1.23

<<τι κάνουμε εδω;>> τον ρώτησα και κοίταξα γύρω μου.

<<Να ζήσεις Μυρτώ και χρόνια πολλά, γιαγιακα να γίνεις με άσπρα μαλλιά, παντού να σκορπισεις στης νιοτης το φως και όλοι να λένε ζητητε γαμπρός!!!>> Τραγούδησαν όλοι όσοι ήταν εκεί. Χωρις να εχω καταλαβει ακομα το τι γινοταν φυσιξα τα κεράκια από την τούρτα και μίλησα <<μα τα γενέθλια μου είναι 10 Οκτωβρίου ενώ σήμερα είναι 9>> <<ήταν 9 μέχρι πριν από 10 λεπτά, τώρα είναι 10 Οκτωβρίου>> Είπε και με εφερε κοντά του <<χρόνια πολλά μωράκι μου!>> Είπε και με φίλησε 

<<εγω δεν ήξερα τίποτα από αυτά!>> Είπε η Ανδρονικη και με αγκαλιασε. <<αφού φυγατε ήρθε και με πήρε ο Δημήτρης αρων αρων>> Συνεχισε και με κοιταξε <<χρόνια πολλά, να τα εκατοστήσεις!>> ειπε και μου εδωσε ένα φιλη στο μάγουλο <<ευχαριστω πολυυ!!>> της ειπα και την ξανά αγκαλιάσ

<<ΧΑΖΗ ΜΟΥΥΥ!>> Με διέκοψε κάποιος φωνάζοντας από πίσω μου, γύρισα να δω ποιος ήταν και ειδα την Ιωάννα, την κολλητή. <<ΑΑΑ, ΑΓΆΠΗ ΜΟΥΥΥ!!>> Ουρλιαξα και έτρεξε να την αγκαλιάσω <<χρόνια πολλά βλάκα μου!!>> Είπε και μου εδωσε ενα φιλί στο μάγουλο <<ευχαριστω πολυυ, τι κάνεις εσύ εδώ!;>> Την ρώτησα ολο εκπληξη <<ειχε γενέθλια η κολλητή μου και δεν θα ερχόμουν;>> Ρώτησε ρητορικα και ξανά αγκαλιαστηκαμε

<<εμάς δεν μας χαιρετας Μυρτώ;>> Με ρωτησε ο Μιχάλης, ο άλλος μου κολλητός <<Μιχάλη; Που χάθηκες εσύ ρε!;>> Τον ρώτησα και τον αγκάλιασα <<εγω χάθηκα ή εσύ; Που έφυγες και μας έγραψες κανονικότατα!;>> <<ναι γιατί εσείς ξέρω γω δεν με γράψατε!>> του ειπα ειρωνικά όταν απομακρυνθηκαμε και χαμογέλασε <<χρόνια πολλά μικρή!>> μου ευχήθηκε και τον ευχαρίστησα με ενα χαμογελο εως τα αυτια

<<καλα ποτέ ήρθατε; Πως;>> ρώτησα και τους 2 κολλητους μου μετά από λίγο <<πριν λίγο, με το αμάξι του>> Είπε και έδειξε τον Μιχάλη <<και πως ξέρατε για το παρκο;>> Συνέχισα να ρωτάω χαμένη αλλά με ένα χαμόγελο που ξανά είδα τους - αν όχι όλους - 2 παλιούς μου φίλους

<<εγω είπα στην Ιωάννα>> πετάχτηκε απο πισω μου ο Χρηστος και με αγκαλιασε ενώ παράλληλα μου έδινε ενα φιλί στο μάγουλο <<και που την ξέρεις εσύ; Δεν σου έχω μιλήσει ποτέ για αυτήν!>> Ειπα μπερδεμένα προσπαθώντας να θυμηθώ αν τους έχω πει ποτέ για την παιδική μου φιλη <<να μάθεις να ξεχνάς το τηλέφωνο σου σπίτι μου και να σε περνει κόσμος>> Είπε και γελασα

<<έιιι, χρόνια πολλά!!>>Είπε η Στεφανια και με αγκαλιασε <<να τα εκατοστήσεις και όποιον επιθυμείς δικό σου, αν και τον έχεις!>> συνεχισε να μου εύχεται <<ευχαριστω πολυ>> Ειπα με ενα χαμόγελο

<<χου που αγαοη μουυ>> μου ευχήθηκε και η μαρια με την σειρά της και με αγκαλιασε ενω παραλληλα εγω την ευχαριστούσα.

<<ελα εδώ!>> Είπε καθώς είχε ανοίξει τα χέρια του για μια αγκαλιά ο Δημητρης <<ξέρεις πόσο μας είχε πρίξει τα->> <<-μην το πεις!>> Τον διέκοψα και στο τελος του χαμογελασα <<τα φρύδια ρε, τι νομιζες πως θα πω!;>> Είπε πονηρά <<τέλος πάντων, την τελευταία εβδομάδα ήταν "είναι όλα στην θέση τους;" "Και μην κάνετε καμιά βλακεια" και το ένα και το άλλο>> Είπε προσπαθώντας να κάνει την φωνη του και γελάσαμε. <<χρόνια σου πολλά>> Μου είπε και κοίταξα τους παλιούς αλλά και καινούργιους φίλους μου.

<<που πήγε η τούρτα;>> Ρώτησα με όρεξη για τούρτα <<εκεί στο παγκάκι την άφησα!>> ειπε η Στεφανια και γυρίσαμε προς τα εκεί που μας έδειξε. <<τι κανει ο σκύλος;>> ρωτησε ο μιχαλης <<τρώει την τούρτα μου!>> είπα λυπημένα <<καλα αύριο θα φας άλλη>> μου είπε ο Χρηστος και με αγκαλιασε για άλλη μια φορα <<δεν έχετε σχολείο;>> Ρώτησα τους κολλητους μου <<έχουμε αλλά δεν θα πάμε αύριο!>> Κλασική Ιωάννα

<<ωραια λοιπόν, τι λέτε αύριο να πάμε σε ένα μπαράκι να γιορτάσουμε τα 17α γενέθλια μου;>> τους ρωτησα με μια χαρα να κυριαρχεί την φωνή μου <<ναι αλλά μεθαύριο έχουμε σχολείο>> μου θύμησε η Ανδρονίκη <<μην γίνεσαι φυτο ρε Άνδρονίκη!>> την πείραξε ο Δημήτρης και γελάσαμε

<<εγω παιδιά πάω σπίτι, κάνει και κρύο, τα λέμε αύριο, Μυρτώ μου, χρόνια σου πολλά και πάλι!>> Είπε η Μαρία και με αγκαλιασε <<ευχαριστω αγαπη!>> της απάντησα <<να φευγω και εγω με την μαρια μιας και είμαστε γειτονισσες>> Είπε και η Στεφανία με της σειρά της και με αγκαλιασε <<χρόνια πολλά και πάλι>> μου είπε και την ευχαρίστησα <<παω και εγώ, Μυρτώ, πολύχρονη>> είπε και ο Δημήτρης και αφου μας καληνυχτισαν έφυγαν.

<<πάμε και εμείς;>> Ρώτησα και χωρίς απάντηση ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το σπίτι μου <<τα λέμε μωράκι μου>> Είπε και με φίλησε ο Χρήστος <<καληνύχτα!>> Ειπα και μπηκα μεσα στο σπιτι μου μαζί με την Ιωάννα, τον Μιχάλη και την Ανδρονίκη

<<Μιχάλη, παω να σου φέρω καμία κουβέντα να κοιμηθείς στο σαλόνι, κορίτσια πάμε στο δωμάτιο μου;>> Ρώτησα και αφού συμφώνησαν πήγαμε στο δωμάτιο μου, πέταξα διακριτικά στο πάτωμα τα ρούχα που είχα πεταμένα πάνω στο κρεβάτι και πήρα μια κουβερτα από το ντουλάπι και ένα μαξιλάρι. <<παω αυτά στον Μιχάλη και έρχομαι>> τους ειπα και βγήκα από το δωμάτιο κατευθηνομενη προς το σαλόνι.

<<σου έφερα τα πράγματα σου>> του ειπα και πηγα να φύγω αλλά το χέρι του με σταμάτησε <<δεν θα πεις στον κολλητό σου για το καινούργιο σου αμορε;>> <<να σου πω αύριο γιατί τώρα νυσταζω;>> Ρώτησα και χασμουριθηκα <<δεν την γλυτώνεις την ανάκριση μικρή μου φίλη!>> είπε παιχνιδιάρικα <<εντάξει μεγάλε μου φίλε!>> Ειπα και αφού καληνυχτιστηκαμε πηγα στο δωμάτιο νου για να δω τις δύο φίλες μου να κοιμούνται στο κρεβάτι μου

<<και εγώ τώρα που κοιμάμαι; Στο πάτωμα; Ή στην καρέκλα;>> ειπα χαμηλόφωνα.

Στην καρέκλα, έχεις ξανά κοιμηθεί οπότε δεν θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα για σένα. Είπε η φωνουλα - λάθος η Αφροξυλάνθη ( η νονά της ειναι η sugang9302 😂😂 τα συγχαρητήρια σε αυτήν)



Γεια σας

Καλά Χριστούγεννα 😁

Τι κάνετε?

Να σας ρωτήσω κάτι που έχω απορία

Τι σας αρέσει περισσότερο?

➡ Μελομακαρονα

ή

Κουραμπιεδες

Ή για να κάνω καλύτερη την ερώτηση,

ΠΌΣΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ ΦΑΓΑΤΕ?😂😂

Εμένα μην με ρωτάτε, έχω χάσει το μέτρημα😐😐😂😂


foulaaa

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top