ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΡΟV 

Καθομουν στο ερημο παρκο γυρο στην μια ωρα και κοιτουσα την καφετερια που εκλεινε , οι υπαλληλοι ετρεχαν σαν τρελοι για να τελειωσουν ωστε να γυρισουν σπιτι τους και εγω ξεροσταλιαζα να κοιταζω την κοπελα που αρχιζε να μου κλεβει την καρδια ολο ενα και περισσοτερο , Τα φωτα πλεον εκλεισαν και το αφεντικο αρχισε να μιλα. Δεν μπορουσα να ακουσω γιατι βρισκομουν πολυ μακρια αλλα μου φαινοταν σαν κυρηγμα

Δεν αργησε να τους αφησει να φυγουν, ολοι τους ετρεξαν εξω μα η Μαρια βγηκε τελευταια 

Σηκωθηκα απο το παγκακι μεσα στην ησυχια και αρχισα να την πλησιαζω, Μου φαινοταν σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση και μπερδεμενος περπατουσα γρηγορότερα 

"Μαρια" Φωναξα δυνατα, σηκωσε ξαφνικα το κεφαλι απο το πατωμα και με κοιταξε 

Σταθηκα σχεδον κοντα της και αρχισε να με πλησιαζει με την σειρα της 

"Τι κανεις εδω; νομιζα πως θα ερχοσουν σπιτι..." 
"Τι εγινε;" Την διεκοψα αμεσως και πλεον βρισκομουν μια αναπνοη απο το προσωπο της 

"Τιποτα, θελω να παω σπιτι τελικα. Δεν νομιζω πως ειναι καλη ιδεα" Η συμπεριφορα της με μπερδευε περισσοτερο και εκεινη δεν μου εξηγουσε 

"Μαρια; τι εγινε; θελω να μου πεις" Πηγα να την πλησιασω κι'αλλο αλλα το χερι της βρεθηκε στο στηθος μου για να με σταματησει 

"Γρηγορη! Δεν θελω να το συζητησω, απλα αν θες τοσο πολυ εστω συνοδευσε με μεχρι το σπτι" Χωρις να δωσω απαντηση εγνεψα καταφατικα και αρχισαμε να περπαταμε μεχρι τα παρακατω στενα 

Ηταν στεναχωρημενη και η αιτια ηταν το αφεντικο της. Ηθελα τοσο πολυ να μου πει αλλα δεν εβγαζε λεξη. Προσπαθουσα να συγκρατησω τα νευρα μου σε ολη την διαδρομη , Ηθελα να την παω καπου ομορφα που ειχε ωραια θεα , ημουν και με τα ποδια μαλιστα γιατι ηθελα να περασουμε περισσοτερο χρονο αλλα εκεινη ηταν πικραμένη για κατι που δεν ηθελε να μου πει και αυτο με πληγωνε περισσοτερο 

Σε πολυ λιγο φτασαμε στο σπιτι της, ημουν απογοητευμενος και προσπαθουσα οσο καλυτερα να το κρυψω 

"Συγγνωμη αν σου χαλασα την βραδια Γρηγορη αλλα δεν ηθελα να βγω μαζι σου" Προσπαθησε να μου εξηγησει, εγω δεν δεχομουν καμια δικαιολογια αλλα την ακουσα σιωπηλος 

"Τι σου ειπε;" Η σοβαρη ερωτηση μου της εκλεισε ολα τα περιθώρια . Εκεινη ξεφυσηξε και ξεκλειδωσε την εξωπορτα 

"Γρηγορη...καλυτερα να πηγαινεις" Μπηκε στο σπιτι και πηγε να μου κλεισει την πορτα αλλα την σταματησα 

"Μαρια! Τι στο διαολο;"  Δεν μπορουσα να καταλαβω τι επαθε μολις τωρα, ειχα κανει κατι εγω; 

"Ευχαριστω που με εφερες στο σπιτι" Ενα αμυδρο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη της μα εγω ημουν σοβαρος και την κοιτουσα στα ματια 

Πηρα το θαρρος και μπηκα στο σπιτι με απλες και αποτομες κινησεις, εκλεισα δυνατα την πορτα και ορμηξα στα χειλη της χωρις να δωσω επιλογες. Δεν διστασε να ανταποκριθεί στο φιλι μου, Την πηρα αγκαλια και εκεινη περασε τα χερια και τα ποδια γυρο μου 

Πηγα να σταματησω το φιλι μας αλλα δεν με αφησε, χαμογελασα μεσα σε αυτο και αρχισα να κανω δειλα και τυφλα βηματα μεσα στο αγνωστο σπιτι, εκεινη με δαγκωνε και γελουσε συνεχως γιατι ηξερε πως δεν ειχα ιδεα που πηγαινα 

Προσπαθουσα να βρω τον καναπε και αντι να τον βρω προσεκτικά επεσα πανω του ξαφνικα και εμεις βρεθηκαμε πανω σε εκεινο να γελαει και εγω να μορφαζω απο τον πονο που ενιωθα στο ποδι μου 

Εκεινη ενωσε ξανα τα χειλη μας και εγω χαμογελασα πονηρα αλλα αμεσως με δαγκωσε για να ανταποκριθώ, δεν πονεσα ιδιαιτερα αλλα ενιωσα την μεταλικη γευση του αιματος στο φιλι μας, ετσι σταματησε και αρχισε να μου ζηταει συγγνωμη . Εγω γελώντας, της εξηγησα πως ηταν ολα καλα αλλα εκεινη ενιωθε περισσοτερο ασχημα , Μαλιστα ηταν ετοιμη να κλαψει 

"Ειιι, τι σου συμβαινει;" την εβαλα να καθίσει πανω μου αντικριστά να κοιταζομαστε, τα ποδια της ηταν γυρο μου και με αγκαλιαζε 

"Συγγνωμη αν σε στεναχωρησα πριν με την συμπεριφορα μου, εισαι πολυ καλος και ειμαι ευγνώμον που σε γνωρισα" Αρχισα να χαμογελαω για να την κανω να νιωσει καλυτερα και αρχισα να το πετυχαινω σιγα σιγα 

Με κοιτουσε και τα χερια της χαιδευαν το πισω μερος του κεφαλιου μου, Το λατρευα αυτο 

"Μαρια μου, δεν θελω να ζητας συγγνωμη για τιποτα. Οποτε νιωσεις μπορεις να μου πεις, το ξερεις αλλωστε" Τα χειλη της ηταν κοκκινα, εγνεψε και μου εδωσε ενα ακομη φιλι πανω στα δικα μου 

"Θελω να μεινεις" μου ειπε και χαμογέλασα πλατιά 

"Θα μεινω!"  Απαντησα και εκεινη αμεσως ενωσε ξανα τα χειλη μας, μεσα απο αυτα μου εξηγουσε ποσο ηθελε αυτη την στιγμη κατι ξεχωριστο και εγω ημουν πρόθυμος και χαρουμενος να το προσφερω 

Τα χερια της αρχισαν να χαιδευουν επικίνδυνα τον λαιμο μου και να του δινουν απειρα καυτά φιλια . Μεσα απο αυτα με εκανε να αφεθώ ολοκληρωτικα σε εκεινη . Ο πολυποθητος ποθος που ενιωθα για αυτη την κοπελα δεν μου αφηνε καθαρο μυαλο

Την σηκωσα παλι και την πηγα στην κρεβατοκαμαρα, ανοιξα την πορτα και μας ξαπλωσα πανω στο κρεβατι καθως εβγαλα με μια γρηγορη κινηση την μπλουζα μου, αρχισαν να χαδεύουν τα δαχτυλα της το σωμα μου αργα και αισθησιακά . Τα χαδια της με τρελαιναν , δεν μπορουσα να αντισταθω

Την αφησα να συνεχισει το μονοπάτι με τα φιλια που δημιουργουσε πανω στο στηθος μεχρι τον λαιμο μου ως που οι ρόλοι αντιστραφηκαν 

Την αφησα να παιξει μαζι μου οσο ηθελα εγω και επειτα ηρθε η σειρα μου, Εκλεψα αμεσως το τιμόνι και της εδωσα ενα βίαιο φιλι 

Αρχισα να την παιδεύω κατευθειαν, ηρθε η ωρα να πληρωσει για ολα εκεινα τα παιχνιδια που με πειραζε συνεχως παλιοτερα 

Τα αργα και βασανιστηκα φιλια που αφηνα στον λαιμο της την εφταναν στα ορια , απελευθέρωνε αναστεναγμους και δεν αντεχε αλλο μα εγω μωρο μου δεν την λυπήθηκα καθολου 

Ξεφορτώθηκα την μπλουζα και συνεχισα τα φιλια μου στην κοιλια και στο στηθος της , εκεινη μου πειραζε τα μαλλια και αυτο παλι με εριχνε στα διχτυα της αλλα εβαλα φρένο και αντισταθηκα

Επαιζε υπουλα τελικα και αυτο με εξίταρε ακομα περισσοτερο 

Εψαχνε το φιλι μου μα εγω συνεχιζα να δινω σημασια στον λαιμο της, μυριζε μαγευτικα. Ηταν μαγισσα δεν εξηγούταν

Αποφασισμενη χωρις να εχει αλλες δυναμεις αφαίρεσε το παντελονι μου πολυ γρηγορα και επειτα το δικο της  

Ορμηξε ξανα στα χειλη μου χωρις να μου αφησει περιθώρια για κατι αλλο, Ημουν ευτυχισμένος, μου εδειχνε ποσο πολυ με ηθελε και αρπαζα ολες τις ευκαιριες 

ξεφωρτωθηκα τελος τα εσωρουχα της και εισχωρησα ενα δαχτυλο μεσα της, ενας έντονος αναστεναγμος πνιγηκε πανω στον ωμο μου και την φιλησα στον λαιμο  

Μου φαινοταν ετοιμη, με περιμενε πως και πως

"Γρηγορη" Κλαψουρισε μα εγω συνεχισα να παιζω με τα δαχτυλα μου, το ενα εγιναν δυο, τα δυο εγιναν τρια και αφου πηγε να τελειωσε πανω σε αυτα τα πηρα αποτομα πισω 

Την φιλησα στα χειλη και επειτα την κοιταξα σοβαρος 

"Δεν εχω προφυλακτικά μαζι μου" Ειπα και με κοιτουσε σιωπηλη 

Συνεχιζε να με κοιταζει στα ματια και μεσα μου μονολογουσα για το τι θα εκανε, εκεινη ανοιξε το συρτάρι απο το κομοδίνο διπλα μας και το εφερε μπροστα μου 

Χαμογελαστος το αρπαξα και εσκισα με τα δοντια μου το φακελακι 

"Μωρο μου εισαι σιγουρα ετοιμη;" ρωτησα και αντι απαντηση να παρω ενωσε τα χειλη μας και με εσπρωξε να ξαπλωσω 

Αυτη η κοπελα και επισημα με ειχε τρελανει, χαμογελουσα ολη την ωρα, αργα αρχισα να βρισκομαι μεσα της γιατι ηταν στενη 

Ενωθα ολοκληρωμενος πλεον, Τα κορμια μας ηταν φτιαγμενα το ενα για το αλλο, Δεν εχω ξανα νιωσει ετσι για καμια και θα ηθελα να συνεχιζω να το νιωθω για παντα αυτο 

Πλεον ολο εκανα και περισσοτερες ωθήσεις, ολο ενα και βρισκομουν περισσοτερος μεσα της, ηθελα να το κανω ολο το βραδυ αυτο. Εκεινη επνιγε οσους περισσοτερους αναστεναγμους μπορουσε και εγω χαμογελαγα υπουλα 

"Τελειωσε για εμενα" Ψιθύρισα στο αυτι της και εκεινη το εκανε αμεσως, χαμεγελασα ικανοποιημενος και της εδωσα ενα φιλι στο μετωπο πριν ξαπλωσω διπλα της  

Λαχανιασμενος κοιτουσα το ταβανι και ξανα φανταζομουν να το ξανα εκανα χιλιες φορες ακομη μεχρι να με παρακαλαει να σταματησω 

Γυρισα και κοιταξα το προσωπο της, με κλειστα ματια χαμογελουσε και σιγουρα οι σκεψεις της οργίαζαν

Βρεθηκα παλι απο πανω της και αρχισα να την τσιμπαω, εκεινη γελουσε και προσπαθουσε να απελευθερωθει απο τα χερια μου 

"Ειμαι πολυ τυχερος που σε βρηκα" Μοιραστηκα μαζι της την εντονη σκεψη που ειχε το μυαλο μου . Με κοιταξε στοργηκα και επειτα χαιδευε το φρεσκοξυρισμενο μαγουλο μου σαν μικρο παιδι 

"Τι σου συμβαινει ματια μου;" Με κοιτουσε και επαιζε σιωπηλη με το προσωπο μου, ηταν προβληματισμενη και αρκετα θλιμμενη, γινομουν ρακος καθε φορα που με κοιτουσε κατα αυτο τον τροπο 

"Το αφεντικο μου, με φλερταρει και ζηλευει οταν σε βλεπει Γρηγορη" Μολις το ακουσα αυτο ολα γυρο μου μαυρισαν, αρχισαν να θολώνουν τα παντα και να τρελαινομαι, το μυαλο εδωσε εντολη στο σωμα να σηκωθω και να τον βρω μα η λογικη μου φωναξε 

Τι παω να κανω; θα ειμαι μαλακας να παω να της καταστρεψω την ζωη για αυτον τον παπαρα 

Τραβηξα πισω το χερι και σηκωθηκα ελαφρια απο την αγκαλια της 

"Γρηγορη!" Με κρατησε απο το μπρατσο και την κοιταξα 

"Τι ειναι αυτα που λες Μαρια; τι πας και κανεις;" Ρωτησα σοβαρος και εκεινη τραβηξε το παπλωμα για να καλυψει την γυμνια της 

"Τι λες; εγω δεν προκαλω κατι, για τετοια με εχεις;" Ρωτησε σοβαρη μα δεν την κοιτουσα, σκεφτομουν και ξανα σκεφτομουν

"Γρηγορη; " Μου ξανα απευθυνε τον λογο, η φωνη της ειχε σπασει και εγω κοιτουσα τα παπλωματα της 

Μα πως ειναι δυνατον να την πεφτει σε 20χρονες κοπελες οι γελοιος; και μαλιστα στο προσωπικο του 

"Φυσικα και οχι" Ετρεξα αμεσως να προλαβω τυχον βιαστηκο συμπερασμα, Η κοπελα διπλα μου δεν θα εκανε ποτε κατι τετοιο 

"Και γιατι δεν το λες ρε γαμωτο;" Με ρωτησε και πλεον καυτά δακρυα ετρεχαν ταχύτατα απο τα ματια της 

"Ειιιιι μωρο μου τι κανεις τωρα" Την πλησιασα και μπηκα κατω απο τα σκεπασματα, το χερι μου την αγκαλιασε και την τραβηξα κοντα μου 

"Εγω ξερεις πως δεν εννοουσα κατι τετοιο, μην σκεφτεσαι χαζομαρες" Τα δαχτυλα μου σκουπισαν τα δακρυα της και εκεινη βολεύτηκε στην αγκαλιά μου 

Εκανα λαθος που την αφησα να σκεφτει κατι 

"Νομισα πως εχεις αλλη γνωμη για εμενα" Ειπε με παράπονο και γελασα 

"Τι ειναι αυτα που λες ματια μου; συγγνωμη εξω δεν το ειπα καλα, απλα ειναι γελοιος Μαρια, Θελω να φυγεις απο εκει" Αρχισα να την χαιδευω στον ωμο και εκεινη ειχε γατζωθει πανω μου 

"Γρηγορη δεν γινεται να μεινω χωρις δουλεια. Εχω εξοδα και απο τους γονεις μου δεν προκειται να ζητησω τιποτα. " Μου εξηγησε και ξεφυσηξα 

"Θα σου βρω εγω δουλεια, απλα σε παρακαλω δεν θελω να ξανα περασεις ουτε απ'εξω , εχω εναν φιλο και ψαχνει προσωπικο . Αυριο θα τον παρω τηλεφωνο και θα πας εκει" Ειπα και τεντώθηκα να πιασω το κινητο μου

"Γρηγορη, σε ευχαριστω πολυ αλλα δεν θελω να υποχρεωθεις.."
"Μαρια σταματα. Δεν θελω να πεις κουβεντα" Την διεκοψα αμεσως και εκεινη αναστεναξε ξεφυσωντας 

Εστειλα ενα γρηγορο μηνυμα στον φιλο μου για αυριο. Ηξερα πως δεν υπηρχε περιπτωση να μου φερει αντιρρηση ειχε υποχρεωση απο εμενα αλλωστε 

Αφησα το κινητο και την αγκαλιασα σφιχτα 

"Μαρια εισαι πολυ σημαντικη για εμενα, και θελω να εισαι χαρουμενη" ειπα το αυτονοητο και με αγκαλιασε σφιχτα λες και θα εφευγα 

"Μαζι σου δεν ξερω, αλλα...με κανεις να νιωθω διαφορετικα" Τα δαχτυλα της χαιδευαν το γυμνο μου στηθος και τα δικα μου την πλατη της

"Οπως;" Σηκωσα το ενα φρυδι με απορια και την κοιταξα με στραβο χαμογελο 

"Ομορφα" Γελασα και ορμησα πανω της, τα χερια μου την ακινοτοποιησαν και αρχισε να γελαει δυνατα 

"Θες να σε κανω να νιωσεις και κατι αλλο;" Την κοιταξα για μια στιγμη στα ματια και επειτα ορμησα στα χειλη της. Τα δάγκωνα και τα πιπίλιζα τοσο βιαια που της ηρθε ξαφνικο αλλα φανηκε να της αρεσε το παιχνιδι μου  

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΡΟV

Κοιταζα τον εαυτο μου στον καθρεπτη και σκεφτομουν ποσο χαζη ημουν που αφηνα ενα 18χρονο να με ελεχγει οπως ηθελε εκεινο. Παρατηρουσα το προσωπο μου ποσο κουρασμενο και θλιμμενο φαινοταν. Το μονο που ηθελα ηταν να γυρισω σπιτι μου και να χωθω κατω απο τα παπλώματα που το εκανα απο μικρη 

"Εδω εισαι;" Ακουσα την φωνη της φιλης μου να ανακουφιζεται και την κοιταξα απο την αντανακλαση του καθρεπτη 

"Κωνσταντινα; σου μιλαω" 

Γυρισα στο μερος της και την κοιταξα ρωτωντας τι ηθελε 

"Θελω να δω αν εισαι καλα ρε κοριτσι μου" Γελασα και γυρισα ξανα να κοιταξω τον εαυτο μου στον καθρεπτη 

"Δε βλεπεις;" Ειπα μοναχα και αρχισα να πλενω τα χερια μου 

"Βλέπω γιαυτό σε έψαχνα " Ηρθε διπλα μου και δεν σταματησε να με κοιτα  

"Αγγελικη! Μαζεψου γιατι θα τα ακουσεις εσυ" Εκλεισα την βρύση και πηρα χαρτι για να σκουπιστω 

"Μα δεν ειπα κατι" Την προσπερασα αδιαφορώντας και γυρισα αποτομα σε εκεινη 

"Αυτο ειναι το προβλημα! θελω καπου να ξεσπασω" Φωναξα και βγηκα απο τις αθλιες τουαλετες με προορισμο το πισω μερος του σχολειου 

Ηταν εκει, με κοιτουσαν ολοι τους, οπως παντα. Ολοι τους γελουσαν εκτος απο εκεινον. καθε αλλη φορα μερικα μετρα πισω τους να με κοιτα  χωρις να μιλαει. Σιωπηλος και σοβαρος

"Δεν θελω να τους ξανα δω ποτε ειλικρινα Αγγελικη" Ειπα στην φιλη μου την στιγμη που κοιταζομασταν σαν ενεργα ηφαίστεια. 

Ως ποτε η υπομονη θα κανει υπομονη; 

"Ποιον δεν θες να ξανα δεις;" Με ρωτησε ο Αντρεας απο εκει, και σε μια στιγμη βρεθηκε παλι απεναντι μου 

Τα ματια μου ειχαν αλλαξει χρωμα απο το μισως και δεν καταλαβαινω μα πως ειναι δυνατον αυτος ο ανθρωπος να ειναι τοσο διπολικος 

"Εσενα και τους φιλους σου γιατι ειστε γελοιοι" 

"Προσεξε τι λες, ξερεις τι γινεται οταν τα βαζεις μαζι μου..." Ηρθε ακομα πιο κοντα με την προσπαθεια να με απειλησει ενω μεσα μου γελουσα 

"Βρε αντε μου στο διαολο" Πηγα να φυγω αλλα το κρατημα του με σταματησε 

"Κωνσταντινα" Η φωνη της φιλης μου με παρακαλεσε να φυγω αλλα την αγνοησα 

"Αν μπορουσα θα σε έθαβα ζωντανη , το σκυλακι σου , κατι ειπε γιατι δεν το ακους;" Οι φιλοι του αρχισαν να γελουν σαν μικρα παιδια μα εγω ημουν κοκκινη απο τα νευρα μου. Εβλεπα την αντανακλαση μου απο τα ματια του αλλα η σταση του δεν λύγισε ουτε για μια στιγμη 

"Πηγαινε πηδήξου με καμια απο την πρωτη μαζι με τα φιλαρακια σου και ασε τις κηδειες" Τραβηξα με δυναμη το χερι πισω και εφυγα γρηγορα απο κοντα τους 

Ο Ορεστης δεν σταματησε να με κοιταζει ανεκφραστος, ηξερε και επαιζε καλυτερους απ'ολους μας τον ρολο του. Μα αν απογοητευόμουν απο κατι ηταν εκεινος 

ΟΡΕΣΤΗΣ ΡΟV

Πηγα με μεγαλα βηματα στον φιλο μου και τον τραβηξα με δυναμη απο το χερι ενω κοιταξα για τελευταια φορα την κοπελα να βγαινει φουριόζα απο το σχολειο

"Αντρεα κοψτο, το παρατραβας!" Του εσφιξα με δυναμη το χερι και με κοιταξε στα ματια , δαγκωνοντας τα χειλη μου απο τον συσσωρευόμενο θυμο που ειχα για να μην τον χτυπησω 

"Τι στο διαολο" Προσπαθουσε να παρει πισω το χερι του "ΟΡΕΣΤΗ ΜΕ ΠΟΝΑΣ" Ουρλιαξε μεσα στο προσωπο μου μα δεν τον ακουγα . Κανεναν τους δεν ακουγα , ολοι μου μιλουσαν μα δεν τους εδινα την παραμικρη σημασια 

"ΚΟΨΤΟ ΑΝΤΡΕΑ" Φωναξα πισω , τα χερια μου ειχαν κοκκινησει , οι φλεβες ηταν εντονες και αρχιζα να βγαινω εκτος ελεχγου 

"Γαμω την πουτανα σου" Αφησα το χερι του αποτομα και αρχισε να το τριβει 
"Εισαι μεγαλος μαλακας!" Κοιταξα για μια στιγμη τα δυο αγορια που μας παρακολουθουσαν σιωπηλοι

"Δεν μπορω αλλο αυτη την κατασταση ρε φιλε, δεν εισαι τετοιο παιδι εσυ. Παντα συμμεριζόσουν τους αλλους" Τον πλησιασα αυτη την φορα με αλλη προοπτική, ηθελα να με καταλαβει και ο μονος τροπος ηταν με ήπιους τονους 

"Τι στο διαολο; την γουσταρεις;" Τα ματια του γουρλωσαν μα τον κοιταξα σιωπηλος και σοβαρος 

"Ορεστη;" Τοποθετησε τα χερια του στους ωμους μου και με εκανε να τον κοιταξω στα ματια 

"Αντρεα απλα κοφτο, δεν σε αφορα τι κανω εγω στα προσωπικα μου ενταξει;" Τραβηχτηκα απο κοντα του και πηγα λιγο πιο κει ξεφυσωντας 

"Μου ειχες δωσει μια υποσχεση..." Ειπαν τα χειλη του σοκαρισμενα μα γελασα ειρωνικα 

"Ξερεις οτι μου θυμιζει τοσο πολυ στην Σοφια" Σε δευτερολεπτα ο τονος του ειχε αλλαξει προς το αντιθετο. Με επιασε απο τον γιακα της μπλουζας και με κολλησε με μανια στον τοιχο 

"Αντρεα!" Ειπα αγρια και με αφησε , τοτε τον εκανα να με κοιταξει "Δεν κανεις κακο σε εκεινη, σε εσενα κανεις κακο! Και οταν το καταλαβεις θα ειναι αργα, και ξερεις τι θα γινει τοτε; απλα δεν θα σε ακουσει. Και τοτε θα ειμαι και εγω εκεινος που δεν θα την αφησω να σε ακουσει" Ειπα και τον αφησα ετσι απλα 

Εφυγα γρηγορα απο κοντα τους, ενιωθα μισος ανθρωπος καθε φορα που τσακωνομουν μαζι του, ηταν ο αδελφος που δεν ειχα ποτε μου μα ρε γαμωτο ημουν ερωτευμενος μαζι της. Την ηθελα τοσο πολυ και εκεινη αηδιαζε ακομη και οταν με αντικριζε μπροστα της. Ημουν διχασμενος σε δυο επιλογες 

Στην φιλια μου η στην κοπελα που ηθελα τοσο πολυ , και το χειροτερο...δεν μπορουσα να κανω κανεναν τους να με καταλαβουν

~~