<<καλημέρα παιδιά>> Είπε η καθηγητρια καθως μπήκε μέσα στην ταξη <<σε λίγες μέρες τα σχολεία κλείνουν για τις διακοπές τον Χριστουγέννων και θα σας βάλω από τώρα μια ομαδική εργασία. Βρείτε με ποιον θέλετε να κάνετε το πρότζεκτ και μετα θα σας πω το θέμα>> Είπε και εκατσε στην εδρα της

<<μαζί;>> Με ρωτησε η Ανδρονικη και πηγα να της απαντησω αλλά μια φωνή με σταμάτησε <<οχι!>> Μα φυσικά και ήταν ο Χρήστος <<εσύ αδερφούλα θα πας με το κρας σου και εγώ με την κοπέλα μου, οκευ;>> Της είπε ψιθηριστα στο αυτί. Αυτή έγνεψε και πήγε να κάτσει πίσω με τον Δημήτρη

<<ωραια, ησυχία τώρα! Το θέμα είναι 'ποια είναι η διαφορά της αγαπης και του ερωτα'>> Είπε και μερικά 'ωωωω' ακούστηκαν από μερικά στόματα συμμαθητων μου και μολις ακουσα το θεμα γυρισα να κοιταξω τον Χρηστο με ενα χαμογελο ενω εκεινος με κοιτουσε ηδη.

<<ΗΣΥΧΊΑ!>> Είπε και το μουρμουριτο σταμάτησε <<Η εργασία πρέπει να παραδοθεί μεχρι τον Απρίλιο, οπότε έχετε περίπου 4 μηνες.>> Είπε και σηκώθηκε όρθια <<τώρα πάμε στο μάθημα!>> συνεχισε και ξεκίνησε την παράδοση του μαθηματος.

(...)

<<και εσάς σας έβαλε η Δήμου το πρότζεκτ με το 'ποια είναι η διαφορά της αγαπης και του ερωτα";>> ρωτησε η Ανδρονικη την Μαρία και την Στεφανία μολις πηγαμε στο παγκακι μας. <<ναιπ>> της απαντησε η Μαρια <<μαζί θα την κάνετε;>> μας ρωτησε η Στεφανια και της απαντησα αρνητικα καθως εφαγα άλλη μια μπουκια από το κουλουρι μου. <<με ποιον θα την κάνεις εσύ Μυρτώ;>> με ρωτησε η Μαρια <<σιγά μην θέλει και ερώτηση. Με τον Χρήστο φυσικά! Έτσι δεν είναι;>> απαντησε στην μαρια και με ρωτησε για να επιβεβαιώσω.

<<μισό, αν ο Χρήστος κάνει την εργασία με την Μυρτώ, ο Δημήτρης με ποιον θα είναι;>> ρωτησε η Στεφανια και εγω εβηξα ολο νοημα <<ααα>> ειπε η μαρια και την κοιταξε πονηρα <<ρεε!>> της είπε και καλα ενοχλημενη η Ανδρονικη καθως ειχε κοκκινισει 

<<τι έχετε μετά;>> τους ρωτησε <<γιατί αλλάζεις θέμα;>> Είπε πονηρά η Μαρια <<δεν άλλαζω>> της ειπε ενοχλημενη η Ανδρονικη <<ναι καλά>> της απαντησε η Μαρια και γελάσαμε

<<παρασκευή βγαίνουμε έτσι; Είναι τα γενέθλια μου!>> μας ειπε η Στεφανια και ακριβώς το επομενο δευτερόλεπτο το κουδούνι για μέσα χτύπησε και μαζί με την ανδρο κατευθυνθήκαμε προς την τάξη μας

<<τι έχουμε;>> με ρωτησε η Ανδρονικη καθως μπηκαμε στην ταξη <<γεωμετρία>> της απαντησα <<προτιμώ άλγεβρα!>> μου ειπε και απλα συμφωνησα μαζι της.

Περασαν περιπου 5 λεπτα και η καθηγήτρια δεν ειχε εμφανιστεί οπότε γυρίσαμε να μιλάμε με τα παιδιά από πίσω

<<ρε παιδια; Σαν πολύ δεν έχει παχυνει η Βάσια;>> ρωτησε ο Χρηστος και μαζί με την Ανδρονίκη του γνεψαμε καταφατικα <<φήμες λένε πως είναι έγκυος>> ειπε η Ανδρονικη <<κρίμα και ήταν και γαμω τις γκομενες, ιδικά στο κρεβάτι! Μια φορ- που πάει;>> Ρώτησε ο Μιχαλης αναφερόμενος στην Άνδρονίκη που μόλις άκουσε ότι είπε ο Δημήτρης έφυγε

<<τι έγινε μόλις τώρα ρε παιδιά και έφυγε έτσι;>> Μας ρωτησε <<άστο ρε αγόρι μου!>> του απαντησε ο Χρηστος <<σκατα τα έκανες!>> του απαντησα και πηγα να φυγω αλλα ο Χρηστος με σταματησε και μου ειπε να την αφησω για λιγο μονη της 

<<μα δεν είπα και τίποτα!>> ειπε φυσιολογικα ο Μιχαλης και εκεινη την στιγμη ηθελα να χτυπήσω το κεφαλι του στον τοιχο. 

<<που είναι η καθηγήτρια;>> Άλλαξε το θέμα ο Χρηστος <<Ποιος ξέρει;>> του απαντησε ο Μιχαλης <<Καλα, καλύτερα για μας, κενό>> συνεχισε ο Χρηστος και ήρθε και εκατσε στην καρέκλα διπλα μου.

<<το απόγευμα θα έρθεις να δούμε ταινία;>> μου ψιθύρισε στο αυτι και εγω συμφώνησα

<<σας Είπε η Στεφανία ότι την Παρασκευή θα πάμε εξω επειδή έχει γενέθλια;>> μας ρωτησε ο Μιχαλης <<ναι μας το είπε>> του απαντησα και αμεσως μετα κάτι ένιωσα να δονείτε από την τσέπη του τζιν μου. Έβγαλα το κινητό και είδα ότι έχω ενα νεο μήνυμα απο την Ανδρονικη.

"Αν έρθει η καθηγητρια και ρωτήσει που ειμαι πες της πως πηγα τουαλέτα και έρχομαι"

Το διάβασα και εβαλα το κινητό μου στην τσέπη μου

<<παω λίγο τουαλέτα>> Ειπα στα αγορια και σηκώθηκα χωρίς να περιμένω απάντηση. 

Πηγα προς τις τουαλέτες και μπηκα μεσα. Μολις ανοιξα την κεντρικη πορτα ακουσα αναφιλητά
από μια πόρτα και την χτύπησα.

<<άλλος!>> ακουσα την φωνη της ανδρονικης και ξανά χτύπησα <<άνοιξε!>> την διεταξα και αυτη δεν έκανε τίποτα.

<<ελα βρε αγάπη, άνοιξε την πόρτα!>> της ξανα είπα και την εσπρωξα λίγο. Την άνοιξε και μπηκα μεσα μαζί της. Έκλεισα την πόρτα και έσκυψα για να φτασω το υψος της και για να την βλέπω στα μάτια.

<<ξέρεις πως δεν τα εννοούσε έτσι;>> της ειπα για να αισθανθεί καλυτερα <<αν λεγε τα ίδια λόγια ο Χρήστος τι θα έκανες;>> με ρωτησε χωρις να το πολυ σκευτει <<εμμ>> Ειπα αμήχανα. Βασικα εαν το ελεγε ο Χρηστος θα τον ειχε χωρισει και θα του ειχε σπασει το κεφαλι... ειπε η φωνη στο καφαλι μου και καταβαθος ηξερα οτι ειναι αληθεια!

<<ελα εδώ!>> της ειπα και άνοιξα τα χέρια μου για μια αγκαλιά. <<θα σου λερωσω την μπλούζα με μάσκαρα>> Είπε αναμεσα στα αναφιλητά και ανασηκωσα τους ώμους μου σήμα ότι δεν με νοιάζει <<θα μου αγοράσεις μια άλλη που έχω βάλει στο μάτι οπότε δεν με πειράζει>> της ειπα σε φαση αστειου για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα και μπήκε στην αγκαλιά μου.

<<μην σε παίρνει από κάτω, αστον! Μην παίρνεις τα λόγια του τις μετρητής! Βλακεις λέει! Και στην τελική, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιες που κάνουν πορτοκάλια, μην σου πω και πιο ωραίες!>> Είπα και εκείνη γέλασε

<<πάμε στην τάξη τώρα>> Ειπα και σηκωθήκαμε. Έπλενε τα μάτια της και βγήκαμε από τις τουαλέτες. Πήγαμε στην τάξη αλλά κανείς δεν ήταν εκεί

<<που πήγαν;>> ρωτησε ολο απορια <<ισως είναι στο προαύλιο>> σκεφτηκα και πήγαμε προς το προαύλιο, οπου και ειδαμε όλη μας τάξη να ειναι εκεί και ετσι και εμείς πήγαμε να κάτσουμε σε ένα παγκάκι.

foulaaa