<<ρε Μαρία σου είπα πως αυτό είναι χάλια πάνω σου, σε βγάζει χοντρή!>> της ειπε η στεφανια <<χοντρό είναι το ματι σου που θα με πεις χοντρή!>> της απαντησε η Μαρια. Και για να σας δωσω να καταλάβετε είμαστε εδώ και 35 λεπτά σε ένα μαγαζί και έχουμε γίνει θέαμα, ναι μερικοί πελάτες έχουν και πατατακια και τρώνε, free movie...

<<έχουμε γίνει θέαμα!>> Μου είπε ψιθηριστα η Ανδρονικη και απλα συμφώνησα μαζι της <<πάμε να φύγουμε? Να κάνουμε ότι δεν τις ξέρουμε..>> μου ειπε <<πάμε, πείνασα κιόλας..>> τηε απαντησα και μολις κάναμε ένα βήμα προς τα πίσω η φωνή των κοριτσιών μας σταμάτησε.

<<ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΕΣΕΊΣ;>> φωναξαν <<εε να η Μυρτώ ήθελε να μου δείξει κάτι εδώ>> τους ειπε μια φθηνη δικαιολογια η Ανδρονικη και τους εδειξε κατι πισω μας <<αληθεια ρε Μυρτώ πιστεύεις πως με βγάζει χοντρή;>> με ρωτησε η Μαρια αναφερομενη στο φόρεμα.

Τι απαντάς τωρα; 

Πηγα να απαντήσω αλλά η Άνδρονίκη με διέκοψε και μου είπε ψιθηριστα και διακριτικά - πάντα - στο αυτί <<Είναι παγίδα μην απαντήσεις!>>

<<πείνασα! Πάμε;>> Είπα τελικά αποφέυγοντας την ερωτηση.

Αφου πήγαν στα δοκιμαστηρια και άλλαξαν ήρθαν έξω και πήγαμε για να φάμε στα γκουντις. Αφού τελειώσαμε είπαμε να παμε πάλι στα μαγαζιά. Μπήκαμε σε ένα άλλο μαγαζί και αρχίσαμε να ψάχνουμε για φορέματα. Είναι δύσκολο τελικά να θες να βρεις ένα φόρεμα βραδινό, εντυπωσιακό, απλό και για παραλία. Βασικά παίζει και να μην υπάρχουν.

<<δείτε αυτο!>> φωναξε εντυποσιασμενη η Ανδρονικη και ήρθε με ένα τέλειο μαύρο λίγο πιο πάνω από το γόνατο φόρεμα και με ανοιχτή την πλατι, ακριβώς όπως είπα και παραπάνω. Βραδινό φόρεμα, εντυπωσιακό, απλό και για παραλία.

<<τέλειο!>> είπε μαγεμενη η Μαρια <<να το πάρω δηλαδη;>> ρωτησε η Ανδρο <<εννοείται!>> της απαντησε η Στεφανια μαγεμενη

<<αα Μαρία, βρήκα αυτό για σένα!>> της ςιπα και της εδωσα ενα άλλο τέλειο φόρεμα όπως μας το είχε περιγράψει. Ακριβως αυτο που ήθελε. <<ααα Μυρτώ μου, σε ευχαριστώ πολυυ!>> αρχισε να τσιριζει και  πήρε το φόρεμα και κατευθύνθηκε προς τα δοκιμαστηρια.

<<δεν βρήκες τίποτα για σένα;>> με ρωτησε η Στεφανια και αρχισε να ψαχνει μαζί μου

<<μπαα, εσυ;>> της απαντησα <<τίποτα>> είπε λυπημενα. <<εχω ψάξει όλο το μαγαζί αλλά τίποτα δεν μου αρέσει..>> συνεχισε <<Και τι θα βάλεις τελικά;>> την ρωτησα <<δεν ξέρω, εσύ;>> με ρωτησε <<λογικά θα παω σπίτι να πάρω κανένα από τα σορτσακια μου, ούτως ή άλλος θα έχουμε μαγιό από κάτω και θα βγάλουμε τα ρούχα μας.. αν θες έλα να δεις τα ρούχα μου μπας και σου αρέσει τίποτα..>> της προτεινα <<αν δεν βρω κάτι μέχρι να φύγουμε τότε οκευ>> Ειπε και συνέχισε το ψάξιμο.

Μετά από 10 λεπτά βγήκαμε από αυτό το μαγαζί και πήραμε το δρόμο για το σπίτι. <<κορίτσια, εγω θα πάω σπίτι μου να πάρω ρούχα>> <<οκευ> ειπε η ανδρονικη <<Στεφανία θα έρθεις;>> την ρωτησα <<Αφου δεν βρήκα τίποτα να πάρω>> ειπε και ανασηκωσε τους ωμους της <<θέλετε να φέρω τίποτα μετά>> τις ρωτησα <<φαγητό!>> ειπε η Μαρια και γελάσαμε

<<σε κάνα μισάωρο θα έρθουμε>> τους ειπε η στεφανια και πήραμε την στροφή για το σπίτι μου.

<<να σου πω κάτι αλλά μην παρεξηγησες>> μου ειπε <<πες>> Είπα και μια περιέργεια κυριάρχησε <<σε είχα περάσει για άλλο άτομο αλλά δεν έχεις καμιά σχέση..>> ειπε και εκεινη της στιγμη η περιεργεια μου εγινε πιο μεγαλη <<πιο συγκεκριμένα;>> Είπα και γελασα <<εμμ να, πως να το πω>> Είπε και έκανε μια παύση.

Άνοιξα την πόρτα αφού φτάσαμε σπίτι και κατευθυνθηκαμε στο δωμάτιο μου <<πιο ψωναρα;>> Είπε αμήχανα <<αχα>> ειπα χωρις να την περεξηγησω <<αλλά δεν είσαι, αντίθετα>> Είπε βιαστικά <<Είσαι ήρεμος χαρακτήρας>> συνεχισε και άρχισα να γελα <<τι; δεν είσαι;>> ρωτησε <<καθόλου όμως!>> Ειπα μολις σταμάτησα να γελάω <<κάνω ότι βλακεια μου κατέβει στο κεφάλι και όχι δεν είμαι ήρεμος χαρακτήρας, πρέπει να με δεις με την παρέα μου που τους ξέρω καιρό..>> συνεχισα

<<Δώσε παράδειγμα!>> <<πιχι χθες που κάναμε πιτζαμα πάρτι, δεν κάναμε κάτι το ιδιαίτερο, αν έκανα πιτζαμα πάρτι με τα κορίτσια θα ερχόταν η αστυνομία για να μας κάνει παρατηρήσει πάνω από 4 φορές. κυριολεκτικά!>> της ςιπα και οντως αυτο ηταν αληθεια. Θα βαζαμε φωτια στο σπιτι... <<τόσο ωραία δηλαδή>> Είπε και γέλασε <<ναι>> Ειπα και γελασα και εγω

<<δες αυτό!>>Ειπα και της εδειξα ένα άσπρο φόρεμα, κοντό και απλό <<θα το πάρω!>> Είπε και μου το άρπαξε απο τα χερια <<εσυ τι θα βάλεις;>> με ρωτησε <<Απλά, καθημερινα ρούχα και το μαγιό μου>> της ειπα <<ΑΥΤΌ ΑΥΤΌ>> αρχισε να τσιριξει και με τρομαξε <<Ποιο;>> την ρώτησα μπερδεμένη <<αυτό!>> Είπε και μου εδωσε ενα μαύρο σορτσακι με τις κλωστές να κρεμονται στην άκρη και μια άσπρη κολλημένη τοπ μπλούζα

<<ναι αλλά δεν είναι αρκετά απλό; Οκευ είπα θα βάλω κάτι απλό αλλά όχι και τόσο...>> ειπα λιγο σκεπτικη <<δεν θα είναι τόσο απλό αν το συνδυάσεις με αυτή την τελεία μαύρη ζακέτα>> Είπε μαγεμενη και μου έδειξε μια μαύρη λίγο μακρυά 'ζακέτα' και λέω ζακέτα σε εισαγωγικά επειδή είναι φτιαγμένη από δαντελα <<σωστηη>> Ειπα χαρούμενη που επιτέλους βρήκα τι θα βάλω

<<Ποιο μαγιό θα βάλεις;>> με ρωτησε καθως έβλεπε τα 3 μου μαγιό. <<λεω να πάρω το ροζ με τα κροσια>> της ειπα καθως έβαζα τα ρουχα σε μια τσαντα <<ούτε καν! Το μαύρο θα βάλεις!>> με διεταξε και το έβγαλε από την ντουλάπα.

<<που είναι η παπουτσοθήκη;>> με ρωτησε <<τι την θες την παπουτσοθήκη;>> την ρωτησα μπερδεμενη <<να τα πούμε καλέ που έχουμε καιρό!>> Είπε ειρωνικά <<τι να την θέλω καλέ; Με τι νομίζεις πως θα έρθεις στην παραλία; Με τα βανς;>> σθνεχισε να λεει ειρωνικα <<οχι;>> την ρωτησα εκπληκτη. Τι θελει να πει; οτι δεν τις αρεσουν τα βανς μου; <<εννοείται πως ΌΧΙ!>> ειπε χωρις να σηκώσει δευτερη κουβεντα.

Πήγαμε στο διάδρομο και η Στεφανία ανοιξε την παπουτσοθηκη. Αρχισε να βλεπει ολα τα παπουτσια και το ματι της επεσε σε κατι τελεια μαυρα πέδιλα που εχω και μου τα εδωσε.

<<αυτά και το σετ ολοκληρώθηκε!>> Είπε και τα έβαλα στην τσάντα <<Παμε;>> την ρωτησα και αφου πηραμε οτι ειχαμε να πάρουμε φυγαμε από το σπίτι μου.

Σε λίγα λεπτά φτάσαμε σπίτι της Ανδρονίκης και πατήσαμε το κουδούνι. Την πόρτα μας άνοιξε ο Χρήστος.

<<γεια>> μας χαιρετησε με ενα ζεστο χαμογελο και τον χαιρετησαμε πισω. πρώτη μπήκε μέσα η Στεφανία και μετά εγώ.

<<τα κορίτσια;>> τον ρώτησε <<κουζινα>> μας ειπε και πήγαμε και οι τρεις προς τα εκεί.

<<ΣΟΥ ΤΟ ΕΊΧΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΣΟΥ ΔΕΊΞΩ ΤΗΝ ΚΡΥΨΏΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΟΚΟΛΆΤΕΣ ΜΟΥ ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΘΑ ΦΑΣ ΚΑΜΙΑ ΚΑΙ ΕΣΎ ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ!; ΤΙΣ ΈΦΑΓΕΣ ΌΛΕΣ ΚΑΙ ΑΦΉΣΕΙ ΜΌΝΟ ΤΑ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑΤΑ! ΑΛΉΘΕΙΑ!;>>  μπορουσες να διακρινεις εναν μικρο - γκχμ - νευριασμο στην φωνη της Ανδρονικης <<ΜΑ ΣΟΥ ΕΊΠΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΈΦΑΓΑ ΕΓΏ! ΟΎΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΉΤΑΝ ΛΕΥΚΉ ΣΟΚΟΛΆΤΑ ΚΑΙ ΕΓΏ ΔΕΝ ΤΡΏΩ ΛΕΥΚΉ!>> της απαντησε η Μαρια φωναζοντας <<ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΉΞΕΡΕΣ ΠΩΣ ΉΤΑΝ ΛΕΥΚΉ;>> την ρωτησε με ακομα πιο πολλα νευρα η Ανδρονικη <<ε-ε;>> την ρωτησε η Μαρια. Κατι μου λεει οτι επεσε στην παγήδα. Κουνησε το κεφαλι της δεξια- αριστερα και την κοιταξε στα ματια <<αληθεια σου λεω δεν τις έφαγα εγώ!>> Είπε ήρεμα και εκατσε στην καρέκλα <<και τοτε ποιος;>> Είπε και εκατσε ήρεμη και αυτή στην καρέκλα διπλα απο την Μαρια

<<θα σας πω εγώ αλλά μην τους πείτε!>> Μας είπε ψιθηριστα ο Χρηστος αφού τα κορίτσια δεν είχαν αντιληφθεί ακόμα την παρουσία μας. <<Ο ΧΡΉΣΤΟΣ!>> ειπαν ταυτοχρονα η Μαρια και η Ανδρονθκη <<μόλις σε βρήκαννν!>> του είπε τραγουδιστα - ψιθηριστα η Στεφανια <<ΧΡΗΣΤΟΟΟ>> άρχισε να φωναζει και να έρχετε προς το μέρος μας η Ανδρονικη ενώ αυτός άρχισε να τρέχει προς τον επανο οροφο.

<<αχχ ξελαριγγιαστικα τόσες ώρες να φωνάζω!>> Είπε η Μαρια και ήπιε ένα ποτήρι νερό 

<<ΝΟΜΙΖΕΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΡΕ;>> Ακουστηκε η φωνη της Ανδρονικης απο τον επανω οροφο και αμεσως μετα ειδαμε τον Χρηστο να κατεβαίνει προς τα κάτω. Λιγα δευτερα πιο μετα ειδαμε και την Ανδρονικη να κατεβαίνει τρεχονταε και άρχισε να τον χτυπά με την παντοφλα. <<δεν τις έφαγα εγω τις λευκές σοκολάτες, εγω έφαγα αυτές με το φουντουκι!>> Αρχισε να της λεει εμω παράλληλα προσπαθουσε να της κρατησει τα χερια ετσι ωστε να σταματησει να τον χτυπα. <<ΕΣΎ ΡΕ ΈΦΑΓΕΣ ΡΕ ΑΥΤΆ ΜΕ ΤΟ ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ!;>> Είπε η Μαρια και πήγε προς το μερος τους τρέχοντας

<<Εγω έφαγα τις λευκές σοκολάτες>> μου εκμυστηρεύτηκε η Στεφανια <<αλλά μην τους πεις τίποτα!>> συνεχισε και πήγε να πάρει ποπκορν από το ντουλάπι.

<<θες;>> με ρωτησε καθως πήγαμε να καθήσουμε στον καναπε έτσι ώστε να εχουμε καλύτερη θεα <<αχα>> της ειπα και παράλληλα γελούσαμε με τα παιδιά που μόνο για γέλια ήταν...

foulaaa