Είμαστε εδώ και 2 ώρες με τον κύριο Μιχάλη στο αεροδρόμιο Ελ.  Βενιζέλος και περιμένουμε την πτήση από Ρόδο να προσγειωθεί.  Είμαι τόσο χαρούμενη που έρχεται η κολλητή μου.  Μου έλειψε αφάνταστα πολύ!

Κι όσο εγώ περιμένω μπροστά από τον ιμάντα των αποσκευών μια γνωστή φιγούρα εμφανίζεται μέσα στο πλήθος.

Τρέχω,  τρέχει και στην μέση της διαδρομής συναντιόμαστε και αγκαλιαζόμαστε τσιρίζοντας.

"Καλωσόρισες μωρό μου! ", τσιρίζω

" Μάγια μου!  Καλώς σας βρήκα! ", αναφώνησε χαρούμενη η Ειρήνη και βγαίνοντας από την αγκαλιά μου βρέθηκε στην αγκαλιά του πατέρα της,  φανερά συγκινημένοι και οι δύο.

"Κοριτσάκι μου! "

"Μπαμπάκα μου,  πόσο μου έλειψες! "

"Κι εμένα καρδούλα μου.  Μονάκριβή μου! ", είπε δακρύζοντας ο κύριος Μιχάλης.

Εγώ κάθομαι και τους κοιτάω συγκινημένη.

"Μάγια! ", με φώναξε ο κύριος Μιχάλης και τους πλησίασα

"Σε θεωρώ κι εσένα κόρη μου, Μάγια!  Δεν γίνεται να λείπεις από την αγκαλιά εσύ! ", είπε χαμογελώντας ο κύριος Μιχάλης και μπήκα κι εγώ στην σφιχτή αγκαλιά τους.

"Ααα κοιτάξτε ξεκίνησαν να εμφανίζονται βαλίτσες στον ιμάντα.  Πάμε να βρούμε τις δικές μου" είπε η Ειρήνη και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί.

Αφού βρήκαμε τις βαλίτσες ,μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε την διαδρομή μιας ώρας Αθήνα -Χαλκίδα.

Σε όλη την διαδρομή η Ειρήνη μας διηγήθηκε λίγο από την φοιτητοζωή,  γιατί θα μας τα πει περιληπτικά στο τραπέζι που έχουμε ετοιμάσει για εκείνη το βράδυ!

" Ειρήνη κάνα αγοράκι παίζει ή...? ", ρώτησε πονηρά ο κύριος Μιχάλης κοιτάζοντας από τον καθρέφτη αφού καθόμασταν στο πίσω κάθισμα.

"Μπαμπά! ", αναφώνησε η Ειρήνη και κόκκινισε . Εγώ την κοίταξα ερωτηματικά και μου έκανε νόημα ότι θα μου πει αργότερα.

Άτσα το Ειρηνάκι...

•      •      •

2 ώρες αργότερα

"Και τώρα μίλα σκουλήκι της κολάσεως! ", είπα καθώς κάθισα οκλαδόν στο κρεβάτι της Ειρήνης ενώ εκείνη άδειαζε την βαλίτσα της.

"Τι να πω? ", είπε αθώα.  Αααα όχι μουσίτσα!  Θα μιλήσεις.

"Λέω να ξεκινήσεις με τα κάλαντα και μετά για φινάλε να ρίξεις κι ένα λαϊκό! ", είπα ειρωνικά και γύρισε να με κοιτάξει με ένα βλέμμα αγελάδας.

"Ε? "

" Έψιλον.  Ποιος,  πού,  πότε,  πώς, γιατί και γρήγορα γιατί απλά παρατήνεις το μαρτύριο -ανάκριση! "

Εκείνη αναστενάζοντας κάθισε στην καρέκλα του γραφείου της και αφού πήρε αγκαλιά ένα φόρεμα που κρατούσε,  κοίταξε στο κενό με ένα ονειροπόλο βλέμμα.

" Αχιλλέας,  τον γνώρισα στο πανεπιστήμιο,  ένα χρόνο μεγαλύτερος , άρα δευτεροετής.  Ετών 19. Ο bad boy της σχολής.  Δεν το παραδέχομαι στην συγκάτοικό μου στην σχολή,  αλλά νομίζω μου αρέσει.  Μαύρα μαλλιά,  πράσινα μάτια,  σώμα Έλληνα θεού.  Χείλη μεγάλα, σαρκώδη,  που θέλω τόσο να τα φιλήσω... Αλλά αυτός... δεν με ξέρει καν! ", ολοκλήρωσε λυπημένα

"Φαντάζομαι ότι μπορείς να καταλάβεις πόσο ενθουσιασμένη είμαι για σένα.  Θεέ μου!  Κοπελάρα μου ξέρεις να ζεις!  Τελειώνεις με τον έναν και πας στον άλλο.  ", είπα χαρούμενα

"Χαχα παρόμοια ήταν και τα λόγια του Βαλάντη όταν του το είπα! "

" Μιλάς με τον πρώην  σου για το ποιος θα ήθελες να είναι ο νυν??????? ", τσίριξα και εκείνη με έντονες κινήσεις μου είπε  να σωπάσω

"Σκάσε ηλίθια!  Θα μας ακούσει κανένας! "

" Μιλάμε γίνονται κοσμοϊστορικά γεγονότα εδώ και εγώ χαμπάρι!!!!!!! "

" Εεεε κάτι λίγα! ",

"Επώνυμο!  Θα τον ψάξω στο Facebook! ", απαίτησα αφού έβγαλα το κινητό μου και συνδέθηκα στο  Wi-Fi.

"Πετρίδης.  Εγώ τον έχω ήδη φίλο. " μου είπε συνεχίζοντας την προηγούμενη δουλειά της.

"Ώπα ρε συ αυτός είναι κούκλος. " παιδιά δίκιο έχει η Ειρήνη και τον θέλει. Είναι ένας από τους ομορφότερους που έχω δει.

Μπράβο Ρηνιώ!

"Στο 'πα! "

"Κορίτσια κατεβείτε για φαγητό! ", φώναξε η κυρία Ελένη και εμείς παρατήσαμε τα πάντα και τρέξαμε στο τραπέζι.

Ρε τι Αχιλλέας και Έλληνες Θεοί?

Φαγητοοοοοοό!!!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~

Παραμονή Πρωτοχρονιάς πρωί

"Καλημέρααααααααααα!  Ξύπνα.  Αρχιμηνιά κι αρχή χρονιά.  Ψιλή μου δενδρολίβανιά.... ", άρχισε να τραγουδάει δυνατά η Ειρήνη μπαίνοντας με φόρα στο δωμάτιό μου. 

"Γαμώτο Ειρήνη σκάσε πρωινιάτικα! Πότε θα καταλάβεις ότι η φωνή σου είναι απαίσια. Παραδέξου το!", είπα κουκουλώνοντας το κεφάλι μου με το μαξιλάρι

"Ποιος κάνει τόση φασαρία γαμώ? ", μπήκε μέσα και ο αδερφός μου.  Ναι το καμάρι μας ήρθε προχθές από Κρήτη.

"Καλημέρα.  Χρόνια πολλά!  Σηκωθείτε , ντυθείτε και πάμε να πούμε τα κάλαντα! ", είπε ενθουσιασμένη η Ειρήνη παραβλέποντας το σχόλιό μου κι εμείς την κοιτάξαμε με ένα βλέμμα τύπου ' Δε μιλάς σοβαρά έτσι? '

"Μάγια να την δείρω? ", ρώτησε ο Βασίλης

"Ελεύθερα! ", είπα κι άρχισαν να κυνηγιούνται σε όλο το δωμάτιο ώσπου στο τέλος ο Βασίλης την έπιασε και βρέθηκαν ξαπλωμένοι στο πάτωμα με τον Βασίλη από πάνω να της κρατάει τα χέρια πάνω από το κεφάλι κι εκείνη από κάτω.  Βαριανασένουνε και κοιτάζονται έντονα. Τι έχουμε εδώ......?

"Εμ παιδιά εντάξει μην σκοτωθείτε κιόλας!  Ξύπνησα! ", είπα αλλά δεν τους συγκίνησα και συνέχισαν να κοιτάζονται.

Με γράφουν!  Κωλόοοοοπαιδααααα!!!

"Εμ.... ναι!!!" είπε ο Βασίλης αφού σηκώθηκε από το πάτωμα και κοίταζε αμήχανα έξω από το παράθυρο μου.

Η Ειρήνη συνέχιζε να είναι κάτω για λίγα λεπτά και μετά σηκώθηκε και παίρνοντας το τρίγωνακι  της είπε πως θα πήγαινε λίγο στην μαμά μου και θα ξαναερχόταν.

"Βασίλη...?", είπα μόλις βγήκε η Ειρήνη από το δωμάτιο

"Ας το αφήσουμε. ", μου είπε και βγαίνοντας από το δωμάτιο έκλεισε με δύναμη την πόρτα.

"Α καλά ο κόσμος έχει προβλήματα! ", μονολόγησα και με ένα βογκητό σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στο μπάνιο.

Μμμ μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια...

"Έχετε γεια μαύροι κύκλοι.  Ήρθε η Μάγια....  "😎😎😎😏😏😏

              ~~~~~~~~~~~~

Ειρήνης POV

Τι ήταν αυτό τώρα?  Γιατί εγώ ένιωσα ένα φτερούγισμα στην καρδιά μου?  Κάτι πάει λάθος!  Ο Βασίλης.... εγώ.... όχι όχι! 

Λέω βλακείες!  Μα τι κάθομαι και σκέφτομαι πρωτοχρονιάτικα.  Λάθος  παραμονή πρωτοχρονιάς είναι αλλά τέλος πάντων!

"Ειρήνη μου? ",

" Ναι κύρια Κατερίνα! "

" Έλα να με βοηθήσεις βρε κορίτσι μου αφού η προκομένη κόρη μου δεν μας κατάδέχεται πριν πάει 12!", χαχαχα κλασσική κύρια Κατερίνα

" Μόλις  έφτασε η ανεπρόκοπη κόρηηηη! ", φώναξε η Μάγια κατεβαίνοντας  με ζωηράδα τις σκάλες .

"Καλώς το παιδί μου! ", είπε και τη φίλησε.

" Καλημέρα άκαρδη μάνα που λες τέτοια λόγια για την μονάκριβη σου,  που σκίζεται στις δουλειές για σένα!  Χθες εδώ δεν ήμουν όταν καθαρίζαμε τον κάτω όροφο? "  είπε με και καλά υφάκι η Μάγια

"Πότε?  Τότε που εγώ σε παρακάλαγα να με βοηθήσεις κι εσύ 'διάβαζες' Ιστορία? " , ρώτησε παραξενεμένη η κύρια Κατερίνα

"Εγώ είπα ότι ήμουν εδώ!  Όχι ότι σε βοήθησα!!  Σου παρείχα ψυχολογική υποστήριξη! ", είπε με ύφος η Μάγια. 

"Άϊ μαρή! ", της είπε η κυρία Κατερίνα και δίνοντάς της ένα μικρό χαστουκάκι στον ποπό,  προχώρησε προς την κουζίνα.

" Άντε να μην θυμηθώ που με έβαλες να κουβαλήσω τον κουβά με την σφουγγαρίστρα στην βεράντα!  Η μέση θα μου βγει.  Μα καλά πόσα κιλά νερό και απορρυπαντικό βάζεις μέσα?  Εγώ... ", συνέχισε η Μάγια το μονόλογό της ακολουθώντας την μαμά της στην κουζίνα,  αφού πρώτα μου έκλεισε παιχνιδιάρικα το μάτι.  Ωχ αυτό ήταν! Θα την τρελάνει την γυναίκα!

Θεέ μου τι λέει το στόμα της.  Όλοι αλλάξαμε χαρακτήρα και ωριμάσαμε.  Η Μάγια άλλαξε μεν,  γιατί όντως φαίνεται η διαφορά,  αλλά την βλακεία την τερμάτισε.  Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν!! 😌

"Δε θα αλλάξει ποτέ... ", μονολόγησα και αφήνοντας ένα γελάκι,  πήγα να τις ακολουθήσω,  αλλά με σταμάτησε η φωνή του.

"Για την αδερφή μου λες? "

Δεν γύρισα αμέσως να τον κοιτάξω.  Ακόμα νιώθω άβολα.

"Ορίστε? ", απάντησα γυρίζοντας προς εκείνον και συναντώντας τις θάλασσες των ματιών του.  Δύο γελαστές και με παιχνιδιάρικο φως θάλασσες.

"Για την Μάγια λες? ", ξαναρώτησε.

"Εμ ναι! ", είπα λίγο χαμένη στα μάτια του.

Ειρήνη ξύπνα!  Είναι κολλητός σου κι άλλωστε εσένα σου αρέσει ο Αχιλλέας!

Ναι όμως πριν...

Αααχ τι παίζει μαζί μου μιλάω και με φωνές στο κεφάλι μου τώρα.

"Α οκ! , είπε χαλαρά και κάθισε στον καναπέ χαζεύοντας τηλεόραση.

Έκανα τότε άλλη μία προσπάθεια να πάω στην κουζίνα αλλά το ringtone που έχω για ήχο κλήσης διέκοψε την προσπάθειά μου.  Μόλις είδα το όνομα όμως το πρόσωπό μου έλαμψε από χαρά!

"Αδελφούληηηηη.... ", αναφώνησα

            •••••••••••••••••••••••

Το ίδιο βράδυ (Παραμονή Πρωτοχρονιάς)  ώρα 20:30

Μάγιας POV

Η ώρα είναι ήδη οχτώμιση και δεν ξέρω τι να βάλω!  Βοήθειααααα.

Στέκομαι μπροστά στην ντουλάπα μου με ένα σκεπτικό βλέμμα...

" Έφτασααα! ", αναφώνησε η Ειρήνη ανοίγοντας με θόρυβο την πόρτα.

Είναι πραγματικά υπέροχη!  Φοράει ένα κοντό μαύρο στράπλες φόρεμα με μερικές άσπρες λεπτομέρειες λεπτομέρειες και τις μαύρες τις δωδεκάποντες γόβες.  Τα μαλλιά της είναι ολόισια και φοράει μερικά διακριτικά κοσμήματα στον λαιμό και τον καρπό. Είναι φοβερή . Βέβαια το μακιγιάζ είναι πάαααααρα πολύ έντονο!  Αλλά της πάει πολύ,  οπότε...

Στα χέρια της κρατάει όμως κι ένα σακίδιο και είμαι σίγουρη για το τι έχει μέσα η τσάντα...

"Πρώτον , είσαι κούκλα. Φτου σου κοπελάρα μου!  Δεύτερον , για να βλέπω τσάντα σημαίνει ότι έκλεισες έξοδο για μετά? "

"Πρώτον, σ'ευχαριστώ αγάπη μου!  Δεύτερον , ναι κανόνισα να βγούμε μετά με την παρέα αφού οι περισσότεροι είμαστε εδώ. Οπότε μέσα στην τσάντα έχω ρούχα να αλλάξω μετά την αλλαγή του χρόνου.  "

"Αααχαα.  Και πού θα πάτε? ", ρώτησα αδιάφορα βγάζοντας ένα τζιν και μία τυχαία μπλούζα από την ντουλάπα.  Ε δεν θα ξοδέψω δέκα ώρες στο τι θα φορέσω!

" Πρώτον,  άσε κάτω αυτά που πήρες από την ντουλάπα,  δεν υπάρχει περίπτωση να τα φορέσεις και έπειτα τι εννοείς 'πού θα πάτε' ? Κι εσύ θα έρθεις!  Δεν σηκώνω κουβέντα! ", είπε η Ειρήνη αποφασιστικά

"Γιατί να μην φορέσω αυτά τα ρούχα? ", διαμαρτυρήθηκα

"Γιατί είναι χάλια και πολύ απλά.  Παραμονή Πρωτοχρονιάς έχουμε. Πρέπει να υποδεχτούμε ωραία το νέο χρόνο!  Να είμαστε πανέμορφες!"

" Γιατί καλέ?  Θα παρεξηγηθεί αν με βρει με το τζιν? ", είπα ενώ η Ειρήνη είχε, χωθεί μέσα στην ντουλάπα μου.

"Έλα βλακείες! Λοιπόν βρήκα το καταλληλότερο φόρεμα για σένα!! ", είπε και μου το έδειξε.

Αυτό μου το είχε πάρει η μαμά μου δώρο σε κάποια γενέθλιά μου, αλλά δεν το έχω φορέσει ποτέ μου.

Πρόκειται για ένα μίνι κόκκινο δαντελωτό φόρεμα σε ίσια γραμμή που ανοίγει σε φουστίτσα προς τα κάτω και στα χέρια φτάνει μέχρι τους αγκώνες.  Η λαιμόκοψή του είναι μικρή σχεδόν ανεπαίσθητη. Έχει φόδρα κόκκινη από μέσα που καλύπτεται από κόκκινη δαντέλα.  Σε σημεία όμως όπως τα χέρια είναι μόνο δαντέλα. Στη μέση υπάρχει μια λεπτή μαύρη ζώνη. Το σύνολο συμπληρώνουν οι μαύρες γόβες μου.  Το  μόνο ζευγάρι γόβες που έχω.

"Αυτό είναι ό, τι πρέπει! " ,αναφώνησε η Ειρήνη
"Εμ δεν είναι λίιιιιιιγο αποκαλυπτικό?  Και κοντό?  Και... ", δίστασα

"Κεκάκια!  Σκάσε και συγκεντρώσου.  Αυτό θα βάλεις πάει και τελείωσε. Μπάνιο έχεις κάνει? "

"Ναι! "

"Ωραία έλα να σου φτιάξω τα μαλλιά.  Χαλαρές μπούκλες κι ένα στεφανάκι. Οκ? "

"Ναι αν και το καταλαβαίνεις ότι με ήθελα πιο απλή σήμερα,  έτσι? "

"Ναι , αλλά το αγνόησα.Μην ανησυχείς. Δεν θα σε βάψω σχεδόν καθόλου. Θέλω να φαίνεται η νεανικότητά σου και το προσωπάκι σου. Τώρα κάτσε ήσυχη να σου στεγνώσω καλά τα μαλλιά." , είπε η Ειρήνη και έβαλε σε λειτουργία το σεσουάρ.

Είναι πολύ αυταρχική ώρες-ώρες!  Δεν αντέχεται.  Τέλος πάντων!!!

"Εσύ γιατί άργησες τόσο?  Ο Πάνος είναι εδώ από τις 5μιση.", της είπα καθώς στέγνωσε τα μαλλιά μου και έπιασε το ψαλίδι για τα μαλλιά( εμ φαντάζομαι καταλάβατε ότι αναφέρομαι στο ψαλίδι που κάνουμε μπούκλες κι όχι σ'αυτό που κόβουμε τα μαλλιά!!! 😐😐😑).

"Ααα ετοιμαζόμουν. Η τελειότητα θέλει χρόνο και θυσίες!", και ναι! Τώρα τη μουτζώνω.

"Χαχαχα. Καλά ντε μη μουτζώνεις! Εδώ λοιπόν είναι ο αδερφός μου! Γι'αυτό είχαμε ησυχία από 'κει.  Εδώ ήταν το καμάρι μου. "

" Ναι εδώ είναι. Με το που ήρθε είναι όλη την ώρα με τον Βασίλη και παίζουν PlayStation 4 στο δωμάτιο του Βασίλη. "

"Α οκ.  Κράτα λίγο τα μαλλιά σου εδώ να πάω να τον στείλω σπίτι για να ντυθεί επειδή η μαμά θα ουρλιάζει. ", είπε και μου έδωσε το ψαλίδι να το κρατάω.

"Οκ! "

••••••••

Ειρήνης POV

Κατευθύνομαι προς το δωμάτιο του Βασίλη κι από  μέσα ακούω φωνές και γέλια.

Χτυπάω την πόρτα.

"Περάστε" ακούγεται από  μέσα.

Ανοίγω σιγά σιγά....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Γεια σας!!!!  Τι κάνετε?  4 βδομάδες για τα Χριστούγεννα  , 28 μέρες και 12 ώρες περίπου.  Όχι καλέ!  Δεν τα μετράω καλέ! Τυχαία το πήρε το αυτί μου... 😙😙😁😏😏😽👂

Τώωωωρα στην ιστορία...   Και τι δεν έγινε σε αυτό το Κεφάλαιο!!!  Δεν είδατε ακόμα το τελικό style της  Μάγιας,  αλλάαααα... 😁😂😂😂😋

Το επόμενο κεφάλαιο θα είναι κάτι σαν το άλλο μισό αυτού του κεφαλαίου.  Πώς θα εξελιχθεί το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και η επόμενη ή επόμενες μέρες. Δεν ξέρω! Δεν έχω αποφασίσει ακόμη.  Ή μήπως έχω...? 😱😯😯😯😯😯😏

Τα λέμεεεεε κοριτσάρες!!!!
Μάγια.  💝💝💝💝

Υ. Γ.  Τσεκάρετε άμα θέλετε την νέα μου ιστορία.  Λέγεται  "Στο σκότος της ζωής σου". Ελπίζω να έχει καλή αρχή!! ™😊✌👍