Είχαν περάσει σχεδόν τρεις βδομαδες και όλα κυλούσαν υπέροχα . Ο Άλκης ήταν όλα όσα θα μπορούσε να ζητήσει η Άννα στην ζωή της . Όμως και για τον Άλκη ίσχυε το ίδιο . Είχε ζήσει πολλά στην ζωή του και είχε αποκτήσει πολλές εμπειρίες όμως το ταξίδι με την Άννα ήταν τελειως διαφορετικό και πολλά υποσχόμενο .

«Ξέρεις τι σκέφτηκα ;»της πρότεινε καθώς περπατούσαν μέχρι την σχολή. Σήκωσε το κεφάλι της να τον κοιτάξει . Μέχρι τώρα το μόνο που έκανε είναι να μετράει τα πλακάκια του πεζοδρόμιου . Πάντα το έκανε αυτό ! Από μικρό παιδί ...

«Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό σου ...» του απάντησε τυφλωμενη από τον ήλιο βάζοντας την παλάμη της πάνω από τα μάτια της

«Και όμως μπήκες ...»της απάντησε σοβαρά .

«Έλα μωρό μου , σοβαρέψου ! Πες μου τι σκέφτηκες ...» τον ρώτησε ήρεμα .

«Σοβαρός είμαι ...» την πείραζε .

«Άλκη ...» είπε αυστηρά .

«Θα ήθελες να δουλέψεις μαζί μου ; Εννοώ να αναλάβεις το παιδικό τμήμα ;»της πρότεινε σοβαρά.

«Άλκη τι λες ; Από που και ως που θα διδάξω εγω πυγμαχία ;»γέλασε .

«Όχι μωρό μου , αυτό θα το αναλάβω εγώ . Μπορείς όμως να αναλάβεις εσυ την προθέρμανση !»της εξήγησε .

«Δεν νομίζεις πως είναι πολύ νωρίς για ένα τέτοιο βήμα ;»χαμήλωσε τον τόνο της φωνής της και συνέχισε να προχωράει σκεπτικα στο πλάι του .

«Καθόλου ! Δεν θα σε προσλάβω σαν την κοπέλα μου Άννα ! Σαν επαγγελματία θα το κάνω !»της είπε κατηγορηματικά . «Ειλικρινά έψαχνα κάποιον να βοηθάει . Ο Φώτης και εγώ ασχολούμαστε με τα αγωνιστικά τμήματα και ο Δημήτρης απλά υπάρχει !»γέλασε παρασύροντας και εκείνη .

«Άλκη σου έχω εξηγήσει πως δεν έχω ασχοληθεί ! Και δεν θέλω να το κάνω ...»είπε κάπως ξεψυχισμένα .

«Ναι και δεν καταλαβαίνω το γιατί ;»είπε απότομα . «Άλλωστε αν δεν είχε συμβεί ότι έγινε με τον Τάσο τώρα ίσως να εξασκούσες το επάγγελμα σου !»της υπενθύμισε .

«Εκεί θα το έκανα απλά και μόνο για τα παιδιά που θα με είχαν ανάγκη !»του εξήγησε έντονα .

«Και τώρα για παιδιά θα το κανείς ! Δεν έχω σκοπό να σε βάλω ούτε στο γυναικείο και ποσό μάλλον στο αντρικό τμήμα !»επέμεινε προσπαθώντας να την μεταπείσει . Εκείνη ξεφυσηξε δυνατά .

«Τότε θα το κάνω μόνο για να βοηθήσω εσένα . Δεν θέλω να με πληρώνεις ή το οτιδήποτε !»του έκανε ξεκάθαρο και εκείνος μειδιασε .

«Ξεχνα το !»είπε χωρίς δεύτερη σκέψη . «Αυτό δεν το δέχομαι !»

«Καλά θα το συζητήσουμε αργότερα αυτό . Νομίζω πως πρέπει να βιαστούμε τώρα γιατί η ώρα είναι ήδη 5 και το αντρικό τμήμα θα έχει καταφτάσει !»γέλασε επιταχύνοντας τον βηματισμό της .

«Δεν μου γλιτώνεις ! Το βράδυ θέλω το ... ναι !»της φώναξε καθώς άρχισε να τρέχει πίσω της . Σαν δυο μικρά παιδιά που έπαιζαν κυνηγητό στους δρόμους . Ευτυχώς ήταν κοντά και θα ήταν στο μάθημα στην ώρα τους.

«Βρε βρε τα πιτσουνάκια μας ...» σχολίασε ο Δημήτρης καθώς πάτησαν το πόδι τους στην αίθουσα , λαχανιασμένοι .

«Βρε τον φίλο μου τον Δημήτρη , κάτι χρόνια είχα να σε δω ...» τον πείραξε .

«Άντε γαμησου μαλακα ! Να σε δει κανένας οφθαλμίατρος !»φώναξε δήθεν θιγμένος . «Σε περιμένουν οι άντρες σου !»άλλαξε θέμα αμέσως . «Και η γυναίκα σου ...» τον τσιγκλισε .

«Η γυναίκα με έχει 24 ώρες το 24ωρο !»γέλασε .

«Να μας πεις πως καταφέρνεις και την κρατάς χωρίς να την κανείς να σε βαριέται ...» συνέχισε κι η Άννα ξεφυσηξε με την παιδιάστικη συμπεριφορά τους .

«Κάνει καλό σεξ !»τους πέταξε αφήνοντας και τους δυο με το στόμα ανοιχτο . Ο Άλκης γρήγορα συνήλθε και ξέσπασε σε γελια . «Αυτό δεν ήθελες να ακούσεις ;»στράφηκε στον Δημήτρη και εκείνος γέλασε πνιχτα .

«Δεν του το είχα !»είπε πονηρά .

«Κακως ...» συνέχισε η Άννα σαν να θίχτηκε η ίδια .  Ο Δημήτρης σήκωσε τα χέρια ψηλά παραδομένος και πίσω πάτησε φεύγοντας από κοντά τους . Ο Άλκης την έπιασε από την μέση φέρνοντας την κοντά του και έπειτα έσκυψε στο αυτί της .

«Θα ανταμειφτείς γι αυτό !»την φίλησε στο μάγουλο και εκείνη χαχανισε .

«Έχουμε καθυστερήσει ένα ολόκληρο τμήμα .» Του επισήμανε και εκείνος δυσανασχέτησε .

«Πήγαινε και έρχομαι !»της είπε ρίχνοντας της μια ξυλια στον πισινό . Η Άννα τον κοίταξε απειλητικά και έπειτα εξαφανίστηκε από το οπτικό του πεδίο .

Στον χώρο είχαν μαζευτεί περισσότεροι από είκοσι αθλουμενοι , μέσα σε αυτούς ήταν και ο Τάσος. Σήμερα ήταν η πρώτη προπόνηση της Αννας μετά από τόσο καιρό και η πρώτη φορά που τον έβλεπε ξανά μετά από τον τελευταίο τους αγώνα . Παρόλο που ο Άλκης ήταν κάθετος στο θέμα του Τάσου και δεν ήθελε να τον δεχτεί πίσω στην σχολή , οι δυο συνεργάτες του επέμειναν πως η άποψη του δεν ήταν αντικειμενική και πως ήταν άδικο να του στερήσουν το μέλλον για ένα 'ατυχημα' . Τα τραύματα της είχαν ευτυχώς επουλωθεί πλήρως και ήταν πιο έτοιμη από ποτέ να τον αντιμετωπίσει . Όσο καιρό έμεναν σπίτι μια στο δικό του και μια στο δικό της , ο Άλκης είχε φροντίσει να της κάνει ιδιαίτερα μαθήματα ώστε να μην μείνει πίσω . Άλλωστε την ετοίμαζε κι για αγώνες παρόλο που δεν της το είχε πει ακόμη . Ήταν η μεγάλη έκπληξη !

«Που χάθηκες τόσο καιρό ομορφούλα ;»την ρώτησε ο Τάσος ειρωνικά . Εκείνη μειδιασε και τον κοίταξε σαν να μην συνέβαινε τίποτα.

«Επέστρεψα !»του απάντησε δήθεν χαρούμενη .

«Δεν φαντάζομαι να έχεις τα αρχιδια να με αντιμετωπίσεις ... ξανά !»της είπε με απειλητικό τόνο.

«Ανατομικά , όχι δεν τα έχω ! Υποθετικά όμως θα έπρεπε ήδη να ξέρεις ότι δεν φοβάμαι κάτι τύπους σαν εσένα !»του απάντησε με θάρρος .

«Σωστά ! Έχεις κάτι άλλο όμως που θα ήθελα να ξεσκίσω !»αναφέρθηκε στο ανατομικό κομμάτι . Τα νεύρα της χτύπησαν κόκκινο όμως έπρεπε να συγκρατηθεί . «Όσο για το δεύτερο κομμάτι της πρότασης σου σε διαβεβαιώνω πως θα έπρεπε να φοβάσαι ...» είπε και γέλασε . Ο Φώτης τους παρατηρούσε όση ώρα έλειπε ο Άλκης . Ήταν εντολή του άλλωστε . Εχε τα μάτια σου πάνω της !
Παρατήρησε μια ένταση ανάμεσα τους κι δεν παρέλειψε να ενημερώσει τον Άλκη γι αυτό .

«Καν'τε ζευγάρια !»φώναξε ο Άλκης . «Άννα με τον Βασιλη !» Ο Τάσος κοίταξε την Άννα πονηρά ...

«Βασικά Άλκη μπορώ να κάνω ζευγάρι με τον Τάσο !»είπε και όλοι την κοίταξαν με ένα περίεργο μειδιασμα στα χείλη τους .

«Όχι ! Εσείς οι δυο από αποσταση !»απάντησε τελεσίδικα .

«Λυπάμαι !»γύρισε και του ψιθύρισε και εκείνος κάγχασε ειρωνικά . Του γύρισε την πλάτη και στράφηκε προς τον νέο της αντίπαλο .

~~~

«Άλκη , έχω ραντεβού με την γυναικολόγο μου ! Η μαμά δεν μπορεί να κρατήσει το παιδί , είσαι η τελευταία μου ελπίδα !»αναφώνησε αγχωμένα η αδερφή του η οποία είχε φτάσει με τον όμορφο γιο της στο γυμναστήριο του Άλκη .

«Αγάπη μου , έχω ακόμα μια ώρα μάθημα ...»της είπε λυπημένα . «Αν θέλεις και φυσικά θέλει και η ίδια μπορώ να το ζητήσω από την Άννα !»της πρότεινε κι εκείνη χωρίς να το σκεφτεί δέχτηκε αμέσως . Ο Άλκης φώναξε την Άννα και εκείνη τους πλησίασε ντροπαλά . Την Μελινα δεν την είχε δει περισσότερες από τρεις φορές όμως ήταν έξω καρδιάς άτομο .

«Μωρό μου , η Μελινα θέλει μια χαρη !»αποκρίθηκε ο Άλκης και η κοπέλα αγνοώντας τον επεσε μπροστά στο καροτσάκι του μικρού πειράζοντας τα μικρά του ποδαράκια .

«Εννοείται πες μου !»την κοίταξε στα μάτια .

«Θα τον κρατήσεις λίγο να πάω στην γυναικολόγο μου ;»της είπε δειλά .

«Φυσικά ! Μην το σκέφτεσαι ... είναι χαρά μου !»της απάντησε αμέσως .

«Άννα θα σου χρωστάω ! Σε ευχαριστώ πολύ !»φώναξε η Μελινα και χωρίς να καθυστερεί περισσότερο της έδωσε μερικές οδηγίες για τον μικρό και έφυγε σαν κυνηγημένη .

«Λυπάμαι που έχω μάθημα και δεν μπορώ να μείνω και εγώ μαζί σας !»της είπε ο Άλκης.

«Περνάμε και μόνοι μας καλά , θείε !»τον πείραξε κι έπειτα γαργάλισε την κοιλιτσα του μικρού με το παιδί να ξεκαρδίζεται στα γελια .

«Με εμένα θα περνούσατε καλύτερα όμως ...» η φωνή του έγινε βαριά και σιγανή ... γεγονός που την έκανε άκρως ερωτική .

«Σαν δεν ντρέπεσαι μπροστά στο παιδί ...» τον κορόιδεψε και σηκώθηκε όρθια βγάζοντας το μωρό από το καροτσάκι του. Το κράτησε καλά στην αγκαλιά της και κοίταξε ξανά το Άλκη που τα μάτια του έλαμπαν με το θέαμα που αντίκρυζε. «Εμείς θα είμαστε στην κάτω αίθουσα ! Όταν τελειώσεις έλα εκεί ...» .

~~~

«Νομίζω ήρθε η Μελινα ...» αναφώνησε ξέπνοος ο Άλκης καθώς δεν είχε σταματήσει τόση ώρα να πετάει το παιδί στον αέρα και έπειτα να το εγκλωβίζει αμέσως στα δυνατά του χέρια . Η Άννα τον θαύμαζε για την υπομονή και την αγάπη που έδειχνε σε αυτό το πλασματάκι .

«Πάμε προς τα πάνω ! Θα μας ψάχνει και θα ανησυχήσει !»είπε . Ο Άλκης της έδωσε το χέρι του και με την βοήθεια του στάθηκε στα πόδια της δίνοντας ακόμα ένα φιλί στα μικροσκοπικά πόδια του μωρού . «Είναι έρωτας αυτό το παιδί ...» σχολίασε .

«Ναι , πήρε από εμένα !»πρόσθεσε σοβαρά ο Άλκης και η Άννα έκρυψε ένα πνιχτο γέλιο .

«Ας ελπίσουμε να μην σου πάρει τίποτα άλλο ...» μουρμούρισε .

«Ε όχι και τίποτα άλλο ...» είπε με ένα μειδιασμα .

«Άλκη προχωρά ! Περιμένει η αδερφή σου !»φώναξε και εκείνος υπάκουσε αφήνοντας στην άκρη τα πειράγματα του . Ανέβηκαν στο ισόγειο , η Μελινα ήταν ήδη εκεί και μιλούσε με τον Φώτη στην είσοδο .

«Άννα μου , ειλικρινά σε ευχαριστώ !»ψέλλισε γεμάτη ευγνωμοσύνη.

«Μην το ξανά πεις αυτό ! Ειλικρινά !»αγκάλιασε τον Άλκη από την μέση . «Λατρεύω τα παιδιά και δεν μου είναι κανένας κόπος να ασχολούμαι μαζί τους . Ποσό μάλλον με αυτό εδώ το αντράκι ...» χαμογέλασε καρφώνοντας το βλέμμα της πάνω στο παιδί που είχε πλέον κουρνιάσει στην αγκαλιά της μητέρας του .

«Μακάρι η αγάπη που παίρνει από τους γύρω του να είναι αρκετή για να καλύψει το κενό του πατέρα του !» Ψέλλισε στενάχωρα .

«Μελινα ...»την αγριοκοιταξε ο Άλκης και η Άννα τον σκουντηξε .

«Είσαι μια πολύ γλυκιά μανούλα για τον γιο σου . Ο αδερφός σου τον υπεραγάπα και μπορώ να μαντέψω πως το ίδιο συμβαίνει και με την υπόλοιπη οικογένεια . Μην βασανίζεις το μυαλό σου με τετοιες σκέψεις!»αποκρίθηκε η Άννα και εκείνη έσκασε ένα χαμόγελο .

«Μην βγάζεις τον εαυτό σου απέξω ! Είτε είσαι με τον αδερφο μου είτε όχι αυτό το παιδί έχει μια περίεργη σύνδεση με εσένα !» Της είπε σιγανά . Ο Άλκης της είχε μιλήσει για τα πάντα . Τα μάτια της Αννας υγρανθηκαν στο δευτερόλεπτο . «Άλλωστε , δεν είναι τυχαίο που επέλεξα να τον βαφτίσω Αντρέα !»της είπε και εκείνη πάγωσε .

«Μελινα δεν ...» ξέσπασε σε κλάματα . Δεν ήταν εφικτό να συνεχίσει την πρόταση της . Ο Άλκης χάιδεψε τα μαλλιά της φέρνοντας το κορμί της πάνω στο δικό του . Τα δάκρυα της μουσκέψαν την μπλούζα του όμως αυτό δεν τον ενδιέφερε ούτε στο ελάχιστο. Ήταν και εκείνος σοκαρισμένος με την απόφαση της αδερφής του . Προφανώς το σκεφτόταν μέρες εκείνη αλλά δεν το είχε ανακοινώσει σε κανέναν έως σήμερα . Σήκωσε το βλέμμα της ξανά πάνω στην Μελινα . «Δεν ξέρω τι να πω ...» ψέλλισε σχεδόν αηχα .

«Θα ακουστεί τρελό αυτό που θα πω ίσως και παρανοϊκό !»χαμογέλασε αμυδρά . «Δεν ξέρω αν σου έχει μιλήσει ο Άλκης αλλά υπήρξαν κάποιες επιπλοκές πριν την γεννά !» Έγνεψε αρνητικά . «Όταν μου μίλησε για τον αδερφο σου , απλά ένιωσα πως αυτό εδώ το πλασματάκι πήρε ζωή από τον δικό σου άγγελο !» Της εξέφρασε την σκέψη της και η Άννα νόμιζε πως θα χάσει την γη κάτω από τα πόδια της . Ήταν όλα τόσα πολλά μαζεμένα , μα σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να κρύψει την ευγνωμοσύνη που ενιωθε για την Μελινα η οποία παρόλο που δεν το έκανε αποκλειστικά για την Άννα έμμεσα της πρόσφερε μια απέραντη γαλήνη και ευτυχια .

«Γεια σου μικρέ μου Αντρέα !»πείραξε το χεράκι του συγκινημένη . Δεν ήταν ο Αντρεας ο δικός της , αλλά είχε την ευκαιρία να ζήσει μια δεύτερη ζωή μαζί του !