Νεφέλης  pov

πολλές φορές τον άκουγα να μου μιλάει.. προσπαθούσα απελπισμένα να ανοίξω τα μάτια μου .. να κουνήσω το χέρι μου αλλά το σώμα μου ηταν νεκρο... ηταν σαν να ζω σε ονειρο... σαν να βλεπω τη ζωη να κυλαει με εμενα απλο θεατη ...
Σήμερα το πρωί ήταν μια τέτοια μέρα τον άκουγα αλλά ήξερα πως για ακόμα μια φορά θα πέσω σε λήθαργο...Όταν σταμάτησα να τον ακούω θύμωσα με τον εαυτό μου....Δεν προσπαθούσα αρκετά..έπρεπε να παλέψω.. έδωσα εντολή να κουνήσω το χέρι μου....τίποτα...ξανά....τίποτα.....Δεν θα τα παρατήσω ... έβαλα όλη μου την δύναμη... εκείνος παλεύει για μας ... Εγώ τι κάνω??? ούρλιαξα από μέσα μου ...
Ναι ναι ναι !!!!κούνησα ένα δάχτυλο...
Πάμε κορίτσι μου ! μπορείς!! το ξανακουνησα αυτό είναι... σιγά-σιγά πάμε τώρα τα μάτια ... με την τρίτη κατάφερα να τα ανοίξω... τα μηχανήματα δίπλα μου άρχισαν να σφυρίζουν... γιατροι και νοσοκόμες γέμισαν το δωμάτιο... Μου πήρε 3 ώρες.....Δεν άφησα να τον ειδοποιήσουν φυσικά... ήθελα να τον δω μόνη μου... Ο γιατρός μου εξήγησε τι γινόταν 1 χρόνο τώρα που ήμουν εδώ... ήμουν σε άλλο μέρος αλλά ο Άρης με έφερε εδώ ... Μου είπε πως κανονικά θέλει μήνες για να περπατήσεις μετά από ένα τέτοιο κόμμα... Εκτός... Εκτός και αν όλο αυτό τον καιρό κάποιος σου κάνει κάθε μέρα ασκήσεις ... Και ναι ... Ο Άρης ήταν εδώ και με φρόντιζε κάθε μέρα... Υπάρχουν σκιές στο μυαλό μου.. πράγματα που θυμαμαι και ξέρω και αλλά όχι... Αλλά δεν με ενοχλεί... Όπως και δεν θα αφήσω το παρελθόν να επισκιάσει αυτό που θέλω να ζήσω... ξέρω πως το μωρό μου είναι ευτυχισμένο εκεί ψηλά.. με βλέπει που ξύπνησα.. . Επίσης έμαθα όλα τα ιατρικά δεδομένα μου .. λυπήθηκα λίγο αλλά θα βρω τη δύναμη και θα σταθώ πλάι του ξανά... Αυτός ο άντρας είναι για μένα... το τέλος και η αρχή μου ....

Άρης pov 

με φιλάει... Είναι εδώ μπροστά μου και με φιλάει...Δεν ξέρω τι να κάνω απλά κάνω τα πάντα.. Όλα μαζί.. Την έχω πιάσει.. την φιλάω τη χαϊδεύω ακουμπάω τα χείλη της το σώμα της τα πάντα της ...

Άρης:" ακόμα δεν μπορώ να το πιστεψω... Μου χεις λείψει πολύ...μωρό μου ... Μην με αφήνεις.. Θέλω να σε νιώθω... μιλά μου θέλω να σε ακούω..." λέω και κλαίω από χαρά...

Νεφέλη:" βλάκα... μωρό μου... αγάπη μου ... Ζωή μου...  Είμαι εδώ πλέον... Και... συγχώρεσε με που δεν ήμουν πλάι σου ... συγνωμη για όλα ..." την βλέπω να βουρκωνει ...
"συγνωμη για το μωράκι μας .... " λεει και είναι η σειρά μου να σκουπίζω τα δάκρυα της...

μείναμε έτσι μιλώντας ο ένας στον άλλο κι εγώ δεν ξέρω πόση ώρα... Μέχρι που μπήκε μέσα ο γιατρός...

....:" βλέπω Άρη δεν σε χάλασε το καινούριο δωμάτιο έτσι??"

Άρης:" Γιατρέ βλέπω την μιλάτε καλά τη γλώσσα " λέω και γελάω...
"Λοιπόν ποτέ μπορώ να πάρω αυτή τη γυναίκα και να φύγω λοιπόν???"

....:" λοιπόν ειναι ξύπνια 7 ώρες περίπου έχουν γίνει πολλές εξετάσεις.. Και είναι όλες άψογες... σαν να κοιμόταν και να ξύπνησε.. θα είχαμε πρόβλημα αν δεν περπάταγε αλλά κάποιος..... Κάποιος ευτυχώς έκανε κάθε μέρα ασκήσεις στο σώμα της κι έτσι δεν είναι μουδιασμένο... θα έλεγα λοιπόν...."

Άρης:" ΆΝΤΕ ΡΕ ΓΙΑΤΡΈ ΔΗΛΑΔΉ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΘΆΝΕΙΣ!!!"

...:" Όπως έλεγα πριν με διακόψεις.... είστε ελεύθεροι!!!!!!!"

πετάγομαι επάνω και την σηκώνω.. Την παίρνω και την αγκαλιάζω δυνατά!!!

....:" κι Εγώ που νόμιζα πως θα είσασταν στο πάτωμα συνέχεια... λοιπόν λοιπόν μην βιάζεστε... Θέλω 1 φορά την βδομάδα για 2 μήνες να έρχεστε να την βλέπω... Και στην αρχή όλα ήρεμα ντάξει Άρη???" λέει και κοκκινίζω... κοκκίνισα...fuck !!!!

Άρης:" Ότι πεις γιατρέ..."

Αφού κι εγώ αλλά και η Νεφελη τον ευχαριστούμε κανονίζω τα απαραίτητα χαρτιά και πηγαινουμε σπίτι... Σπίτι μας.. ΘΕΕΕΕΕ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ είσαι ωραίος!!!!ξηγιεσαι καλά!!!

Άρης:" Μωρό μου εδώ... Είναι αν θέλεις κι εσύ.. εμ .. το σπίτι μου αλλά .. "

Νεφέλη :" Άρη??? ότι και να θες να ρωτήσεις... Η απάντηση μου είναι μια ... το θέλω πολύ...."
λέει και ... γίνεται να γίνω πιο χαρούμενος σήμερα??? γίνεται????

ανεβαίνουμε στο ασανσέρ και νιώθω περίεργα... Έχει έρθει μπροστά μου... Και με κοιτάει... Έχω κάτι?? Γιατί με κοιτάει έτσι... απλωνει τα χερια της στο στηθος μου ... με χαιδευει και με κοιταει πονηρα ... Όχι ρε Νεφελη... Μην με κοιτάς έτσι.. Δεν θα αντέξω και ο γιατρός είπε..
.""στην αρχή ήρεμα Άρη""  το πράγμα Όμως έχει αρχίσει να αγριεύει...Μου εγλυψε το αυτι???? ααααα
ήρεμα και μαλακιες ...

Την πιάνω και την κολλάω στο τοίχο του ασανσέρ...

Την φιλάω για να χορτάσω όμως έχω χάσει τόσο καιρό και απλα δεν μπορώ.. νιώθω να ξεφεύγω... ήρεμα είπε ο γιατρός Άρη....

απλά δεν μπορώ να σταματήσω... κι εκείνη ... εκείνη είναι φωτιά...

Και... ΝΤΙΝ ΝΤΟΝ ο ήχος του ασανσέρ μαζί με το βλέμμα της γριάς γειτόνισσας είναι ο καλύτερος συνδιασμος .... φεύγω από πάνω της
κι εκείνη μαζεύεται... βγαίνουμε έξω γελώντας με τη γριά να μας κοιτάζει αγριεμένα... ανοίγω τη πόρτα και μπαίνουμε μέσα... πετάω το σακάκι και την κολλάω στο τοίχο... Αυτή τη φορά δεν μου ξεφεύγεις...

Νεφέλη:" Ήρεμα ρε Άρη... Δεν άκουσες τι είπε ο γιατρός???" μου λέει αλλά γελάει... με κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα...

Άρης:" προσπαθώ μωρό μου... προσπαθώ...λοιπόν... ηρεμία... καταρχήν ζεστό νερό έχει πάντα... μπορείς να πας και να κάνεις ένα χαλαρωτικό μπανάκι... Και αν θες .... έρχομαι σε λίγο να σου κάνω παρέα....."

Νεφέλη:"Άρη!!!"

Άρης:"Μωρό μου !!"

Νεφέλη:"Ανωμαλε !!!"

Άρης:"πες μου κι αλλά...."

Νεφέλη:"Σαγαπαω........"

Άρης:" αχ ρε κοριτσάκι μου σήμερα με έκανες ακόμα μια φορά τρισευτυχισμενο.... λοιπόν πήγαινε Κάνε μπανάκι... να πάρω τα παιδιά γιατί θα με περιμένουν... θέλεις να του πω να έρθουν από δω ??"

Νεφέλη:" Θέλω τόσο μα τόσο πολύ να τους δω ειδικά τη Χαρούλα αλλά... μπορούμε απλά σήμερα να ξαπλώσουμε αγκαλιά??δεν θέλω τίποτα άλλο..."

Άρης:" μην το Ρωτάς καν μωρό μου.. πεινάς? αν και ο γιατρός είπε πως είσαι με συμπλήρωμα..."

Νεφέλη:" Όπως καταλαβαίνεις ο γιατρός όλο χαζά λέει ... πίτσα???"

Άρης:" Ότι θέλεις μανάρι μου ... Ότι θέλεις..."

με φιλάει και ανεβαίνει πάνω... μένω σε πολυκατοικία ας πούμε απλά έχω τους δύο τελευταίους ορόφους...

κάθομαι για ένα λεπτό στη κουζίνα και προσπαθώ να χωνέψω τι συνέβη στη ζωή μου λίγες ώρες πριν ..Κάτι μέσα μου φοβάται να πάει επάνω... φοβάμαι πως θα πάω  αλλά δεν θα τη βρω εκεί... Όταν περνάει τόσος καιρός και είσαι σαν και μένα είναι δύσκολο... Μέσα της πονάει και το ξέρω... Την Νεφελη μου την ξέρω καλά.. προσπαθεί να κρατηθεί αυτή τη στιγμή για μένα...

"Όλα θα φτιάξουν μωρό μου ... Όλα.." μουρμουριζω...

Μετά από 2 ώρες αφού έκανα κι εγώ ένα μπάνιο..Έχουμε ήδη φάει ξαπλώνουμε στο δωμάτιο με την τηλεόραση ανοιχτή... αγκαλιά.... ενωμένοι ... ξαφνικά παίρνει το τηλεκοντρόλ και την κλείνει...

Νεφελη:"..μωρό μου? μου φαίνονται όλα σαν ψεύτικα..."

Άρης:"ξέρεις πόση δύναμη βάζω να μην ουρλιάξω??"

Νεφέλη:" εκείνη τη μέρα... εκείνη τη μαύρη μέρα..νόμιζα πως πέθανα..  Αλλά..  το πιστευεις πως σε άκουγα?? μωρό μου όχι πάντα αλλά υπάρχουν στιγμές που απλά σε άκουγα και δεν μπορούσα να μιλήσω. ..."

Άρης:" μην μιλάς για εκείνη τη μέρα μωρό μου ... παει τέλειωσε.. Σου μίλαγα με την ελπίδα να ξυπνήσεις... να σου δώσω δύναμη.. μουβηταν πολύ δύσκολο ρε Νεφελη... πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου ... προσπαθούσα κάθε μέρα ΓΑΜΩ να κρατηθώ ζωντανός...Χωρίς εσένα τίποτα δεν ήταν το ίδιο.. "

Νεφέλη:" Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο τώρα ... Είσαι εδώ... ειμαι εδω ... Και όπως είπε ένα σοφός......Cause all of me
Loves all of you..... το δώρο σου ήταν υπέροχο... "λεει και αγγίζει το λαιμό της...κλείνοντας τα μάτια της ....

Άρης:" καληνύχτα μωρό μου .... κι εγώ...." απαντάω σε αυτό που ξέρω πως ήθελε να μου πει .... κλείνω τα μάτια για πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια ευτυχισμένος....

πλησιάζουμε στο τέλος ... τι λέτε? πως θα τους βρει το μέλλον??

λέτε ο Άρης να ονειρεύεται?? ΌΧΙ??? χαχαχχα είπα κι εγώ...

kisses;)