σίγουρα να μη του πούμε για τα κορίτσια;"

"Μαλάκα πας καλά;" ο Σώτος τον κοίταξε σοβαρός. "Άφησε το για έκπληξη. Άλλωστε και αύριο θα έρθουν. Αν μάθει ότι είναι αυτή θα τρελαθεί. Ίσως καταφέρουμε και τον κάνουμε να τη συμπαθήσει..."

"Ε φταις και εσύ με το κοκτέιλ..."

"Ναι,  εγώ φταίω που δε τη γουστάρει. Απλά τώρα γιγαντώθηκε κάπως. Ξέρεις πως κάνει όταν του γυρίζουν ποτό..."

"Πράγματι... Τέλος πάντων. Αύριο θα τους γνωρίσουμε μεταξύ τους πιο ήρεμα. Στη τελική ένας Χριστόφορος είναι. Όχι ο Ρήγας. Μόνο εμείς τον λέμε έτσι..."

"Εμείς και το μισό χωριό. Θα δούμε... Κάτι θα σκεφτώ... Λίγες μέρες έμειναν. Μπορεί να οργανωθεί σωστά αυτό..."

"Έχεις δίκιο. Ω ρε γέλιο που θα κάνω όταν έρθει ο Πάνος..."  Ο Νεκτάριος άρχισε να ενθουσιάζεται με την ιδέα να το κρατήσουν κρυφό

"Πάντως εγώ το είπα... Έχουν ακριβά γούστα..."

"Ελα ο Πανούλης ζωγράφισε. Το γκομενάκι είναι λουκούμι..."

"Εσύ δεν ήσουν στην Εύα  ρε;"

"Εννοείται ρε. Δε μιλάω για μένα πας καλά;"

"Άργησα;" Ο Ρήγας εμφανίστηκε και ο Σώτος αμέσως τον κοίταξε περίεργα...

"Μαλάκα πηδηξες..." είπε σοβαρός

"Με τη Πόπη;" αναφώνησε ο Νεκτάριος έκπληκτος.

"Σκαστε ρε ηλίθιοι! Όχι..."

"Με ποια ρε;"

"Νομιζεις θυμάμαι;" αστείευτηκε και άρχισε να μαζεύει.

"Σωστό κι αυτό... Θυμάσαι και πότε;"

"Τέλος πάντων. Άντε πάμε... Και αύριο μέρα είναι. Εσείς όλα εντάξει εδώ;"

"Εμείς χτυπήσαμε τα γκομενάκια... Έχουμε και αύριο ραντεβού..."

"Μπράβο καμάρια μου! Μαζί με την άλλη τη ξυνή θα έρθουν;"

"Ρε Χριστόφορε!" εσκουξε ο Σώτος και εκείνος παραξενεύτηκε

"Τι συμβαίνει και με λες με το όνομα μου; Πήρες τίποτα;"

"Εγώ; Όχι... Καμια φορά μου βγαίνει. Κακό είναι;"

"Όχι, απλά μου ακούστηκε κάπως..."

"Θα συνηθίσεις. Από αύριο θα σε λέω έτσι συνέχεια..." Ο Νεκτάριος έριξε ένα περήφανο βλέμμα στον Σωτο μα ο Ρήγας δε τους έδωσε καν σημασία...

Το δικό του το μυαλό ήταν για άλλο λόγο στο αύριο...
Ποτέ δεν είχε βρεθεί δεύτερη φορά με καμία...
Κι όμως το ήθελε... Του άρεσε ο τρόπος της. Σίγουρα δεν ήταν για κάτι παραπάνω από σεξ. Καμιά δεν ήταν... Όλες έφευγαν και στη τελική η Ιφιγένεια είχε γκόμενο. Βάδισαν σε άγνωστα νερά και ενώ θέλησε να κάνει την ευχή της πραγματικότητα, λίγα λεπτά πριν στο πάρκινγκ απέτυχε...

°•°•°•°•°•°•°°°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°

"Περίεργη είσαι;" Πρόσεξε η Εύα στο γυρισμό

"Κουρασμένη..." Η Ιφιγένεια κόλλησε το βλέμμα στο δρόμο προσπαθώντας ακόμα να χωνέψει όσα έγιναν. Να χωνέψει πως ήταν δυνατόν η αυτοσυγκράτηση της να έπεσε στα τάρταρα σε μια μόνο στιγμή και να του δόθηκε... Τόσο απλά... Τόσο φυσιολογικά....
Απλά του δόθηκε... Ξέχασε και το Πάνο εκείνη την ώρα και όλα. Δεν είχε ξαναβρεθεί σε παρόμοια κατάσταση ποτέ της.

"Αύριο λέμε να έρθουμε πάλι..." Είπε η Θάλεια διστακτικά

"Ναι... Δεν έχεις πρόβλημα έτσι δεν είναι Ιφιγένεια μου;"

"Όχι..."

"Όχι τι; Όχι δεν έχεις πρόβλημα, ή όχι έχεις;"

"Δε ξέρω. Τι λέγατε;" Τους είπε και η Εύα κοίταξε τη Θάλεια.

"Είσαι σίγουρα εντάξει;"

"Ναι μια χαρά..."

"Ιφιγένεια; Είσαι κάπως..." επέμεινε η Εύα

"Όχι αλήθεια..."

Δεν έμαθε να λέει ψέματα στις φίλες της μα είχαν συμφωνήσει πριν χωριστούν στη σπηλιά με το Χριστόφορο να μη πουν λέξη σε κανένα... Ούτε όμως και η Ιφιγένεια ήθελε να παραδεχτεί ότι απάτησε το Πάνο αφού ακόμα δε το είχε συνειδητοποιήσει και εκείνη.

"Αύριο να γνωρίσεις και το φίλο τους. Όχι σαν σήμερα που ήσουν απότομη και επιθετική μαζί του. Είναι καλό παιδί..."

"Ναι ναι..." είπε σκεπτική και τα κορίτσια αλληλοκοιταχθηκαν πάλι.

"Ιφιγένεια ακούς καθόλου;"

"Φυσικά..." Απάντησε χωρίς να κοιτάζει

"Καλα... Τέλος πάντων. Λέγαμε να δώσεις μια ευκαιρία στο Χριστόφορο!" μόλις το όνομα του βγήκε από τα χείλη της Θάλειας η Ιφιγένεια τη κοίταξε και ξύπνησε.

"Γιατί να του δώσω;"

"Γιατί γουστάρουμε τους φίλους του Ιφιγένεια!" Γκρινιαξε η Εύα.

"Άσε με σε παρακαλώ. Άκου εκεί να του δώσω και ευκαιρία του βλάκα..."

"Θα του δώσεις!" επέμεινε η Θάλεια. "Τέλος πάντων... Φτάσαμε"

"Επιτέλους..." Η Ιφιγένεια τράβηξε χειρόφρενο και κατέβηκε αμέσως

"Τα πράγματα σου!" φώναξε η Εύα μα εκείνη έφυγε σφαίρα στο σπίτι.

"Θα τα πάρω αύριο... Είμαι κουρασμένη!" αναφώνησε και δίχως να ρίξει άλλη ματιά, μπήκε μέσα...

🥰❤️🥰