Οι διακοπές των Χριστουγέννων πέρασαν ήρεμα,όμως μου ήταν αδύνατο να αποβάλλω την ένταση εκείνης της νύχτας.Ολη την ώρα βασάνιζα τον εαυτό μου καθώς σκεφτόμουν την αντίδραση του Βαγγέλη στο άκουσμα της αλήθειας:Θα θύμωνε;Θα εξοργιζοταν;Μήπως θα μου έκανε ακόμα και τη μήνυση που μου έλεγε η Ανθή;Κι εγώ;Θα του έλεγα την αλήθεια η θα έφευγα πάλι μακριά του σαν δειλή;

Έμεινα μόνη μου στο δωμάτιο μου καθησμενη στο γραφείο μου να κοιτάζω το ταβάνι με απάθεια.Ειχα μέσα μου ένα μεγάλο κενό και δεν αισθανόταν τίποτα.Καποια στιγμή χτύπησε το κινητό μου.
-"Χρόνια πολλά Μαρια."
-"Χρόνια πολλά Βαγγέλη"του αποκρίθηκα ήρεμα λες και άρχισα να συνέρχονται από νάρκωση."Πως πάει;"
-"Όλα καλά .Ήρεμα.Τελειωσα και ένα καινούργιο μου τραγούδι..."
-"Υπεροχα.Καλόταξιδο.' του αποκρίθηκα χαρούμενη
-"Σε ευχαριστω. Μαρία, μπορούμε να μιλήσουμε; Ξέρεις...για τότε;"
-"Είμαι έτοιμη."είπα αφότου πήρα μια βαθιά ανάσα και έκατσα καλύτερα στη θέση μου.
-"Τι συνέβη τότε;Γιατί μου είπες να χωρίσουμε;Ήσουν πολύ πιεσμένη όταν το έλεγες αυτό .Ποιος σε πίεζε;"
-"Ποιος σου είπε ότι ήταν άνθρωπος;Κι αν ήταν κατάσταση;"
-"Μαρία υψώνεις τοιχους και δεν πρέπει.Ας πέσουν οι μασκες σε παρακαλώ.Σου ξεκαθαρίζω ότι δεν με έπεισες τότε κι ούτε με πείθεις τώρα."
-"Όχι Βαγγέλη απλά...μου είναι δύσκολο να ανοιχτω..."
-"Έχω όλη την καλή θέληση και τον χρόνο να σε περιμένω να ανοιχτεις"
Πάγωσα στην ιδέα του τι με περιμένει αν αρχίσω να μιλάω μα ήταν μονόδρομος πλέον να πω την αλήθεια.Παλευα να αρθρώσω λέξη μα κάτι με κρατουσε:Φόβος;Αγωνία;Δεν ξέρω ....δεν μπορούσα να μιλήσω όμως.
Ξεροκαταπια.
-"Μαρία δεν θα το κλείσω το τηλέφωνο.Η βιντεοκλήση θα συνεχιστεί.Χαλαρωσε κι ανοιξου.Τι σου συμβαίνει;Από τη μια στιγμή στην άλλη χάθηκαν όλα;πως και γιατί; Απάντησε μου"
Μου μιλουσε ήρεμα, μα κάτω από τον τόνο της φωνής του διακρινόταν η ανησυχία του.Δεν θα τον βασάνιζα κι άλλο στην αναμονή.
-"Εντάξει.."είπα μετα από πολύ κόπο.Εισεπνευσα βαθιά."Εγώ είμαι θερμή θαυμάστρια σου.Σε υποστηρίζω σε κάθε σου βήμα και προσπαθώ να μην χάνω συναυλία σου..Στην ΗΘΕ όμως ο ενθουσιασμός μου μετατράπηκε σε έντονη έλξη.Τυφλη από την έλξη μου αυτή..."κομπιασα φοβισμένη
-"Ναι...;Τι έγινε;" επέμεινε
-"Έκανα...κάτι ακραίο.Κατι αρκετά ακραίο.Επαναλαμβανω ήμουν τυφλή από την έλξη μου για εσένα κι αυτή μου η ακρότητα με έφερε κοντά σου."
-"Αυτη σου η ακρότητα όπως λες επηρεάζει αρνητικά εμένα η τη σχέση μας σε κάποιο επίπεδο ;"
-"Εσύ δεν επηρεάζεσαι σε τίποτα.Ολα είναι πάνω σε εμένα καθότι εγώ ειμαι η υπεύθυνη."
-"Εντάξει ,γιατί μου είπες να χωρίσουμε τότε;"
-"Μια πρώην κολλητή μου με ζήλεψε και με κατέδωσε στις Ανθή και Στέλλα οι οποίες μου έστησαν παγίδα και με πίεσαν να το κάνω αυτό το τηλεφώνημα."
-"Φοβήθηκες μην θυμώσω και δεν απαντούσες στα τηλέφωνα μου;"
-"Βασικά φοβόμουν μη με αφήσεις.Βλεπεις όσο πιο κοντά ερχομασταν τόσο περισσότερο σε....σε ερωτευομουν.Τρομαξα όμως από αυτά που μου είπαν η Ανθή κι η Στέλλα και κρατήθηκα μακριά σου."
-"Σε πίεσα κι εγώ..."
-"Όχι όχι!Εσύ ήθελες μόνο την αλήθεια.Οριστε στη λέω."
Κοκκινησα κι έσκυψα το κεφάλι σαν κατηγορουμενη που παραδέχεται την αλήθεια.Ενιωθα την καρδιά μου να τρέμει κι αυτή η σιωπή που απλώθηκε με σκότωνε.Περιμενα κοιτώντας κάτω την απάντηση του Βαγγέλη.Ημουν τόσο απογοητευμένη...
-"Αν δεν έδινα σημασία σε αυτο σου το τηλεφώνημα και γενικά το αγνοούσα,θα σε ανακούφιζε αυτό;"με ρώτησε ο Βαγγέλης.
Στα λόγια αυτά βουρκωσα.
-"Όχι Βαγγέλη." παραδέχτηκα κουνώντας αρνητικά το κεφάλι μου. "Αντιθετα θα με πληγώνε αυτό, τόσο, που θα με έπαυε κι από θαυμάστρια σου.Ρισκαρισα πολύ να έρθω κοντά σου κι αυτή η αντίδραση θα με σκότωνε εσωτερικά."

Σωπασαμε κι οι δυο.Παλευα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Μέσα μου ένιωθα ένα μεγάλο κενό κι αναμεμιγμένα τα αισθήματα ανακούφισης κι ανησυχίας.

-"Μάλιστα...Τελικά τώρα Μαρία τι γίνεται;Τελειώσαμε;"Ρώτησε ο Βαγγέλης βαριανασαινοντας.
Δε μίλησα.Κουνησα μόνο αρνητικά το κεφάλι κι ύστερα είπα όσο το δυνατόν πιο ήρεμα:
-"Όχι.Το ξέρω το παρακανα μα αυτό που ζήσαμε θα ήθελα να συνεχίσω να το ζω." είπα κι κατέβασα το κεφάλι μου .Δεν ήθελα να τον κοιτάζω άλλο.Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο.

Ο Βαγγέλης έμεινε σιωπηλός για λίγο κι ανέκφραστος.Κουνησε πάνω κάτω το κεφάλι του ξεφυσωντας κι έπειτα χαμογέλασε.
-"Χαίρομαι που το ακούω."είπε ήρεμα
Σήκωσα το κεφάλι έκπληκτη
-"Χαίρεσαι;"
-"Ναι.Βλεπεις αν η απάντηση σου ήταν θετική δε θα είχα τη δύναμη να τραγουδήσω ο ίδιος το καινούριο μου τραγούδι και θα αναγκαζομουν να το δωσω σε άλλον τραγουδιστη.Βλεπεις το τραγούδι που έγραψα είναι η δική μου απάντηση σε όλα αυτά."
-"Και ποια είναι η απάντηση σου;"ρώτησα περίεργη
Τότε ο Βαγγέλης μετακινήθηκε προς στον υπολογιστή του κι έβαλε να παίξει το καινούργιο του τραγούδι.Απο τους πρώτους κιόλας στίχους του ,λύγισα κι άφησα τα δάκρυα μου να κυλήσουν σαν στάλες βροχής από τα κατακόκκινα μάγουλα μου.Ασυναισθητα άρχισα να τους μουρμουριζω:

"Δε τελειώσαμε το ξέρεις το νιώθεις.Δε τελειώσαμε δε γίναμε χθες."

Πραγματική ευτυχία με πλημμύρισε τότε.Ουτε ο Βαγγέλης ήθελε να χωρίσουμε .Εκείνη τη στιγμή σηματοδοτήθηκε μια καινούργια αρχή στη σχέση μου με το Βαγγέλη.Μια σχέση που δε θα άφηνα κανέναν πια να μπει και να τη μολύνει.

ΤΕΛΟΣ