Προχωράμε όσο πιο σιγά μπορούμε και φτάνουμε στο σαλόνι.

Ήβη: Σίγουρα κοιμούνται όλοι;

Ψιθυρίζω στην Νικολέτα.

Νικολέτα: Ναι το έλεγξα. Λοιπόν, για να δούμε επιτέλους αυτά τα αρχεία.

Βγάζω τις φωτοτυπίες και τις δείχνω στην Νικολέτα.

Νικολέτα: Μάλιστα...

Ήβη: Κατάλαβες τι λένε;

Νικολέτα: Τα περισσότερα ναι. Λοιπόν εδώ γράφουν την πρόοδο των ερευνών της αστυνομίας. Κοίτα αυτά...

Ήβη: Ναι τα είδα. Είναι απλώς εικόνες με το πάτωμα, κατάλαβες τι σημαίνουν!;

Νικολέτα: Δεν είναι απλώς εικόνες, είναι αποτυπώματα.

Ήβη: Μα καλά πήραν αποτυπώματα από έναν χώρο που μπαινοβγαίνουν δεκάδες άτομα. Τι έχουν σκοπό να κάνουν; Να τους ανακρίνουν έναν, έναν; Δεν έχει νόημα.

Νικολέτα: Μα αυτό το μέρος δεν πρέπει να είναι στο σχολείο μας, δεν το έχω δει ποτέ μου.

Ήβη: Είναι η αποθήκη.

Νικολέτα: Κάτσε, εσύ πως ξέρεις ότι είναι αυτή, δεν θυμάμαι να έχουμε πάει ποτέ εκεί;

Ήβη: Με έστειλε ο καθηγητής της γεωγραφίας να του φέρω κάτι χάρτες την πρώτη χρονιά. Μάλιστα θυμάμαι με έπιασε ο διευθυντής και με πήγε στο γραφείο του για να του δώσω εξηγήσεις.

Νικολέτα: Γιατί σε έπιασε ο διευθυντής:

Ήβη: Οι μαθητές δεν επιτρέπονται να μπαίνουν εκεί, ούτε καν οι καθηγητές. Μόνο ο διευθυντής μπορεί να μπει εκεί. Θυμάμαι πως παραλίγο να φάω αποβολή, του είπα τότε να καλέσει και τον καθηγητή για να βεβαιωθεί ότι λέω αλήθεια και..

Νικολέτα: Ήβη!

Ήβη: Τι;

Είπα λίγο θυμωμένη, καθώς είχε διακόψει την αφήγηση μου.

Νικολέτα: Είπες πως δεν επιτρέπεται να μπει κανείς άλλος εκτός από τον διευθυντή.

Ήβη: Ναι, αλλά δεν καταλαβαίνω τι εννοεί... Για αυτό πήραν αποτυπώματα από εκεί! Μόνο ένα άτομο μπαίνει εκεί οπότε όποιο άλλο άτομο μπει εκεί είναι αυτομάτως ύποπτο. Διάβασε παρακάτω τι λέει.

Νικολέτα: Ότι βρέθηκαν τα αποτυπώματα του διευθυντή και της κυρίας Σουζάνας. Ποια είναι πάλι αυτή;

Ήβη: Η καθαρίστρια, αλλά απαγορεύεται η είσοδος και σε αυτήν.

Νικολέτα: Νομίζω τότε πως βρήκαμε την πρώτη μας ύποπτο.

Μόλις το είπε αυτό η Νικολέτα τα φώτα του διαδρόμου άνοιξαν και ακούγονταν καθαρά τα βήματα ενός ανθρώπου. Κάποιος μας πλησίαζε. Καλά δεν έγινε και τίποτα θα πω ότι δίψασα και.. Ωχ! έχω μαζί μου και τις φωτοτυπίες δεν πρέπει να τις δει κάποιος...

Χωρίς να προλάβω να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου η Νικολέτα με έριξε κάτω από το τραπέζι και πριν πέσω μου ψιθύρισε:

Νικολέτα: Κρύψου, θα το φροντίσω εγώ.

Ευτυχώς δεν χτύπησα. Της σκέψεις μου διέκοψαν τα φώτα της κουζίνας που άναψαν και άκουσα την μαμά της Νικολέτας.

Κυρία Παπά: Νικολέτα; Τι κάνεις εδώ;

Νικολέτα: Εμμ, εγώωω απλώς δίψασα και είπα να έρθω να πιω λίγο νερό. Εσύ τι κάνεις εδώ;

Κυρία Παπά: Και εγώ δίψασα και ήρθα να πιω νερό.

Λέει και κατευθύνεται προς τα εδώ. Δεν πρέπει θα με δει, Νικολέτα κάνε κάτι τώρα!

Νικολέτα: Όχι θα σου βάλω εγώ νερό πήγαινε να ξαπλώσεις και θα σου φέρω.

Μπράβο Λέτα!

Κυρία Παπά: Νικολέτα, μου κρύβεις κάτι;

Νικολέτα: Όχι απλώς σου ετοιμάζω μία έκπληξη. Να ορίστε τώρα με έκανες να το μαρτυρήσω.

Κυρία Παπά: Αλήθεια;! Τι είναι;

Νικολέτα: Αν σου πω δεν θα είναι πια έκπληξη.

Κυρία Παπά: Καλά φεύγω μην σου χαλάσω και την έκπληξη.

Νικολέτα: Καλά κάνεις. Καληνύχτα!

Κυρία Παπά: Καληνύχτα Νικολέτα.

Λέει και απομακρύνεται. Αμέσως, βγαίνω γρήγορα από την κρυψώνα μου.

Νικολέτα: Πήγαινε για ύπνο.

Ήβη: Και εσύ τι θα κάνεις;

Νικολέτα: Μην ξεχνάς, έχω μία έκπληξη να ετοιμάσω.

Ήβη: Α, τι θα κάνεις τώρα με αυτό;

Νικολέτα: Θα δεις. Άντε πήγαινε για ύπνο τώρα και μην ξεχάσεις τις φωτοτυπίες.

Ήβη: Καλά.

Πάω να μπω στο δωμάτιο της Νικολέτας, αλλά σκοντάφτω στο χάλι και πέφτω.

Ήβη: Αουτς!

Λέω και βλέπω τις φωτοτυπίες σκορπισμένες στο πάτωμα. Πάω να τις μαζέψω αλλά βλέπω κάποιον να με πλησιάζει μέσα στο σκοτάδι. Α! Η Νάταλι.

Νάταλι: Ήβη!; Τι κάνεις;

Αυτό ήταν. Τώρα δεν την γλιτώνω με τίποτα!!!

Γεια σας. Πώς σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο;

Κριστιάνα Πάλλη