Μάγια POV

"Μάγια... ακούω μια φωνή και γυρνάω

Ο Ορέστης στεκόταν εκεί με τον αέρα να του πέρνει με έναν πάρα πολύ γοητευτικό τρόπο τα μαλλιά. Αχ, πόσο όμορφος είναι. Όμως τώρα έχουμε άλλα θέματα να αντιμετωπίσουμε.Αχ και αυτό το βλέμμα του με τρέλαινε, αυτά τα μάτια που μέσα τους μπορούσα να δω την άβυσσο......
Εεεε είπαμε θα σταματήσεις! υποσεινήδητο να σου πετύχει δηλαδή !

"Ορέστη..."είπα σιγανά σχεδόν ψιθυριστά

Πόσο θέλω την αγκαλιά του!
Και σαν να διάβασε την σκέψη μου ήρθε με μεγάλες δρασκελιές και με έκλεισε στην ζεστή του αγκαλιά. Τον παράδεισό μου!(να το θυμάστε αυτό θα ξενααναφερθεί!)

"Σσσς ηρέμησε. Έφυγε! Είμαι εγώ κοντά σου!" και με φίλησε στα μαλλιά χαιδεύοντας την πλάτη μου.
Έγυρα λίγο πίσω το κεφάλι μου για να τον βλέπω, αλλά είμασταν ακόμα αγκαλιασμένοι.

"Πήγε...." ξεκίνησα να λέω με δάκρυα στα μάτια.

" Το ξέρω"είπε με σφιγμένο σαγόνι

"Συγγνώμη"μου ψιθύρισε.

"Ορέστη τι λες? "είπα κοιτώντας τον περίεργα.

"Έπρεπε να είχα επέμβει. Σε άφησα εντελώς μόνη σου μαζί του! Είμαι ένας σκάρτος και μισός." είπε και κοίταξε μακριά (είμασταν ακόμα αγκαλιασμένοι)

"Ορέστη πας καλά? Δεν είσαι ο σωματοφύλακάς μου για να με προστατεύεις. Μπορώ και μόνη μου..." είπα αλλά πριν τελειώσω με διέκοψε λέγοντάς μου

"Μάγια είσαι το παν για μένα! Δεν ξέρω τι ήμουν ικανός να κάνω αν είχε γίνει ό,τι είχε ο μαλάκας σκοπό να κάνει! Είσαι η κολλητή μου και σε νοιάζομαι σαν αδερφή μου."μου είπε παθιασμένα κοιτώντας έντονα τα μάτια μου λέγοντάς μου με το βλέμμα ότι δεν με θεωρούσε απλά κολλητή.

Παρόλα αυτά το στομάχι μου σφίχτηκε στα λόγια που είπε. Αυτό το friend zone συνέχεια με εμποδίζει. Ουφ τέσπα!

Με πήρε από το χέρι και κατευθυνθήκαμε λίγο πιο κει που μας περίμεναν τα παιδιά. Τώρα είχαν έρθει και ο Κώστας με την Βάσω. Η Ειρήνη είχε ηρεμήσει και μόλις με εντόπισε στην αγκαλιά του Ορέστη ήρθε και με πήρε  μια δυνατή αγκαλιά. Αυτό χρειαζόμουν. Την κολλητή μου. Την ακολούθησαν τρέχοντας και οι άλλες και με αγκάλιασαν όλες δυνατά κλαίγοντας ,ενώ τα αγόρια μας παρακολουθούσαν αμίλητα. Μόλις τους πλησιάσαμε άρχισαν να μου λένε συγχαρητήρια που  έβαλα στην θέση του τον άλλον κι ότι πρώτη φορά έβλεπαν τόσο δυναμικό κορίτσι.. Μετά αποφασίσαμε ,ότι αφού δεν πήγαμε στο μπαρ τελικά, να πάμε ΟΛΟΙ μαζί μια βόλτα στην παραλία και να γυρίσουμε σπίτια μας. Καθώς περπατούσαμε ο καθένας ήταν αγκαλιά με το 'ζευγάρι' του. Ο Βαλάντης αναμενόμενο να ήταν με την Ειρήνη, ο Τάσος με την Μαριάννα (!) κι ας έλεγαν ότι δεν γινόταν τίποτα. Αλλά αυτό που με έκανε να μείνω με ανοιχτό το στόμα ήταν Κώστας-Βάσω (!!!), αφού αυτοί οι δύο δεν χωνεύονται με τίποτα.. Όλο βρίζονται και τέτοια.

Η Βάσω του το παίζει αντράκι , αλλά καταβάθως είναι πολύ ευάλωτη οπότε δεν τα πολυκαταφέρνει (χδδ). Ο Ορέστης πάλι... απόμακρος. Είμασταν οι μόνοι που δεν ήμασταν αγκαλιά. Μα γιατί? Πριν ήταν τόσο τρυφερός και γλυκός μαζί μου. Τώρα τι έγινε? Γιατί περπατάει μόνος του με τα χέρια στις τσέπες κοιτάζοντας αδιάφορα γύρω του? Ούτε ένα βλέμμα δεν μου έχει ρίξει από την ώρα που συναντηθήκαμε με τα παιδιά. Αμάν αυτός ο άνθρωπος! Διπολικός είναι???? Τόσα χρόνια και μυαλό δεν βάζει....

Έφτασε η ώρα 11μιση και αποφασίσαμε να το διαλύσουμε. Ο Βαλάντης, ο Τάσος και η Μαριάννα που έμεναν Χαλκίδα έφυγαν με τα πόδια και εγώ, Ειρήνη, Ορέστης, Κώστας και Βάσω με το λεωφορείο για το χωριό μας (δν λέω όνομα) και σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει.  Αφού χαιρετηθήκαμε με την Βάσω και τον Κώστα μπήκαμε στο σπίτι των παιδιών αφού είπε η Ειρήνη στον   Ορέστη ότι θα έμενα εκεί για λίγες μέρες και προς έκπληξη μου θα έλειπαν κι οι γονείς των παιδιών με τον 10χρονο αδελφό τους, Χάρη. Ο Ορέστης απάντησε ένα ξερό οκ και πήγε για ντους. Εγώ με την Ειρήνη αλλάξαμε  και βάλαμε άνετα ρούχα .Μέχρι να βγει ο Ορέστης της είχα πει τα ΠΑΝΤΑ για το τι έγινε απόψε. Φυσικά είχε μείνει άφωνη!

"Πλάκα μου κάνεις??"

"Όχι"

"Αυτό είναι... Θέλω να πω είναι...ΟΥΑΟΥ!!!!" τσίριξε και της είπα να σκάσει πριν ακουστεί. Ναι είμαι κι ευγενική τρομάρα μου.

"Εγώ στα χα πει ότι σε κοίταζε πολύ έντονα σήμερα. Κάτι παιζόταν! Επίσης η βλαμμένη η Δήμητρα του τριβόταν όλη την ώρα όμως αυτός την απομάκρυνε. Αρχίζω να πιστεύω πως σε βλέπει διαφορετικά!"

"Μπααααααα", λέω

Εκείνη την ώρα βγήκε και ο Ορέστης από το μπάνιο. Ααα Παναγιά μου!! Τι όμορφος που είναι με βρεγμένα μαλλιά και.... Αααααα φοράει μόνο το κάτω μέρος μια φόρμας και φαίνονται οι κοιλιακοί του. Απαπαπα! Πωπω! Με χάνεται! Βοήθεια! Οξυγόνο καλέ!

Πρέπει να είχα  μείνει λίγο να τον θαυμάζω, μέχρι που με σκούντηξε διακριτικά η Ειρήνη, δόξα το Θεό! Ο Ορέστης όμως δεν το είχε προσέξει γιατί.... κοίταζε το κορμί μου με τα ρούχα μου. Α ναι δεν ανέφερα! Φόραγα ένα κοντό (πολύ κοντό) , κολλητό, μαύρο σορτσάκι και μία κολλητή, σχετικά, κοντή άσπρη μπλούζα με μία καρδιά. Η μπλούζα αναδείκνυε το πλούσιο στήθος μου ενώ το σορτσάκι τον 'τέλειο' όπως λέει η Ειρήνη πισινό μου. Βλακείες λέω εγώ!

Όταν το σκέφτηκα κοκκίνησα... Γενικώς σήμερα βλέπει πράγματα και ντυσίματα από μένα που δεν είχε ξαναδεί μέχρι στιγμής. Τον αφήνω έκπληκτο, όπως και τον εαυτό μου για να λέω αλήθεια.
"Εεεεε..εγώ...ήρθα.."άρχισε να λέει ο Ορέστης τραυλίζοντας και η Ειρήνη διέκοψε σκασμένη στα γέλια

"Ορέστη σταμάτα να τραυλίζεις και πες!"

Εκείνος κοκκίνησε και είπε

"Θέλετε να έρθετε να δούμε ταινία?"μας ρώτησε κοιτάζοντας με επίμονα. Ε ρε κόλλημα με εμένα σήμερα! Δεν είμαι και κανα αξιοθέατο! Έλεος!

"Διαλέγω εγώ" τσίριξε η Ειρήνη και χωρίς να το πάρουμε είδηση είχε πάει στο σαλόνι αφήνοντας εμένα στο κρεβάτι της και τον Ορέστη στην πόρτα του δωματίου της να κοιταζόμαστε χωρίς να μιλάμε

Ώσπου ο Ορέστης έσπασε την σιωπή.

"Έμαθα ότι θα μείνεις εδώ για λίγες μέρες. Ωραία!"

"Χάρηκες?"

"Φυσικά!!!"

"Χαίρομαι."

Με σκάναρε άλλη μία φορά στο σώμα και πρόσθεσε

"Από πότε ντύνεσαι έτσι?"είπε με και καλά αηδιασμένο βλέμμα

"Στον ύπνο πάντα έτσι είμαι, αλλά τι εννοείς? Ότι δείχνω τσούλα???!!!"

"Αυτό ακριβώς!" μου είπε κι έμεινα.

"Ορίστε?!?" απάντησα εντελώς απροετοίμαστη για αυτό

"Είπα είσαι τσουλάκι κι εμένα δεν μου αρέσουν αυτά. Δεν σε θέλω πια για κολλητή μου. Ντρέπομαι για λογαριασμό σου."

"Αγοράκι μου τον παίρνεις??? Είσαι με τα καλά σου? Πρώτον τσουλάκι να πας να πεις την Δήμητρά σου μαλάκα και δεύτερον ποιος σου είπε ότι εγώ πάντα θα υποχωρώ και θα ανέχομαι τις μαλακίες σου ως κολλητή σου. Ωω για μισό λεπτό...ΚΑΝΕΙΣ! Όσο για το τελευταίο δεν είμαι και πολύ σίγουρη ποιος πρέπει να ντρέπεται για ποιον!"πλέον τσίριζα και είχα βγει εκτός εαυτού.

Τι παίζεται πια με αυτό το παιδί? Με μπερδεύει με την συμπεριφορά του.  Αν δεν τον ήξερα καλά θα τον έλεγα ψυχάκια, αλλά ξέρω ότι δεν είναι. Ακόμα κάθεται και με σκανάρει.

"Βλαμμένη"

"Μαλάκα"είπα και τον προσπέρασα κατευθυνόμενη προς το σαλόνι, αλλά με κράτησε από το χέρι δυνατά και χωρίς να με γυρίσει είπε

" Σου έχω πει μην με ξαναπείς έτσι. Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις?"

Πάει να βγει κι από πάνω? Αυτό ήταν! Γυρνάω και πλέον είμαστε πραγματικά σε απόσταση αναπνοής και κοιταζόμαστε έντονα στα μάτια. Νιώθω να ηλεκτρίζομαι,  όχι επειδή είμαστε κοντά, αλλά από θυμό.

"Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί κάθομαι ακόμα μαζί σου. Γιατί σε ανέχομαι. Γιατί παρόλα τα μειονεκτήματα σου , εγώ συνεχίζω να είμαι εδώ για σένα τόσα χρόνια. Γιατί σε όλη την κακή σου πλευρά που έλεγαν όλοι εγώ πάντα προσπαθούσα να βρω την καλή σου πλευρά. Αναρωτιέμαι γιατί μένω." είπε με τα μάτια γεμάτα δάκρυα.

Ο Ορέστης τόση ώρα με άκουγε με κατεβασμένο το κεφάλι και ήταν κι εκείνος βουρκωμένος. Η Ειρήνη είχε έρθει κι εκείνη επειδή άκουσε τις φωνές και με κοιτούσε κι εκείνη με δάκρυα στα μάτια μας κοίταγε αμίλητη.

Πήγα να φύγω όμως με κράτησε πάλι από το χέρι και ψιθύρισε

"Μάγια..."

"Κουβέντα! Δεν με νοιάζει τι θα πεις. Άσε με ήσυχη." είπα και αφού πρεοσπέρασα και την Ειρήνη κάθισα στον καναπέ και περίμενα να έρθουν.

Μετά από κάποια δευτερόλεπτα φάνηκαν και οι δύο.
Η Ειρήνη πάτησε το play και κάθισε στον καναπέ δίπλα μου ενώ ο...... Ε τέλος πάντων καταλάβατε ποιος.

"Θα δούμε το Friends with benefits. Έχετε αντίρρηση?"

"Όχι "είπαμε μαζί και οι ματιές μας κλειδώθηκαν. Μέσα στο βλέμμα του διέκρινα, λύπη,  απογοήτευση και φαινόταν να είχε μετανιώσει. Όχι όμως αυτή τη φορά! Τώρα θα υποστείς τις συνέπειες.

Η ταινία κράτησε 1,5 ώρα και μετά πήγαμε για ύπνο λέγοντας όλοι ένα ξερό καληνύχτα. Εγώ θα κοιμόμουν στο δωμάτιο της Ειρήνης οπότε πήγαμε εκεί. Αρχικά δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Μπήκα λίγο φβ και βλέποντάς τον μέσα και ξέροντας ότι δεν θα άντεχα να μν του στείλω το έκλεισα και προσπάθησα να κοιμηθώ ακούγοντας μουσική. Κοιμήθηκα και η τελευταία μου σκέψη ήταν ότι μάλλον αύριο θα είναι μια ελαφρώς καλύτερη μέρα....

[...]

Λένε όμως ότι όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει. Άραγε εδώ συμβαίνει το ίδιο????

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Να το και το 9! Μπορεί να είναι λίγα κεφάλαια μέχρι στιγμής αλλά πιστεύω είναι μεγαλούτσικα. Λοιπόν αμάν αυτός ο Ορέστης! Μία φορά δεν είναι φυσιολογικός. Σας έβαλε σε σκέψεις το τελευταίο? Δεν λέω τίποτα άλλο! Το αφήνω πάνω σας.

Λοιπόν παιδάκια μου ξέρετε τι να κάνετε ανα σας άρεσε! Vote&comment pleaseeeeee ._.

Τα λέμε στο επόμενο! Φιλάκια πολλά

Μάγια