Τελικά η ζωή σου δίνει αυτό που σου αξίζει... είτε καλό είτε κακο...

Στην ιστορία μας πήρε ο καθένας ότι έπρεπε...
Η Κατερίνα με τον Μάνο χωρισανε μετά από 4 χρόνια.....
Η Χαρά και ο Άλεξ παντρεύτηκαν.. εκαναν δύο υπέροχα παιδάκια ... Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι... έζησαν μαζί αγαπημένοι.... Ο Άλεξ δεν τα κατάφερε.. άφησε πίσω του τη Χαρά μετά από 39 χρόνια γάμου...Η οποία τον ακολούθησε 2 χρόνια αργότερα

Τώρα όσο για τη Νεφελη και τον Άρη???για πάμε.....

48 χρόνια μετά......

.....:"ΡΕ μπαμπά... Σου είπα να μην κουράζεσαι... άσε με εμένα... "

Άρης:" Όχι κόρη μου ... Αυτό θέλω να το κάνω εγώ..."

.....:" εντάξει αν θελήσεις βοήθεια πες μου καλά??"

Άρης:" Ναι παιδί μου ... πήγαινε στα αγόρια εσύ.."

ΒΆΛΤΕ ΤΟ ΚΟΜΜΆΤΙ........

σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια... Πώς περασανε έτσι τα χρόνια... κοίταω στο διπλανό κρεβάτι το κορίτσι μου να κοιμάται... ζήσαμε τόσα πολλά μαζί... 48 χρόνια γάμου... 54 χρόνια γνωριμίας... ο θεος μας ευλόγησε και κάναμε 3 όμορφα παιδιά... οι γιατροί σε κάθε εγκυμοσύνη της δεν το πίστευαν...
"Η αγάπη όμως..... ολα τα καταφερνει ....Έτσι δεν είναι μάτια μου ?" της λέω και την κοιτάζω... με αναγνωρίζει απο την φωνη....  πλέον δεν βλέπει καλά... ανοίγει τα ματάκια της ... Αυτά τα μάτια που ακόμα και μετα απο τόσα χρόνια μπορώ να χαθώ μέσα τους .

Νεφέλη :"Άρη μου ?"λέει με τρεμάμενη φωνή....

Άρης:"Εγώ είμαι Νεφελη μου..." σηκώθηκα να σου ανοίξω τον όρο καρδιά μου..."

Είμαστε εδώ και 2 μήνες στο νοσοκομείο .. Η Νεφελη μου είναι βαριά άρρωστη... Είναι και μεγάλη σε ηλικία αλλά.. με πονάει να τη βλέπω έτσι ... Πριν μια εβδομάδα πονούσα ..πλέον?? ξαπλώνω δίπλα της κι εγώ με σωληνακια .. Στο ίδιο δωμάτιο δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι πουθενά αλλού . Όπου είναι εκείνη θα είμαι κι εγώ ...

  Ο γιατρός είπε ότι φταίει που καθόμουν στην καρέκλα δίπλα της συνέχεια... Και πως να άφηνα το κοριτσάκι μου μονο του ??

κοιτάζω τα άσπρα μαλλάκια της .. πλέον είναι θαμπά... Παλιά ήταν κάστανα.. μακριά.. μαλακά..  Όπως και να είναι όμως.. Είναι τα δικά της μαλλιά... Και τα αγαπάω όπως αγαπάω κι εκείνη...

Άρης:"πονάς κορίτσι μου ?"την ρωτάω ενώ μέσα μου πεθαίνω ...

Νεφέλη:"Ακόμα και τώρα κορίτσι σου με λες ... πονάω αλλά αντέχω αγάπη μου...Σ'αγαπάω Άρη μου ... Μην το ξεχάσεις ποτέ..." τα λόγια της τρέμουν και η φωνή της είναι σπασμένη ..

Άρης:"Θέλω να σου πάρω όλο τον πόνο..."

ανασαίνω βαριά... ξαπλώνω κι εγώ και της απλώνω το χέρι μου ...

κάποτε αυτα τα χέρια ήταν γεμάτα ζωντάνια... γεμάτα ζωή....

ερωτευμένοι τρεχαμε από δω και από εκεί... κάναμε όνειρα ξανά... μαλωσαμε κλαψαμε αγαπηθηκαμε ξανά.... κλείνω τα μάτια και θυμάμαι την ημέρα που μου είπε πως είναι έγκυος...

θυμάμαι δεν το πίστευε... Την αγκαλιάσα, της είπα πως όλα θα πάνε καλά..... και την πρόσεχα σαν τα μάτια μου ... Η μικρή μου η Νεφελη....

Την ακούω να ανασαίνει βαριά... μουγκριζει... σφίγγω το χέρι της κι εκείνη αντιδράει... Είναι καλά... Αφού με έσφιξε είναι καλά... πονάει η ψυχή μου να την βλεπω έτσι...

Άρης:" θυμάσαι ματάκια μου εκείνο το φίλι που ανταλλάξαμε την ημέρα που μαλωσαμε επειδή νόμιζες η χαζή πως κοίταξα άλλη γυναίκα....? ... το βράδυ εκείνης της μέρας το θυμάσαι???

εκείνο το βράδυ κάναμε την Χριστίνα μας ... Ε ματάκια μου ?"εκείνη βογκαει...Δεν απαντάει...

Άρης:" αχ καρδιά μου .. Μόλις θυμήθηκα την φωτογραφία που βγάλαμε πριν το γάμο... ακούς αγάπη μου ??? Πόσο ευτυχισμένος ήμουν...Όλοι λέγανε πως δεν κάνει να σε δω .. Αλλά εγώ...... Που να ακούσω "

" Αχ βρε Νεφελη μου .. να μπορούσα να πάρω το πόνο σου ...."

κρατάω ακόμα το χέρι της ... ανάμεσα στο δικό μου ...εκείνη το σφιγγει με δύναμη...

Άρης:" Σςςςςς μωρο μου .... θα περάσει... Εγώ είμαι εδώ...πάντα θα είμαι εδώ ... "

1 ώρα μετά η Χριστίνα τους βρήκε νεκρούς... τα χέρια τους ενωμένα... Και οι δυο χαμογελαστοί....οι γιατροί ειπαν πως η Νεφελη έφυγε πρώτη αλλά ο Άρης δεν άντεξε....Την ακολουθησε λιγο αργότερα..
Δύο άνθρωποι που περάσανε τόσα πολλά... μείνανε μαζί και αγαπήθηκαν ως το τέλος...

Τους έβαλαν μαζί φυσικά... με φόντο την τελευταία τους φωτογραφία....

μαζί θα ζουνε για πάντα... Ο ένας δίπλα στον άλλο... Στο πρώτο τους ραντεβου ... Στην αρχή της ζωής αλλά και του τέλους  τους ... ερωτευμένοι και χαμένοι  για πάντα σε έναν δικό τους κοσμο ...

ΤΈΛΟΣ.....

αγαπάτε χωρίς ανταλλάγματα...
Η ζωή περνά και χάνεται.... φτάνει μόνο μια στιγμή....

https://youtu.be/G_bD7ls4xy4