30/5/19
Μαρίνα

Και στο λέω αλήθεια, είμαι ευτυχισμένη.

Η μάνα μου το πήρε πολύ καλά, όπως και ο πατέρας μου. Πραγματικά δεν το περίμενα. Μπορεί να φταίει το γεγονός που ξέρουν τον Άγγελο.

Ή και ότι η μάνα μου τέτοια έκανε στην ηλικία μου.

Καλά όχι ακριβώς στην ηλικία μου αλλά κοντά.

Όλοι το ξέρουν, ακόμα και ο Ηλίας μαζί με τον Βασίλη. Ο Βασίλης ήταν αρκετά χαρούμενος, φοβισμένος γιατί ήξερε τι επρόκειτο να γίνει, αλλά χαρούμενος. Ο Ηλίας δεν νοιάστηκε και πολύ. Όσο η δουλειά μου ήταν χρήσιμη εκεί τον βόλευε, είτε ήμουν έγκυος είτε όχι. Αν και δεν με πηγαίνει πλέον επίτηδες σε αρκετές αποστολές.

Βλέπεις; Όλα πάνε υπερβολικά καλά και η αλήθεια είναι πως με αγχώνει αυτό.

Είναι και αυτός ο κόμπος στον λαιμό, εκείνο το προαίσθημα. Και σκέφτομαι μήπως είμαι υπερβολική.

Σε λίγες μέρες έχω και γυναικολόγο για να δούμε πως πάνε τα πράγματα. Πάντως είμαι πολύ καλά, μόνο κάτι ζαλάδες είχα και όχι κάτι το σπουδαίο. Αν και ο Άγγελος αγχώθηκε πιο πολύ και από εμένα.

Τον αγαπώ, τον αγαπώ τόσο πολύ. Χαίρομαι που θα κάνουμε οικογένεια μαζί. Νωρίς βέβαια αλλά δεν πειράζει.

Φόρεσα τα σκουλαρίκια μου και πήγα προς την κουζίνα να πάρω κάτι να φάω. Δίνουμε και πανελλήνιες τώρα και πραγματικά δεν αντέχετε η κατάσταση.

Έχουμε και την αποστολή σε δύο μέρες. Πρώτη Ιουνίου. Αγαπώ το καλοκαίρι, είναι η αγαπημένη μου εποχή. Αφού θα τελειώσει και όλο αυτό εκείνη την μέρα θα είναι δίπλα αγαπημένη.

Άφησα το φαγητό πάνω στο γραφείο μου και με το που πήγα να κάτσω ακούω χτύπημα στην πόρτα. Κουδούνι δεν έχουμε;

Πήγα προς το χολ για να ανοίξω αλλά δεν ήταν κανένας απέξω. Μόνο κάτω υπήρχε ένα γράμμα. Το πήρα μέσα πηγαίνοντας προς το δωμάτιο μου πάλι.

Δ

Γιατί να μου στείλει εμένα ο Δέλτα; Δεν θα έπρεπε να στείλει στην Μιρέλα;

Αν και κάτι μου λέει πως αυτό είναι το κακό προαίσθημα που λέγαμε.

Το ξετύλιξα αμέσως αρχίζοντας να διαβάζω.

Αγαπητή Μαρίνα,

Βλέπω την φάτσα σου και βλέπω την περιέργεια που έχεις στο βλέμμα σου. Πάω στοίχημα κιόλας πως η πρώτη ερώτηση που έκανες ήταν "γιατί σε εμένα και όχι στην Μιρέλα"

Μην αγχώνεσαι που ξέρω το όνομα της, δεν πρόκειται να πω τίποτα.

Θέλω να σπάσω πλάκα πάλι, θέλω να σας κάνω να αναρωτιέστε αλλά όλα αυτά τελείωσαν Μαρίνα. Η κατάσταση δεν με αφήνει.

Η βοήθεια μου πλέον φτάνει μέχρι εδώ. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω παραπάνω.

Αλλά ο Ηλίας θα προσπαθήσει να σκοτώσει την Μιρέλα αύριο. Έχει καταλάβει κάτι για το σχέδιο σας αλλά τίποτα σίγουρο, δεν έχει ετοιμάσει κιόλας κάτι.

Ξέρω πως θα προσπαθήσεις να το αποτρέψεις αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει. Πραγματικά δεν ξέρω και αυτό με αγχώνει.

Δεν βλέπω μέλλον Μαρίνα. Είναι είτε εσείς είτε αυτοί.

Δεν τον είχα δει ποτέ να μιλάει τόσο σοβαρά. Πήγα στο υστερόγραφο λίγο πιο κάτω.

Που με άφησε άφωνη. Μου είπε τα πάντα, ποιος είναι, τι κάνει, τι ξέρει, πως τα ξέρει. Είπε ακόμα και διάφορα σενάρια τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν. Τα πάντα και η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν περίμενα το άτομο που πίσω από τα γράμματα.

Άφησα το γράμμα πάνω στο γραφείο μου. Πρέπει να πάρω μια απόφαση πριν με πιάσει κρίση.

Είτε αυτοί είτε εμείς.

31/5/19
Τρίτο πρόσωπο

"Να προσέχεις σήμερα ναι;" της είπε ο Άγγελος που ήταν αγχωμένος από μέρες πριν. Εκείνη του ένευσε θετικά με ένα χαμόγελο.

Έβαλε κάτω από το κρεβάτι του το γράμμα.

Πίσω στο σπίτι της Μιρέλας έκανε το ίδιο.

Όπως και στο δικό της το σπίτι το έβαλε κάτω από το δικό της μαξιλάρι.

Ήθελε να ξέρουν όλοι πως αν κάτι πήγαινε στραβά τους αγαπά όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και ευχαριστεί την κάθε μέρα που ήταν μαζί τους.

8 ώρες πριν το τέλος.

Παρόν-2022

Της Μιρέλας δεν της επιτρεπόταν να πατήσει το πόδι της στο συγκεκριμένο νεκροταφείο. Της το είχε κάνει ξεκάθαρο ο Ηλίας τότε πως δεν μπορούσε να ξαναδεί την Μαρίνα.

Αλλά όχι, τώρα δεν θα άφηνε τον Άγγελο απλά να κάθεται εκεί, γιατί ήταν σίγουρη πως πήγε εκεί.

Μπορεί να την πιάσουν;
Πολύ πιθανόν αλλά δεν την ενδιαφέρει.

Δεν ήξερε αν ήταν έτοιμη για αυτό. Βασικά ήξερε, δεν ήταν.

Δεν είχε ιδέα που ήταν η Μαρίνα. Καμία όμως. Δεν είχε έρθει ποτέ εδώ, ούτε καν στην κηδεία της είχε πάει. Όχι γιατί δεν ήθελε αλλά γιατί δεν έπρεπε.

Είδε το κεφάλι του να ξεπροβάλλει και πήγε προς εκείνη την κατεύθυνση. Είχε τα χέρια του κάτω από το στερνό του και απλά καθόταν και έβλεπε την φωτογραφία του τάφου.

Πήγε δίπλα του και ακολούθησε το βλέμμα του για να κοίτα εκεί που κοιτάει. Της είχαν βάλει πολύ ωραία φωτογραφία. Η Μαρίνα έτσι και αλλιώς δεν είχε κακές φωτογραφίες, σε όλες πάντοτε γελούσε και φώτιζε ο τόπος με εκείνα τα κόκκινα μαλλιά της.

Η Μιρέλα χαμογέλασε ελαφρά, όχι σαν να έβλεπε κάτι αστείο, ήταν νοσταλγικό.

"Με την Μαρίνα γίναμε φίλες στην πρώτη λυκειου, τότε την γνώρισα, ταιριάξαμε αμέσως. Και μαζί μπλέξαμε και σε όλα αυτά επειδή εγώ ήθελα τον Ηλία.

Την αγαπούσα την Μαρίνα ξέρεις, ήταν η καλύτερη μου φίλη και ήμασταν όλη μέρα μαζί.

Όταν μου έδωσε το κολιέ το βρήκα πολυ όμορφο. Μετά που έμαθα τον λόγο η αλήθεια είναι πως χαμογέλασα. Ήταν αρκετά έξυπνο αλλά εσύ δεν το φορούσες.

Μου έλεγε πάντα για εσένα. Σε αγαπούσε Άγγελε, πραγματικά το έκανε.

Ήμασταν πάντα δίπλα η μία στην άλλη. Είχαμε μάθει και πως οι γονείς μας κάπως γνωρίζονταν που το είχαμε βρει πολύ γλυκό, πως ήταν γραφτό να συναντηθούμε χρόνια μετά.

Άντεξε όλη την παράνοια που ζούσαμε.

Είχαμε βρει σχέδιο να ξεφύγουμε από εκεί Άγγελε! Μαζί το είχαμε σκεφτεί και αυτό.

Δεν πήγε όμως έτσι όπως το θέλαμε και εκείνη το ήξερε. Μου είχε αφήσει γράμμα στο οποίο εξηγούσε αρκετά πράγματα. Δεν μου είπε ποτέ ποιος είναι ο Δέλτα και πλέον είμαι εντάξει με αυτό, γιατί έκανε τα πάντα για με προστατεύσει"

Ο Άγγελος την άκουγε προσεχτικά. Ήξερε αρκετά από αυτά που είπε άλλα όμως όχι.

Ήταν γλυκό το ποσό καλή ήταν η Μαρίνα και εκείνος είναι η αλήθεια πως αυτό είχε πρωτοδεί. Και δεν μετανιώνει λεπτό που ήταν μαζί όπως και αν κατέληξε εν τέλει.

"Δεν... δεν καταλαβαίνω γιατί να το κάνει αυτό. Ήξερε πως θα πεθάνει και το άφησε έτσι να συμβεί χωρίς να το πει σε κανέναν" πάντα αυτό του έκανε εντύπωση.

Η Μιρέλα ανασήκωσε τους ώμους της χωρίς να την κοιτάει. "Νομίζω δεν το ήξερε ακριβώς. Γιατί εκείνη την νύχτα δεν ήταν να σκοτώσουν την Μαρίνα αλλά εμένα. Τους βόλευε στα σχέδια τους γιατί ήθελαν την εταιρία αλλά έκανε αντιπερισπασμό, μπήκε κάπως μπροστά και πήρε την θέση μου" πήρε μια βαθιά ανάσα. "Δεν το έκανα εγώ Άγγελε αλλά ο Ηλίας. Δεν-δεν ήθελα να στο πω γιατί είναι αδελφός σου-"

"Φυσικά και το έκανε ο Ηλίας. Ήμουν σίγουρος Μιρέλα-" γύρισε και την κοίταξε στιγμιαία, είδε τα δάκρυα της που ερχόντουσαν πάλι κοιτάζοντας τον τάφο, πλέον ήταν σίγουρος για την αθωότητα της. Πάντα ήταν απλά εκείνη την ώρα είχε πέσει από τα σύννεφα. Ποιος λέει σωστά πράγματα πάνω στα νεύρα του;

"-απλά εκείνη την στιγμή, δεν ξέρω, θόλωσα. Συγγνώμη που σου μίλησα έτσι" ένευσε θετικά σαν να καταλάβαινε ακόμα και αν δεν την έβλεπε.

Λες και ο καιρός ήθελε να είναι συμβατός με αυτούς έριξε ένα μπουμπουνητό. Είχε συννεφιά και φυσούσε. Σχεδόν έκανε κρύο Ιούλιο μήνα!

Ο Άγγελος είδε πως η Μιρέλα δεν λέει κάτι οπότε αποφάσισε να πάρει αυτός τον λόγο χωρίς να είναι σίγουρος για το τι επρόκειτο να πει.

"Και εσένα σε αγαπούσε πάρα πολύ Μιρέλα. Για την ακρίβεια, πάντα μιλούσε για εσένα. Σε έβρισκε πολύ δυναμική και είχε την ανάγκη να σε προστατεύει. Ακόμα και αν τις περισσότερες φορές εσύ ήσουν η μαμά" άφησε ένα γέλιο στις αναμνήσεις που του ερχόντουσαν στο κεφάλι. Της κοπέλας της κόπηκε η ανάσα.

"Ξέρεις, πριν φύγει, μου είχε γράψει ένα γράμμα. Εξηγούσε το τι έμαθε και στο σχέδιο της και πως λογικά θα κατέληγε. Ήθελε πραγματικά να σε προστατέψει όπως έκανες εσύ τόσα χρόνια.

Μου είπε πως ξέρει πως θα στενοχωρηθούμε και ό,τι και να γίνει να μην πιστέψουμε τον Άλφα ή τον Ηλία.

Ήθελε πάρα πολύ να σε βρω, μου το έγραφε μέσα. Πίστευε πως θα κάναμε απίστευτο δίδυμο. Αλλά επίσης ήταν σίγουρη πως δεν υπήρχε περίπτωση μετά από όλα αυτά να φοράω ακόμα το δαχτυλίδι.

Το ήξερε! Ήταν σίγουρη έλεγε. Και είχε δίκιο. Δεν άντεχα να το βλέπω. Όταν μου έδωσαν το δικό της τα έβαλα μέσα στο κομοδίνο, δεν ήθελα να τα βλέπω.

Και κάπως είχα διαγράψει από την μνήμη μου πως η Σάρα έχει το αντίστοιχο"

Η Μιρέλα ήθελε να κλάψει. Ήθελε να πλαντάξει για την ακρίβεια. Γιατί ποτέ δεν περίμενε να πάνε έτσι τα πράγματα.

Της φαινόταν εξωπραγματικό όλο αυτό και ήταν λες και έπαιζε σε ταινία. Έτσι θύμιζε και το σκηνικό.

"Τι άλλο σου είχε πει;" ρώτησε χωρίς να ξέρει αν ήθελε όντως απαντήσει.

"Οι τελευταίες τις λέξεις ήταν αυτές που μου έμειναν. Τα μυστικά Άγγελε δεν πεθαίνουν ποτέ, από την στιγμή που θα τα θυμάσαι και μένουν στην μνήμη σου είναι ακόμα ζωντανά. Όπως και εγώ! Δεν θέλω να κλαις πάνω από τον τάφο μου αλλά ούτε και να μην συνεχίσεις ποτέ την ζωή σου. Είμαι ζωντανή, απλά όχι σωματικά. Αν με θυμάσαι, αν με θυμούνται και αν με μάθουν, δεν θα πεθάνω ποτέ. Θα είμαι για πάντα στις καρδιές σας"

Η Μιρέλα έσμιξε τα φρύδια της. Αυτά τα λόγια τις θυμίζουν πάρα πολύ και το δικό της γράμμα.

"Και αν ποτέ συνάντησεις τον Άσπρο-που θα το κάνεις-θέλω να θυμάστε μόνο τα καλά, με ακούς; Θέλω να πάρετε εκδίκηση Μιρέλα, γιατί μαζί, πίστεψε με, δεν θα σας νικήσει κάνεις"

"Ξέρω πως θα τον βρεις γιατί είστε ο ένας για τον άλλον ο,τι ήσουν εσύ για μένα"
"Ξέρω πως θα την βρεις γιατί είστε ο ένας για τον άλλον ο,τι ήσουν εσύ για μένα"

Είπαν μαζί το τελευταίο και κοιτάχτηκαν απότομα καθώς έπεφτε και η πρώτη ψιχάλα. Η Μιρέλα χαμογέλασε νοσταλγικά."Ήξερε τα πάντα, δεν ξέρω πως αλλά είμαι σίγουρη πως την βοήθησε ο Δέλτα"

Ο Άγγελος από την άλλη είχε τρομάξει κάπως. Πως γίνεται αυτός ο τύπος να ήξερε το μέλλον; "Πως τα ήξερε;" εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της. Δεν είχε ιδέα. Δεν της εξήγησε ποτέ.

"Δεν ξέρω αλλά πάντα μας βοηθούσε. Και από ο,τι μου είπε η Μαρίνα στο σημείωμα, το γράμμα που της έφερε το έκαψε για να μην το βρει ποτέ κανείς"

"Ούτε εσύ;"

"Ούτε εγώ"

Εκείνος ξεφύσησε δυνατά. Ήταν όλα τόσο περίεργα, τόσο εξωπραγματικά που δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί.

"Άγγελε εσύ φέρνεις τα πορτοκαλί τριαντάφυλλα;" ρώτησε κοιτώντας τα δύο δοχεία. Ένευσε θετικά.

"Το πορτοκαλί και το κίτρινο ήταν το αγαπημένο της χρώμα οπότε τα βάζω μαζί με τα ηλιοτρόπια"

Η κοπέλα γέλασε. Γέλασε γιατί κάποιος πρέπει να τους κάνει πλάκα."Και εγώ έφερνα τα ηλιοτρόπια γιατί ήταν το αγαπημένο της λουλούδι"

Ο Άγγελος έμεινε για λίγο να την κοιτάει. Κάνεις δεν ήξερε πόσα κοινά είχαν ακόμα και πριν γνωριστούνε. Ακόμα και να μην συναντιόντουσαν τότε τον Μάρτιο, θα το έκαναν χθες, σήμερα, αύριο, σε έναν χρόνο, σε δέκα χρόνια, μπορεί να είχαν παιδιά, μπορεί να ήταν χωρισμένοι, αλλά σίγουρα κάποτε θα το έκαναν. Κάποτε θα συναντιόντουσαν

Γιατί ήταν μοιραίο να συναντηθούν. Γιατί κάποιος είχε πάρει το νήμα από την Κλωθώ και είχε κάνει χαράξει ήδη με το βελονάκι της εκείνο το σημείο. Το σημείο της συνάντησης τους εκείνο το πρωί στην εταιρία που γνωρίστηκαν κανονικά πρώτη φορά. Που δεν χαιρετιόντουσαν απλά καμία φορά όταν η Μιρέλα ερχόταν στην εταιρία χωρίς να ξέρουν καν ο ένας τον άλλον.

Γιατί η μοίρα τους θα είναι πάντα γραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα. Κάποιος, κάτι, κάπου, το ένιωθε πως θα κατέληγαν μαζί. Οπότε η Κλωθώ αποφάσισε να μην ξεράψει εκείνο το σημείο της μοίρας. Διότι, είτε ήθελε είτε όχι, η μοίρα δεν αναιρείται ποτέ.

"Μιρέλα;"

"Ναι;"

"Έλα εδώ" τύλιξε τα χέρια του γύρω της και εκείνη έκανε το ίδιο μερικά δευτερόλεπτα μετά. Αυτό ήταν. Ο Άγγελος, τα ήξερε όλα, δεν ήταν πλέον ανάγκη να του κρύψει κάτι.

Και θέλει ακόμα να είναι μαζί μου. Μετά από τα πάντα θέλει να είναι ακόμα μαζί μου.

Γιατί ποιος είναι αυτός για να αμφισβητήσει την μοίρα τους;

Η Μιρέλα χάιδεψε λίγο τον τάφο πριν φύγουν. Δεν ήξερε αν θα ήταν η τελευταία της φορά εδώ ή όχι.

Είχε ήδη αρχίσει να βρέχει και για καλή τους τύχη η κοπέλα είχε έρθει με το αμάξι. Ο Άγγελος έσμιξε τα φρύδια του.

"Νόμιζα πως φοβάσαι να οδηγήσεις" είπε δυνατά την σκέψη του και εκείνη γέλασε.

"Επειδή φοβάμαι δεν σημαίνει πως δεν ξέρω" του πέταξε τα κλειδιά και μπήκαν μαζί στο αμάξι με ένα μικρό, νοσταλγικό, χαμόγελο.

31/5/19
Τρεις ώρες πριν το τελος.

"Σας θέλω όλους συγκεντρομένους, αυτή η αποστολή θα μας αλλάξει την ζωή. Θα είμαστε ακόμα πιο ισχυροί και πιο γνωστοί στον υπόκοσμο" ο Ηλίας ξεσήκωσε το πλήθος. Η Σάρα δίπλα του στην πραγματικότητα κοιτούσε με αηδία αλλά έπρεπε να το παίξει καλή, οπότε το αντικατέστησε με θαυμασμό.

"Σάρα μέτρησε τους και φέρε μου αναφορά" χαμογέλασε θέλοντας να του σπάσει το κεφάλι που της μιλάει λες και είναι δούλα του αλλά το κατάπιε. Και πήγε να κάνει την δουλειά της.

"Μαρίνα είσαι καλά;" ρώτησε την φίλη της ψιθυριστά για να μην τους ακούσει κάποιος. Εκείνη ένευσε θετικά χαμογελαστή, αν και έμοιαζε πιο πολύ σαν μορφασμό.

"Ναι απλά λίγο αγχωμένη" είπε ψέμματα αλλά η Σάρα το πίστεψε και συνέχισε την δουλειά που της ανατέθηκε.

Επικρατούσε ένας πανικός παντού που έφερνε και στις δύο κοπέλες πονοκέφαλο.

Η Κέλλυ προσπαθούσε να βοηθήσει και εκείνη με όλα τα χαρτιά. Ο Ηλίας, για κάποιο λόγο την είχε βάλει ως κύριο συνεργάτη στην αποστολή.

Η Σάρα αφού τα ετοίμασε όλα πήγε στο γραφείο και τα άφησε. "Είμαστε όλοι εδώ, έχω στείλει τους δέκα που ζήτησες να κρατάνε ήδη τσίλιες έξω από το στέκι τους αντιπάλων. Ο Γιώργος έδωσε όπλα σε όλους και η Κέλλυ έκανε την καταγραφή αποθεμάτων. Νομίζω είναι όλα έτοιμα" είπε ψυχρά χωρίς να τον κοιτάει.

Ο ξανθός της πήρε το πρόσωπο της στα χέρια του. Ήθελε να ουρλιάξει να την αφήσει αλλά δεν το έκανε."Ελπίζω να μην κάνεις κάτι βλακώδες Σάρα. Ειδικά σήμερα" ήταν προειδοποίηση.

"Δεν το έχω κάνει τόσα χρόνια, νομίζω πλέον έχω αποδεχτεί την μοίρα μου Ηλία" είπε το όνομα του με χλευασμό και βγήκε έξω.

Δεν ήξερε αν ήταν έτοιμη για αυτό που θα ακολουθούσε.

1/6/19
Μία ώρα πριν το τέλος.

Είναι όλα όπως είπαμε.

Ήταν το τελευταίο μήνυμα που έστειλε στον αρχηγό της αντίπαλης ομάδας. Η αλήθεια είναι πως έχουν μια καταπληκτική συνεργασία.

Λογικό, ποιος δεν θα ήθελε να έχει καλές σχέσεις με την Σάρα ή να καταστρέψει την πρώτη καλύτερη οργάνωση της εποχής; Υποθέτω κανείς.

Η Σάρα, ο Ηλίας, η Μαρίνα, η Κέλλυ, ο Βασίλης, μαζί με άλλα είκοσι άτομα μπήκαν μέσα στο στέκι. Ήταν πιο μεγάλη από την δική τους, σαν αποθήκη έμοιαζε αυτό.

Ήταν ξύλινο, γεγονός που διευκόλυνε αρκετά τον Ηλία. Βλέπεις, το σχέδιο του ήταν να κάνουν την συνθήκη ειρήνη ανάμεσα τους, αλλά θα τους την έφερνε πισώπλατα καίγοντας τις εγκαταστάσεις τους.

Η τριάδα όμως αποφάσισε πως το σχέδιο θα αλλάξει. Είπανε στον Κάπα-έτσι είναι το ψευδόνημο του αντιπάλου-όλο το σχέδιο του Ηλία κατά γράμμα. Συμφώνησαν όλοι μαζί πως όσο αυτοί θα είναι εκεί και θα υπογράφουν, οι υπόλοιποι από την ομάδα του Κάπα θα κάψουνε το δικό τους στέκι.

Η Σάρα μαζί με την Μαρίνα εκείνη την στιγμή θα σηκώσουν τα όπλα τους και θα τον κάνουν να της αφήσει ελεύθερες ή θα τον σκότωναν. Τσίλιες θα κρατούσε ο Βασίλης, αλλά δεν θα χρειαζόταν γιατί όλοι θα προσπαθούν να σβήσουν την φωτιά πίσω στο στέκι. Τα άλλα είκοσι άτομα που είναι μαζί τους τυχαία κάπως θα εξαφανιζόταν ένα ένα στην διαδρομή.

Και κάπως έτσι θα αποκτήσουν και πάλι την ελευθερία τους.

Τι όχι;

15 λεπτά πριν το τέλος.

Η ώρα ήδη κόντευε μία. Για την ακρίβεια ήταν μία παρά τέσσερα λεπτά και δέκα δευτερόλεπτα.

Η Σάρα μετρούσε τα λεπτά για την ελευθερία τους. Δεν έμεναν πολλά. Οι πέντε τους μόλις είχαν μπει στο γραφείο. Ο Κάπα τους είχε καλωσορίσει με τα πιο φανταχτερά ποτά που δεν άγγιξαν γιατί ποτέ δεν πίνεις εν ώρα δουλειάς ή δεν παίρνεις ποτό που σου σερβίρουν, δεν ξες τι μπορεί να έχει μέσα.

Έπρεπε να ακολουθήσει όλους τους κανόνες του μέχρι να τελειώσει όλο αυτό.

Η Σάρα έριχνε κάτι κλέφτες ματιές με όλους εκτός από τον Ηλία. Από λεπτό σε λεπτό θα ξέσπαγε η φωτιά.

"Έχεις τα εκρηκτικά;" την ρώτησε ο Ηλίας ψιθυριστά και εκείνη χαμογέλασε ένοχα.

"Δεν θα σε νοιάζει αυτό σε λίγο" απάντησε και την στιγμή που γύρισε να την κοιτάξει άρχισαν να ακούγονται ουρλιαχτά.

Το σχέδιο μόλις είχε αρχίσει.

Ο Βασίλης αφού είδε πως όλοι τρέχουν και δεν έρχεται κάνεις προς τα εκεί κλείδωσε την πόρτα με τα κλειδιά που του είχε δώσει ο Κάπα.

"Τι γίνεται;" ρώτησε ο Ηλίας κοιτάζοντας τους, ο Κάπα σηκώθηκε όρθιος με ένα χαμόγελο στα χείλη.

"Αλήθεια πίστευες πως θα με ξεγελούσες τόσο εύκολα με ένα ψεύτικο συμβόλαιο Ειρήνης;" έσμιξε τα φρύδια του και γύρισε στην Σάρα.

Μόνο ένα χαμόγελο της αρκούσε για την πιάσει από τον λαιμό. Η Κέλλυ τον τράβηξε μακρυά της ως αποτέλεσμα να την χτυπήσει.

Η Μαρίνα κράτησε την Σάρα πριν πιαστεί στα χέρια με τον Ηλία και ο Βασίλης τον 'φίλο' του. Ο Κάπα φαινόταν να μην ήξερε και πολλά για αυτή την κόντρα.

"Για αυτό κάθισες στον άλλον ε; Για να πάρεις πληροφορίες;!"της φώναξε και εκείνη γέλασε με την αφέλεια του.

"Και όχι απλώς το κατάφερα αλλά ήταν τόσο αφελείς που μου τα έδωσε!" μπορεί να είχε νιώσει φτηνή τότε αλλά η ζωή της απέδειξε πως δεν ήταν και τόσο τελικά.

"Και τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα; Θα με σκοτώσεις; Δεν τολμάς" είπε ήρεμα μιας και ήταν σίγουρος πως η Μιρέλα δεν μπορεί να σκοτώσει ούτε μύγα.

"Που το ξέρεις εσύ πως δεν τολμάω" σήκωσε το όπλο της και τον σημάδευσε. Οπλισε και πριν καταφέρει να έχει επιτέλους την ελευθερία της ακούστηκε πυροβολισμός στην πόρτα.

Μέσα μπούκαραν κάποιοι αρπάζοντας τον Βασίλη. Άρχισαν να πέφτουν μπουνιές ανάμεσα τους.

Κάποιος είχε ειδοποιήσει.

Ο Κάπα μαζί με τον Ηλία πήγαν δίπλα δίπλα γελώντας. Η Σάρα με την Μαρίνα είχαν μείνει στήλη άλατος. Μας πρόδωσε πάνω στην προδωσία που κάναμε εμείς;

"Αω Σαράκι, όντως πίστευες πως μπορείς να μου την φέρεις τόσο εύκολα;"

Και ένιωσαν ηλίθιες η Μιρέλα τουλάχιστον, που δεν κατάλαβαν πως άνετα ο Κάπα θα μπορούσε να τα πει όλα. Γιατί αν δεν θυμάσαι, ο Κάπα δεν είναι όποιος και όποιος, αλλά ο Κωνσταντίνος Ευθυμίου.

Ο Άλφα μπήκε στο δωμάτιο χαλαρός. Έπρεπε να δει με τα μάτια του τον θάνατο της Σάρας. Της αγαπημένης του Ηλία αλλά και την γυναίκα της οργάνωσης.

Πλέον ήταν μόνο μια προδότρια.

Τα άτομα του Ηλία ακινητοποίησαν τον Βασίλη. Η Κέλλυ είχε καταφέρει να φύγει από την πόρτα χωρίς να την παρατηρήσει κανείς.

"Ωραία μας έπιασες. Και τώρα τι θα κάνεις;" έκανε την ερώτηση της η Σάρα και έπιασε το χέρι της Μαρίνας σφιχτά. Όλοι είχαν σωπάσει και κοίταζαν.

"Και τώρα θα σε σκοτώσω" σήκωσε το όπλο του και εκείνη το ίδιο. Ήταν σαν μαζική αυτοκτονία το σκηνικό.

"Δεν τολμάς" οι ρόλοι και τα λόγια είχαν αντιστραφεί. Υπάρχει όμως μια διαφορά, μπορεί η Μιρέλα να μην μπορεί να σκοτώσει μύγα αλλά εκείνος δεν μπορεί να σκοτώσει την Μιρέλα.

Βασικά, όχι δεν μπορεί, δεν τολμάει. Όχι πως την λυπάται ή κάτι τέτοιο έτσι και αλλιώς ξέρεις το σχέδιο. Αλλά φαίνεται πως κάπου μέσα από το στερνό του υπάρχει μια καρδιά, που κάποτε χτύπαγε για αυτήν.

Ακούγεται περίεργο, ο σαδιστής δολοφόνος να την θέλει ακόμα; Να νιώθει;

Μα κοίτα πως αντιστρέφονται οι ρόλοι.

Η Μαρίνα κοίταξε το κινητό της όσο πιο κρυφά μπορούσε.

Κέλλυ.
Σε λίγο είμαι εκεί με ένα εκρηκτικό. Προσπαθήστε να ζήσετε.

Δεν είχε παρατηρήσει πως είχε φύγει όπως μάλλον και κανένας άλλος. Δεν της προσδιόρισε όμως ακριβώς την ώρα και δεν ήξερε πως θα κάνει αντιπερισπασμό.

Σήκωσε το όπλο της και σημάδεψε επίσης. Ο Κάπα και ο Άλφα σήκωσαν και αυτοί. Ήταν το τέλος, σήμερα κάποιος δεν θα έβγαινε ζωντανός μέσα από αυτό το δωμάτιο.

"Δεν θα νικήσετε και το ξέρετε, πιο πιθανό είναι να πεθάνετε και οι δύο" ο Ηλίας γύρισε το κεφάλι του στην αγαπημένη του. "Και εσύ, ω δεν έχεις ιδέα πόσο καιρό θέλω να το κάνω αυτό" όπλισε.

5

Κάτω ήταν η Κέλλυ ψάχνοντας τρόπο να πετάξει το εκρηκτικό χωρίς να έχει ιδέα τι γίνεται πάνω. Ελπίζω η Μαρίνα να έχει δει το μήνυμα.

4

"Και αν το κάνω πρώτη;" ρώτησε ειρωνικά με το χέρι στην σκανδάλη.

3

Άφησε το εκρηκτικό στην πόρτα. Πηγαίνοντας όσο πιο μακρυά μπορεί για να μην σκάσει πολύ κοντά της. Δεν θα έκανε μεγάλη έκρηξη επίτηδες, δεν ήθελε να τους σκοτώσει, ήθελε να κάψει το μέρος απλά, να τους παγιδεύσει.

2

Όλοι γύρισαν προς την πόρτα. Ακούστηκε το φιτίλι. Η Μαρίνα δεν ήξερε τι να κάνει, έπρεπε να δράσει γρήγορα.

"Να προσέχεις" ψιθύρισε στην Μιρέλα και εκείνη γύρισε το κεφάλι της ελαφρά να την κοιτάξει με ερωτηματικά.

1

Οπλισε και μια σφαίρα καρφώθηκε στο ταβάνι. Το χέρι του Ηλία αυτόματα πήγε στην Μαρίνα και η σφαίρα που προοριζόταν για την κολλητή της καρφώθηκε στο στήθος της.

Ένα ουρλιαχτό από τα χείλη της Μιρέλας βγήκε καθώς έβλεπε την φίλη της να πέφτει κάτω και να χάνει όλο της το χρώμα. Αυτόματα ακούγεται και μια έκρηξη.

Το χάος είχε ξεσπάσει.

Όλοι έτρεχαν πανικόβλητοι μέσα στην αποθήκη για να μην καούν. Η Μιρέλα όμως έμεινε ακίνητη. Έπεσε κατευθείαν στα γόνατα. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της.

Την ταρακούνησε. "Οχι, όχι, όχι... ΜΑΡΙΝΑ; ΜΑΡΙΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣ; Σε παρακαλώ μην φύγεις..." η φωνή της σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο σιγανή. Εσπασε.

Είχε γεμίσει αίματα. Με το αίμα της.

Πέθανε για να με προστατέψει. Όχι δεν πέθανε "Σε παρακαλώ Μαρίνα κοίτα με" πλέον τα μαλλιά της δεν είχαν αυτή την υπέροχη γυαλάδα. Δεν θα ξανάνοιγε ποτέ τα μάτια της; Δεν θα έβλεπε πάλι αυτό το όμορφο μπλε που δεν το είχε κανείς άλλος;

Όχι δεν τον δεχόταν. "ΜΑΡΙΝΑ ΞΥΠΝΑ! ΕΊΠΑΜΕ ΜΑΖΊ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ! ΕΙΠ-ΕΊΠΑΜΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ" είχε φλόγες παντού αλλά δεν την ένοιαζε καθόλου. Η φωνή της έσπαγε και τα δάκρυα πολλαπλασιάζονταν όλη την ώρα.

Είχε ακόμα πιασμένο το χέρι της και το έσφιξε. Ήθελε να καταλάβει πως είναι δίπλα της.

Η Μαρίνα το έσφιξε επίσης, πολύ λίγο, δεν ήξερε να θεωρείτε σφύξιμο. Και ξαφνικά, είδε τα βλέφαρά της να χαλαρώνουν και το πρόσωπο της να ηρεμεί από τον πόνο. Αυτό το σφίξιμο ήταν το αντίο της.

Εκεί κατάλαβε πως η Μαρίνα πλέον δεν ήταν μαζι της. Και ούρλιαξε, ούρλιαξε μέχρι να ματώσει το λαιμός της.

Άθελά του ο Ηλίας δεν κατάλαβε πως αυτό πονάει περισσότερο. Πως να την σκότωνε δεν θα πονούσε όσο τώρα που βλέπει την καλύτερη της φίλη να ξεψυχάει στα χέρια της για να την προστατέψει.

Την πήρε αγκαλιά χωρίς να την νοιάζει το αίμα ή κάτι άλλο. "Και εγώ σ' αγαπώ Μαρινάκι μου, να προσέχεις και εσύ" ψιθύρισε και ήξερε πως δεν μπορεί να την ακούσει αλλά το έκανε.

Έκλαιγε με σπασμούς, ήθελε να πεθάνει μαζί της εκείνη την στιγμή. Θεέ μου, τι πόνος είναι αυτός;

Ένιωθε λες και της ξερίζωσαν την καρδιά, λες και δεν πέτυχε την Μαρίνα η σφαίρα αλλά αυτήν.

Δεν τα καταφέραμε.

Ο Βασίλης πήγε δίπλα της. Και προσπάθησε να την αγκαλιάσει, να την πάρει από πάνω της.

"Έλα Μιρελάκι μου" της είπε ήρεμα μα φώναζε με ο,τι δύναμη της είχε απομείνει πως δεν θέλει, και πως δεν θα την αφήσει.

"Σε παρακαλώ" εν τέλει την άφησε χωρίς να το θέλει εξαιτίας της φωτιάς που τους πλησίαζε. Η Μιρέλα τον πήρε αγκαλιά κάνοντας την μπλούζα να του να βαφτεί με αίμα και δάκρυα.

"Βασίλη την σκότωσαν" είπε έτοιμη να καταρρεύσει αλλά εκείνος την κράταγε σφιχτά.

"Σε παρακαλώ, προσπάθησε να ηρεμήσεις, μην την κοιτάς" της χάιδευε τα μαλλιά.

Ο Ηλίας τους πλησίασε και η Μιρέλα σήκωσε αυτόματα το όπλο της. "Άλλο ένα βήμα και θα σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα" το τέρας όντως σταμάτησε. Το μάτι της γυάλιζε, ήξερε πως δεν έπρεπε να παίζει τώρα.

"Άσε με να το διαχειριστώ για να μην μπούμε μέσα" της είπε χωρίς ίχνος μετανοίας στο βλέμμα του.

Ο Βασίλης της πήρε το όπλο για να μην κάνει κάτι χειρότερο.

"Πως; ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΩΣ;"

"Θα πούμε πως την σκότωσε η Σάρα Σωτηροπούλου και μετά θα πούμε πως αυτοκτόνησε. Έτσι δεν θα υπάρχουν πουθενά απτές αποδείξεις" για σχέδιο που σκέφτηκε εκείνη την ώρα ήταν πολύ καλό. "Αλλά θα σταματήσεις να έχεις οποιαδήποτε σχέση, δεν θα φανείς ούτε στην κηδεία ούτε πουθενά. Για εσένα δεν υπήρχε Μαρίνα"

Ο Βασίλης την κράτησε σφιχτά."ΜΟΥ ΠΗΡΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΊ, ΜΟΥ ΠΗΡΕΣ ΤΗΝ ΜΑΡΙΝΑ. ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΟΎΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; ΤΙ ΆΛΛΟ ΜΈΝΕΙ ΗΛΙΑ ΠΈΡΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΜΟΥ;"

"Δεν θα είσαι στην οργάνωση πλέον Μιρέλα" τα κατάφερε, μόνη της όμως. Και αυτό πονούσε πιο πολύ από όλα. Δεν άντεχε άλλο.

"Τι να το κάνω; Θεέ μου, είχε όνειρα, είχε μεγάλα όνειρα, ήθελε να πάει ταξίδια, να σπουδάσει, να-"την είχε πιάσει παραλήρημα. Ο Βασίλης την πήρε από εκεί πηγαίνοντας έξω.

Δεν ήξερε τι θα έκαναν με το πτώμα αλλά ήξερε πως έπρεπε να ηρεμήσει την Μιρέλα και τον εαυτό του.

Είχε σπάσει. Δεν μίλαγε, μόνο έκλαιγε σιωπηλά. Δεν μπορούσε να βγάλει καμία εικόνα από το μυαλό της.

Όλοι βλέπω στα βιβλία τους να γράφουν καλά τέλει. Σαν τα παραμύθια. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι.

Και σκέφτομαι, στο δικό μου-μας-βιβλίο ξέμειναν από καλά τέλει και έβαλαν ως αντικατάστατο τον θάνατο;

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΌΧΙ ΝΤΟΜΆΤΕΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!!

Οσο το έγραφα και εγώ πονούσα, αλλα ήξερα πως η Μαρίνα δεν μπορεί να ζει.

Γιατί δυστυχώς όταν μπλέκεις σε τέτοια πράγματα πάντα θα έχει απώλειες.

Θα μας λείψει, μέχρι και εγώ που την σκότωσα λυπήθηκα για τον θάνατο της. Η αλήθεια είναι πως είχα σκεφτεί αρκετές φορές να μην έχει κακό τέλος αλλά κάπως έπρεπε να βγει η ιστορία.

Έρχονται καλά πράγματα το υπόσχομαι 👀👀👀

Απλά θα κλαίμε λίγο σε κάποια κεφάλαια. Λιγοοοο.

Και να θυμάστε πως δεν τελείωσε τίποτα. Έχουμε και άλλο ένα παρελθόν και ένα παρόν να συνεχίσουμε.

Ετοιμαστείτε για το επόμενο γιατί δεν μένουν πολλά ακόμα-ένα δάκρυ κύλησε-.