Είδα την ώρα και έχουμε ακόμα 15 λεπτά για να χτυπήσει το κουδούνι.

Μάλλον θα είναι στο πίσω μέρος του σχολείου.

Κατευθύνθηκα προς τα εκεί και λίγο πριν φτάσω τον είδα να καπνίζει.

Καπνίζει;

Τον πλησιασα αλλά δεν είχε καταλάβει την παρουσία μου μέχρι που στάθηκα απέναντι του.

Με ειδε και πήγε να φύγει αλλά τον επιασα απο το μπράτσο για να σταματήσει.

Με ειδε, τράβηξε το χέρι του και πήγε να φύγει για άλλη μια φορα.

<<Χρήστο>> φώναξα το ονομα του απελπισμένηκαι κουρασμενη παραλληλα και αυτος με ξανακοιταξε με νευρα. Λογικο. Δεν τον ταλαιπώρησα και λίγο.

<<ΤΙ;>> φώναξε απότομα και μπορώ να ομολογίσω οτι τρόμαξα λιγο. Ποτε μου δεν τον έχω καναδει έτσι. Εσκηψα το κεφάλι μου απο αμηχανία. 

Γαμωτο, τι να του πω; Συγγνώμη, τι να του πεις...

<<Εμμ>> άρχισα να μιλάω αλλα δεν βγηκε τίποτα άλλο απο το στόμα μου. <<εαν είναι να μου λες 'εμμ' καλύτερα να φύγω γιατί δεν έχω τον χρόνο σου!>> Είπε και ήταν έτοιμος να φύγει για άλλη μια φορά.

Κάνε κάτι! Σαν; Ζητά του συγγνώμη!

Έτοιμη ήμουν να του ΞΑΝΑ φωναξω αλλά είχε ήδη απομακρυνθη και ειχε χτυπήσει και το κουδούνι για διάλειμμα.

Πηγα και κλειδώθηκα σε μια τουαλέτα μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για μάθημα. Ούτως ή άλλως δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω.

Καθόμουν και έπαιζα με το κινητό μέχρι που άνοιξε η κεντρική πόρτα και ακουγοντουσαν γέλια και.. αναστεναγμοι; Δεν το πιστεύω φιλε μου, θα ακούσω ζωντανή τσόντα, πάλι καλά που δεν θα το δω κιόλας. Πωω ρε φίλε, δεν έχω και την τσάντα για να βάλω τα ακουστικά και να ακούσω μουσική. Τέτοια γκαντεμιά...

Μπήκαν σε μια τουαλέτα και μαντέψτε σε ποια.. Μπράβο, μολις κερδίσατε δυο εισιτήρια για Ταϊλάνδη, με πληρωμένο ξενοδοχείο και όλα τα άλλα έξοδα. Μπήκαν στην διπλανή τουαλέτα. Τι άλλο θα ζήσω, απορώ...

Κοίταξα κλατω και Ιουυυ, ένα ροζ στινγκ εμφανίστηκε από το κενό που έχουν οι δύο τουαλέτες, ελπίζω να καταλαβαίνεται τι λέω, και πέρασε στην μεριά μου.

<<Αχ Βάσια>> Ακουστηκε η φωνη του αγοριου να αναστενάζει. Βάσια; Ποια Βάσια; Η γνωσή η Βάσια; Η Βάσια η πουτανα!;

Και αυτό εδω το στρινγκ, είναι της Βάσιας!; Είχε ένα κλαδάκι, δεν ξέρω πως βρέθηκε αλλά θα μου κάνει δουλειά. Πήρα χαρτί και επιασα το κλαδι. Με το κλαδι πήρα το εσώρουχο και το έριξα μέσα στην τουαλέτα. Ουπς, Να μαθει πως μου μιλάει!

Τώρα να φύγω ή να απολαύσω το θέαμα όταν δεν θα βρίσκει το 'βρακι' της; Ααμ και να θέλω να κάνω το πρώτο δεν μπορώ γιατί ήδη ξεκινησε να ψάχνει για το στινγκ της. Χεχε, Δεν θα το βρει!

<<που πεταξες το στρινγκ μου;>> ρώτησε ναζιαρικα και απο την αλλη εγω σατανικά, γιατι εγω ξέρω.

<<ξέρω γω;>> ακουστηκε μια γνώριμη αγορίστικη φω- ο- ο- χρη- Χρή- στος η- ήταν α- α- αυτός!; Το χαμόγελο μου άρχισε να σβήνει σιγα σιγα και δάκρυα απειλουσαν να βγουν από τα μάτια μου.

Τι έπαθα τώρα; Γιατί ξαφνικά θέλω να κλαψω;

<<Ωχου ρε Βάσια και εσύ!!>> Είπε με νεύρα και άκουσα μια πόρτα να χτυπά με νευρα.

<<ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΚΆΝΑΜΕ ΉΤΑΝ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑ-ΘΟΣ! ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΆ ΓΊΝΕΙ! ΓΚΕ-ΓΚΕ;>> Φώναξε και μια άλλη πορτα έκλεισε.

<<αυτό που κάναμε ήταν ένα λάθος, ενα μεγαλος λαθος και δεν θα ξανά γίνει! Γκε-γκε;>> Είπε και η πουτανα καθως παριστανε την φωνη του μαλακα με μεγάλη αποτυχία.

<<Ε ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΉΓΕ ΤΟ ΒΡΑΚΙ ΜΟΥ!;>> Φωναξε με νευρα και μετά από λίγο ακούστηκε μια πόρτα να κλεινει. Πάει, έφυγε και αυτή, χωρίς βρακι!

Σκούπισα τα μάτια μου και όταν χτύπησε το κουδούνι έφυγα και εγώ. Πηγα στην τάξη και ξεκινήσαμε άλλη μια ώρα βαρετου μαθήματος. Μπορω άνετα να ομολογήσω οτι το μυαλο μου δεν ήταν παρον στο μάθημα, αλλα σκευτοταν οτι έχει γινει τις τελευταιες ημερες, και πιο συγκεκριμενα; απο τοτε που μετακομισα!

(...)

Το κουδούνι για να σχολασουμε χτύπησε και μάζεψα οσο πιο γρήγορα μπορουσα τα πράγματα μου για να φύγω. Πήρα την ζακέτα μου και την τσάντα μου και μόλις πήγα να βγω από την τάξη κάποιος φώναξε το ονομα μου.

Γύρισα για να δω τον Παπαγεωργίου. Τον κοιταξα με μια αηδια στα μάτια μου σκεπτομενη το τι ακουσα λιγες ωρες πιο πριν στην τουαλετα.

Ξεκίνησα να περπαταω με γρήγορα βήματα για να μην με φτάσει αλλά δεν τα κατάφερα. Βλεπετε ένα βήμα δικό του, 3 δικά μου.

<<γιατί έφυγες;>> Είπε και με έπιασε από το χέρι, το τράβηξα με δυναμη. Δεν θέλω να με ακουμπαει. Ποιος ξέρει τι ακούμπησε πιο πριν, Σκέφτηκα

<<τι θες;>> Ρώτησα απότομα <<ήθελα να σου μιλήσω!>> <<εγω ομως ΟΧΙ!>> Ειπα τονιζοντας το 'οχι' και πηγα να φύγω για αλλη μια φορα αλλά με ΞΑΝΆ σταμάτησε.

<<τι θες;>> τον ρώτησα αγανακτησμενη <<πριν ήθελες να μου μιλήσεις, τι ήθελες να μου πεις;>> <<τώρα όμως δεν θέλω, απλα ξέχνατο, μια βλακεια και μιση! μπάι>> είπα αποφασισμενη να φυγω αλλα δεν το θέλει η μοιρα μου να πάω σπιτι μου σημερα καθως για ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ δεν με άφησε να φυγω.

<<ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ;>> του φωναξα καθως μου είχε σπασει τα νευρα. Δεν ξέρω πως τα καταφερνει να με φαιρνει στο οριο μου καθε φορα μου μιλάμε.

<<θελω να σου μιλήσω>> είπε μαλακά <<σου είπα, ΘΕΛΕ!>> <<Μυρτώ>> είπε το ονομα μου απελπισμενος. <<ε ρε πριξιμο, άντε πες, να δω τι θα καταλαβεις!> Είπα και σταβρωσα τα χέρια μου μπροστά απο το στήθος μου <<εε>> ειπε <<οο>> συνεχισα <<α;>> ρωτησε μπερδεμενος <<ι>> ειπα τον τελευταιο ηχου φωνηεντος της αλφαβητου <<Μου μίλησες, τώρα φεύγω!>> του ειπα καθετη.

Ξεκίνησα να περπαταω και δεν με ακολούθησε, καλό είναι αυτό ή όχι; Ακουσα κάποιον να τρέχει από πίσω μου και αμέσως μετά κάποιος να με γύρισε. <<ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΕΣ;>> Μου έπιασε τα μάγουλα και με πλησίασε υπερβολικά πολύ. Κοίταξε τα μάτια μου και μετα τα χείλη μου.Δεν μπορω να σκεφτώ τίποτα, θέλω αλλά δεν θέλω να φύγω, όλα είναι τόσο μπερδεμένα... Νιωθω ασφαλεια έτσι όπως με κρατάει αυτη την στιγμή. 

Με πλησίασε και άλλο και τα χείλη του ακουμπησαν τα δικά μου. Με φιλησε αργά. Στην αρχή είχα κοκαλοσει και δεν έκανα τίποτα και όταν λέω αρχή εννοώ μέχρι που μου δαγκωσε το κάτω χείλος και αυτόματα άνοιξα το στόμα μου. Με πλησίασε και άλλο. Πέρασε την γλώσσα του στο στόμα μου και βρήκε την δικιά μου. Με φιλουσε αργά και παθιασμενα. Δεν ξερω και εγώ για πόση ώρα κρατησε αυτο το φιλι. Σε κάποια στιγμή, και οι δυο μας χρειαστηκαμε οξυγόνο και απομακρυνθηκαμε. Χαμογελασαμε αυτόματα ενω κοιτουσαμε ο ένας τον άλλον. Ήταν μια απο τις πιο αγαπημένες μου στιγμες στην ζωή μου, αλλά φυσικα και αυτο έπρεπε να χαλάσει. Μια φωνή με ενόχλησε. Και οχι, για πρωτη φορα στην ζωη μου δεν ηταν η μικρη φωνη στο κεφαλι μου, αλλα η φωνη της πουτανας η οποια βρισκοταν στον κάτω όροφο και μιλούσε με κάποιον. Και μπαμ, θυμήθηκα τι έγινε στις τουαλέτες  πριν καποιες ωρες και τον απομακρύνα από πάνω μου. Τελικα όλα τα ώραια δεν διαρκουν για παντα.

<<τι έγινε πάλι;>> Ρώτησε με ένα ερωτηματικο να καλύπτει το προσωπο του. <<Άντε στο πουτανακι σου να χαρείς Χρηστακι! Εγώ δεν ειμαι τέτοια..>> Είπα τελικα και με νευρα αλλα ΚΑΙ βουρκωμενα ματια έφυγα απο το σχολείο.

Θα πω κάτι, με αυτό το φιλί κατάλαβα οτι μου αρέσει, οτι τον γουσταρω, πως το λενε, αλλά είμαστε δύο ΤΟΣΟ διαφορετικές προσωπικότητες. Δεν πρεπει να γίνει τίποτα μεταξύ μας, ή τουλαχιστον τίποτα περισσοτερο!

Μπήκα στο σπιτι μου και ευτυχώς η μαμα μου ηταν στην δουλειά. Επεσα στο κρεβατι μου με φόρα και άρχισα να κλαίω σαν να μην υπάρχει αύριο...

foulaaa