Emily pov
Επιτέλους τελείωσαν τα σχολεία, πήρα εγώ το απολυτήριο και δεν θα ξανά πάω σε αυτό το σχολείο η σε κανένα άλλο. Με την φίλη μου την Ειρήνη πετάξαμε τα βιβλία στον σκουπιδοτενεκε και πανυγυριζαμε σαν τα τρελά από την χαρά. Μετά πήγαμε για καφέ και ύστερα στο σπίτι μου. Οι γονείς μου ήταν στην δουλειά και μόνο η αδερφή μου ήταν σπίτι και ως συνήθως ζωγράφιζε και ακουγε μουσική. Μόλις με είδε έβγαλα τα ακουστικά και εγώ πέταξα την άθλια τσάντα στο κρεβάτι μου.

Emma: Καρδιά μου ήρθες.
Emily: Όχι έρχομαι ακόμα.
Emma: Ναι πολύ έξυπνο.
Emily: Ε δεν θα ήταν λέω εγώ τώρα.
Emma: Τέλος πάντων και σήμερα επίσημα τελείωσες το σχολείο.
Emily: Ναι και χαίρομαι που δεν θα το ξανά δω.
Emma: Ωραία χαίρομαι.
Emily: Κάτι έχεις εσύ όμως?
Emma: Δεν έχω κάτι.
Emily: Εγω σε ξέρω και πες μου.
Emma: Να θέλω τόσο πολύ να σπουδάσω σε αντίθεση με εσένα. Ξέρεις ότι λατρεύω την ζωγραφική. Όμως οι γονείς μας δεν θέλουν ότι και να τους πω.
Emily: Δεν ξέρεις τι σε περιμένει αύριο. Αλλά όντως κρίμα.
Emma: Καλά θα ακούσω μουσικη και θα ζωγραφίσω, εσυ τι θα κάνεις?
Emily: θα δω WWE.
Emma: Ωραία

Το βράδυ κατά τις 11

Emma pov
Ήμουν όλη μέρα μουτρωμενη και στενάχωρη ενώ η Emily με τους γονείς μας μιλούσαν κάτω. Άκουγα μουσική ξανά στο κρεβάτι. Όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η Emily, ενώ με τράβαγε σαν τρελό. Έβγαλα τα ακουστικά ενώ την έβριζα κιόλας. Emily τι έπαθες ρε σήμερα και κάνεις σαν τρελό καλε?

Emily: Τέλος τα βασανα σου και τα δικά μου.
Emma: Για πιο πράγμα μιλάς, δεν ξέρω.
Emily: Έλα κάτω και θα δεις.
Emma: Καλά. 

Emma pov
Όταν πήγα κάτω οι γονείς μας καθοντουσαν σαν σοβαροι στον καναπέ. Κάθισα και εγώ μαζί με την Emily.

Παγωνα: Λοιπόν εγώ με τον πατέρα σας αποφασίσαμε να δουλέψετε.
Emily: Μαμά η Emma θέλει να σπουδάσει και το ξέρεις.!

Emma pov
Μα καλά πριν εκανε σαν τρελό και τώρα  τι παίζει δηλαδή και θυμώνει.

Γιάννης: Ναι το ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε να πάει τόσο μακρυά να σπουδάσει.
Emma: Καλά για αυτό με φωνάξατε κάτω, μπορούσες να μου το πεις και εσύ Emily. Ναι το έχω εμπεδώσει για αυτό το θέμα ότι ποτέ δεν θα σπουδάσω αυτό που θέλω. Τότε σηκωθηκα και πήγα να φύγω ενώ γελαγανε όλοι ενώ άκουσα την φωνή της μαμάς να λέει.

Παγωνα: Πλάκα κάνουμε
Emily: Ναι, χαχαχα το πίστεψες τόσο πολύ.
Γιάννης: Καλά μην την παιδευεται τόσο. Emily κορίτσι μου πες της το εσύ.
Emily: Ετοιμάσου να σπουδάσεις το όνειρο σου, και βέβαια θα έρθω και εγώ μαζί σου.
Emma: Αλήθεια?
Γιάννης: Ναι αληθεια καρδιά μου.
Emma: Τέλεια.

Emma pov
Έτρεξα και τους αγκάλιασα μαζί όλους. Όμως που θα πάω να σπουδάσω σε ποια χώρα. Τα μόνο που υπάρχουν για anime είναι η Αγγλία, η Ιταλία,  η Νέα Υόρκη και φυσικά η καλύτερη η Αυστραλία. Για κάτσε που θα πάω στην Ιταλία?

Παγωνα: Όχι φυσικά δεν έχουμε και τόσα λεφτά.
Emma: Αα κατάλαβα δεν πειράζει και στην Αγγλία καλα θα είναι.
Emily: Όχι βέβαια εμένα δεν μου αρέσει εκεί, οπότε δεν θα ερχόμουν.
Emma: Τότε που?
Παγωνα+Γιάννης+ Emily: ΑΥΣΤΡΑΛΊΑ!!
Emma: ΤΙ? Αα για αυτό αυτή χαιρόταν σαν τρελή.
Emily: Βέβαια θα δω τον Christoff μου. Που τον αγαπώ πάνω και από την ίδια την ζωή μου.
Emma: Πότε φεύγουμε?
Emily: Αύριο το μεσημέρι ώστε να φτάσουμε πρωί στην Αυστραλία αφού θα ταξιδέψουμε το βράδυ.
Γιάννης: Πήρα εισιτήρια για Νέα Υόρκη και μετά Αυστραλία για να δείτε και την θεία σας την Mary που ζει εκεί.
Emily: Τέλεια!! Και Νέα Υόρκη και Αυστραλία. Η καλύτερη μέρα της ζωής μου.
Γιάννης: Πηγαίνετε να φτιάξετε τις βαλίτσες σας γιατί αύριο φευγεται. Ααα επίσης θα έρθει και η θεία Mary μαζί σας για 1 μήνα περίπου μπορεί και λιγότερο για να προσαρμοστειτε. Γιατί από τον Βόλο στην Αυστραλία αστα. Δηλαδή από ένα χωριό σε μια τόσο μεγάλη μεγαλούπολη και χώρα σαν αυτή χαιρετίσματα θα χαθείτε στο πρώτο λεπτό.
Emily: Εμενα δεν με νοιάζει.
Emma: Ούτε και εγώ έχω πρόβλημα. Έλα πάμε Emily μου να φτιάξουμε τις βαλίτσες!

Emily pov
Φτιάξαμε τις βαλίτσες και πήραμε τα πάντα σχεδόν περίπου 10 βαλίτσες και οι δύο μαζί. Πήγε 3 η ώρα το πρωί και πέσαμε για ύπνο. Η Emma έκανε σαν τρελή και ξεχνούσε τα περισσότερα πράγματα τα οποία ευτυχώς τα μάζεψα εγώ.

Την επόμενη μέρα κατά τις 10 το πρωί

Emily pov
Σηκωθηκα για πρώτη φορά στην ζωή μου πιο μπροστά από την αδερφή μου. Πήγα πήρα τα εσώρουχα μου, το μπουρνούζι μου και μπήκα για μπάνιο. Άφησα το νερό να τρέχει πάνω μου και σκεφτόμουν πως θα είναι η ζωή μου εκεί. Θα αλλάξουν τα πάντα για μας από εδώ και πέρα. Άραγε θα μπορέσω να πάω σε μια συναυλία έσω για να τον δω. (Ναι μιλάω για αυτόν που αγαπάω πάνω από την ζωή μου).  Βγήκα από το μπάνιο  και πήγα στο δωμάτιο. Ντύθηκα με ένα σορτσάκι τζιν και μια ασπρόμαυρη μπλούζα, ενώ άφησα τα μαλλιά μου στο φυσικό τους ίσια. Είδα ότι η Emma κοιμόταν και την ξύπνησα όμως εκείνη σαν αλλόκοτη και τρελή που είναι σηκώθηκε σε ορθή γωνία στο κρεβάτι, έξυσε το κεφάλι με κλειστά τα μάτια της, μετά λίγο την πατούσα της και ύστερα ξανά έπεσε σαν ζόμπι στο κρεβάτι. Εγώ άρχισα να γελάω με αυτό το θέαμα. Την ξέρω μια ζωή, αλλά δεν μπορώ να το συνηθίσω. Την ξανά σκουντηξα ενώ γελούσα και εκείνη μουρμουρησε 5 λεπτά ακόμα μαμά. Μαμουνια τρελή! Σήκω αντε ετοιμάσου! Δεν έπαιρνα απάντηση. Τότε σκέφτηκα το μόνο πράγμα που θα την ξυπνήσει και φώναξα ΑΥΣΤΡΑΛΊΑ!! Τότε πετάχτηκε σαν ελατήριο πάνω και με γουρλωμένα μάτια μου είπε "ω ρε συ Ναι σήμερα είναι η μέρα" Να ηλιθια αντε σήκω!
Emma: Οκ σηκώνομαι.

Emma pov
Έτρεξα πήρα τα απαραίτητα και μπήκα στο μπάνιο. Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και πήγα στο δωμάτιο να ντυθώ. Άνοιξα την ντουλάπα που είχα αφήσει εχθές ένα συνολακι και ντύθηκα κάπως έτσι. Είχα βάλει ένα κολάν μαύρο και μια μπλούζα μαύρη με ασημένια σχέδια και οι ώμοι μου κάπως ανοιχτοί. Τα μαλλιά τα έπιασα μια αλογοουρά και πήρα ακουστικά, το κινητό και κατέβηκα κάτω ενώ φώναζαν όλοι ότι θα χάσουμε την πτήση. Ο πατέρας μας έβαλε τις βαλίτσες στο πορτμπαγκάζ και φύγαμε για το αεροδρόμιο. Φτάσαμε στην Αθήνα στις 2:30 στο αεροδρόμιο και περιμέναμε στα καθίσματα για να φωνάξουν για την πτήση. Στις 3 ακριβώς πετούσαμε για Νέα Υόρκη. Εγώ άκουγα μουσική και η Emily κοιμόταν ως συνήθως....