10 Σεπτεμβρίου 2017

Τον έβλεπα στο διαδίκτυο και εμένα άφωνη να στηρίζω το κεφάλι μου στα χέρια μου. Τα όμορφα χαρακτηριστικά του είχαν καταλάβει όλες τις ιντσες της οθόνης του υπολογιστή μου.
"Αχ Βαγγέλη..." αναστενάξα "Είσαι ένα όνειρο. Ένα όνειρο που δεν θα ζήσω ποτέ".
Στη σκέψη μου αυτή μορφασα ακεφη.
Κάποια στιγμή άκουσα έναν βόμβο. Η κολλητή μου η Νικόλ με καλούσε στο κινητό.
- " Γεια.Πώς πάει;"μου είπε με χαρούμενη φωνη
-"Καλά πάει." μουρμουρισα ακεφη
-"Πάλι τον Βαγγέλη έβλεπες;" με ρώτησε με νόημα.
Γουρλωσα έκπληκτη τα μάτια.
"Πώς με κατάλαβε;" σκέφτηκα
- "Ναι πάλι τον Βαγγέλη εβλεπα ."είπα κι αναστενάξα βουβα
-"Λιώσιμο κατάλαβα. Να σου πω θα πάω σε συναυλία με ελεύθερη είσοδο .Θα έρθεις;"
-"Μπα δεν το χω..." είπα βαριεστημενα
-"Ούτε και για την ΗΘΕ δηλαδή που εκεί θα εμφανιστεί κι ο Βαγγέλης;"
Γουρλωσα ξαφνιασμένη τα μάτια.
"Ο Βαγγέλης εμφανίζεται στην ΗΘΕ" σκέφτηκα κι ενθουσιαστικα
-"Ε....εντάξει τότε.Θα ερθω."ενέδωσα ντροπαλα.
-"Σε περιμένω στη στάση αστικών,εντάξει;Μην αργήσεις!"μου είπε κι μου το έκλεισε.

Δεν έχασα χρόνο κι ντύθηκα όσο πιο γρήγορα μπορουσα.Βγηκα από το σπίτι κι άρχισα να τρέχω .Δεν ήθελα να χάσω ούτε λεπτό από την εμφάνιση του Βαγγέλη. Καλύτερα να είμαι εκεί εξαρχής κι να τον περιμένω να εμφανιστεί στη σκηνή παρά να πάω με το πάσο μου κι να καταφέρω να αργησω.Εφτασα τροχάδην στη στάση όπου στο μεταλλικο παγκακι εκεί ,βρισκόταν καθισμενη η Νικόλ .
Μολις με είδε ξαφνιάστηκε
-"Όταν σου είπα στο τηλέφωνο να μην αργήσεις ,δεν εννοούσα ότι έπρεπε να σου βγουν κι τα μάτια από το τρέξιμο"
-"Δε...δεν πειραζει .Δεν ήθελα να αργήσω εγώ." κατάφερα κι είπα λαχανιαζοντας.
Πηραμε το αστικό κι κατευθύνθηκαμε στην ΗΘΕ.
Στριμωχτηκαμε μέσα στο πλήθος ώστε να καταφέρουμε να πιάσουμε καλή θέση όσο το δυνατόν πιο μπροστά ώστε να έχουμε καλή θέα στη σκηνή.
Όλες οι εμφανίσεις ήταν μοναδικές η κάθε μία με την ενέργεια της. Περνάγαμε τέλεια με τη Νικόλ και τραβούσαμε βίντεο και φωτογραφίες των καλλιτεχνών επί σκηνής μα και δικές μας,μέχρι που εμφανίστηκε ο Βαγγέλης στη σκηνή.Εμεινα ακίνητη να τον κοιτάζω εκστασιασμένη λες και είδα έναν άγγελο να φανερώνεται μπροστά μου.
-"Ει!Είσαι καλά!"με ρώτησε η Νικόλ
-"Είναι ο Βαγγέλης!!!!"φώναξα μέσα στη βουή του πλήθους
-"Χόρεψε και διασκέδασε μέχρι τέλους. Μόνο μην πάθεις κανένα έμφραγμα" με πείραξε η Νικόλ κι μου έβγαλε τη γλωσσα
-"Έλα τώρα Νικόλ!" γκρινιαξα.
Γελάσαμε και οι δύο ύστερα.

Στις πρώτες νότες του "Heart of summer" ένιωθα την καρδιά μου να πεταριζει και το στομάχι μου να σφίγγεται.Ενιωθα τα πόδια μου να αποκολλούνται από το έδαφος κι ένα ευχάριστο αίσθημα έντασης με κυρίευσε. Ήμουν παραδομένη στο Ρυθμό του Βαγγέλη πια να χορεύω σαν να μην υπάρχει αύριο.
"Βαγγέλη, μακάρι να ήσουν δικός μου"σκεφτόμουν τόσο έντονα μεσα στην όλη έξαψη της στιγμης.
Καποια στιγμή όμως ,καθώς τον έβλεπα να τραγουδάει ,αυτή η έντονη σκέψη μετατράπηκε σε έντονη επιθυμία.
"Βαγγέλη..." σκέφτηκα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου"...θέλω να γίνεις δικός μου!"