Ημερολόγιο του Κωνσταντίνου Γ.

1 Δεκεμβρίου 2024
Το σπίτι αυτό δεν είναι όπως το θυμάμαι. Γύρισα μετά από χρόνια, μετά τον θάνατο της μητέρας μου, για να καθαρίσω το παλιό εξοχικό. Από την πρώτη στιγμή, κάτι ένιωσα παράξενο. Η θερμοκρασία έπεσε ξαφνικά μόλις μπήκα, και ένα απαλό ψιθύρισμα φαινόταν να έρχεται από τα βάθη του σπιτιού. Ίσως φταίει η μοναξιά. Μάλλον είναι η φαντασία μου.

3 Δεκεμβρίου 2024

Απόψε, άκουσα κάτι παράξενο. Ένας θόρυβος, σαν να σύρονται βαριά αντικείμενα στο πάτωμα. Αλλά ήμουν μόνος. Πήγα στο υπόγειο, όπου η πηγή των θορύβων ήταν πιο έντονη, σαν να με καλούσε. Η λάμπα τρεμόπαιξε. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να γυρίσω πίσω, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω.Εκεί κάτω βρήκα μια ζωγραφιά στον τοίχο, χαραγμένη με νύχια ή μαχαίρι. Ένα πρόσωπο, παραμορφωμένο, με μάτια γεμάτα μίσος.

5 Δεκεμβρίου 2024

Απόψε ξύπνησα από μια απαίσια αίσθηση ασφυξίας. Ένιωθα τα χέρια μου να σφίγγουν τον λαιμό μου. Έκλαιγα αλλά δεν ήξερα γιατί. Ένιωθα μια παρουσία δίπλα μου, να αναπνέει βαριά. Κανείς δεν ήταν εκεί. Τα φώτα αναβόσβηναν. Τα χέρια μου τρέμουν καθώς γράφω.

7 Δεκεμβρίου 2024

Δεν είμαι μόνος εδώ. Κάτι με ακολουθεί σε κάθε δωμάτιο. Βλέπω σκιές να περνούν από την άκρη της όρασής μου, και ακούω ένα ψίθυρο... ένα όνομα που δεν αναγνωρίζω. «Αζαθ...» Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό. Ο ήχος γίνεται πιο δυνατός κάθε βράδυ.

10 Δεκεμβρίου 2024

Δεν κοιμάμαι πια. Βλέπω το ίδιο όνειρο κάθε βράδυ: ένα πηγάδι γεμάτο αίμα. Βουτάω μέσα και δεν μπορώ να βγω. Μια φωνή μου ψιθυρίζει στα αυτιά μου, και τα λόγια της γίνονται ολοένα και πιο έντονα. Έγραψα μερικά από αυτά στον τοίχο, αλλά δεν θυμάμαι πότε το έκανα.

13 Δεκεμβρίου 2024

Οι λέξεις που γράφω δεν είναι δικές μου. Το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω. Ένα χέρι πιέζει το στυλό στο χαρτί. Η φωνή μιλά πιο δυνατά τώρα, όχι μόνο τη νύχτα. Λέει πως ανήκω σε αυτόν, ότι είμαι «εκλεκτός του». Ο Αζαθ με περιμένει στο σκοτάδι.

14 Δεκεμβρίου 2024

Το ημερολόγιο αρχίζει να θολώνει... Εκλεκτός! Αίμα. ΟΝΟΜΑ... Δίνει πόνος δώρο θυσία αναπόφευκτο κυριαρχία... κυριαρχούμενος... αίμα προσφορά!

17 Δεκεμβρίου 2024

Δεν ξέρω ποιος γράφει... Εγώ ή αυτός; Οι φωνές με οδηγούν στο βάθος. Βλέπω! Τα μάτια του με παρακαλούν! Αζαθ... Να πονέσω—! Αίμα ΧΕΡΙ μου... έχει όνομα. Αναπνοή... ΧΕΡΙΑ αίμα χέρια γράφουν ΔΕ ΘΕΛΩ πιαααα...

20 Δεκεμβρίου 2024

ΑΖΑΘ ΕΧΘΡΟΣ ΦΩΣ... δεν μπορώ κραυγή μέσα μου... να χάσω... χάσω... ΕΡΧΕΤΑΙ! ανήκω πληρωμή—ΘυσΙΑ τέλος!

21 Δεκεμβρίου 2024[Η σελίδα είναι γεμάτη σύμβολα και μουντζούρες, ενώ το μόνο καθαρό κείμενο λέει:]

 «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΖΑΘ. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.»