«Δεν σου είπα να μείνεις σπίτι μας να ξεκουραστείς ;»αναφώνησε ο Άλκης μόλις είδε την Άννα να εισβάλει στο δωμάτιο του . Προ ολίγου οι γιατροί αποφάσισαν την μεταφορά του από την εντατική σε ένα δωμάτιο της χειρουργικής κλινικής μιας και η διασωλινωση του δεν ήταν πλέον αναγκαία .

«Και ποιος σου είπε ότι θα κάνω ότι μου λες εσυ ;»του χαμογέλασε αφήνοντας τα πράγματα της στην δερμάτινη καρέκλα . Πλησίασε κοντά του και του χάιδεψε απαλά τα μαλλιά . Τα μάτια του φαινόταν ακόμα πολύ κουρασμένα παρόλο που είχε βυθιστεί σε βαθύ ύπνο τόσες μέρες .

«Γιατί ; Έκανες και ποτέ ότι σου είπα ;»την πείραξε και εκείνη τον στραβοκοίταξε . «Μια ζωή του κεφαλιού σου κανεις Αννουλα !»συνεχισε το πείραγμα του .

«Σέβομαι την κατάσταση σου ...» τον προειδοποίησε αφήνοντας την πρόταση της μετέωρη . Έσυρε την καρέκλα κοντά στο κρεβάτι του νοσοκομείου ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον Άλκη και έπειτα κάθισε το κουρασμένο της κορμί .

«Για πες μου τώρα ; Τι σε βασανίζει ;» Την ρώτησε πιάνοντας την απροετοίμαστη . Ο Άλκης την ήξερε απέξω και ανακατωτά . Μπορούσε να καταλάβει ότι κάτι του έκρυβε ...

«Εσυ τι λες ;»χαμογέλασε αμυδρά . «Σου φαίνονται όλα καλά για να είμαι και εγώ καλά ;»προσπάθησε να καλύψει το μυστικό της χωρίς βέβαια τα λόγια της να είναι ψεύτικα . Ήταν κάθε άλλο παρά ψεύτικα !

«Δεν είπα αυτό !»ειπε αμέσως . «Απλά ξέρω ότι δεν είναι μόνο αυτό !»επεξηγησε .

«Δεν είναι αρκετό από μόνο του όλο αυτό ;»τον ρώτησε αμέσως . «Μέσα σε μια στιγμή παραλίγο να χάσω τον άντρα μου , το στήριγμα μου , την ζωή μου όλη !»του είπε έτοιμη να δακρύσει . «Νομίζω όλοι θελουμε τον χρόνο μας για να συνέλθουμε !»του χαμογέλασε πιάνοντας το χέρι του μέσα στο δικό της .

«Όλα θα γίνουν όπως πριν μωρό μου !»την διαβεβαίωσε . «Εμείς θα φροντίσουμε γι αυτό !»προσθεσε .

«Τέλος καλό όλα καλά !»χαμογελασε ξανά . «Α και μιας και το θυμήθηκα ...» γέλασε πονηρά σπάζοντας το βαρύ κλίμα που επικρατούσε στο δωμάτιο 303 . «Δεν κράτησα ποτέ μισά τα σαγαπω μου Άλκη» τον πείραξε αναφερόμενη στο πρωινό εκείνο που πριν αλλάξει η ζωή τους τόσο ξαφνικά , βρηξε το τοστακι-ραβασάκι στην κουζίνα του σπιτιού τους . Ο Άλκης μόλις το θυμήθηκε ξέσπασε σε σιγανά γελια.

«Εγώ είχα άλλη άποψη !»το συνέχισε εκείνος .

«Αχάριστε!» Φώναξε και εκείνος συνέχισε να γελάει.

«Πες μου τώρα ότι με αγαπάς για να επανορθώσεις !»της είπε .

«Δεν έχω να επανορθώσω για τίποτα !»απαντησε με πείσμα .

«Εγώ στην θέση σου δεν θα μου πήγαινα κόντρα !»της είπε με προσποιητή υπεροψία και η Άννα τον στραβοκοίταξε .

«Εντάξει σε αγαπώ !»του απάντησε κάπως βεβιασμένα γεγονός που δεν τον ικανοποίησε .

«Τι είναι αυτό ; Πιο ψεύτικο πεθαίνεις ...» γέλασε .

«Σε λατρεύω !»του είπε καρφώνοντας τον στα μάτια . «Σε έπεισα τώρα ;»αναρωτηθηκε .

«Κάτι έγινε τώρα αλλά θα κάνω υπομονή μέχρι να μου το αποδείξεις !»της έκλεισε το μάτι και εκείνη τον χτύπησε ελαφρά στον ώμο .

«Πολλά είπαμε τώρα και θα λένε οι γιατροί ότι σε κουράζω !»του είπε αυστηρά . «Τι θα έλεγες να κοιμηθούμε τώρα ;»του πρότεινε .

«Δεν πρόκειται να σε αφήσω να κοιμηθεις στην καρέκλα ! Έλα μαζί μου στο κρεβάτι !»διέταξε σχεδόν .

«Δεν υπάρχει περίπτωση !»του δήλωσε κατηγορηματικά .

«Θα πιαστείς μωρό μου εκεί !»της είπε .

«Μια χαρά θα είμαι !»επεμεινε .

«Άννα ...» γρυλισε .

«Καλό βράδυ μωρό μου !» Του χαμογέλασε καθώς βόλεψε τον εαυτό της στην σχετικά άνετη και μεγάλη καρέκλα . Ο Άλκης δεν μπορούσε να κάνει και πολλά , τα χέρια του ήταν δεμένα πλέον και η θέση του δεν ήταν ευνοϊκή ώστε να καταφέρει να περάσει το δικό του .

[...]

«Ξυπνήστε !»η φωνή της μικρής Αλκμήνης τους έβγαλε από τον βαθύ τους λήθαργο . Η Άννα άνοιξε τα μάτια της σχεδόν τρομαγμένη μιας και δεν είχε συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε και που βρισκόταν .

«Καλώς το κοριτσάκι μου !»αναφωνησε βραχνιασμενα παίρνοντας την στην αγκαλιά της . Ο Άλκης άνοιξε και αυτος τα μάτια του και αντίκρυσε τις δυο γυναίκες της ζωής του να στέκονται μπροστά του αγκαλιασμενες .

«Καλημέρα μπαμπάκα !»αναφωνησε η αλκμηνη με την γλυκιά φωνούλα της . Η καρδια του Άλκη φτερούγισε από χαρά και ανυπομονησία να την κλείσει στην αγκαλιά του .

Ο Φώτης με τον Άλκη από την αλλη κοιτούσαν τον κολλητό τους σαν να εβλεπαν φάντασμα . Ούτε αυτοί πίστευαν πως εβλεπαν τον φίλο τους και μάλιστα καλά . Ποσό μάλλον εκείνοι που τον είδαν να κείτεται αιμόφυρτος στο έδαφος χωρίς ίχνος σφυγμού .

«Έλα εδώ πριγκίπισσα μου !» Της χαμογέλασε ο Άλκης και με τη βοήθεια της Αννας ανεβηκε στην άκρη του κρεβατιού ακουμπώντας το κεφαλάκι της με προσοχή πάνω στην κοιλιά του .

«Τι κανείς αρρωστουλη μπαμπάκα ;»τον ρώτησε ανασηκωνοντας ξανά το κεφαλάκι της ώστε να τον αντικρυζει στα μάτια .

«Τώρα που είδα το κορίτσι μου έγινα περδίκι !»της είπε και η μικρή γέλασε .

«Ψεύτη μπαμπά ! Δεν είμαι φάρμακο !»είπε με το αθώο της μυαλουδάκι .

«Και όμως είσαι !»της είπε όλο νόημα που μόνο οι μεγάλοι μπορούσαν να καταλάβουν . «Με αυτούς τους δυο άφησες το παιδί μας ;»στράφηκε στην Άννα δείχνοντας παράλληλα με το δάχτυλο του τον Δημήτρη και τον Φώτη που κρυφογελούσαν.

«Άλκη ...» μουρμούρισε η Άννα ξεσπώντας σε γελια .

«Δεν άλλαξες καθόλου ρε μαλακα !»γρυλισε ο Δημήτρης .

«Θείε μην βρίζεις τον μπαμπά μου !»επενεβη η αλκμηνη και ο Άλκης ένιωσε την περηφάνια μέσα του να φουντώνει από την υπεράσπιση της κόρης του .

«Έχουμε και τον μικρό Άλκη τώρα !»ειπε μέσα από τα δόντια του ο Δημήτρης και ο Φώτης ξέσπασε σε τρανταχτά γελια με τον χαρακτηρισμό που έδωσε στην αλκμηνη και αυτό γιατί είχε απόλυτο δίκιο . Η μικρή ήταν ίδια ο πατερας της σε όλα !

«Πες το ψέματα !» επισήμανε ο Φώτης .

«Θείε Φώτη γιατί γελάς ; Θες να πω στον μπαμπά μου τι μου είπες χθες ;» Μικρό καρφί !

«Αλκμηνη μην ξεχνάς ότι αυτό είναι το μυστικό μας !»προσπαθησε να την συγκρατήσει από τον να τον κάψει μπροστά στον φίλο του . Ναι ο Φώτης παρεκτραπηκε το προηγούμενο βράδυ και είπε πράγματα για την ζωή του Άλκη που δεν θα έπρεπε . Ποσό μάλλον σε ένα μικρό παιδί ...

«Τι της είπες ρε ;»φώναξε ο Άλκης .

«Είναι το μυστικό μας !»επανέλαβε ο Φώτης τραγουδιστά. 

«Θα σε ...» έκοψε την πρόταση του μιας και υπήρχε ένα ανήλικο ανάμεσα τους.

«Ποτε θα σταματήσετε να κάνετε σαν παιδιά ;» Αναρωτηθηκε δικαίως η Άννα. 

«Σταματά να ελπίζεις Αννουλα !»της το ξέκοψε ο Δημήτρης χωρίς πολλά πολλά.  Τουλάχιστον είχαν αυτογνωσία . Η αλκμηνη πήδηξε με μιας από το κρεβάτι και έτρεξε στον Φώτη ψιθυρίζοντας του κάτι στο αυτί . Ο Φώτης φάνηκε να δυσανασχετεί και ο Δημήτρης που μάλλον είχε ακούσει την μυστική τους συζήτηση να ξεσπάει σε γελια.

«Τι έγινε αλκμηνη μου ;»την ρώτησε η Άννα γυρνώντας προς το μέρος τους.

«Ξέχασα την ζωγραφιά του μπαμπά μου !» Είπε βουρκώνοντας αμέσως .

«Δεν πειράζει αγάπη μου , θα του την φερουμε αύριο !»προσπαθησε να την καθησυχάσει αλλά μάταια .

«Όχι ! Τώρα θα του την φερουμε !»επεμεινε με τσαγανό .

«Αλκμηνη μου , θα κανείς άλλη μια και θα μου τις φέρεις αύριο !»Προσθεσε ο Άλκης. 

«Όχι !»δηλωσε ρητά και ξεκίνησε να κλαίει . «Θέλω να πάμε να την πάρουμε» κοίταξε τον Φώτη και εκείνος την κοίταξε σχεδόν με το ίδιο βλέμμα . Ήθελε όντως να κλάψει ! Αυτό το παιδί τον έκανε ότι ήθελε ...

«Βρε ομορφούλα , θα κάνουμε τόσο δρόμο για μια ζωγραφιά ;»της είπε ο Φώτης σκύβοντας στα γόνατα του ώστε να έρθει στο ύψος της .

«Είναι η ζωγραφιά του μπαμπά μου !»τσιριξε .

«Σκάσε βρε μαλακα , χειρότερο το κανείς !»γρυλισε ο Δημήτρης .

«Αλκμηνη !»η Άννα νευριασε . «Θα την φερουμε αύριο την ζωγραφιά στον μπαμπά !»της δήλωσε και εκείνη άρχισε να κλαίει ακόμα πιο δυνατά . «Μην φωναζεις παιδί μου !»Ύψωσε και αυτή ελάχιστα τον τόνο της φωνής της σεβόμενη τον χώρο του νοσοκομείου καθώς και τον Άλκη που δεν είχε αναρρώσει πλήρως .

«Πάμε τώρα είπα !»η αντίδραση της μικρής ήταν πρωτοφανής. Βέβαια ήταν σίγουρο πως η όλη κατάσταση την είχε επηρεάσει και ξεσπούσε έτσι αλλά και η Άννα δεν μπορούσε να την αφησει να περάσει το δικό της . Στην τελική είναι ένα παιδί που πρέπει να μαθει να ακούει και να συμπεριφέρεται !

«Αλκμηνη εάν συνεχίσεις θα σε πιάσω από το μαλλί και θα σε ...» ένας σφαχτής χαμηλά στην κοιλιά της την έκανε να αφησει την πρόταση της στην μέση. Διπλωθηκε στα δυο και όλοι όσοι την είδαν ταράχτηκαν.   Ο Άλκης σχεδόν πετάχτηκε στον αέρα ενώ ο Δημήτρης που γνώριζε έτρεξε δίπλα της για να την συγκρατήσει όρθια .

«Μωρό μου ;»ο Άλκης αναφώνησε σοκαρισμένος ενώ η αλκμηνη σώπασε κοιτώντας την μητέρα της με τύψεις .

«Άφησε με λίγο !»ψιθυρισε αδύναμα στον Δημήτρη. Εκείνος απομακρύνθηκε ελαφρώς χωρίς όμως να παίρνει τα μάτια του από πάνω της .

«Πάμε να πάρουμε κάτι από το κυλικείο εμείς !»ο Φώτης προσπάθησε να απομακρύνει το παιδί από τον χώρο . Αρκετά είχε περάσει τις τελευταίες μέρες . Η αλκμηνη δέχτηκε χωρίς να πει το παραμικρό .

«Άννα κοίταξε με !»της είπε ο ακης καθώς η κόρη του είχε αποχωρήσει από τον χώρο . «Να φωνάξουμε έναν γιατρό !»της είπε .

«Όχι , θα μου περάσει !»ψιθυρισε σχεδόν αηχα καθώς ο πόνος γινόταν ολοένα και πιο έντονος.

«Είσαι χλωμή και με το ζόρι στέκεσαι στα πόδια σου !»της επισήμανε με αυστηρό ύφος . Ο Δημήτρης δεν μιλούσε , γιατί ο Δημήτρης ήξερε.

«Μια ξαφνική αδιαθεσία είναι !»του είπε χωρίς να θέλει να τον ανησυχήσει ακόμη περισσότερο .

«Άννα θα σηκωθώ πάνω !»την απείλησε σχεδόν .

«Άλκη είμαι καλά ...» ψέλλισε και άλλος ένας σφαχτής την δίπλωσε ξανά στα δυο.  «Ααα...» αναφώνησε βάζοντας το χέρι της στην κοιλιά της και παρακαλώντας μέσα της να μην πάθει τίποτα το πλασματάκι της .

«Άννα αίμα είναι αυτό ;»αναρωτηθηκε ο Άλκης βλέποντας το αίμα να βάφει το ανοιχτόχρωμο τζιν της . Το βλέμμα της καρφωθηκε στο σημείο με τον λεκέ και οι υποψίες της μάλλον έπαιρναν υπόσταση .

Ο Δημήτρης χωρίς να περιμένει κανέναν και τίποτα έτρεξε να φωνάξει κάποια νοσοκόμα , έναν γιατρό ... όποιον έβλεπε μπροστά του .

«Άλκη ...» τα μάτια της δάκρυσαν αλλά προσπάθησε να το κρύψει.

«Τι συμβαίνει μάτια μου ;»ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει τι είναι όλο .

«Μάλλον χανω το παιδί μας Άλκη !»του είπε με πόνο στην φωνή και εκείνος πάγωσε . Ποσό πολύ ήθελε να σηκωθεί όρθιος να την αγκαλιάσει σφιχτά πάνω του και να της ψιθυρίσει πως όλα θα πήγαιναν καλά και πως ακόμη και αν δεν πήγαιναν αυτος θα ήταν εκεί για την Άννα του .

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και μια νοσοκόμα με έναν τραυματιοφορέα εισέβαλαν μέσα βοηθώντας την να καθίσει στην αναπηρική καρέκλα ώστε να την μεταφέρουν στην γυναικολογική κλινική έπειτα από τις εξηγήσεις που τους έδωσε ο Δημήτρης.

«Αδερφέ μπορείς να πας μαζί της ;»του ζήτησε ο Άλκης .

«Δεν χρειαζόταν καν να μου το ζητήσεις !»του δήλωσε ρητά και έτρεξε πίσω τους αφήνοντας τον Άλκη μόνο του στο δωμάτιο να σκέφτεται όλα όσα του είχε πει η Άννα το τελευταίο πενταλεπτο και να νιώθει όλο και περισσότερο ανήμπορος ακόμη και να σταθεί δίπλα στην γυναίκα του να την βοηθήσει με οποίον τρόπο μπορούσε. 

Η καρδια του παρά λίγο και θα έβγαινε έξω από το στήθος του . Άκουσε τον ήχο της πόρτας αλλά αντίκρυσε τον Φώτη με την μικρή του να μπαίνουν στο δωμάτιο χωρίς να γνωρίζουν την σύμβαινει.

Ο Φώτης κοίταξε τον Άλκη εξεταστικά αλλά προσπάθησε να αποφύγει τις ερωτήσεις ώστε να μην καταλάβει κάτι η μικρή .

«Που είναι η μαμά μου ;»ρώτησε το παιδί αμέσως . Ήταν εμφανώς τρομαγμένο .

«Πήγε να την εξετάσει ο γιατρός !»της απάντησε ο Άλκης γλυκά πειράζοντας μια τούφα από τα μαλλιά της .

«Είναι αρρωστουλα όπως εσυ ;»αναρωτηθηκε ξανά .

«Όχι αγάπη μου ! Δεν έχει τίποτα η μαμά !»την διαβεβαίωσε .

«Είδες που σου το είπα ;»της είπε και ο Φώτης που ήξερε μέσα του πως δεν ήταν όλα καλά . Η αλκμηνη του χαμογέλασε και κάθισε στην καρέκλα που καθόταν προ ολίγου η Άννα παίζοντας με την καινουρια κούκλα που της αγόρασε ο Φώτης .

«Μάλλον αποβολή !»ψελλισε ο Άλκης κωδικοποιημένα στον Φώτη κι εκείνος σαστισε .

«Έλα μου ;»δεν πίστευε στα αυτιά του .

«Ούτε εγώ το ήξερα !»του είπε ευθύς αμέσως . «Δεν μου το είχε πει αλλά ήξερα ότι κάτι την απασχολούσε !»προσθεσε .

«Είναι μαζί της ο Δημήτρης ;»ρώτησε το αυτονόητο ο Φώτης και ο Άλκης έγνεψε. «Τι να πω ρε αδερφέ ...» αναστέναξε και πλησίασε στο πλευρό του πιάνοντας του τον ώμο .

«Γαμιωντας μας πάει !»ψιθύρισε ο Άλκης ώστε να μην ακούσει η Αλκμηνη .

«Δεν είναι της ώρας αλλά με ενημέρωσε η αστυνομία πως το θέμα της ληστείας είναι αρκετά μπερδεμένο !»εξηγησε .

«Τι εννοείς ;»

«Δεν ήταν τυχαίο γεγονός αδερφέ ! Καποιος σου την φύλαγε και νομίζω όλοι ξέρουμε ποιος ...»

Όλοι ξέρουμε!