<<Χρηστο, εχουμε σχολειο, θα ερθεις;>> καποιος μου ελεγε και με σκουνταγε παραλληλα <<γαμωτο, γιατι με ξυπνας;>> της ειπα και γυρισα πλευρο <<εχουμε σχολειο>> ξανα ειπε η Ανδρονικη <<ε και; ποναει το κεφαλι μου!>> της απαντησα χωρις να εχω ενεργεια <<καλα>> Ειπε και βγηκε απο το δωματιο. Αφου δεν  μπορουσα να ξανα κοιμηθω κατεβηκα κατω και μπηκα στην κουζινα

Εκει ηταν η Βασικα. Με χαιρετησε αλλα δεν της απαντησα. Δεν της εδωσα καν σημασια. <<τι θα γινει τωρα; δεν θα μιλαμε;>> με ρωτησε ενω εβαλε το ποτυρι με το χημο στο τραπεζι <<ναι γιατι πιο πριν ολη την ωρα μιλουσαμε>> της απαντησα ειρωνικα

<<τουλαχιστον μιλουσαμε παραπανω>> ειπε και με κοιταξε με ενα χαμογελο. Που εαν παω εκει θα της το ξεριζωσω! <<ωραια και τι θες να πουμε;>> της ειπα χωρις να εχω ορεξη να μαλωσω πρωινιατικα μαζι της

<<δεν ξερω, αα, ας πουμε για το μωρο, τι θα ηθελες να ειναι;>> <<να μην ειναι δικο μου!>> σιγομουρμουρισα <<τι ειπες;>> με ρωτησε μη εχοντας ακουσει το τι ειπα <<λεω, οτι δεν ξερω καν αν ειναι δικο μου και οτι και να λες πως εισαι σιγουρη πως ειναι δικο μου και ολα αυτα, ΔΕΝ τα πιστευω, ολοι στο σχολειο ξερουμε τι κουμασι εισαι και οτι εχεις παει με ολους, αρα οπως και ξανα ειπα δεν ειμαι σιγουρος πως το παιδι ΣΟΥ ειναι και δικο ΜΟΥ, ετσι μολις γεννηθει θα παμε και θα κανουμε τεστ DNA. Αν ειναι δικο μου τοτε θα αρχισω να αναλαμβανω τις ευθύνες μου αλλα μεχρι τοτε, εσυ και εγω δεν εχουμε τιποτα! Δεν κοιμομαστε μαζι στο ιδιο κρεβατι, δεν κανουμε τιποτα μαζι και γενικα δεν υπαρχει το 'μαζι', αναμεσα σε εμενα και εσενα και δεν θα υπαρχει ΠΟΤΕ! Ειτε το παιδι ειναι δικο μου, ειτε οχι!>> Ειπα και βγηκα απο την κουζινα

<<μπα, βρηκες το δρομο για το σπιτι;>> ρωτησε μολις μπηκε μεσα στο σπιτι αλλα δεν του εδωσα σημασια <<ελα εδω, θελω να μιλησουμε>> ειπε και πηγε να κατσει στον μαυρο δερματινο καναπε <<πες και στην βασια>> ειπε και στριφογύρισα τα ματια μου σε φαση 'ναι καλα' <<εδω ειμαι>> Ειπε και επιασε την κοιλια της

<<ωραια, καθίστε. Θελω να σας μιλήσω>> μας ειπε σοβαρα ο μπαμπας μου <<το σπιτι μας δεν εχει και πολυ χωρο για ολους μας, ετσι και σας εψαξα ενα διαμερισμα εδω, κοντα στην περιοχη για να μενετε μαζι>> ειπε και τα ματια μου βγηκαν απο την θεση τους <<ΘΑ ΑΣΤΕΙΕΎΕΣΑΙ!>> Με αγριοκοιταξε και συνέχισε να μιλάει <<Μπορειτε να πατε εκει απο αυριο. Επισης το σπιτι είναι επιπλωμενο.>> ειπε και εφυγε προς το πανω μερος του σπιτιου. Πηρα την ζακετα μου με νευρα και βγηκα απο το σπιτι αλλα καθως βγηκα, κοπανισα την πορτα με νευρα πισω μου. Για να καταλαβουν ΞΕΚΑΘΑΡΑ το ποσο ΔΕΝ θελω να παω να μεινω σε ενα σπιτι μονο με αυτην! 

(...)

<<και τωρα θα μενετε μαζι;>> Με ρωτησε η Ανδρονικη οταν της ειπα τι εγινε <<ναι γαμω την πουτανα μου!>> Ειπα και ρουφηξα αλλη μια τζουρα απο το τσιγαρο

<<την ειδες;>> την ρώτησα πιο ηρεμος αυτη την φορα αναφερόμενος στην Μυρτώ <<οχι, δεν ηρθε>> ειπε με με κοιταξε με οικτο <<μαλιστα>> της απαντησα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο του δωματιου της

<<τι ωρα ειναι;>> με ρωτησε και κοιταξα την ωρα στο κινητο μου <<11 και 20>> της απαντησα και πεταξα το τσιγαρο εξω. Η πορτα ανοιξε και μεσα μπηκε η αποστολια με το αγαπημενο της αρκουδακι στο ενα της χερι και στο αλλο της χερι ειχε την αγαπημενη της κουβερτα που σερνόταν απο το πατωμα.

<<αγαπη μου; τι κανεις εσυ εδω;>> την ρωτησε η Ανδρονικη αλλα εκεινη την αγγνοησε και ηρθε σε εμενα <<Χληστο θα φυγεις;>> με ρωτησε με μια στεναχωρια στην φωνη της. εγω εκατσα στην καρεκλα και την εβαλα να κατσει στα γονατα μου <<Ναι αγαπη μου, δυστηχως>> της απαντησα καθως την εβλεπα στα ματια <<γιατι;>> με ρωτησε ολο παραπονο και μπορουσες ανετα να τα βοθρκωμενα της ματια και αυτοματα κατι μεσα μου εσπασε. <<Εμμ>> τι να της πω τωρα; Τι να πεις σε ενα 4χρονο;

<<με αυτην την χοντλη;>> συνεχισε να ρωτα αναφαιρωμενη στην βασια και εγω γελασα <<γιατι γελας;>> ρωτησε και εκανε μουτρα <<να σου πω ενα μυστικο;>> με ρωτησε παλι και ηρθε πιο κοντα στο αυτι μου για να μην ακουσει κανενας το 'μυστικο' μας <<εμενα δεν μου αλεσει αυτη η βικυ>> ειπε. Ουτε καν το ονομα της δεν ξερει. Για τετοια αντιπαθεια μιλαμε. <<ουτε εμενα μωρο μου>> της απαντησα ειλικρινά <<η Μυλτω εινια καλυτελη>> ειπε και μολις ακουσα το ονομα της αρχισα να την σκεφτομαι. Οχι οτι εχει περασει λεπτο που να μην ειναι στο μυαλο μου...

<<πολλα ειπαμε, αντε, παμε να κοιμηθουμε>> ειπε η Ανδρονικη και πειρε την αποστολια απο την αγκαλια μου

<<Ο χληστος θα κοιμηθει εδω;>> ρωτησε και την εγνεψα θετικα <<να κοιμηθω μαζι σας;>> ρωτησε ναζιαρικα <<φυσικα!>> της απαντησα και την πειρα απο την ανδρονικη. την πεταξα στον αερα και μετα την εβαλα στο κρεβατι γαργαλωντας την. 

μετα απο λιγο ξαπλωσαμε και οι τρεις στο κρεβατι.

<<θα πεσω, μπείτε πιο μεσα>> ειπε η Ανδρονικη καθως προσπάθησε να μπει πιο μεσα για να μην πεσει <<ουφ, δεν μπολω να παλω αελα>> ειπε η μικρη μου αδερφη προσπαθοντας να αναπνευσει και γαλασαμε

(...)

<<ωραιο δεν ειναι;>> ρωτησε η Βασια μολις ειδε το καινουργιο σπιτι που θα μενουμε. Δεν της απαντησα και απλα εφυγα. 

Σημερα ειναι τα γεννεθλια της Στεφανιας. Θα βγαιναμε ολοι μαζι, αλλα τωρα δεν θα βγουμε. θα βγουνε μονες τους.

"Είμαι απο εξω" εστειλα μηνυμα στον Δημητρη. Μετα απο λιγο ηρθε <<Αυτες θα πανε στο καινουργιο, εμεις θα πάμε στο γνωστο>> μου ειπε και εγω απλα εγνεψα. Η αληθεια ειναι οτι θα ηθελα να την δω, αλλα δεν ξερω πως να αντιδρασει ετσι θα παμε σε διαφορετικα μπαρακια.

Περπατησαμε και μετα απο λιγο φτασαμε.

Μολις μπηκαμε στο μαγαζι μπηκε ενα τραγουδι, το τραγουδι μας. Ετσι της ειχα πει εκεινη την ημερα που τα φτιαξαμε "Αυτο θα είναι το τραγουδι μας". Τα ματια μου επεσαν πανω της, ενω αυτη ηδη με κοιτουσε. Χαθηκα. Μπορει να ειμασταν μακρια, αλλα και παλι, χαθηκα στο καφε τον ματιων της. Ενιωσα παλι τα ιδια σναισθηματα οπως τοτε, την πρωτη ημερα που την ειδα. Εκεινη την ημερα που ειχαμε μείνει οι δυο μας στο γυμναστιριο για να παρουμε βιβλια. Την πρωτη ημερα του σχολειου. Θυμαμαι, κοιτουσε συνεχια το πατωμα απο την αμυχανια της και οταν ειχε πει στον καθηγητη "ειμαι καινουργια" απλα χαμογελασα κατω απο το μουστακι μου και σκεφτηκα ηδη ποσα παιδια θα εχουμε και το πως θα παντρευτούμε. Δεν της ειχα μιλησει ποτε για αυτο. Αλλα εαν τωρα, αυτη την στιγμη μπορουσα να γυρισω τον χρονο πισω, θα το εκανα και θα της ελεγα ολα τα σχεδια που ειχα κανει για το μελλον μας. Και δεν θα ειχα κανει καποιες αλλες βλακειες που μετανιωσα και ακομα μετανιωνω πικρα. Αλλα οι βλακειες πληρωνονται... Ο Δημητρης κατι μου ελεγε στο αυτι αλλα δεν του εδωσα σημασια. Δεν τον ακουγα. Κοιτιομασταν για αρκετα λεπτα αλλα σε καποια φαση γυρισε προς το τραπεζι της και ετσι και εγω πηγα στην μπαρα χαμενος στις σκεψεις μου.

<<Ενα διπλο ουίσκι>> Ειπα στον μπαρπαν. Κοιταξα γυρω στο τραπεζι που καθοταν πριν λιγο αλλα τωρα δεν ηταν. Ειναι μπροστα μου. Ειναι μπροστα μου και φευγει.

<<γεια>> Της ειπα χωρις να το πολυ σκεφτω. Αυτη γυρισε σιγα σιγα το κορμι της προς το μερος μου και με κοιταξε. Μπορουσες να δεις πως η καρδια της ειχε σπασει μεσα απο τα ματια της, και ηξερα οτι εγω ευθυνόμουν για αυτο!

<<γεια>> Ειπε επιφιλακτικα. Και το βρισκω πολυ λογικο. Για να σας πω την αληθεια, πιστευα πως δεν θα γυρισει καν να με κοιταξει και πως απλα θα με αγνοησει και θα φυγει, αλλα οχι. 

<<πως είσαι;>> Την ρωτησα μετα απο λιγο αφου την παρατηρουσα. Δειχνει θλημμενη. Σαν κατι να εχει γινει. Βασικα τι λεψ, φυσικα και κατι εχει γινει, απλα δεν το ξερει. Ξερει απλα ενα ψεμα που της ειπα...

<<καλα>> μου απαντησε αλλα ηξερα οτι μου ελεγε ψεμματα, αλλα δεν εχω το δικαίωμα να την ρωτησω 'γιατι'. Βασικα ηξερα τον λογο, αφου εγω το προκαλεσα. <<χαίρομαι>> της ειπα και της χαμογελασα. Αυτη εφυγε βιαστικά, σαν να μην ηθελε να μεινει αλλο μαζι μου. 

<<συγγνωμη ρε φιλε, νομιζα πως αυτες θα πανε στο καινουργιο και εμεις εδω αλλα τελικα ηταν το αντιθετο>> ειπε απολογητικά <<δεν πειραζει>> Του απαντησα και ηπια με μιας ολο το ποτυρι με ακοολ που ειχα ζητησει απο τον μπαρμαν πιο πριν

<<εγω παω>> του ειπα και εφυγα. Πηγα στο σπιτι και μπηκα στο δωματιο. Αυτη κοιμοταν στο διπλο κρεβατι. πηρα τα ρουχα μου απο την τσαντα μου και πηγα στο σαλονι. ξαπλωσα στο καινουργιο μου 'κρεβατι' ή σε απλη μεταφραση τον καναπε για να κοιμηθηκα αλλα αυτο ηταν αδυνατο καθως σκεφτομουν την Μυρτω. 

Θυμαμαι στην αρχη που ολο μου πηγαινε κοντρα, που συνεχια με ειρωνευόταν, αλλα η μεγαλυτερη διαφορα του τοτε και του τωρα ειναι οτι τοτε τα ματια της ελαμπαν απο χαρα ενω τωρα...

foulaaa