<<ενδιαφέρεσαι για μένα;>> τον ρώτησα με όσο θάρρος είχα <<νομίζω σου απάντησα πριν>> Είπε και κοίταξε οπουδήποτε αλλού εκτός από εμενα <<Απλά αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά ΔΙΞΤΟ ΜΟΥ! ΚΑΝΕ ΚΆΤΙ! Και όταν λέω κάτι δεν εννοώ να πας να πηδιχτεις με την κάθε πουτανα στις τουαλέτες και να χορεύεις με την κάθε άγνωστη στα πάρτι!>> είπα ότι κρατούσα μέσα μου τόσο καιρό <<ΣΚΆΣΕ!>> Είπε και με έπιασε από τα μάγουλα, με πλησίασε και άρχισε να με φιλα.

Μετα απο λιγο απομακρυνθηκαμε και με κοιτούσε στα μάτια <<ναι, ενδιαφέρομαι για σένα, από την πρώτη στιγμη που σε είδα άρχισα να ενδιαφέρομαι απλά προσπαθούσα να το κρύψω και έκανα ότι μαλακια μου κατέβαινε στο κεφάλι για να αποδείξω στον εαυτό πως δεν σε θέλω, πως δεν σημαίνεις τίποτα για μένα, αλλά ήταν αδύνατο, μου σπας τα νεύρα, κάθε φορά που μου πας κόντρα μου τη σπάει και μου οταν μιλάς ειρωνικά θέλω να σε σκοτώσω, αλλά μου αρεσεις έτσι, μου αρέσεις με ολα τα στραβα που εχεις, επίσης μου αρέσει όταν κοκκινίζεις και μου την δίνει όταν κάποιος άλλος σε πλησιάζει!>> Είπε και συνέχισε να με κοιτα στα μάτια.

<<θες να γίνεις το κορίτσι που;>> Ρώτησε και τον κοιταξα λες και μου έπεσε κεραμιδα στο κεφάλι <<Ποιος; Ε-εγω;>> <<εσύ βρε χαζουλα, θες να γίνεις η κοπέλα μου; Να τα φτιάξουμε; Πως το λένε, να είμαστε μαζί!>> μου το έκανε πιο λιανά <<θελω!>> τουείπα και τον εσπρωξα προς τα πίσω και έπεσε στο νερό.

<<πάμε εξω?>> με ρωτησε <<πάμε>> του ειπα και βγήκαμε από την κρύα θάλασσα. Κατευθυνθηκαμε προς το τραπέζι μας και εβαλα τα ρούχα μου.

<<πάμε να χορεψουμε!>> ειπε όταν μπήκε το 'perfect' του Ed Sheeran και με τραβηξε προς την πίστα. Χορευαμε αργά. είχα περάσει τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και εκείνος είχε βάλει τα χέρια του στην μέση μου. 

<<αυτό θα είναι το τραγούδι μας!>> Μου είπε στο αυτί πριν τελειώσει το κομμάτι και δεν μπορουσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου από το να χαμογελάσει.

Πήγαμε στο τραπέζι και εκεί ηταν η Άνδρονίκη, η Μαρία, η Στεφανία και ο Δημήτρης

<<τα φτιάξατε επιτέλους;>>Ρώτησε η στεφανια καθως είδε οτι είχε περασει το χερι του γυρω απο την μεση μου και εγώ χαμογελασα <<ευχαριστω>> Είπε χαμηλόφωνα η Ανδρονικη και κοίταξε τον ουρανό.

<<τι ωρα είναι;>> ρωτησε η Μαρια <<3 και μισή>> της απαντησε ο Χρηστος << και τι ωρα ειπαμε οτι θα φύγουμε;>> ξαναρωτησε και χασμουριθηκε <<τι έγινε μαρακι; Νυσταξες;>> την ρωτησε ο Δημητρης <<Ποιος; Εγώ; Εγω δεν νυσταζω από τώρα! Ακόμα 3 μιση είναι!>> Είπε και ξανά χασμουριθηκε <<καλα εντάξει νυσταζω!>> παραδέχτηκε και έβαλε τα χέρια της στο τραπέζι και ακουμπησε το κεφάλι της για να κοιμηθεί <<καλα, πάμε>> Είπε και μεζεψαμε τα πράγματα μας.

Ο Χρήστος κάλεσε ταξί για εμενα, την Ανδρονίκη και τον εαυτό του.

Όταν φτάσαμε σπίτι μπήκα για ένα γρήγορο ντουζ για να φύγει η αλατιλα από πάνω μου.

(...)

<<ξυπναα!>> Φώναξε στο αυτί μου μια Ανδρονίκη <<τι θες πρωινιατικα;>> Την ρώτησα ολο παράπονο και εβαλα το μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι μου γιατί με ενοχλούσε το φως <<από ποτέ 3 η ώρα το μεσημέρι είναι πρωί;>> ρωτησε ολο ειρωνια <<από τότε που γυρναμε σπίτι στις 4 από τα πάρτι!>> της ειπα και άλλαξα πλευρό <<άντε σήκω!>> άρχισε να με σκουντάει <<γιατι;>> την ρωτησα χωρια να εχω πολυ ορεξη <<ο Χρήστος μου είπε πως θα σε πάει κάπου!>> <<καλα πες του να με πάει μετά!>> της ειπα και σκεπάστηκα μέχρι το κεφάλι. <<και είπε πως μετά θα σε πάει και για φαγητό>> συνεχισε να λεει. Το ξερει πως αυτο ειναι το αδυναμο μου σημειο <<σταματαα!>> Είπα παραπονιαρικα και συνέχισα να 'κοιμάμαι' <<καλαα>> Είπε και ακουσα μια πόρτα να κλείνει

<<πάλι καλά έφυγε>> Ειπα χαμηλόφωνα και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ. Η πόρτα ξανά άνοιξε μετά από λίγα δευτέρα και πέταξα το μαξιλάρι κάτω για να της τα πω ένα χεράκι <<ΡΕ ΑΝΔ- Τι κάνεις εσύ εδώ;>> Ρώτησα μολις είδα τον Χρήστος αντί για την Ανδρονίκη.

<<γεια σου και σε εσένα>> Είπε και ήρθε στο κρεβάτι μου, καλά όχι ακριβώς κρεβάτι μου, της Ανδρονίκης. <<θέλεις να παμε μια βόλτα το απόγευμα;>> με ρωτησε γλυκα <<ναι αλλά τώρα είναι μεσημέρι, άρα πρέπει να κοιμηθώ!> Ειπα και μπηκα ολόκληρη κάτω από το παπλομα <<ελαα, ξυπναα!!>> Είπε και με ξεσκεπασε <<ελα βρε μωράκι μουυ!>> ειπα χωρις καν να το σκεφτω <<πως με είπες;>> με ρωτησε με ένα μεγάλο χαμόγελο εως τα αυτια <<πως;>> τον ρώτησα μπερδεμένα και μη θυμοντας <<καλα, αστο και ετοιμάσου!>> Είπε γλυκά και μου εδωσε ενα φιλί στο κουτελο και έφυγε.

Σηκώθηκα αφού σε αυτό το σπίτι δεν θα με αφήσουν να κοιμηθώ και πηγα τουαλέτα, επλυνα το προσωπο μου και πηγα πάλι στο δωμάτιο. Εκεί βρήκα την Ανδρονίκη. <<τι θα βάλεις?>> ρώτησε ενθουσιασμενη <<αχχ δεν ξέρω>> της ειπα μη έχοντας ιδέα <<το χω!>> Είπε και πήγε στο ντουλάπα της. Εβγαλε ένα μαύρο ψηλομεσο τζιν και μια άσπρη κοντή μπλούζα. <<πολύ απλό;>> είπα ενώ χασμουρήθηκα

<<σιγά, λες και ο αδερφός μου θα βάλει το καλό του το κουστούμι! Ικανό τον έχω να έρθει με την τρυπια φόρμα παύλα πιτζαμα του, και στην τελική μια βόλτα θα πάτε>> ΤΙ ΛΕΕΙ!;  <<καλα>> Ειπα και ντύθηκα <<κάτσε να σου ισιωσω τα μαλλιά>> Είπε και με έβαλε να κάτσω με το ζόρι στην καρέκλα του γραφείου της. Έβαλε την ισιωτική να ζεσταθει και άρχισε να μου ισιωνει τα μαλλιά. Τέλος με έβαψε λιγάκι.

<<τι ωρα είναι;>> Ρώτησα καθώς με έβλεπα στο καθρέφτη <<αμμ>> Είπε και τεντωθηκε για να πιασει το κινητό της από το κομοδινο μιας και ήταν ξαπλωμενη <<5 και μισή>> <<οκευ>> Είπα και πήρα το κινητό μου, κατέβηκα κάτω και τον είδα να με περιμένει με μια μαύρη τρυπια φόρμα παύλα πιτζαμα όπως είπε και η Άνδρονίκη πριν😰😲

Οχι εντάξει, πλάκα έκανα

χαχα γελαστε καλέ παιδιά..

Γιατί να γελασουν; Βλαμένα είναι;

Καλεε, που χάθηκες εσύ; Μπορεί να είναι η πρώτη φορά που θα το πω και δεν το περίμενα και ποτέ, αλλά μου έλειψες

Αλήθεια!? Σου έλειψα;

Όχι, αλλά έτσι το πα 😝

Που έμεινα ρε παιδιά;

Αα ναι να κοιτάω τον Χρήστο, που φοράει το καλό του το κοστούμι και γραβάτα...

Τι λες ρε καθυστερημένο πλάσμα του κόσμου;

Καλά καλά, φοράει ένα τζιν και μια μπλούζα.

Απλά ντυμένος όπως και εγω.

<<Μυρτώ, που ταξιδεύεις;>> Με ρβτησε μπερδεμενος <<εε; Πουθενά!>> Ειπα και χαμογελασα γλυκα <<πάμε;>> με ρωτησε και του εγνεψα. βγήκαμε από την πόρτα και τον ρωτησα που θα πάμε

<<να φάμε. Πίτσα ή πιτογυρα;>> <<εννοείται πιτογυρα!>> του ειπα και αυτός γέλασε ελαφρά. Μα τι τελειο πρωτο ραντεβου; Και δεν το λεω καθολου ειρωνικα! Τι το καλύτερο; Εγω, Ο χρηστος και τα πιτογυρα...

foulaaa