Νικολέτα: Τι θα κάνουμε τώρα;

Ήβη: Πάνω από όλα δεν θα πανικοβληθούμε.

Λουκάς: Αψου!

Ήβη: Λουκά κάνε ησυχία.

Λουκάς: Δεν μπορώ. Αψου! Είμαι αλλεργικός στην στην σκόνη. Αψου!

Νικολέτα: Ήβη, μήπως ήρθε η ώρα να πανικοβληθούμε;

Ήβη: Όχι, Νικολέτα. Αν πανικοβληθούμε αυτήν την στιγμή εκεί είναι που θα τα χαλάσουμε όλα.

Δεν προλαβαίνω να τελειώσω και ακούγεται ένας ήχος από την πόρτα.

Νικολέτα: Κάποιος προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα.

Μου λέει η Νικολέτα ψιθυριστά.

Λουκάς: Αψου!

Διευθυντής: Ποιος είναι μέσα;!

Ωχ! Ο διευθυντής. Τώρα την βάψαμε!!!

Διευθυντής: Όποιος και αν είναι μέσα να ξέρει πως η πόρτα έχει φρακάρει και δεν μπορεί να βγει έξω. Ότι και να κάνει είναι άδικος κόπος, εγώ θα φέρω κάποιον για να σπάσει την πόρτα και θα τιμωρηθεί αυστηρά.

Λέει και τον ακούμε να απομακρύνεται.

Νικολέτα: Ήβη....

Ήβη: Ναι Νικολέτα τώρα ήρθε η ώρα να πανικοβληθούμε.

Λουκάς: Δεν χρειάζεται! Έχει ένα παράθυρο.

Λέει ο Λουκάς και εμείς καταλάβαμε αμέσως τι ήθελε να κάνουμε. Πήραμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε χαρτόκουτα από τον πάτωμα και τα βάλαμε το ένα πάνω στο άλλο. Πρώτη ανεβαίνει η Νικολέτα.

Νικολέτα: Το παράθυρο δεν ανοίγει!

Λουκάς: Σπαστό!

Νικολέτα: Πώς θα το κάνω αυτό;

Δεν μπορώ να ακούω την Νικολέτα να σπαταλάει έτσι τον χρόνο μας και βγάζω το γάντι μου, κάνω το χέρι μου γροθιά, πηδάω ψηλά και χτυπάω όσο πιο δυνατά μπορώ το παράθυρο. Νιώθω το γυαλί να υποχωρεί και θραύσματα να μπήγονται στο χέρι μου.

Ήβη: Αουτσ!

Λουκάς: Είσαι καλά;!

Ήβη: Δεν έχουμε τώρα χρόνο για αυτά!

Ξαφνικά ακούμε έναν πολύ δυνατό θόρυβο από την πόρτα. Κάποιος την κλωτσάει δυνατά. Κάποιος προσπαθεί να την σπάσει!!!

Λουκάς: Γρήγορα!!

Η Νικολέτα πηδάει από το παράθυρο και αμέσως μετά ο Λουκάς. Τελευταία εγώ, ανεβαίνω πάνω στα χαρτόκουτα και  και βάζω το γάντι μου νιώθω την πληγή να πονάει ελάχιστα, πηδάω στο παράθυρο και νιώθω το χέρι μου να τσούζει αλλά δεν είναι αυτό που κερδίζει την προσοχή μου αυτή την στιγμή. Η πόρτα σπάει και εγώ πηδάω κάτω.

Πέφτω στον δρόμο και η Νικολέτα μου δίνει το χέρι της  για να σηκωθώ. Τρέχω πίσω από τον Λουκά και μας ακολουθεί και η Νικολέτα.

Ήβη: Δεν μπορούμε να μπούμε μέσα από την κεντρική είσοδο. Θα μας υποψιαστούν.

Λέω ξέπνοα.

Λουκάς: Θα σκαρφαλώσουμε από τα κάγκελα.

Φτάνουμε στα κάγκελα και σκαρφαλώνει πρώτος ο Λουκάς, πάω να σκαρφαλώσω αλλά νιώθω μια σουβλιά πόνου στο χέρι μου.

Ήβη: Αουτσ!

Λουκάς: Δώσε μου το χέρι σου. Να σε βοηθήσω.

Του δίνω το καλό μου χέρι και εκείνος με τραβάει για να μπω. Η Νικολέτα είχε ήδη σκαρφαλώσει όταν εγώ κατέβηκα από τα κάγκελα. Προσπαθούμε να ηρεμήσουμε από όλο αυτό που έγινε και να συνέλθουμε.

Νικολέτα: Είναι καλά το χέρι σου;

Ρωτάει και καταλαβαίνω ότι αναφέρεται σε εμένα.

Ήβη: Έχουν μπει θραύσματα γυαλιού και τρέχει αίμα.

Λουκάς: Για να το δω.

Του δίνω το χέρι μου και το κοιτάει σκεπτικός.

Λουκάς: Μμμμ.

Ήβη: Βγάλατε την διάγνωση γιατρέ μου;

Τον ρώτησα ειρωνικά.

Λουκάς: Μην κοροϊδεύεις, η μαμά μου δουλεύει νοσοκόμα και κάτι ξέρω. Δεν είναι κάτι σοβαρό, απλώς πρέπει να βγάλεις αυτά τα θραύσματα για να μην μολυνθεί η πληγή. Έχεις τσιμπιδάκι φρυδιών;

Ήβη: Μέσα στο σχολείο, τι να το κάνω;

Λουκάς: Εσύ Νικολέτα;

Νικολέτα: Όχι αλλά ξέρω κάποιον που έχει.

Λουκάς: Ωραία, θα σου βγάλω τα θραύσματα τώρα με το τσιμπιδάκι και μετά το σχολείο θα έρθεις σπίτι μου, θα πάρω τα απαραίτητα από την μαμά μου, θα σου απολυμάνω και δέσω την πληγή. Ούτως ή άλλως οι γονείς μου λείπουν στις δουλειές τους.

Ήβη: Μάλιστα κύριε!

Λέω και τον χαιρετάω στρατιωτικά.

Λουκάς: Έλα αηδίε... 

Δεν προλαβαίνει να τελειώσει την πρόταση του και ένα φτάρνισμα τον διακόπτει.

Νικολέτα: Η αλλεργία.

Λουκάς: Λογικό αφού είμαστε γεμάτοι σκόνη.

Νικολέτα: Πάω να φέρω εκείνο το τσιμπιδάκι.

Λουκάς: Α, και Νικολέτα.

Της φωνάζει πριν προλάβει να απομακρυνθεί.

Λουκάς: Εξαφάνισε και αυτά τα γάντια. Μην με δει κανείς έτσι ρεζίλι θα γίνω.

Έβγαλε τα γάντια του και τα έδωσε στην Νικολέτα, το ίδιο και εγώ. Ξαφνικά, βλέπω ένα αστυνομικό αυτοκίνητο να παρκάρει έξω από το σχολείο και τον μπαμπά και την μαμά μου να βγαίνουν από μέσα. Για να τους καλέσουν αυτούς εδώ πάει να πει πως με είδαν. ΤΏΡΑ ΤΗΝ ΈΒΑΨΑ!!!

Γεια σας! Σας ευχαριστώ ΠΆΡΑ πολύ για την ένατη θέση. Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και να διασκεδάσετε και εσείς τόσο πολύ όσο εγώ όταν το έγραφα.

Κριστιάνα Πάλλη