Emily pov
Ήμουν σε σοκ και καταλάβαινα τα μισά από όσα άκουγα γύρω μου. Τότε στα ξαφνικά πλησίασε μέσα κάποιος....
Η φωνή του μου φαινόταν οικία, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν. Τοτε με αγγιξε τα χέρια στο κεφάλι χαϊδεύοντας με στα μαλλιά ενώ μου σήκωσε το κεφάλι αργά ώστε να τον κοιτάω.

Emily:....
Christoff: Τώρα θα σε σηκώσω και θα περπάτησουμε μαζί έξω από δω, εντάξει?! Να κοιτάς στα μάτια μου.

Emily pov
Εγώ δεν έκανα καμία κίνηση απλά κοιτούσα τα υπέροχα σκιστά γατίσια ματιά του. Με έπιασε από τα χέρια και σιγά, σιγά με μικρά βήματα με έβγαλε έξω και ο πυροσβέστης με σκέπασε με μια κουβέρτα. Ενώ με πήραν από εκεί βάζοντας με μέσα σε ένα δωμάτιο ώστε να κάτσω σε μια πολυθρόνα. Μου έδωσαν μια κούπα ζεστό γάλα και μου μιλάγανε. Ενώ φέραν το γιατρό.

Emma pov
Κρατούσα το φάρμακο τόσο σφιχτά που δεν ένιωθα τα χέρια μου και δεν μπορούσα να ανασανω σχεδόν καθόλου.

Nathan: Τώρα ποιός είναι κοντά με την Emma?! (και όλοι κοιτάξαμε Τον Cam).
Cam: Γιατί κοιτάτε εμένα?!
Eric: Καλά μας δουλεύεις?!.
Cam: Όχι!!! Είμαστε σαν τον σκύλο με την γάτα. Δεν θα βγει με εμένα από εκεί.
Rafael: Θα πάω εγώ!!!

Emma pov
Δεν μπορούσα να κουνηθω, ούτε να δω κάτι γιατί τα μάτια μου είναι θολά από τα δάκρυα ενώ είχα σκυφτό το κεφάλι μου. Τότε ήρθε κάποιος νομίζω δίπλα μου και μου μιλούσε, αλλά εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου έλεγε. Ξαφνικά με αγκαλιάζει για να σηκωθω και τότε εγώ ουρλιάζω. Μετά τίποτα όλα σκοτεινιασαν.

Rafael: Παιδιά λυποθημισε!
Cam: Ωωωω.... Έλεος! Κάνε στην άκρη Nathan: Τι είμαι εγώ ρε?! Καντο εσύ και μην μου τα πριζετε, τώρα είναι εύκολο καθώς λυποθυμισε.
Bradley: Θα το κάνω εγώ μην σκοτωνεστε παιδιά!.

Bradley pov
Μπήκα μέσα και την πήρα στα δύο χέρια μου και ενώ εβγαινα σκόνταψα πάνω στις βαλίτσες με αποτέλεσμα να αφησω τα πόδια της και να κρατήθω με το ένα χέρι στην πόρτα του ανελκυστήρα. Παραλίγο να πέφταμε και οι δύο κάτω. Τοτε ξαφνικά έρχεται ο φουσκωτος Cam και μου την παιρνει από τα χέρια. Έτσι εγώ με τον μάνατζερ καταλήξαμε να μαζεύουμε τα πράγματα και τα πήγαμε σε ένα δωμάτιο με ένα τεράστιο τραπέζι με πολλές καρέκλες. Έτσι μόλις τελειώσαμε έτρεξα για να πάω να δω τι έγινε με τα κορίτσια.

Emily pov
Ενώ με εξέτασε ο γιατρός και καθώς μου μετρούσε την πίεση και την θερμοκρασία, μπήκε μέσα ο Bradley. Ηρθε κοντά μου και με ρώτησε αν είμαι καλά, ενώ ο Leo κοιτούσε επίμονα όπως το ίδιο και ο Christoff.
Εγώ απλά του απάντησα με ένα "ναι" και αμέσως μετά ρώτησα για την αδερφή μου. Εκείνος μου απάντησε ότι την πήρε κάποιος από την παρέα των παιδιών.

Christoff: Μην ανησυχείς  Emily, η αδερφή σου είναι με τον Cam στο νοσοκομείο.
Emily: Απλά λυποθυμισε δεν έπαθε κάτι το σοβαρό.
Leo: Καλο είναι να το κοιτάξουμε γιατί ο Cam μας είπε ότι έχει άσμα.
Emily: Ναι αλλά το ελεγχει με τα φάρμακα!
Nathan: Ένα εύχαριστω δεν βλάπτει. Έλεος!!!
Emily: Συγνώμη, αλλά εμείς στην χώρα μας δεν πάμε τόσο συχνά στο νοσοκομείο.
Nathan: Έλεος!!! Εγώ φεύγω, πάω για να εξασκηθώ, όταν είσαι έτοιμος μικρέ για να μας ρωτήσεις ή ότι άλλο θέλεις να κάνεις, να με ειδοποιήσεις!
Christoff: Μην το παρεξηγείς, έτσι είναι ο Nathan.
Emily: Ναι... Οσο για αυτό μόνο σε όσους γνωρίζει πολύ καλά συμπεριφερετε όπως είναι πραγματικά.
Emily: Κατάλαβα!!!
Leo: Πείνας?! Να σου φέρω να φας κάτι?!
Emily: Όχι καλά είμαι. Θα φαω μετά δεν έχω όρεξη με όλα αυτά που έγιναν!
Leo: Okay!!! Δεν σε πιέζω!

Cam pov
Όταν την πηρα από τα χέρια αυτού του αχρηστου, έτρεξα γρήγορα στο αυτοκίνητο και ενώ την έβαλα μέσα στην θέση του συνοδηγού, ξεκίνησα για το νοσοκομείο.
Αν είναι δυνατόν αυτό το κορίτσι, δηλαδή όλα τα έχει πάνω της. Έχει άσμα, είναι κλειστοφοβικη, τι άλλο θα μας βγει. Μόλις έφτασα στα επείγοντα από έξω σταμάτησα το αυτοκίνητο βάζοντας χειροφρενο και βγήκα έξω. Άνοιξα την πορτα του συνοδηγού και την πήρα στην αγκαλιά μου κλείνοντας την πόρτα με το πόδι. Έτρεξα και μπήκα μέσα και οι νοσοκόμες με ένα ένα από τους γιατρούς έφεραν το φοριο και την πήραν για εξετάσεις καθώς ο γιατρός με ρωτούσε τι είχε πάθει η Emma. Έτσι του εξηγησα τι είχε συμβεί και εκείνος έφυγε τρέχοντας στα επείγοντα.
Της κάναν κάποιες εξετάσεις και ευτυχώς που ήταν αναισθητη γιατί είμαι σιγουρος ότι θα φοβόταν όπως πάντα. Ύστερα καθώς τελείωσαν οι ξεράσεις την βάλανε σε ένα δωμάτιο και ο γιατρός με ενημέρωσε να ενημερώσω την οικογένεια της. Το μόνο που έκανα ήταν να τον ενημερώσω ότι δεν ήξερα τίποτα για την οικογένεια της εκτος της αδερφή της. Έτσι πριν φύγει ο γιατρός τον ρώτησα αν μπορώ να μπω να την δω και εκείνος με αφησε καθώς μου είπε ότι αν τελειώσει ο όρος και η μάσκα οξυγόνου να πάει σπίτι.
Τότε καθώς μπήκα μέσα και καθησα στην καρέκλα που βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι της, ένιωσα άσχημα που την είδα με τον όρο και την μάσκα οξυγόνου. Όμως ήταν τόσο ήρεμη σαν ένας άγγελος. Αμέσως χωρίς να το κατάλαβω της έπιασα το χέρι ενώ έβλεπα τα χαρακτηριστικά της. Έχει μεγάλα μάτια με μεγάλες βλεφαρίδες, μια γλυκιά στρογγυλή μυτούλα που η ανέπνεε από την μάσκα. Τοτε καθώς την κοιτούσα εκείνη άνοιξε σιγά, σιγά τα μάτια της και με κοίταξε. Στην αρχή απορησε που ήμουν εκεί, αλλά μετά ησύχασε. Αμέσως της είπα το που βρίσκεται και ότι είναι καλά η αδελφή της. Μόλις το άκουσε ανακούφιστηκε και εκείνη την ώρα μου εσφιξε το χέρι μου για να μου πει ευχαριστώ. Έτσι η ώρα πέρασε αρκετά γρήγορα κάτι που με έκανε να απορησω. Τοτε η νοσοκόμα εμφανίστηκε και της έβγαλε την μάσκα και τον όρο ώστε να γυρίσουμε στην εταιρεία. Εφόσον υπέγραψα για την διαμονή της στο νοσοκομείο, καταλήξαμε στο αυτοκίνητο για το δρόμο του γυρισμού.

Emma pov
Βρισκόμασταν στο αυτοκίνητο, αλλά κανένας δεν μιλούσε για κάποιο λόγο. Ένιωθα ότι τα εννοούσε αυτά τα λόγια που μου είπε στο νοσοκομείο. Ελπίζω να μην μου πάει κόντρα τώρα και να μιλάμε έστω καλά ο ένας στον άλλον. Δεν θα πω σαν φίλοι καθώς εκείνος δεν έχει τέτοιες φίλες όπως εμένα χοντρες και άσχημες.

Γειά αγάπες μου ❤️
Τι κάνετε σήμερα?!

Τι λέτε να γίνει με τον Cam και την Emma?

Άραγε θα πάνε στο σπίτι μετά την δουλειά ή όχι?

Μυστικό 🤫😏