Περπατουσα πανω-κατω στο δωματιο μου εχωντας τα χερια μου σταυρωμενα μπροστα στο στηθος .
Πώς τα καταφερα ετσι;Πώς εμπλεξα τοσο ασχημα;Ενταξει ,ο,τι εκανα το εκανα εκουσια μα τα πραγματα εξεληχθηκαν αλλιως:Βρεθηκα ερμαιο στο μαινος ενος κυκλωνα που χαρη σε λαθος χειρισμους μπηκα στο ματι του. Τωρα βρισκομαι σε αυτη τη θεση...
  
Γυρισα τρομοκρατημενη  για να αντικρισω πισω μου ,στην επιφανεια του γραφειου μου, καλυμμενο με μια μπλουζα μου ο,τι φοβομουν να αντικρισω τοσο καιρο:Την αληθεια.

Μα γιατι να γινουν ετσι τα πραγματα; Γιατι; Μακαρι να γυριζα το χρονο πισω, μερικους μηνες πριν,οταν το στηθος μου φουσκωνε απο ενθουσιασμο για εκεινον κι εκεινος δεν με ηξερε τοτε...