Το 95% του κεφαλαίου είναι σαν flashback και λέω σαν flashback γιατί είναι απο την μεριά του Χρήστου (Άντε να δούμε τι λέει και αυτός 😂). Ειναι και λίγο βαρέτο αφού τα περισσότερα τα έχετε διαβάσει απο προηγούμενα κεφάλαια αλλα έχει ελάχιστα καινούργια πράγματα. Αν δεν θέλετε να το διαβάσετε είναι οκευ, δεν θα σας πιέσω😘. Όσοι το διαβάσετε, καλή ανάγνωση(και να ξέρετε εσείς που θα το διαβάσετε, σας αγαπάω παραπάνω από τους άλλους😂😂😍😍). Επισης απο καποιο σημειο και μετα ειναι ΜΟΝΟ copy paste απο καποια παλια κεφαλαια. Θα σας ενημερωσω οταν φτασει αυτο το σημειο ετσι ωστε αν δεν θελετε να το διαβασετε να μην το διαβασετε. 

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Τα χειροτερα χριστουγεννα και η χειροτερη πρωτοχρονιά εβερ! Να εχω απο την μια την πουτανα και στα δυο τα τραπεζια να το παιζει ντροπαλη και ετσι ενω ολοι ξερουμε οτι μονο αυτο δεν ειναι οταν βγαζει τα ρουχα της και ανοιγει τα ποδια της! Επισης απο την αλλη να εχω τον πατερα μου, που αμφιβάλλω αν ειναι πατερας μου, να εχει την 'νυφη' του -μη χεσω- στα οπα οπα! Αληθεια, ποιος σωστος γονιος κανει ετσι οταν μαθαινει πως ο ακομα ουτε 18 χρονων γιος του εχει αφησει εγκυο μια κοπελα; Και α; προσθεσουμε επίσης οτι ο γιος του λεει οτι το παιδι αυτης της κοπελας δεν ειναι δικο του! 

Παλι καλα αυτες οι μερες τελειωσαν και θα πηγαινω σχολειο. Που εφτασα; Που καταντησα!; να λεω οτι θελω να παω σχολειο. Ποιος; εγω! Εγω που δεν ηθελα να παταω το ποδι μου εκει και τωρα θελω να ειμαι εκει ολη την ωρα για να μην ειμαι στο σπίτι 'μου'.

<<καλημέρα>> Είπε η στριγγλα μόλις μπήκε στην τάξη <<καλημέρα>> Είπαμε και βγάλαμε τα βιβλία <<για να σας ρωτήσω>> Είπε και εκατσε καλύτερα στην εδρα της <<πως πάει η εργασία που σας έβαλα;>>

Ποια εργασία; Αυτή που θα έκανα με-; Ο φίλε, τελικα δεν είναι και τόσο στρίγγλα!

Ακούστηκαν μερικά καλά από τους συμμαθητές μου και συνέχισε να μιλάει. 

Πρέπει να βρεθω μαζι της για αυτη την εργασία! Πρεπει να την κάνουμε μαζί!

(...)

Το κουδούνι χτύπησε και στην τάξη είχαμε μείνει μόνο εγώ και αυτη. Σταθηκα μπροστα απο το θρανιο της ετσι ωστε να μην μπορει να φυγει για να της πιασω την συζητηση για την εργασια

<<μπορώ να περασω;>> Με ρωτησε <<εε ναι>> της είπα και έκανα στην άκρη. Τι στο διαολο κανω; Για ποιο λογο δεν της μιλησα για την εργασια; <<Μυρτώ>> Της ειπα μόλις έκανε δύο βήματα <<τι;>> Είπε και γύρισε για να με κοιταξει <<εεε, για την εργασία->> <<δεν χρειάζεται, θα την κάνω μον η μου και θα την παρουσιασουμε μαζί>> με διεκοψε και πηγε να φυγει. Ναι καλα! αυτο δεν πρεπει να γινει! <<ούτε καν! Δεν σε αφήνω! Αν είναι θα την κάνω εγώ και θα την παρουσιασουμε μαζί>> Ούτε αυτο πρεπει να γινει! Πρεπει να την κανουμε μαζι! <<οχι! Θα την κάνω εγώ και->> <<ή θα την κανω εγω μόνος μου ή μαζί!>> ειναι ο μονος τροπος για να δεχτει να την κανουμε μαζι. Ξερω πως δεν της αρεσει οι αλλοι να κανουν τις εργασίες της. <<οκευ>> μου απαντησε και μπερδευτηκα. Τι εννοει με το 'οκευ'; Οκευ ναι θα την κανεις μονος σου για να μην χρειαστει να σε δω ή οκευ θα την κανουμε μαζι; <<οκευ τι;>> την ρωτησα για να ξεκαθαρισω αυτο το μπερδεμα στο κεφαλι μου <<οκευ μαζί>> Ειπε αμήχανα. Τελικα τοσο ευκολο ηταν; Νομιζα πως θα πρεπει να το λεω για περισσοτερη ωρα για να δεχτει... <<στις 5 στο σπιτι των γονιών μου>> Είπα και έφυγα. Τι στο διαολο; Μαλακα μολις συνηδητοποιησα τι ειπα. Ελπιζω να μην εδωσε σημασια σε αυτο που ειπα...

Πηγα στο σπιτι και ηταν μια απο τις λιγες φορες που μπηκα μεσα χαμογελοντας. Βασικα για την ακριβεια ειναι η πρωτη φορα.

<<Γεια>> με χαιρετησε και με κοιταξε περιεργα, σε φαση 'εισαι καλα; επαθες κανενα εγκεφαλικο ή κατι;' <<γεια>> την χαιρετησα πισω ακομα με το χαμογελο μου στα χειλι. Ακομα και αυτη δεν μου χαλσαε το χαμογελο. Ειμαι τοσο χαρουμενος γιατι με αυτο που σκευτηκα θα μαθω. Θα μαθω αν με θελει ακομα η μυρτω. Α ρε Δήμου να μας ζησεις! Εσυ και το γαματο θεμα που μας εβαλες για το προτζεκτ σου!

<<εγινε κατι και εισαι τοσο χαρουμενος;>> Με ρωτησε χαμογελοντας και αυτη <<κατι εγινε, αλλα δεν μου εισαι κατι για να σου το πω>> Ειπα και χαμογελασα περισσοτερο. Αν ειναι δυνατων. πως γινετε αυτο!; <<ναι, σωστα>> ειπε λυπημενα και πηγε στην κουζινα. Καλα. η αληθεια ειναι πως δεν με πολυνοιαζει κιολλας. ειμαι σε αυτο το γαμωσπιτι μαζι της γιατι δεν εχω αλλη επιλογη!

<<μαγειρεψα>> ειπε ειπε απο την κουζινα <<ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΩ!>> της φωναξα και αυτη κατι μουρμουρισε. Πηγα στην τουαλετα και μπηκα να κανω ενα μπανιο. ντυθηκα και εβαλα κατι ρουχα που βρηκα στην ντουλαπα μου. Λουστηκα κυριολεκτικα με κολονια.

(ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ COPY PASTE ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1.36 ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΤΕ, ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΕΧΕΙ ΠΑΛΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ POV ΧΡΗΣΤΟΥ ΕΝΩ ΠΑΛΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ POV ΜΥΡΤΟΥΣ)

Αρχισα να σκεφτομαι παλι αυτο που της ειπα πριν. Πωωω ρε πουστη μου, πόσο μαλακας παίζει να είμαι; 'Στις 5 στο σπιτι των γονιών μου' ΤΟΝ ΓΟΝΙΏΝ ΜΟΥ; Αλήθεια; Άλλη παπαρια δηλαδή δεν μπορούσα να πω; Γιατί δεν ειπα 'σπίτι μου';

Όταν η ώρα πήγε 4 αποφάσισα να φύγω από το σπίτι μου.

<<ΦΕΎΓΩ!>> Φώναξα και βγήκα έξω.

Ξεκίνησα να περπατάω προς το πατρικό μου και μετα από 5 λεπτά έφτασα.

Ανοιξα με τα κλειδια μου και μπηκα μεσα.

<<γεια σου μαμα>> την χαιρετησα και πηγα προς το δωμάτιο μου. Άφησα τα πράγματα μου για την εργασία και πηγα κάτω.

<<στις 5 θα ερθει η Μυρτώ για μια εργασία που έχουμε.>> της ειπα καθως πηρα ενα μηλο <<εντάξει παιδί μου. Εγώ πρέπει να φύγω μαζί με την αποστολια.>> μου ειπε και απλα της εγνεψα.

Πηγα στο σαλονι και έκατσα στο καναπέ. Ανοιξα την τηλεόραση και μετά από λίγο ακουσα κάποια βήματα. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα την Ανδρονίκη

<<εππ, πάλι εδώ;>> με ρωτησε <<πάλι εδώ>> Ειπα καθως εκατσε δίπλα μου <<πως είσαι;>> με ρωτησε <<σκατα>> της ειπα την αληθεια <<ακουσα θα ερθει η Μυρτώ.>> μου ειπε καθως εκατσε καλυτερα <<ναι για την εργασία>> της απαντησα καθως εκλεισα την τηλεοραση αφου δεν ειχε τιποτα ενδιαφερον

<<μάλιστα. Εγω λέω να φύγω να σας αφήσω μόνους.>> <<και που θα πας;>> την ρωτησα με σουφρωμενα φρυδια <<στις Στεφανίας. Είναι εκεί και η Μαρία επειδή κάνουν την εργασία της Δήμου.>> <<εσύ με τον Δημήτρη ξεκινησατε;>> <<ναι, είχε έρθει χθες από εδώ και ξεκινήσαμε>> <<ωραια>> της απαντησα και πηγα να σηκωθω για να παω στην κουζινα μπας και βρω κατι αλλο να φαω

<<Χρήστο;>> με σταματησε η φωνη της <<ελα>> της απαντησα καθως εκατσα παλι στην θεση μου <<πιστεύω πως πρέπει->> <<τα έχουμε ξανά πει αυτά Άνδρονίκη, όχι! Καλύτερα έτσι!>> την διεκοψα και απλα με κοιταξε με ενα βλεμμα 'οκευ εσυ ξες' και πήγε πάνω ενω εγω εκατσα να κοιταω τον τοιχο απεναντι σαν χαζος. Παλι χαμενος στις σκέψεις μου.

Το κουδούνι χτύπησε και πηγα να ανοίξω την πόρτα.

<<γεια>> Της είπα και έκανα στην άκρη για να μπει <<γεια>> Είπε αμηχανα και μπήκε μέσα δειλά. Μπορω να ομολογήσω πως μου έχει λείψει!

<<αα, εε Μυρτώ γεια>> της ειπε η Ανδρονικη μολις την ειδε <<γεια>> της απαντησε χωρίς να έχει όρεξη για συζήτηση <<φεύγω>> Είπε η αδερφη μου και έφυγε

<<παμε πάνω;>> την ρωτησα μολις η Ανδρονικη εκλεισε την πορτα <<καλύτερα εδώ>> ειπε καθως μπηκαμε στο σαλονι <<δεν θα κάνω τίποτα, πάμε πανω>> της ειπα και εκεινη αναστεναξε αλλα με ακολούθησε ως πάνω.

<<ας ξεκινήσουμε να τελειώνουμε>> ειπε καθως εβγαλε τα πραγματα της απο την τσαντα της <<τόσο πολύ θες να φύγεις;>> Την έφερα σε δύσκολη θέση. Το κατάλαβα γιατί προσπάθησε να μην με κοιτάει, όχι ότι με έχει κοιτάξει και καθόλου...

<<ωραια λοιπόν, ας ξεκινήσουμε.>> συνεχισα αφου καταλαβα οτι δεν ειχε σκοπο να μου απαντήσει. <<Ποια πιστεύεις ότι είναι η διαφορά της αγαπης και του ερωτα;>> την ρωτησα το θεμα της εκθεσης. Δεν μου απαντησε για ενα λεπτο. Φαινεται να ηταν χαμενη στις σκεψεις της.

<<έρωτας είναι ένα έντονο συναίσθημα αλλά δεν διαρκεί για πάντα. Έχει ημερομηνία λήξης! Ερωτευεσαι πολλους αλλα αγαπάς μονο έναν και όταν αγαπήσεις; Όλα αλλαζουν! Αγάπη είναι κάτι άλλο! Είναι κάτι πρωτογνωρο που συμβαίνει μια φορά! Η τουλαχιστον μια ειναι η φορα που το ζεις τοσο συνατα! Τον αγαπάς τον άλλον για αυτό που είναι. Τον αγαπάς με τα ελαττώματα του αλλα και για τα προτερήματα του, κατανοεις την διαφορετικοτητα του και υπέρ ισχύει το 'εμείς'. Τον αγαπάς για όλη σου την ζωη! Όσο καιρός και αν περάσει. Είτε θα είστε μαζί είτε όχι. Θα είναι για πάντα στην καρδιά σου και στο μυαλό σου. Ότι και να κάνει! Οτι και εαν γινει!

(ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ POV ΧΡΗΣΤΟΥ ΕΝΩ ΣΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ POV ΜΥΡΤΟΥΣ)

<<εσύ Μυρτώ, έχεις αγαπήσει ποτέ;>> την ρώτησα ενω την κοιτούσα βαθια μεσα στα ματια. <<ναι>> μου απαντησα χωρίς δευτερη σκεψει ενω με κοιτουσε στα ματια <<Ποιον;>> την ρωτησα καθως ηθελα να μαθω εαν ημουν εγω αυτος ο καποιος η εαν ηταν καποιος αλλος. Τοτε εσπασε την οπτικη μας επαφη. Κοιταξε κατω. Αυτο ηταν δειγμα οτι ενιωθε αμηχανια <<καλύτερα να το σταματήσουμε εδώ. Δεν ειναι αυτο το θεμα του προτζεκτ!>> Ειπε και σηκώθηκε αλλά την έπιασα από το καρπό. Ηθελα να μαθω εαν ενιωσε ποτε κατι για εμενα, ή εαν ημουν ο μονος που ενιωθε κατι παραπανω.

<<με αγαπήσεις ποτέ;>> Την ρώτησα και σηκώθηκα χωρίς να χάσω την οπτική μας επαφή. Οταν την ρωτησα εαν με αγαπησε ποτε της, κατι ενιωσα μεσα μου, σαν να τραντάχτηκα λιγακι. Βασικα δεν ξερω πως να το εξηγησω αυτο που ενιωσα <<δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση, έχουμε χωρισει>> Ειπε προσπαθώντας να αποφυγει την ερωτηση μου <<απάντησε μου Μυρτώ, με αγαπήσεις ποτέ;>> την πιεσα. Ηθελα να μαθω! <<ε ναι λοιπόν, σε αγάπησα!>> μου ειπε κοιταζοντας με μεσα στα ματια και αμεσως μετα τρέχοντας κατέβηκε τις σκαλες. Μολις το ακουσα παγωσα για ενα λεπτο. Δεν καταλαβα οτι εφυγε. Ναι μεν την ειδα να αποχωρει, αλλα δεν το καταλαβα. 

Αγάπησα. Παρελθόν. Δηλαδη τωρα; Τελείωσε; Μολις συνειδητοποίησα οτι ειχε φυγει αρχισα να τρεχω πισω της και αρχισα να την φωναζω αλλα δεν μου εδωσε σημασια

<<Μυρτώ!>> την ξαναφωναξα λαχανιασμενος και την γύρισα προς την μεριά μου <<ΤΙ ΘΕΣ;>> με ρώτησς κλαίγοντας <<γαμωτο>> ειπα και πιεσα τα χειλη μου. Την έκανα να κλαιει. Παλι. <<ΤΙ 'ΓΑΜΏΤΟ' ΡΕ ΧΡΉΣΤΟ; ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΕΣ ΑΠΌ ΕΜΈΝΑ; ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΖΩΉ ΜΟΥ; ΜΟΥ ΈΧΕΙΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΊΑ! ΜΕ ΈΧΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΈΨΕΙ! ΠΌΣΟ ΥΠΕΡΙΦΑΝΟΣ ΝΙΏΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ ΕΕ;>> Την ειχα πληγωσει και το ηξερα. Το καταλαβαινα οτι η παρουσια μου της εκανε κακο, αλλα δεν μπορουσα να την αφησω και να φυγω. Το κολλημα που εχω παθει μαζι της ειναι μεγαλο. Οτι και να κανω, οσο και να προσπαθησω να την ξεχασω ειναι αδυνατο <<πίστεψε με, καθόλου>> της ειπα ψυθηριστα <<τότε άσε με>> μου ειπε ήρεμα και έφυγε από κοντά μου με δάκρυα στα μάτια. Παλι την εκανα να κλαει. Και καθε φορα που την βλεπω να κλαιει μου ραχιζει η καρδια.

foulaaa