"Εγώ για σένα ειμαι αυτό που θα ήθελες να είμαι με κάθε κόστος "

Νεφέλης pov

ξύπνησα μόνη μου σε ένα κρύο δωμάτιο...Που βρίσκομαι??κοιτάζω γύρω μου τα μηχανήματα και όταν ακουμπάω ασυναίσθητα το χέρι στη μύτη μου και πιάνω δύο σωληνακια... βρίσκομαι στο νοσοκομείο...τι έγινε?? θυμάμαι να φωναζω στον Άρη...Και μετά τίποτα... πως βρέθηκα εδώ?? βάζω όση δύναμη έχω για να σηκωθώ...

ξύλωνω τα σωληνακια απο τη μυτη μου και παρατηρώ πως στο χέρι μου υπάρχει διασωληνωμενος ορος... το πιάνω και το τραβάω δυνατά... τρέχει αίμα και πονάω αλλά δεν με ενδιαφέρει...

κατεβάζω σιγά το πόδι μου που είναι μουδιασμένο... πόσες ώρες είμαι ξαπλωμένη πια ??
βάζω δύναμη και στο άλλο και σηκώνομαι... Είμαι μουδιασμένη όμως και παραπαταω ... πέφτω κάτω και μαζί μου πέφτει και το σίδερο που κραταει τον ορό...Ο θόρυβος που κάνει μου τρυπάει τα αυτιά...

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και νιώθω δύο αντρικά χέρια να με σηκώνουν απαλά...

Άρης pov

κάθομαι έξω από το δωμάτιο της μόνος μου...Και εικόνες από χθες μου έρχονται στο μυαλό....

flashback από χθες

Βγαίνω έξω φουριοζος και αποφασισμένος να εξαφανιστώ... σταματάω και βγάζω από την κωλοτσεπη το πακετο με τα τσιγάρα... Πότε δεν άρεσε στην Νεφελη να καπνίζω και με μαλώνε

βάζω το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη όταν ακούω το όνομα μου... γυρνάω και...

Χαρά:" Άρη!!!Αρηηηηη περίμενε γαμω..." μου λέει και τρέχει κατά πάνω μου ...

Άρης:"Νομίζω ότι είχαμε να πουμε το είπαμε πριν ρε Χαρά..."

Χάρα:" Δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις... Δεν μπορώ να σε αφήσω να γίνεις ένα δήλος!!! Δεν μπορώ να σε αφήσω ξέρωντας πως εκεινη θα υποφέρει Σαγαπαει ρε Άρη ΣΥΝΕΛΘΕ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ και φερσου σαν άντρας!!! Μείνε εδώ και πάλεψε για εκείνη...μείνε εδώ και κέρδισε την ξανά... Μείνε εδώ και άλλαξε για εκείνη... ΜΕΊΝΕ... πίστεψε με πάλεψα πολύ μέσα μου για να τρέξω πίσω σου ... ξέρω πως άκουσες τα πάντα... εχει υποφερει πολύ... αν φύγεις δεν θα είναι για καλό... μείνε και μίλησε της την ξέρω καλά.. πάντα συγχωρεί... Η ζωή ήταν πολύ άδικη μαζί της ... έχασε τους γονείς πριν 5 χρόνια... έμεινε ένα ράκος... Από την δουλειά της την διωξανε.. προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της κι εσύ είσαι το κλειδι... Την ξέρω καλά άκουσε με .. Δεν ξέρω τι έγινε σήμερα στην παραλία αλλά ξέρω πως για να μην γυρίσατε μαζί σίγουρα φοβήθηκε μην πληγωθεί... θα μείνεις????"

Άρης:"Ξέρεις πόσο πολύ την αγαπάω???" αποφάσισα να φύγω για εκείνη... αποφάσισα να κάψω τον εαυτο μου για εκείνη... Αλλά μάλλον θα μείνω για εκείνη... θα παλέψω... θα τα καταφέρω!!! Σ'ευχαριστώ ρε Χαρά... "

Χαρα:" Έτσι σε θέλω!!! κι εγώ μαζί σου αγόρι μου... το ξέρω πως έχεις μετανιώσει... γι'αυτό και θα σε στηρίξω... Θέλω όμως να μου πεις κάτι... Και θέλω την αλήθεια εντάξει??"

Άρης:"ρωτα..."

Χαρα:" ειμαι σίγουρη πως όταν κάνατε έρωτα παρά το στοίχημα εσύ την αγαπούσες σωστά?Τότε λοιπόν γιατί την έδιωξες? τι άλλαξε εκείνη τη μέρα ρε Άρη???" μου λέει και άντε τώρα να της εξηγήσεις...

Άρης:" Χαρά... θα σου πω μόνο και μόνο γιατί ξηγιεσαι εντάξει...Εκτός του Χρήστου δεν το ξέρει κανείς.... λοιπόν... Από μικρος εγώ στο σπίτι μου δεν βιωνα την αγάπη.. Όταν ήμουν 5 ο πατέρας μου έχασε την δουλειά του και έγινε ένας μπεκρης ... έπινε πολύ και ξεσπουσε πάνω μου ... με κλειδώνε με τις ώρες στο δωμάτιο χωρίς φαγητό και μετά έμπαινε μέσα αφού είχε πιει ότι πίνεται ... έβγαζε την ζώνη του και με κοπανουσε αλύπητα... ούρλιαζα έκλαιγα... φωναζα αλλά κανείς δεν με βοηθούσε... Η μάνα μου πηδιοταν όπου την έστελνε ο πατέρας μου αφού την κατάντησε κι εκείνη αλκοολική... Στα 6 ένα χρόνο μετά με κακοποιουσαν μαζί... το κάνανε με χαρά.. λεγανε πως τους κατεστρεψα ... Κατά καιρούς φέρνανε και φίλους στο σπίτι και με χτυπούσαν όλοι μαζί... Μια μέρα ο Χρήστος με βρήκε στο δρόμο γεμάτο μελανιές...έκλαιγα μόνος μου και ορκιστηκα να μην με ξανακουμπισει κανένας... πήρα όρκο να καταστρέψω όποιον σήκωνε το χέρι του πάνω μου ... Την επόμενη κι όλας μέρα η κοινωνική υπηρεσία ήταν σπίτι μου ... με δώσανε στη θεία μου και έτσι μεγάλωσα...

Εκείνη τη νύχτα είχα σκοπό να μιλήσω στη Νεφελη να βρω έναν τρόπο να της εξηγήσω... Αλλά εκείνη... το μόνο που έκανε ήταν να με χαστουκιζει... Στο τρίτο χαστούκι θολωσα .. Δεν έβλεπα τίποτα πέρα από τη ζώνη του πατέρα μου ....
τα υπόλοιπα τα ξέρεις...."

Χαρά:" Άρη... Δεν ήξερα.. λυπάμαι.."

Άρης:"τώρα πέρασε... Ένας λόγος που θέλω να γίνω δικηγόρος είναι και αυτός... να βοηθάω τέτοια παιδιά... σιχαίνομαι την βία... Δεν την αντέχω με πνίγει... Έχω χτύπησει πόλλους δε λέω αλλά πάντα ήμουν σε άμυνα..."

Χαρά:" Λοιπόν ας μην χαλάμε άλλο τις καρδιές μας ... θα πάρω τηλέφωνο την Κατερίνα να τους πω πως θα μείνεις εδώ το βράδυ αύριο θα έρθουμε όλοι μαζί αν είναι.. να υποθέσω πως θέλεις έτσι?"

Άρης:"Είσαι ήδη στο δρόμο Χαρα και δεν το ξέρεις " της λέω και χαμογελάει.... Της δίνω τα κλειδιά και μπαίνω ξανά μέσα.....

Τέλος flashback

Άρης pov τώρα

Κάθομαι έξω και ακουω έναν δυνατο θόρυβο... ασυναίσθητα πετάγομαι και τρέχω στο δωμάτιο της Νεφέλης... Την βλέπω πεσμένη κάτω... τα σωληνακια πεταμενη καινό στο χερι της αίμα ... Γιατί ρε Νεφέλη κάνεις μαλακιες δηλαδή?? τρέχω και την σηκώνω... Δεν με έχει δει ακόμα...

Άρης:" Σήκω κορίτσι μου ....έλα να σε βοηθήσω..." σηκώνει το κεφάλι της και με κοιτάζει...

Νεφέλη:" Άρη????"

Άρης :" Σςς ματωθηκες πρέπει να φωνάξω το γιατρό μισό λεπτό..." της λέω αλλά μου αρπαζει το χερι και με σταματάει  ...

Νεφέλη:" πες μου πρώτα τι έχει συμβεί....σε παρακαλώ "... της εξηγώ πως μετα τον καυγά ανέβασε  πυρετό και πως είναι δύο μέρες αναισθητη...  μενει ήρεμη όμως...

Νεφέλη:" οι άλλοι που είναι?"

Άρης:" σπίτι.. Η Χαρά τους είπε πως θα πηγαίναμε χθες ... ήθελε να μας δώσει χρόνο...."της λέω και παραξενευεται... "Νεφελη θέλω να σου μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό... "

Νεφέλη:" Τι έγινε?"

Άρης:" Μην με διακόψεις σε παρακαλώ εντάξει?"

Νεφέλη:" εντάξει... στο υποσχομαι "

Άρης:" Λοιπόν... Όταν σε είδα την πρώτη μέρα στη σχολή... φορούσες μαύρα,μου έκανε εντύπωση αρχικά πως μια κοπέλα σαν εσένα φοράει μαύρα... ήσουν πανέμορφη και απλησιαστη για έναν σαν εμένα... Δεν λέω με θέλανε πολλές αλλά όλες πατσαβουρες εσύ... Εσύ από την άλλη αποπνεεις πραότητα... ήθος.... συναίσθημα.. μου άρεσες αλλά ποτέ δεν έλα να κίνηση.... " βουρκωνει καθώς με ακούει....
"Σςςςς απλά άκουσε με εντάξει ?" λέω και σκουπίζω ένα δάκρυ με το δάχτυλο μου....
"όπως έλεγα ποτέ δεν θα έλα να κίνηση σε σένα γιατί πολύ απλά δεν θεωρούσα πως αξίζω να έχω μια κοπέλα σαν εσένα δίπλα μου..πέρασα πολύ σκληρά παιδικά χρόνια και ένα θα αλλιώς... οικογένεια δεν είχα ποτέ να με στηρίξει έτσι αναγκάστηκα και έκανα μαλακιες από δω κ από εκεί για να βγάζω τα έξοδα μου ... το στοιχημα για μένα προσωπικά ήταν η ευκαιρία μου να σε πλησιάσω... Ναι τα λεφτά πολλά άλλα εμένα ο στόχος μου ήσουν εσύ ... θυμάσαι? σου είχα πει κάποτε πως  μπορεί οι πιο πολλές πέτρες να κρύβουν χώμα από κάτω αλλά άμα σκαψεις ίσως βρεις το θησαυρό...  Εσύ εσκαψες μέσα μου και μπήκες στη ψυχή μου ...

Η μερα που κάναμε έρωτα ήταν η ωραιότερη μέρα της ζωής μου και σου μιλάω ειλικρινά με το χέρι στην καρδιά... τα υπόλοιπα τα θυμάσαι..." με διακόπτει....

Νεφέλη:"Σε παρακαλώ μην συνεχίσεις..."

Άρης:"Άφησε σε με να τελειώσω...σε παρακαλώ...." λέω και κουνάει το κεφάλι της ...

"όπως έλεγα αυτό που δεν ξέρεις για εκείνη την μέρα είναι γιατί έκανα ότι έκανα.... Νεφελη ? Γενικά μου είναι δύσκολο να το λέω και ένα παραπάνω σε σένα που λατρεύω... λοιπόν όπως σου είπα τα παιδικά μου χρόνια ήταν δύσκολα.. Και εννοώ χωρίς να μπω σε λεπτομέριες πως από το πολύ το ξύλο που έτρωγα από τους γονείς μου λιποθύμουσα..." την βλέπω να σφίγγει το σαγόνι της .... Αλλά συνεχίζω...
"Μια μέρα ο πατέρας μου με ξεγυμνωσε ... με έδειρε με την ζώνη Και με πέταξε μέσα στο κρύο λέγοντάς μου να πάω να ψοφισω..." σταματάω γιατί αρχίζει και ανασαίνει βαριά... τα δάκρυα δεν σταματάνε να τρέχουν από τα μάτια της ...
Άρης:" έλα δω ρε ..." της λέω και την παίρνω αγκαλιά..Μετά από λίγο αφού ξεσπάει χαλαρώνει...
" Λοιπόν βλέπω πως δε σου κάνει καλό οπότε θα προχωρήσω κατευθείαν στο θέμα μου ... εκείνη τη μέρα με χαστουκισες....  είχα ορκιστεί να μην αφήσω κανένα να με αγγίξει ξανά... Και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε...." σηκώνει το κεφάλι της που ήταν τόση ώρα κρυμμένο στο στήθος μου και με κοιτάζει σαν να προσπαθεί να διαβάσει την ψυχή μου ...

Άρης:" όλο αυτό ήταν ο πρόλογος σε αυτό που θέλω να καταλήξω... Νεφελη ? θέλεις να γνωριστούμε πάλι από την αρχή? να γίνουμε φίλοι.... να είμαι στη ζωή σου κι εσύ στη δικιά μου .. Σαν φίλοι.. ξέρω ότι είσαι με το Χρήστο και δεν θα κάνω μαλάκια στο υπόσχομαι... δώσε μου απλά την ευκαιρία να σου αποδείξω πως με έχεις αλλάξει...ας ξεχάσουμε τα πάντα... ας πούμε πως.... χμ ... ας πούμε πως με γνώρισες σήμερα λοιπόν... θα το ήθελες?? πες πως απλά κάτσαμε στο ίδιο παγκάκι στη Σχολή πως σου δίνω το χέρι και σου λέω ""γειααα ειμαι ο Άρης!""" της λέω και κρέμομαι κυριολεκτικά από τα χείλη της ...

σηκώνεται από την αγκαλιά μου και από το κρεβάτι... κάνει ένα βήμα πίσω και στρώνει τα μαλλιά της... ύστερα φτιάχνει όπως όπως την ρόμπα του νοσοκομείου...
...τι κάνει??? μου χαμογελάει... χαμογελάει όπως τότε ... θεε μου ... πλησιάζει κοντά μου ....
απλώνει το χέρι της .....

Νεφέλη:" Ειμαι η Νεφέλη... χάρηκα..."

Εγώ να δεις μωρό μου... Εγώ να δεις λέω από μέσα μου γεμάτος όνειρα και ελπίδα.....

.χμμμ ως εδώ καλα.... Αλλά..Η ιστορία θα σκοτεινιάσει λιγάκι στα επόμενα κεφάλαια...κάποιοι άνθρωποι δεν είναι όπως φαίνονται ενώ κάποιοι άλλοι είναι ακριβώς αυτό που δείχνουν....

Ποιος είναι ποιος όμως????