Νεφέλης pov

αν μου έλεγε κάποιος πως θα ηταν η ζωή μας σήμερα  μετά από ολααα αυτά ακόμα θα γελούσα....

ξύπνησα με ένα χέρι επάνω στη μέση μου κολλημένο... ενιωθα την ανάσα του καυτή επάνω στο λαιμό μου... ήθελα να γυρίσω αλλά η αίσθηση ήταν υπερβολικά μαγική για να το κάνω...

Άρης:"ξέρω πως δε κοιμάσαι μικρή..."μου λεει και μου δαγκώνει το λαιμό.... ανατριχιάζω...

Νεφέλη:"μικρή Ε??μετά από τόσα χρόνια ακόμα μικρή?" τον ρωτάω καθώς γυρνάω να τον δω ...

Άρης:"Μωρό μου όσα χρόνια και να περάσουν πάντα η μικρή μου θα είσαι..."μου λεει και με χαϊδεύει...

νιώθω το χερι του κάτω από το σεντόνι να κατεβαίνει στην κοιλιά μου... οι ανάσες μου αρχίζουν να αυξάνονται ενώ μου φιλάει το λαιμό...
περνάει το χέρι του γύρω μου και με.κολλαει επάνω του ... με μια κίνηση με γυρνάει με βάζει από κάτω και με κοιτάει..γελάει... Γιατί γελάει έτσι??κατι σκεφτεται τον ξέρω....κατεβαίνει λίγο και με φιλάει στο λαιμό...προχωράει στο στήθος μου και αναστενάζω...με το ένα του χέρι χαϊδεύει απαλά το μπούτι μου και πηγαίνει προς την περιοχή μου ..χαϊδεύει απαλά... κάνει στην άκρη το εσώρουχο μου και με κοιτάει στα μάτια... τι κάνει??

Άρης:"θέλω να γίνεις δική μου .... " μου λέει και βάζει απότομα ένα δάχτυλο μέσα μου...
Ωωωω θεέ μου γερνω προς τα πίσω όταν αναμνήσεις με χτυπάνε από παντού..... Αυτά τα λόγια είπε την πρώτη μας φορά... Αυτή τη κίνηση έκανε και την πρώτη μας φορά... τι κάνει? παίζει?? ξέρω κι εγώ....

"Θέλω να μπω μέσα σου και να σε νιώσω...." λέει και βάζει ακόμα ένα δάχτυλο... Εγώ βογκαω και αναστενάζω στο αυτί του... χωρις να μπορώ να μιλήσω...

Άρης:" μωρό μου ... σε θέλω.....σε θελω για μενα ... να τελειώνεις να αναστεναζεις μονο για μενα .. θελω να κατακτήσω καθε σπιθαμη του κορμιου σου ...  γινε δικια μου" μου λέει και λιωνω... Πώς γίνεται να θυμάται κάθε λέξη??

Νεφέλη:" Δική σου .... Μόνο δική σου μωρό μου είμαι ετοιμη " του λέω και τον φιλάω... Ενώ καταλαβαίνω πως γελάει... κατάλαβε πως παίζω κι εγώ το μικρό του παιχνιδάκι.... Αλλά μ'αρέσει τόσο πολύ....

Αρης:" μην φοβάσαι μάτια μου δεν θα σε πονέσω... "μου λεει και γελάει ανάμεσα στ φιλιά μας ... περνει θέση ανάμεσα στα πόδια μου .... σκύβει και μου δαγκώνει τον λαιμό ενω βάζει μέσα μου δύο δάχτυλα... με μια κίνηση βγάζει τα δάχτυλα και αφαιρεί το μποξερακι του ... Αυτό το σώμα θεέ μου .. Και τα τατουάζ... απλά είναι.. μοναδικό...

μπαινει παλι αναμεσα μου και κλειδωνω αυτόματα τα πόδια μου γύρω του ...

Νεφέλη:"σε θέλω....Χωρίς αλλά παιχνίδια... Εγώ κι εσύ μαζί τώρα..."Δεν προλαβαίνω να τελειώσω και μπαίνει μέσα μου ... το κόρμι μου κάνει μια σύσπαση και γίνομαι μούσκεμα σε δευτερόλεπτα... τι έκανε τώρα δηλαδή???

Άρης:"από τώρα μωρό μου ??"μου λέει παιχνιδιάρικα στο αυτί καθώς αυξάνει εντάση... Έχω παραδοθεί και πάλι.. σώμα και ψυχή.. Στο ίδιο άνθρωπο...

Νεφέλη:" μόνο δικιά σου ....Μόνο για σένα... πάντα για σένα.. " του λέω προσπαθώντας να βρω τις ανάσες μου.. εκείνος απλώνει τα χέρια του στο κεφάλι μου και με κρατάει... Σαν να με αγγαλιαζει.. Σαν να φοβάται μήπως και φύγω..

μπαίνοβγαινει πλέον μέσα μου αργά... αργά και βασανιστικά... σε κάθε του κίνηση τον νιώθω μέσα μου πιο σκληρό... σε κάθε του κίνηση ορκίζομαι πως μπορώ να τελειώσω... σηκώνει το κεφάλι ενώ μπαίνει μέσα μου και το κόρμι μου πλέον τρέμει... ρουφαω με δύναμη το λαιμό του παντού... κυριολεκτικά σπαρταραω ...

Άρης:" μαζί μωρό μου .... μαζί...."

αφήνω τον εαυτό μου κι εκείνος το ίδιο.... τελειώνει μέσα μου ... αν και αυτή τη φορά δεν νομίζω πως πρέπει να φοβόμαστε κάτι... μένει εκεί μέσα μου να με νιώθει και εγώ να νιώθω εκείνον...

κλείνω τα μάτια μου ευτυχισμένη και κάνει και αυτος το ίδιο...

3 ώρες μετά...

Άρης pov

Μας πήρε πάλι ο ύπνος... Έτσι αγκαλιά..πόσα χρόνια έχω να νιώσω ζωντανός??? σήμερα θα πάμε να δούμε και τα παιδιά ... Ακόμα δεν ξέρουν τίποτα... Δεν θα το πιστεύουν...

Την φιλάω απαλά να ξυπνήσει...

Νεφέλη:" μμμμμμ λίγο ακόμα...."

Άρης:" Μωρό μου σήκω... Έχουμε και την έκπληξη στη Χαρά... πίστεψε με ... ειλικρινά μπορώ να μείνω όλη μέρα εδώ και να σου κάνω έρωτα..."λέω και χαϊδεύω το μπούτι της ...εκείνη πετάγεται

Νεφέλη:" σε δεκα να έχεις ντυθεί ... πάω να κάνω πρωινό..."

σηκώνεται με το σεντόνι το οποίο σε λίγο βρίσκεται πεταμένο κάτω... αρπαζει τη μπλούζα μου και την φοράει  της πάει τρομερά...Μήπως να μην την αφήσω να κατέβει???

Αφού κάνω τον εσωτερικό μου πόλεμο αποφασίζω να μην την πειράξω... κατεβαίνει κι εγώ πάω για ένα ντουζ ...
βγαίνω και το σπίτι μυρίζει όμορφα...
Ωωωω ρε φίλε..Αυτή είναι ζωή... σκέφτομαι.. Και πάω προς τη κουζίνα..

Την βλέπω να μαγειρεύει... ντάξει πως να αντισταθώ δηλαδή??? την πιάνω από τη μέση και την κολλάω πάνω μου .. 

Νεφελη:" ΡΕ Άρη!!! θα κάψω τα αυγά έλα έλα.... κάτσε να φας σαν καλό αγόρι ..."μου λεει χαμογελώντας... Την λατρεύω αυτή τη γυναίκα.... ειλικρινά..  καθόμαστε να φάμε το πρωινό μας και παίρνω τη Χαρά

Άρης:"καλημερααααα"

Χαρα:" τι έπαθες παιδί μου και μιλάς έτσι???"

Άρης :" σε μισή ώρα θα είμαι εκεί πες τον βλάκα το φίλο μου να είναι έτοιμος καλά??"

Χαρά:" πωωω κατάλαβα καλά οκευ θα τα πούμε φιλιά.."

κλείνουμε και τα έχω σκεφτεί όλα
..Πρέπει να ολοκληρώσω αυτή τη χαρά... Αφού τρώμε της λέω...

Άρης:" Μωρό μου πάμε να ντυυουμε??θα πάμε στα παιδιά και θα σας αφήσουμε μόνες.. Είμαι σίγουρος πως έχετε να πείτε πολλαααααα"

γελάει... ποσο όμορφα γελάει...

Νεφέλη:" Ναι ναι ναι "

Αφού ετοιμαστηκαμε και προσπαθήσαμε να μην φάμε ο ένας τον άλλο ακόμα μια φορά πήγαμε στα παιδιά... στη διαδρομη εκεινη έβαλε πάλι τα πόδια της το ταμπλό κι εγώ απλά...Εγώ απλά ήμουν ευτυχισμένος...

φτάσαμε...ανεβήκαμε επανω και χτύπησα τη πόρτα...

Η Χαρά άνοιξε...
Η Χαρά κοκαλωσε.....
Η Χαρά άρχισε να κλάιει....
Η Χαρά άρχισε να τσιρίζει....

Και αααααλλα τόσα πολλά... πήρα όπως όπως τον Άλεξ και πήγα για το σχέδιο μου αφήνοντας τις δυο φίλες μόνες...

2 ώρες μετά...

Τελικά είναι κουραστικό όλο αυτό αλλά αξίζει.... Αφού πήγαμε σπιτι και τις βρήκαμε να κλάινε αγκαλιά.. πήρα την Νεφελη να φύγουμε...

Νεφέλη :"που πάμε????"

Άρης:"θα δεις ...."

Νεφέλη:"έλα ρε Άρη πες μου ..."

Άρης:"θα δεις ......."

Την πήγα στην παραλία που βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού... Όλα τα είχαμε έτοιμα με τον Άλεξ...έβγαλα από πίσω 1 κουβέρτα κεράκια...μουσικη... Την οδήγησα και κάτσαμε στη θάλασσα μπροστά...

Νεφέλη:"ώρες ώρες δεν σε πιστεύω.
. Πώς το κάνεις μου λες ??μου δείχνεις τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο..."

Άρης:"Μωρό μου ... νομίζω πως πάνω σου περπατάει μια αράχνη " της λέω και πετάγεται όρθια προσπαθώντας με τα χέρια της να τιναχτεί... βρίσκω ευκαιρία.... γονατιζω και με κοιτάει....
ματάκια μου όμορφα... βγάζω από τη τσέπη ένα κουτάκι...το ανοίγω μπροστά της ..εκείνη με κοιτάει... με κοιτάει βουρκωμένα... Μην κλαις μάτια μου ...Είναι ώρα χαρας ...

Άρης:" Μωρό μου ???"δεν προλαβαίνω να τελειώσω....

Νεφέλη:" ΝΑΙ ΆΡΗ ΚΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΧΊΛΙΕΣ ΦΟΡΈΣ ΝΑΙ ΜΩΡΌ ΜΟΥ !!!

Την αρπάζω και την κάνω σβουρες στην άμμο...πέφτουμε κάτω και γελάμε.... Σαν μωρά παιδιά...

Άρης:" ειμαι τόσο γαμημενα ερωτευμένος μαζί σου ...."

Νεφέλη:" κι εγώ μωρό μου .... κι εγώ...."

.Παιδιά... τελειώνει.... το τελος έρχεται στο επόμενο... πάρτε χαρτομαντηλαααααααα