Χτύπησα την πόρτα του γραφείου της και μόλις ακουσα το 'περαστε' μπήκα.

<<τι είναι;>> με ρωτησε γλυκα <<δεν ξέρω, δεν το είδα, φοβάμαι!>> Είπα, ετεινα το χέρι μου με το τεστ προς τη μεριά της και προσπάθησα να μην κλαψω <<τι είναι;>> την ρωτησα <<είναι θετικό>> Είπε και έπεσα πίσω μου στην καρέκλα. Επιασα με τα χέρια μου το κεφάλι μου και άρχισα να κλαίω. Ήταν  θετικό, ήμουν έγκυος, θα γίνω μαμα, θα γίνω μαμα και το παιδί είναι του Μιχάλη! Θεέ μου, η ζωή μου ΤΏΡΑ πάει από το κακό στο χειρότερο.

<<ηρέμησε ναι;>> Είπε και ήρθε δίπλα μου. Άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά <<μην πάρετε τους γονείς μου, σας παρακαλώ>> Ειπα την πρωτη μοθ σκεψη και την κοίταξα κλαίγοντας <<πρεπει να ξέρουν>> συνεχισε <<σας παρακαλώ>> Συνέχισα να την παρακαλαω κλαίγοντας <<θα τους το πω εγώ>> της ειπα και συμφωνησε

<<πρεπει να σου πάρω λίγο αίμα για κάποιες εξετάσεις που πρέπει να γίνουν και μετά να σου κάνω ένα υπέριχο για να σου πω πόσες εβδομάδες είσαι έγκυος>> Είπε και εγω εγνεψα. Μου πήρε αίμα και μετά με έβαλε να κάτσω στο 'κρεβάτι' που έχουν οι γιατροι. Έκατσα και μου σήκωσε την μπλούζα. Έβαλε ένα τζελ και μετά έβαλε το άλλο το μηχάνημα στην κοιλιά μου.

<<να το, είναι εδω>> Είπε και μου έδειξε στην οθόνη το μωρό. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Είμαι έγκυος...

Όταν τελείωσε σκούπισα το ζελέ και έκατσα στην καρέκλα.

<<εισαι 15 εβδομάδων έγκυος>> Είπε και εγω της εγνεψα. Πείρε κάποια προσωπικά μου στοιχεία και έκανε διάφορες ερωτήσεις. Όταν τελείωσε και έφυγα πηγα σε ένα πάρκο κοντά στη γυναικολογο και έκατσα σε ένα παγκάκι. Πως θα το πω στους γονείς μου; Πως θα το πω στον Μιχάλη; Πως θα αντιδρασουν; Θα καταστρεψω την ζωη του. Θα έχω ένα παιδί με τον κολλητό μου. Αν είναι δυνατόν.

(...)

<<πως ήταν η μέρα σου σήμερα;>> Με ρωτησε η μαμα μου και με έβγαλε από τις σκέψεις μου <<εε καλά>> την απαντησα και συνέχισα το ανακάτεμα με τα μακαρόνια στο πιάτο μου

<<δεν θα φας;>> με ρωτησε ο μπαμπας μου <<δεν πειναω>> Ειπα και άφησα το πιρούνι στο πιάτο <<παω στο δωμάτιο μου>> Ειπα και έφυγα

Τι να κανω; Να τους το πω; Βασικά πως να τους το πω; Πως λέγονται αυτά; "Αγαπητοί γονείς, σε λίγο καιρό θα είστε και τι παραπάνω από γονείς, παππούδες! Και για μαντέψτε, κατά 90 τα εκατο το παιδί είναι του Μιχάλη";

Και μόνο που το σκέφτομαι ανατριχιαζω. Μας βλέπω πρώτο θέμα στις ειδήσεις! <<Πατέρας σκότωσε την 17 χρωνων και 6 μηνών κόρη του αφού του ανακοινωσε πως θα γίνει παππούς. Η μητέρα της νεαρής κοπέλας βρίσκεται στο νοσοκομείο αφου υπεστει καρδιακη προσβολη και ο πατέρας στην φυλακή.>>

Το κινητό μου άρχισε να χτυπα και χωρίς να δω ποιος με καλουσε το σήκωσα

<<ναι;>> <<Μυρτω;>> ακουσα την φωνη του Χρηστου απο την αλλη μερια του ακουστικου <<νόμιζα σε είχα μπλοκάρει εσένα>> Του ειπα και του το έκλεισα στα μούτρα

Το κινητό μου ξανά χτύπησε και το σήκωσα 

<<ΤΙ ΘΕΣ;>> φωναξα <<Μυρτώ; Όλα καλά;>> με ρωτησε ο Μιχαλης <<Μιχάλη; Εσύ;>> <<ναι γιατί ποιος νομιζες ποιος ήταν;>> <<εε κανένας>> του ειπα <<Είσαι καλά; Ακουγεσαι κάπως.>> <<οχι δεν είμαι καλά?>> Ειπα και στο τέλος έσπασε η φωνή μου <<τι έγινε;>>  <<αν σου πω σε λίγο δεν θα είσαι και εσύ καλά>> του ειπα την αληθεια <<με αγχώνεις!>> μου ειπε τρομαγμενος <<βασικά, δεν ξέρω πως να στο πω>> του ειπα <<στα ελληνικά>> μου απαντησε <<ναι, μόνο που αυτο δεν λέγεται, ιδικά από το τηλέφωνο.>> του ειπα την αληθεια <<σε δύο ώρες είμαι εκεί>> Είπε και το έκλεισε

Πώς του το λες τωρα αυτό; "Αγαπητέ μου κολλητε, θα γίνεις μπαμπάς";

(...)

"Είμαι απ έξω, άνοιξε μου"

Μου έστειλε ο Μιχάλης. Πείρα την ζακέτα μου, τα κλειδια μου και βγήκα έξω σιγά σιγά για να μην με ακούσουν και καταλάβουν οι γονείς μου που κοιμοντουσαν.

<<γεια>> Του ειπα χαμηλόφωνα μόλις βγήκα έξω και έκλεισα την πόρτα <<γεια>> Είπε και με αγκαλιασε <<πάμε στο πάρκο;>> του προτεινα <<πάμε>> Είπε και αρχίσαμε να περπαταμε προς το πάρκο χωρίς να μιλάμε. Μετα απο λίγα λεπτά φτάσαμε και κάτσαμε σε ένα παγκακι.

<<θα μου πεις;>> ειπε ανησυχος <<εμμ, βασικά δεν ξέρω πως να σου το πω>> του ειπα και ανασηκωσα τους ωμους μου <<ωραια, ας παίξουμε το παιχνίδι των ερωτήσεων όπως πάντα κάνουμε όταν δεν ξέρουμε πως να πούμε κάτι>> Είπε και εγνεψα θετικά

<<είναι καλό ή κακό;>> ρωτησε <<ειναι καλό αλλά στην περίπτωση μου είναι κακό>> <<δεν βοήθησε αυτό, επόμενη ερώτηση, έχει να κάνει με τον Χρήστο;>> <,μπορεί και ναι, μπορεί και όχι, δεν ξέρω>> Ειπα και ανασηκωσα τους ώμους μου για αλλη μια φορα <<ούτε αυτό βοήθησε>> Είπε και άρχισε να σκέφτεται την επόμενη ερώτηση

<<πότε έγινε;>> <<περίπου 3 μηνες πριν>> <<και θες να μου το πεις τώρα>> ρωτησε μπερδεμενος <<Αφου τώρα το έμαθα>> του ειπα την αληθεια <<πες τι είναι!>>

<<είμαιέγκυος>> Ειπα βιαστικά και έκλεισα τα μάτια μου για να μην δω την αντίδραση του. Ησυχία. Δεν μιλούσε! Δεν άνοιξα τα ματια μου για να δω το πρόσωπο του. Φοβόμουν! Τα άνοιξα σιγά σιγά και είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα.

<<πες κάτι>> του ειπα καθως ηθελα να δω τι σκέφτεται <<τ-το παι-δι, ει- είναι δικό μου;>> Ρώτησε χαμένος <<Δεν- δεν ξερω, είσαι ο τελευταίος που έκανα κάτι και- Μιχάλη συγγνώμη, συγγνώμη σου καταστρεφω την ζωη!>> αρχισα να λεω υστερικα ενω παραλληλα εκλεγα <<δεν- δεν φταις εσύ>> Συνέχισε να μιλά χαμένος

<<τι θα κάνω;>> τον ρωτησα χωρις να ξερω το τι πρεπει να κανω <<τι θα κάνουμε θες να πεις! Δεν σε αφήνω μόνη σου!>> <<δεν, δεν θεκω ανά κάνω εκτρωσ->> Πηγα να πω αλλα στο τέλος η φωνή μου έσπασε <<σςς, ηρέμησε>> Είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του

<<αν θ-θες να φ-φυγεις, μπ-μπορεις να το κα-νεις, δ-δεν θα σ-σε α-ναγκα-σω να->> προσπαθησα να πω μεσα απο τα αναφιλητά <<σε παρακαλώ πολυ, ηρέμησε, μην κλαις>> Είπε και με αγκαλιασε περισσότερο

<<και την εκτρωση να την βγάλεις από το μυαλό σου, είτε το θες είτε όχι αυτό το παιδί θα γεννηθεί>> Είπε και εγνεψα

<<το έχεις πει στους γονείς σου;>> με ρωτησε και εγω εγνεψα αρνητικά και συνέχισα να κλαίω <<πότε το έμαθες;>> <<σή-μερα πηγα σε γ-γυναικολο-γο>> του ειπα ενω εκλεγα πιο πολυ τωρα <<θα τα καταφέρουμε, εντάξει;>> Ειπε και του εγνεψα για ακόμη μια φορά

foulaaa