Μου ηρθε μια ειδοποίηση. Νεο μηνυμα. (εδώ να πω πως πρώτα είχα βάλει την κολλητή της αλλά αφού έβλεπα στα σχόλια το όνομα Χρήστος το άλλαξα και σας έκανα την χάρη να τον βάλω)

Από Χρήστος
Γειά σου

Προς Χρήστος
Γειά

Από Χρήστος
Κοιμάστε?

Προς Χρήστος
Όχι χορευουμε παραδοσιακούς

Απο Χρήστος
Διακρίνω ειρωνια!;

Προς Χρήστος
Γιατί το λες αυτο καλε;
Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε τέτοια ώρα;

Από Χρήστος
Κοιμήθηκαν οι άλλες?

Προς Χρήστος
Τι θες?

Από Χρήστος
Απλά ρωτάω, κακό είναι?

Προς Χρήστος
Ναι κοιμούνται, κάτι άλλο?

Από Χρήστος
Ναι, μια πίτσα σπεσιαλ

Προς Χρήστος
Δεν είσαι αστείος

Από Χρήστος
Μου το έχουν πει και άλλοι😕

Προς Χρήστος
Καλά έκαναν

Από Χρήστος
Ξέρεις ήμουν ινστα πριν λίγο και βρήκα μια φωτογραφία, μισό να σου την στείλω

Μου έγραψε και περίμενα λίγα λεπτά

Από Χρήστος

Για αυτό μου πας κόντρα?😏

Προς Χρήστος
Πρώτον ουτε καν και δεύτερον βγάλε το πονηρό το ύφος από το άσχημο το προσωπακι σου αλλιώς θα έρθω να στο βγάλω εγώ

Από Χρήστος
Σε περιμένω😏

Προς Χρήστος
Θα περιμένεις αρκετά, καληνύχτα

Από Χρήστος
Για σενα ας περιμένω, καληνύχτα

Έγραψε και έκλεισα το κινητό για να κοιμηθώ

(...)

Πηγα να γυρίσω πλευρό και <<ααα>> Ειπα και έπιασα την μέση μου <<τι έπαθες;>> με ρώτησε μια νυσταγμενη Ανδρονικη και γύρισε πλευρό <<η μέση μου!>> της ειπα και προσπάθησα να σηκωθώ.

Επιασα το κινητό μου και ειδα την ώρα. 10. Ποτέ δεν ξυπνάω τα Σάββατα 10 η ώρα!

Σηκώθηκα και εξισα το κεφάλι μου ενώ παράλληλα χασμουριομουν

Βγήκα από το δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς την τουαλέτα. Ανοιξα την πόρτα και μπηκα μεσα. Ανοιξα την βρύση και επλυνα τα μάτια μου. Βγήκα από την τουαλέτα και καμπουργιαζα λιγο. Πρεπει να σταματήσω να κάνω σαν το παρδαλό κατσικι.

<<καλημέρα>> ακουστηκε η αγουροξυπνημένη φωνη του Χρησοτυ και αυτόματα ισιωσα -όσο μπορούσα- την πλάτη μου <<καλημέρα>> του απαντησα <<σε ειδα>> μου ειπε και τάχα μου μπερδεμένη τον ρωτησα για ποιο πράγμα μιλάει <<μην κρύβεσαι>> μου είπε τραγουδιστα και ξανά καμπουριασα

<<ξέρεις πως είσαι;>> με ρωτησε <<ναι>> του απαντησα ξεροντας τι εννοει <<σαν εκείνες τις κουτσομπολες γιαγιάδες που κάθονται στα παράθυρα και κουτσομπολευουν τα νέα τις γειτονιάς>> Είπε και άρχισε να γελά <<δεν εχω όρεξη οπότε δεν σχολιάζω>> ειπα ανασηκώνοντας τους ωμους μου <<που είναι η Μυρτώ που ξερω; Ποια είσαι και τι της έχεις κάνει;>> Είπε τρομαγμενος <<Απλά δεν έχω όρεξη, είναι και πρωί>> του ειπα και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι με τον Χρήστο από πίσω να με ακολουθεί. Έκατσα στο καναπέ και απεναντι μου έκατσε και εκεινος.

<<Είσαι πιο όμορφη έτσι>> είπε με μια γαλήνη να κυριαρχει στην φωνή του <<πως είμαι;>> τον ρωτησα πραγματικα μπερδεμενη <<με το ανακατεμενο σου το μαλλί, τις πιτζαμες σου και γενικά, είσαι όμορφη>> Είπε και κοκκινισα <<καλα, κόψε κάτι>> Ειπα χωρις να θελω να σχολιασω οτι ειπε <<θα μπορούσα άνετα να τα φτιάξω μαζί σου>> ειπε και η ανδρονικη διεκοψε την 'συζήτηση' μας λεγοντας του <<ε τότε κάνε κάτι για αυτό!>>

<<εμένα με ρώτησες;>>  Απευθηνθικα στην Χρήστο <<ναι, πες μας ότι σε χαλάει κιόλας>> Είπε ηρωνικα η Ανδρονικη <<γιατί σε χαλάει;>> με ρωτησε με μια δοση περιέργειας και απογοήτευσης στην φωνη του. <<όσο χαλάει και εσένα>> μου απαντησε η Ανδρονικη αντι για τον Χρηστο <<Ε ΣΚΑΣΕ ΠΙΑ>> Είπαμε ταυτόχρονα και κοιταχτηκαμε στιγμιαία.

<<εγω για να βοηθήσω το ειπα>> Είπε και σήκωσε το ένα της χέρι ψηλά γιατί με το άλλο κρατούσε μια σοκολάτα. <<τι είναι αυτό που τρως; Θέλω και εγώ!>> της ειπα προσπαθοντας να δω τι σοκολατα ειναι <<Είναι δικό μου!>> Είπε λες και ήταν ενα 6 χρόνο παιδι.

<<αν τα φτιάξουμε θα σου αγοράζω κάθε μέρα>> μου ειπε ο Χρηστος και δεν δισταξα να τον ρωτησω πονηρα εαν <<μου την πεφτει>> <<εδώ και καιρό>> απαντησε για αλλη μια φορα η Ανδρονικη στην θεση του και ο νευριασμενος πια χρηστος της ειπε να σταματησει να μιλα. <<μην μου λες εμενα σταματα! Είμαι 3 ολόκληρα λεπτά μεγαλύτερη σου! Πρέπει να με σέβεσαι!>> του ειπε και καλα ενοχλημενη απο την σταση του <<άρα θα γεράσεις 3 λεπτά πιο νωρίς από μενα>> της ειπε και η ανδρονικη αρχισε να σκέφτεται τι της ειπε. <<δεν το είχα σκεφτεί έτσι>> << Δεν μου ειχε περασει ποτε απο το μυαλο...>> συνεχισε

<<καφέ!>> ακουστηκε η φωνη της μαριας καθως κατέβαινε τις σκαλες <<μπλε>> τηε απαντησε η Ανδρονικη <<εε?>> την ρωτησε μπερδεμενη και ακομα απο τον υπνο <<λεω το μπλε είναι πιο ωραίο από το καφέ>> <<που κολλάει αυτό;>> την ρωτησε φουλ μπερδεμενη <<οχι απλά το ειπα επειδή είπες καφέ>> της απαντησε η ανδρονικη και μπορουσες ανετα να δεις ενα μεγαλο ερωτιματικο να εχει σχηματιστει στο προσωπο της.

<<η στεφη δεν ξύπνησε;>> ρωτησε η Ανδρο μετα απο λιγο <<μπήκε για ντουζ>> ειπε η Μαρια και αμεσως μετα ρωτησε εαν θελουμε να παμε για ψωνια <<εννοείται>> απατησε η Ανδρονικη και με κοιταξε και εμενα που απλα της εγνεψα. <<δεν εχω τι να βάλω για το πάρτι σήμερα>> συνεχισε η Μαρια.

<<θα έρθετε;>> μας ρωτησε ο χρηστος και εγω απλα εμεινα σιωπιλη οσο η ανδρονικη και η Μαρια του απαντησαν θετικα.

<<εσυ;>> Είπε και αυτη την φορα απευθύνθηκε μονο σε εμένα <<έτσι λέω>> 

<<αα θυμάστε ότι πρέπει να βάλετε μαγιό έτσι;>> ρωτησε παυλα ειπε ο Χρηστος. <<ναι>> του απαντησαν τα κοριτσια ταυτοχρονα,

<<πάμε να ετοιμαστούμε για να πάμε για ψώνια;>> ρωτησε η Ανδρονικη <<παιδιά εγώ δεν έχω λεφτά, πρεπει να παω σπιτι να παρω.>> τους ειπα <<αα ναι, οι γονείς σου σου άφησαν χθες κάτι λεφτά, νομίζω τα έχει η μάνα μου, πήγαινε να τα πάρεις.>> Είπε και εβγαλε το κινητό του

Πρέπει να φάνηκε η αμηχανία στο πρόσωπο μου και η Άνδρονίκη να το κατάλαβε γιατί μου είπε θα της τα ζητήσει εκείνη. Βασικά θα ήταν κάπως να παω και να της πω <<κυρία Κωνσταντίνα, θέλω τα λεφτά μου!>>

Ετοιμαστηκαμε και η Άνδρονίκη πήγε να πάρει τα λεφτά μου και για τον εαυτό της. Μου τα έδωσε και ξεκινήσαμε για το κόσμος. Τελικά ωραία πόλη η Θεσσαλονίκη...

foulaaa