Ανθρώπινες περίπλοκες σχέσεις...
Πόσο περισσότερο να μπλεχτούν πια;"

°•°•°•°•°•°°•°•°°°•°•°°•°•°°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•

"Πολύ όμορφο μέρος..." Η Εύα χαζευε τη θάλασσα. Ήταν διαφορετική στα Κύθηρα. Η ταβερνούλα ήταν πάνω στο κύμα.
"Τόσες μέρες πως και δεν ήρθαμε; Μας έφαγε εκείνη η παραλία..." είπε χωρίς κακία

"Να αλλά παράπονο μην έχεις... Βγήκε και κάτι όμορφο..." της είπε ο Νεκτάριος και εκείνη χαμογέλασε γλυκά.

Είχαν αποφασίσει να κλείσουν νωρίτερα και να μη το κρατήσουν ως αργά. Βγήκαν τελικά για φαγητό σε ένα μέρος ονειρεμένο. δεν φορούσαν καν τα παπούτσια τους αφού το τραπέζι ήταν πραγματικά στην αμμουδιά και το κύμα γαργαλουσε τις πατούσες τους.

"Να βάλω ένα ουζακι; Τι το κοιτάμε ρε παιδιά τόση ώρα;" ο Νεκτάριος έβαλε πάγο στα ποτήρια και ο Χριστόφορος άδειασε το ούζο.

"Μωρό μου θέλεις ψαράκι;" γύρισε ο Πάνος προς την Ιφιγένεια χαριτωμενα

"Όχι ευχαριστώ"

"Θυμάσαι τη πρώτη φορά που βγήκαμε για φαγητό; Φρικαρες με το ψάρι!" χαριτολογησε "Παιδιά, πήγαμε σε μια ωραία ταβέρνα στού Ψυρρή και μας έφεραν κάτι που σχεδόν σπαρταρουσε! Δεν έφαγε ξανά ψάρι"

"Καλά δεν είχα και αδυναμία είναι η αλήθεια..."

"Λοιπόν, θα φάμε και θα πάμε μετά για χαλαρό ποτάκι όλοι μαζί. Χωρίς να δουλεύετε!" τους είπε "Εντάξει έκανα μαλακία χθες, αλλά ένα ποτάκι δε με πειράζει..." γύρισε προς την Ιφιγένεια

"Ρήγα;" η Πόπη φάνηκε πίσω τους και εκείνος τρεκλισε το λαιμό του. "Καλησπέρα παιδιά..."

"Βρε το Ποπακι!" είπε ο Νεκτάριος. "Μας παρακολουθείς;" αστείευτηκε

"Ναι, και είπα να πάρω και τους γονείς μου μαζί!" ειρωνεύτηκε κάπως "Απλά έτυχε υποθέτω..."

"Πολλές συμπτώσεις τώρα τελευταία. Καρμικο ακούγεται..." πετάχτηκε ο Πάνος

"Να κάτσω λιγάκι μαζί σας; Τους βαρέθηκα λίγο" αστείευτηκε η Πόπη και η Ιφιγένεια σήκωσε ασυναίσθητα το φρύδι της. Όλη η μέρα ήταν ένα χάος και εκείνη έλειπε μόνο.
Όλη μέρα στο μαγαζί, η μία τουρίστρια μετά την άλλη, ερχόταν στο μπαρ και φλερτάρε με το Χριστόφορο. Είχε αρχίσει να απορεί για το γυναικείο είδος.

"Κάτσε ρε Ποπακι! Και το ρωτάς; Μαζί μεγαλώσαμε!" ο Πάνος έπιασε μια καρέκλα και την έβαλε πλάι στον Ρήγα "Λοιπόν μιας και είμαστε όλοι να σας συστήσω και επίσημα αφού δεν έτυχε. Πόπη από εδώ η κοπέλα μου η Ιφιγένεια, η Εύα και η Θάλεια... Είμαστε φίλοι από την Αθήνα με τα κορίτσια..."

"Χάρηκα" Είπε προς την Εύα και την Θάλεια και η Ιφιγένεια πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Η Πόπη είναι ο κρυφός έρωτας του Ρήγα!" αναφώνησε

"Πανούλη δε κόβεις τις μαλακίες γιατί σε βλέπω να κάνεις τη βουτιά;" του είπε εκνευρισμένος δείχνοντας το νερό

"Ναι ρε Πάνο... Ο Ρήγας άλλαξε ενδιαφέροντα. Τώρα το έμαθες;" του αντιγυρισε η Πόπη. "Πάνε αυτά... Όταν όμως θα γυρίσει, η Πόπη δε θα είναι εκει"

"Βλακείες τα ακούω όλα. Λοιπόν κάτσε να σου φέρω ενα ποτήρι" ο Πάνος σηκώθηκε και ο Σωτήρης τους κοίταξε. Ένα μπαχαλο ήταν.

"Ήρθες να πετάξεις τις κακίες σου;" της είπε ο Χριστόφορος έντονα

"Καθόλου. Την αλήθεια είπα. Σιγά μη σε περιμένω. Εκτός αυτού, εσύ δε ξέρεις τι σου γίνεται ρε Ρήγα. Νομίζω το φιλικό μας πάει καλύτερα" Είπε χαμογελώντας του. "Δε θα γινομουν η γυναίκα της μιας βραδιάς άλλωστε. Έχεις αρκετές σαν κι αυτές..."

"Πόπη;" της είπε σοβαρός μα ο Πάνος ήρθε, κάθισε και έκοψε τη κουβέντα του.

"Λοιπόν Ποπακι, τι νέα;"

"Όλα καλά Πανούλη... Εσύ;"

"Καλά κι εμείς. Τελειώσαμε. Έμεινε ένα εξάμηνο μόνο..."

"Πάντως η κοπέλα σου, μου κίνησε τη περιέργεια. Τόσα τατουάζ βρε παιδί μου. Δε σε είχα για τέτοιο"

"Δίπλα κάθομαι αν δε βλέπεις!" η Ιφιγένεια δεν άντεξε

"Να πάρουμε γαύρο;!" πετάχτηκε ο Σωτήρης

"Δεν είπα κάτι κακό. Γιατί αρπάζεσαι;" της απάντησε η Πόπη. "Στο Πάνο μιλούσα..."

"Και εγώ μιλάω σε σένα. Δε ξέρω τι κόλλημα έφαγες, αλλά..."

"Ιφιγένεια φτάνει..." πήρε θέση ο Ρήγας "Προφανώς και το Ποπακι περνάει κρίση εφηβείας ακόμα" Την υπερασπίστηκε και ο Σωτήρης πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Δεν καταλαβαίνω τι το κακό λέω αλλά τέλος πάντων..." απάντησε η Πόπη ενοχλημένη

"Λες πολλά ρε κούκλα μου άσχετα μεταξύ τους χωρίς λόγο επειδή η Ιφιγένεια δούλευε με τον Ρήγα στο μπαρ!" πετάχτηκε η Θάλεια τραβώντας τα βλέμματα "Λίγο ρεζίλι είναι..." είπε κάπως πιο χαμηλά

"Θάλεια μη..." της ψιθύρισε ο Σωτήρης ξέροντας τον χαρακτήρα της Πόπης. Ήταν από τα κορίτσια που στο χωριό όλοι το ήθελαν. Είχε συνηθίσει να έχει τα βλέμματα πάνω της. Συνεσταλμένη από μικρή και τώρα σαν μεγάλωσε, η γλώσσα της ξέφυγε και το έβλεπε.

"Δε σου χρωστάω κάποια απάντηση. Ούτε που σε ξέρω κοπελιά" είπε ήρεμη

"Λοιπόν, τι σας έπιασε ρε; Με το Ποπακι είμαστε φίλοι από παιδιά!" πετάχτηκε ο Πάνος θέλοντας να ηρεμήσει τα πνεύματα
"Ρε αγάπη μου, δεν είπε κάτι κακό το κορίτσι..."

"Σχολιάζει την εμφάνιση μου..." αρκέστηκε να πει η Ιφιγένεια "Και δε βλέπω το λόγο"

"Δεν είπα κάτι κακό γλυκιά μου..." το γύρισε η Πόπη "Απλά δεν περίμενα να το πήγαινε σοβαρά με κάποια κοπέλα που η κυρά Μαρίκα δε θα ενέκρινε... Δεν έχω κάτι μαζί σου. Ειλικρινά" της χαμογέλασε "Για τη μαμά του ήταν το σχόλιο..."

"Πόπη έφευγες;" πετάχτηκε ο Ρήγας

"Σε ενοχλώ; Κάποτε με παρακαλούσες ακόμα και να μείνω..." είπε σιγανα

"Κάποτε" της είπε κοφτά

"Μέχρι και πριν μια εβδομάδα ήταν αυτό το κάποτε" είπε με νόημα και η Ιφιγένεια ένιωσε περίεργα

"Ήρθε το φαγητό!" πετάχτηκε ο Σωτήρης

"Λέω να επιστρέψω καλύτερα στο τραπέζι μου εγώ..." Η Πόπη σηκώθηκε και καταλάθος έσπρωξε τη καρέκλα της Ιφιγένειας "Σόρρυ δε σε είδα..." είπε και έφυγε με την Ιφιγένεια να σηκώνεται όρθια

"Κάτσε κάτω" ο Χριστόφορος άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της αμέσως.

"Τι είναι αυτό ρε παιδιά;" Πετάχτηκε η Θάλεια για να ελαφρύνει το κλίμα αφού ο Χριστόφορος και η Ιφιγένεια έμειναν να κοιτάζει ο ένας τον άλλο έντονα.

"Δεν ήταν έτσι η Πόπη..." απάντησε ο Πάνος μόλις κάθισε και η Ιφιγένεια "Συγνώμη για τη συμπεριφορά της μωρό μου .." είπε σοβαρός "Ρήγα σόρρυ ρε φίλε, αλλά ειλικρινά νομίζω τις έχει στρίψει κάπως..." γύρισε προς το Χριστόφορο "Τώρα καταλαβαίνω γιατί έκανες τατουάζ εκεί. Αν δεν ήταν η Πόπη δε θα ήταν καμιά..." πήρε το ούζο του και ήπιε ενώ η Ιφιγένεια λέξη δεν έβγαλε από τα νεύρα της.

"Μόνιμο είναι ρε μαλάκα;" απόρησε ο Νεκτάριος "Το βλέπω τόσες μέρες και νόμιζα ότι σε ρουφηξε καμία τσούχτρα!" αστείευτηκε και ο Σωτήρης πνίγηκε με το ούζο. "Τι έπαθες ρε; Ο Χριστός!" ο Νεκτάριος χτύπησε τη πλάτη του Σωτήρη αμέσως

"Καλά είμαι , καλά είμαι..." απάντησε γρήγορα και έβηξε

"Μιας και είμαστε όλοι εδώ και αφού είμαστε μία παρέα, λέω να τους το πούμε..." Πετάχτηκε ο Πάνος και η Ιφιγένεια έσμιξε τα φρύδια της. "Παιδιά η κυρά Μαρίκα θα συνεχίσει να κοιμάται ήρεμη" Είπε γελαστός "Αποφασίσαμε να μη γνωριστούν ακόμα..." ήθελε να κάνει ένα σχόλιο αλλά δε του βγήκε σε καλό

"Δηλαδή αν με γνώριζε δε θα κοιμόταν ήρεμη;" του αντιγυρισε η Ιφιγένεια"Δε πας μέχρι το Ποπακι να κάνετε παρέα;" ο Χριστόφορος γέλασε χωρίς να το θέλει

"Γελάς ρε;" Του είπε ο Πάνος

"Μαλάκα σόρρυ αλλά ήταν καλό..."

"Αφού ήταν καλό, πάρε και εσύ την Ιφιγένεια να τη γνωρίσει ο πατέρας σου να χαρεί! Θα τη δει έτσι μαυρισμένη μαυρισμένη, θα πει ότι επιτέλους ο γιος του βρήκε το τέλειο ταίρι!"

"ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΗΜΑΡΤΟΝ!" Ο Νεκτάριος χτύπησε πάλι τη πλάτη του Σωτήρη που έφτυσε άθελά του το κομμάτι ψωμιού που έτρωγε.

"Πεινάω ρε! Μου έκατσε..." δικαιολογήθηκε

"Θέλεις να τη γνωρίσω στο πατέρα μου;" συνέχισε τη πλάκα ο Ρήγας αλλά χωρίς να γελάει. Έδειχνε ίσως σοβαρός. Κάπως περίεργος ίσως..."Μετά δε θα την επιστρέψω. Ρεζίλι εγώ δε γίνομαι. Άπαξ και τη γνωρίσει τέλος... Θα είναι δικιά μου μετά..."

Ο Σωτήρης ξεροβηξε και ο Νεκτάριος τον κοίταξε άγρια

"Μαλάκα αν φτύσεις ξανά στο πιάτο μου θα γαμηθουμε" σχολίασε "Να το ξέρεις!"

Ο Πάνος γέλασε με την απάντηση του Ρήγα χωρίς να δώσει σημασία στα παιδιά.

"Ε τότε όχι..." είπε σιγανα και πιάνοντας την Ιφιγένεια από το πρόσωπο, άνοιξε τα χείλη του και ρουφηξε τα δικά της. "Δε μπορώ χωρίς εκείνη..." είπε κάπως πιο ρομαντικά και έβαλε το χέρι του πίσω από τη καρέκλα της. Ο Χριστόφορος έπιασε το καπνό σιωπηλός. "Νομίζω είναι η γυναίκα της ζωής μου τελικά..."

Η Ιφιγένεια ένιωσε ένα κόμπο στο στομάχι
Δεν ήξερε πώς να απαντήσει σε αυτό.

"Να σου κάνω τότε ένα τατουάζ να την έχεις πάνω σου συνεχώς..." ψέλλισε ειρωνικά ανάβοντας το τσιγάρο του.

"Ε όχι κι έτσι..." σχολίασε ο Πάνος "Άλλο η αγάπη άλλο το τατουάζ ρε φίλε... Και η Ιφιγένεια την ίδια άποψη έχει σε αυτό. Έτσι δεν είναι μωρό μου;" είπε ήρεμος "Φανταστείτε μια φορά ήθελα να κάνουμε ένα από αυτά που κάνουν τα ζευγάρια. Και γύρισε με υφακι και μου είπε ότι στο δικό της δέρμα, κανενός άντρα τατουάζ δε θα κάνει!" ο Πάνος γέλασε μα εκείνη έκλεισε κάπως τα βλέφαρα και κοίταξε αμηχανα τον Χριστόφορο

"Σοβαρά;" Ο Χριστόφορος έστρεψε σε εκείνη το βλέμμα του "Δε θα έκανες κανενός άντρα τατουάζ πάνω σου δηλαδή;"

"Όχι..." είπε κάπως περίεργα

"Με τίποτα Ρήγα. Τη παρακαλούσα! Να κάνουμε ρε παιδί μου σε σημείο που δε φαίνεται. Εκείνη τίποτα. Πιστεύει ότι το κορμί είναι δικό της. Δε θέλει λέει να βλέπει τα σημάδια κάποιου πάνω της..."

"Έτσι είναι ρε Πανούλη! Τι να κάνει;" πετάχτηκε η Θάλεια "Κορμί της είναι. Ότι θέλει το κάνει... Που ξες, ίσως κάποια στιγμή νιώσει πραγματικά την ανάγκη να έχει τα σημάδια κάποιου και το κάνει..."

Ναι , η Θάλεια δεν ήταν παράδειγμα σωστής φίλης. Έκανε πολλά λάθη. Της έλεγε ψέματα και ο Πάνος κοιμόταν μαζί της, αλλά ύστερα από όσα έγιναν με το Ρήγα, κατάλαβε ότι η Ιφιγένεια, πρώτη φορά τώρα ερωτεύθηκε. Θέλησε έστω και αργά να κάνει το σωστό. Να γλιτώσει λίγες από τις τύψεις της.

"Τι κάποιου ρε;, Κοπέλα μου είναι!" της είπε έντονα

"Λεπτομέρειες..."Σχολίασε πολύ χαμηλά η Θάλεια και ο Σώτος την κοίταξε κάνοντας της νόημα. Είχαν μιλήσει μεταξύ τους το προηγούμενο βράδυ. Δεν άντεξαν. Ο Σωτήρης ήξερε ότι και η Θάλεια ξέρει.

"Πάντως ρε παιδιά, απορώ που ο ένας δε συμπαθούσε τον άλλο..." είπε ο Νεκτάριος
"Ακόμα και στα νεύρα σας ίδιοι είστε... Αν σας έβλεπα χωρίς να σας ξέρω, και ο Πανούλης δεν είχε το χέρι γύρω της, θα έλεγα ότι ήταν κοπέλα του Ρήγα!" αστείευτηκε "Αγαπηθειτε να τελειώνουμε! Μια παρέα είμαστε..."

"Και ποιος είπε ότι δεν αγαπιόμαστε;" είπε ο Ρήγας και ο καημένος ο Σωτήρης πανιασε. "Κοίταξε μας!" Ο Χριστόφορος άρπαξε την Ιφιγένεια από τα χέρια του Πάνου και τραβώντας τη, της ζουπηξε τα μάγουλα και τη φίλησε.

"Αυτό ήταν..." ψελλισε μέσα από τα δόντια του ο Σώτος

"Έλα αηδιες!" ο Πάνος τη τράβηξε κοντά του. "Να αγαπηθειτε αλλά τα φιλάκια με μέτρο. Είσαι και γυναικάς!" αστείευτηκε ενώ η Ιφιγένεια είχε κοκκινίσει ολόκληρη

"Και φοβάσαι μη σου τη κλέψω;"

"Σιγά μη μου τη κλέψεις!"

"Πας στοίχημα;" είπε ο Ρήγας σοβαρός και ο Πάνος έσμιξε τα φρύδια του.

"Πλακιτσα κάνουμε ρε παιδιά!" πετάχτηκε απελπισμένα ο Σωτήρης. "Λοιπόν, ας τα αφήσουμε αυτά... Ελάτε να πιούμε ένα ακόμα ουζακι, να πάμε για μπανάκι και να βγούμε για ποτό μετά!"

"Ρήγα εσυ είσαι;!" μια κοπέλα αρκετά ψηλή, ξανθιά και ζουμερη πλησίασε και εκείνος σηκώθηκε αμέσως και την αγκάλιασε
"Κοίτα να δεις! Δεν άλλαξες καθόλου από πέρσι..."

"Πώς και από το νησί μας παλι;" Είπε χαρούμενος "Είχες πει δε θα ξαναγυρίσεις..."

"Δεν ήθελα να χάσω τις ομορφιές..." Είπε γλυκά

Ο Πάνος είχε αλλάξει χίλια χρώματα

"Καλώς ήρθες τότε. Τα παιδιά τα θυμάσαι έτσι;" Γύρισε προς το τραπέζι "Ο Νεκτάριος, ο Σώτος ο Πάνος..." είπε ήρεμος "Κάι τα κορίτσια μας, η Εύα η Θάλεια και η Ιφιγένεια..." είπε χαμογελώντας "Παιδιά από δω η Κατερίνα!" Η Ιφιγένεια τη κοίταξε καλά καλά. Είχε και εκείνη αρκετά τατουάζ πάνω της. Όχι όμως για επίδειξη. Τα αναγνώριζε αυτά. Τα δικά της ήταν όμορφα. Προσεγμένα. Αναρωτήθηκε αν της έκανε κάποιο από αυτά ο Χριστόφορος καθώς και το λόγο που χάρηκε τόσο μα έδιωξε αυτές τις σκέψεις αμέσως

"Κούκλα είναι..." Σχολιασε χαρούμενη δείχνοντας την Ιφιγένεια "Επιτέλους βρήκες ένα κορίτσι στα μέτρα σου ρε Ρήγα! Το ήξερα ότι θα ερωτευτείς κάποια στιγμή αλλά δεν ήξερα ότι θα το ζήσω τόσο σύντομα!" σχολίασε και ο Σωτήρης πλέον, δεν είχε κουράγιο για τίποτα. Είχε απελπιστει

"Βασικά, του Πάνου είναι..."

"Σοβαρά τώρα; Συγνώμη... Νόμιζα ότι... Δε ξέρω. Την είδα έτσι, όμορφη γεμάτη σαν και εσένα και νόμιζα ότι ήταν το κορίτσι σου" είπε και γύρισε προς την Ιφιγένεια "Ελπίζω να μη σε έφερα σε δύσκολη θέση" είπε γλυκά

"Όχι, μια χαρά. Μην ανησυχείς" Απάντησε ήρεμα

"Πάντως το αστεράκι στο χτύπησε!" σχολίασε χαρούμενα και ο Ρήγας τη κοίταξε έντονα "Αν και... Είναι κάπως ατσαλο τώρα που το ξαναβλεπω. Άλλη τεχνική... Που πήγες βρε κορίτσι μου και στο έκαναν;"

"Στου Κοσμά..." απάντησε ο Πάνος και εκείνη ούτε που του έδωσε σημασία

"Χάρηκα που σας είδα πάντως. Θα μείνω ένα μήνα. Έχετε ακόμα το μαγαζί;"

"Ναι, ελα αύριο για κανένα κοκτέιλ. Δουλεύει και η Ιφιγένεια μαζί μας. Στο υπόσχομαι θα δοκιμάσεις το παράδεισο!"

"Μη μου λες τέτοια!"

"Στα λέω. Θα σε περιμένω εντάξει;"

"Εννοείται τότε!" τον φίλησε στο μάγουλο, χαιρέτησε και έφυγε.

"Δεν ήξερα ότι έχετε ακόμα επαφές..." σχολίασε ο Πάνος μόλις η Κατερίνα έφυγε

"Γιατί να μην έχουμε;" απόρησε ο Ρήγας

"Γιατί δε κρατάς επαφές με πρώην σου... Για αυτό"

"Και ποιος σου είπε ότι ήταν πρώην μου ρε;" απάντησε μπερδεμένος "Βγάλαμε σχέδιο μαζί. Δε τη θυμάσαι;"

"Α ναι... Τη μπέρδεψα με άλλη σόρρυ.."

Ο Ρήγας σήκωσε το φρύδι του και δάγκωσε το εσωτερικό των χειλιών του κοιτώντας τον σκεπτικός.

Η Θάλεια πάλι από το τρόπο και μόνο που αντέδρασε ο Πάνος κατάλαβε ότι προσπάθησε να ρίξει άλλου τη προσοχή.
Δεν ήθελε να πιστέψει ότι πήγε και μαζί της το προηγούμενο καλοκαίρι αλλά ήταν πεπεισμένη ότι και ο Χριστόφορος το κατάλαβε.

"Πάω ένα λεπτακι στο μπάνιο..." Η Ιφιγένεια σηκώθηκε και τους άφησε. Ήταν κάπως άβολη η στιγμή. Δεν κατάλαβε κάτι από τη κουβέντα του αλλά και μόνο που ειπώθηκε για τρίτη φορά, ότι θα ταίριαζαν με τον Χριστόφορο ένιωσε κάπως.

Είχε αρχίσει πλέον να αμφιβάλει για όλα γύρω της. Για τη σχέση της, για το Πάνο, για την ίδια...Για όλα.

Πήγε στο μπάνιο και πιάνοντας μια ψηλή κοτσίδα τα μαλλιά της, κοίταξε το αστεράκι της. Η κοπέλα το κατάλαβε αλλά δε μίλησε. Δεν ήταν χαζή η Ιφιγένεια. Αναρωτήθηκε μήπως το είχαν καταλάβει κι άλλοι και ανάμεσα σε εκείνους και ο Πάνος. Για αυτό και αντιδρούσε έτσι περίεργα από τη μέρα που ήρθε.

"Επιτέλους!". Η Πόπη μπήκε στο μπάνιο και η Ιφιγένεια ξεφυσησε. Την είχε κουράσει αυτή η παιδιάστικη συμπεριφορά. Πέρα από αυτό, ήταν και ντροπιαστική για μια νέα κοπέλα.

"Με έψαχνες;" την ειρωνεύτηκε αμέσως

"Δεν είσαι και ποτέ μόνη σου!"

"Ωραία λοιπόν, τώρα που με βρήκες για πες μου το πρόβλημα σου να τελειώνουμε..."

"Δε σε πάω"

"Και πρέπει να με απασχολεί;" η Ιφιγένεια τη προσπέρασε για να φύγει μα η Πόπη μπήκε μπροστά και της έκλεισε το δρόμο

"Έφυγες μαζί του! Εκείνη τη μέρα που ο Ρήγας εξαφανίστηκε, είχες εξαφανιστεί και εσύ!" της είπε και η Ιφιγένεια προς στιγμήν κόντεψε να χάσει το μυαλό της. Εκείνο το -ειχες όμως, φανέρωνε ότι η Πόπη πετούσε άδεια για να πιάσει γεμάτα. Ήταν μεγαλύτερη της. Έβγαλε μάτι.

"Έχεις παραισθήσεις. Κάνε στην άκρη"

"Όχι!" η Πόπη θύμωσε "Γιατί δε παραδέχεσαι ότι ήσασταν μαζί;"

"Άσε μας κοπέλα μου! Κοίτα να σταματήσεις να κάνεις σα τη τρελή για έναν άντρα! Ξεφτιλα γίνεσαι!"

"Ενώ εσύ που ποιος ξέρει που πήγες μαζί του τι γίνεσαι;"

"Χάνω την υπομονή μου..."

"Και εγώ έχασα τη δική μου!"

"Δε με νοιάζει για σένα. Δεν υπάρχεις στα μάτια μου κοπέλα μου. Σταμάτα να παθαίνεις εμμονή!"

"Δύο μέρες ήρθα και τις δύο φορές εξαφανίστηκατε μαζί!"

"Και εγώ τι θες να κάνω τώρα;"

"Να το παραδεχτείς... Δε θα νομίζουν ότι είμαι εγώ η τρελή! Ξέρω πολύ καλά τι κάνεις!"

"Και τι ακριβώς κάνω;"

Η Πόπη δε πρόλαβε να της απαντήσει.
Έντονος θόρυβος ακούστηκε από έξω και φασαρία. Δίχως να το σκεφτεί τη παράτησε και έτρεξε.

"Χριστόφορε;!" Αναφώνησε βλέποντας τον όρθιο "Πάνο, τι συμβαίνει;" έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της... Του είχε ριξει προφανώς μια γροθιά και ο Πάνος ήταν πεσμένος ένα μέτρο πλάι από το τραπεζάκι...

🖤