5:36

«Γιατρέ μπορώ να τον δω ;» Σχεδόν ικέτεψε . Είχε τέσσερις μέρες να τον δει , να τον μυρίσει , να τον αγγίξει . Ίσως ήταν και οι περισσότερες μέρες που έκανε ο ένας να δει τον άλλον από τότε που ήταν μαζί .

«Για λίγο ! Μην μας τον κουράσεις !»της είπε χαμογελαστά για πρώτη φορά αφήνοντας το ψυχρό προσωπείο του να πέσει .

«Το υπόσχομαι !»χαμογελασε και εκείνη και ακολούθησε τον γιατρό μέχρι το δωμάτιο της εντατικής όπου νοσηλεύονταν ο Άλκης . Ευτυχώς του είχαν αφαιρέσει την μηχανική υποστήριξη και δεν θα χρειαζόταν να τον δει σε εκείνη την άθλια κατάσταση . Είχε απομείνει πλέον ένα σωληνάκι που τροφοδοτούσε τον πνεύμονα με οξυγονο ...

Η Άννα άνοιξε την πόρτα . Η καρδια της χτύπησε άτσαλα μόλις τον είδε έτσι χλωμό και ταλαιπωρημένο . Πλησίασε δειλά δίπλα του . Έκλεισε το χέρι του μέσα στο δικό της και έσκυψε πάνω του αφήνοντας του ένα φιλί στα χείλη . Τον ένιωσε να ταράζεται και να ανοίγει με δυσκολία τα μάτια του . Μόλις τα μάτια του αντίκρισαν τα δικά της , τα χείλη του σχημάτισαν ένα διάπλατο χαμόγελο .

«Μωρό μου ...» ψιθύρισε η Άννα προσπαθώντας παράλληλα να συγκρατήσει τα δάκρυα της . «Πονάς ;»τον ρώτησε στα χαμενα . Είχε ξεμείνει από λόγια . Ήθελε τόσα πολλά να του πει αλλά ήξερε πως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή .

«Τώρα όχι !»της χαμογέλασε ξανά . Η Άννα τράβηξε την καρέκλα δίπλα της και κάθισε όσο πιο κοντά σε εκείνον γινόταν . Το χέρι της δεν αποχωρίστηκε στιγμή το δικό του .

«Φοβήθηκα τόσο πολύ !»του εξομολογήθηκε κοιτάζοντας τον στα μάτια .

«Και εγώ !»της είπε με ένα πνιχτο γέλιο . «Όχι για εμένα ! Για εσένα και την μικρή ...» πρόσθεσε . «Είδα την ζωή να περνάει από μπροστά μου Άννα , νόμιζα πως όλα τελείωσαν την στιγμή που ένιωσε την σφαίρα να με διαπερνά !» Της είπε κοιτώντας το ταβάνι . Ο Άλκης είχε μια ανεξήγητη ψυχραιμία ... «Η μικρή πως είναι ;» Ρώτησε ευθύς αμέσως .

«Είναι καλά , όλοι φρόντισαν να μην καταλάβει τίποτα !»του απάντησε . «Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι εκείνη το άκουσε στις ειδήσεις και με φώναξε !»γελασε μελαγχολικά . «Χαιρόταν που έβλεπε τον μπαμπά της αλλά ευτυχώς δεν καταλάβαινε τον λόγο της «δημοσιότητας» σου !»προσθεσε.

«Συγγνωμη για όσα περάσατε εξαιτίας μου !»γυρισε το βλέμμα του πάνω της .

«Άλκη θα σου σπάσω το κεφάλι !»του είπε και εκείνος γέλασε όσο αυτό ήταν εφικτό . «Τέλος καλό όλα καλά ... έτσι ;»ρώτησε σαν να ήθελε να βεβαιωθει πως τώρα είχαν όντως όλα τελειώσει .

«Δεν πρόκειται να πάω πουθενά !»της είπε με σιγουριά . «Δεν γλιτώνεις έτσι εύκολα από εμένα .» Την πείραξε .

«Σε αγαπώ όσο δεν φαντάζεσαι !»του είπε με παθος στην φωνή της .

«Και εγώ μωρό μου !»ψελλισε . «Όταν με μεταφέρουν σε δωμάτιο θέλω να μου φέρεις την μικρή μου !»ζητησε .

«Θα την φέρει αύριο ο Φώτης με τον Δημήτρη ! Δεν έχουν φύγει στιγμή από το νοσοκομείο . Έλεγαν πως δεν ηθελαν να με αφησουν μόνη αλλά είμαι σίγουρη πως ο κυριότερος λόγος ήσουν εσυ ! Φοβόταν περισσότερο από εμένα αλλά δεν το έδειξαν στιγμή !» Τον πληροφόρησε κανό Άλκης χαμογέλασε περήφανα για τους φίλους του .

«Τα ρεμάλια ... πρέπει να πάω στον άλλον κόσμο και να γυρίσω για να μου δείξουν την αγάπη τους !»Αστειευτηκε και η Άννα γέλασε .

«Η Μελινα επίσης ήθελε να έρθει στο νοσοκομείο αλλά είχε δυο μικρά να φροντίζει και με τον αδερφο μου ... τρία !»διορθωσε τον εαυτό της .

«Πως είναι ;» Αναφέρθηκε στην αδερφή του .

«Μέχρι χθες χάλια ! Όταν όμως έμαθε τα καλά τα νέα πήρε τα πάνω της !»τον πληροφόρησε και γι αυτό το θέμα .

«Εσυ πως είσαι ;»Την έπνιξε με τις ερωτήσεις του . Η Άννα χαμήλωσε το βλέμμα της . Πολλά πέρασαν από το μυαλό της . Η εγκυμοσύνη , η αϋπνία , η κούραση , ο φόβος ...

«Τώρα είμαι καλά !»του είπε με βεβαιότητα .

«Σε βλέπω χλωμή Άννα , πήγαινε σπίτι μας να ξεκουραστείς . Είμαι καλά τώρα !»της είπε .

«Θα πάω αργότερα !»του χαμογέλασε .

«Θα πας τώρα !»διέταξε .

«Άλκη ...» πήγε να παραπονεθεί αλλά δεν την άφησε .

«Άννα μίλησα !»της είπε αυστηρά και ήξερε πως δεν είχε και πολλά περιθώρια να αρνηθεί μιας και η ίδια ήξερε πως οι δυνάμεις της σιγά σιγά θα την εγκατέλειπαν.

«Καλά ! Πάω να πάρω την μικρή από την Μελινα και θα πάω σπίτι . Θα έρθω αργά το βράδυ πάλι !»σηκωθηκε αμέσως αφήνοντας του ένα φιλί στο μέτωπο , ένα στο μάγουλο και ένα στα χείλη . «Σε αγαπώ !»ψιθυρισε πρώτου φύγει .

«Και εγώ ματάκια μου !»

Έτοιμοι για όλα!

«Δηλαδή αύριο θα δούμε τον μπαμπά ;»ρώτησε χαρούμενα η μικρή αλκμηνη καθώς μπήκε στο σπίτι της μετά από τόσες μέρες με την συνοδεία της Αννας.

«Ναι μωρό μου !»της απάντησε η Άννα κλειδώνοντας την πόρτα πισω της . «αύριο το πρωί θα πάμε μαζί !»

«Τώρα είναι καλά ο μπαμπάς μου ;»αναρωτηθηκε . «Η γιαγιά μου είπε ότι ήταν λίγο άρρωστος .»

«Ναι αγάπη μου ! Ο μπαμπάς τώρα είναι πολύ καλύτερα !»την διαβεβαίωσε . «Τι λες να του κανείς μια ζωγραφιά όσο η μαμά θα κάνει μπάνιο ;»της είπε με γλυκιά φωνή .

«Ναι !» Τσιριξε το μικρό παιδί χαρούμενα . Η Άννα της έφερε το μπλοκ ζωγραφικής και τους μαρκαδόρους της και την άφησε στο σαλόνι να ζωγραφίζει ενώ εκείνη έβγαλε τα ρούχα της βιαστικά για να μπει για ένα γρήγορο μπάνιο .

Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη . Πράγματι η εικόνα της δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση την Άννα που όλοι ήξεραν. Δια μαγείας είχαν προστεθεί πάνω της 10 χρόνια . Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα ενώ οι μαύρες σακούλες κάτω από αυτά μαρτυρούσαν την κούραση όλων των ημερών. Ένας πόνος χαμηλά στην κοιλιά της την έβγαλε από τις σκέψεις της . Έβαλε το χέρι της στο σημείο του πόνου σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει το μικρό κουκκίδακι που μεγάλωσε μέσα της . Ο πόνος όμως συνέχιζε και γινόταν ολοένα και περισσότερο πιο έντονος . Πήρε μερικές βαθιές ανάσες και έπειτα από λίγο ο πόνος άρχισε να υποχωρεί .

[...]

«Αλκμηνη έλα να φάμε μωρό μου !»την φώναξε για το βραδινό τους γεύμα . Η μικρή έπαιζε με τα παιχνίδια της ανενόχλητη στο δωμάτιο της και η μαμά της μόλις της χαλούσε τα σχέδια .

«Σε λίγο μαμά !»φωναξε το παιδί .

«Έλα αγάπη μου να φάμε γιατί η μαμά πρέπει να φύγει !»της είπε ήρεμα πλησιάζοντας στο δωμάτιο της . Την παρατηρούσε από την πόρτα να κάθεται ήρεμη στο πάτωμα και να μιλάει στις κούκλες της . Το θέαμα ήταν από μόνο του μια σκέτη απόλαυση .

«Θα με πας στην Θεια πάλι ;»ρώτησε κάπως μελαγχολικά .

«Όχι σου έχω μια καλύτερη έκπληξη !»της έκλεισε το μάτι . Η μικρή ανασηκωθηκε και έτρεξε στην Άννα .

«Τι έκπληξη μαμά !»της τράβηξε το φόρεμα από τις άκρες του .

«Κάνε υπομονή και θα δεις !»της έκλεισε το μάτι . «Έλα πάμε στο τραπέζι τώρα ! Θα κρυώσει το φαγητό !»της είπε ξανά και η μικρή την ακολούθησε . Κάθισαν στις καθιερωμένες θέσεις τους με την μόνη διαφορά ότι η θέση του Άλκη ήταν κενή αλλά ευτυχώς όχι για πολύ ακόμα !

«Τι είναι αυτό μαμά ;»σχολίασε η αλκμηνη βλέποντας την πιπεριά στην σάλτσα με τα Μακαρονια . Είχε ξεχάσει τις παραξενιές της μικρής ...

«Πιπεριά είναι αλκμηνη !»της είπε δήθεν αυστηρά και η μικρή έκανε μια γκριμάτσα αηδίας .

«Δεν μου αρέσει , δεν το θέλω !»ειπε με πείσμα .

«Αλκμηνη !»Επανέλαβε η Άννα αυστηρά.

«Δεν μου αρέσει ρε μαμά !»γκρίνιαξε και πάνω που η Άννα ήταν έτοιμη να βάλει τις φωνές το κουδούνι χτύπησε . Η μικρή τινάχτηκε στον αέρα και σηκώθηκε να ανοίξει .

«Περίμενε , έχω κλειδώσει !»της φώναξε κι σηκώθηκε και αυτή ακολουθώντας την μικρή . Ξεκλείδωσε την πόρτα και η αλκμηνη τράβηξε το χερούλι . Ο Φώτης και ο Δημήτρης έκαναν την εμφάνιση τους μπροστά στις δυο γυναίκες .

«Θείε Φώτη , θείε Δημήτρη !»τσιριξε το παιδί .

«Η έκπληξη που σου έλεγα Αλκμηνη !»σημειωσε η Άννα . «Αλλά αν δεν φας όλο το φαγητό σου οι θείοι θα φύγουν !»προσθεσε.

«Αν με ταΐσει ο θείος Δημήτρης θα το φάω !»ειπε η μικρή πονηρά εκδηλώνοντας την αδυναμία της .

«Να το δω και αυτό και τι στον κόσμο ...» σχολίασε ο Φώτης γελώντας . Προχώρησαν προς τα μέσα και κάθισαν όλοι στο τραπέζι . Η Άννα έφερε αλλά δυο πιάτα για τον Φώτη και τον Δημήτρη .

«Έλα μικρή !»Φωναξε ο Δημήτρης και της έκανε νόημα να καθίσει στα πόδια του για να φάνε μαζί . Η μικρή έτρεξε αμέσως πάνω του . Ο Δημήτρης προσπαθούσε να κόψει τα Μακαρόνια μην τυχόν και πνιγεί το παιδί και ο Φώτης με την Άννα τον κορόιδευαν.

«Έτοιμος για πατερας είσαι !»σχολίασε ο Φώτης .

«Ναι μου λείπει η μάνα !»απαντησε και οι άλλοι δυο ξέσπασαν σε γελια . Η αλκμηνη απολάμβανε το φαγητό της που τώρα ξαφνικά της άρεσε ! «Το παιδί του αδερφου μου είναι δυο φορές παιδί μου !»προσθεσε έπειτα από λίγο μεταξύ σοβαρού και αστείου . «Δεν χρειάζομαι δικό μου !»

«Θα έρθει και εσένα η ώρα σου !»ειπε η Άννα .

«Ας αλλάξουμε συζήτηση τώρα !» Είπε αμέσως εκείνος .

«Να μείνω ήσυχη για απόψε έτσι; Δεν θα την αφήσετε να βγει σε καμία ταράτσα ;»ρώτησε γελώντας.

«Έλα ρε Αννουλα !»σχολιασε ο Φώτης . «Δεν είμαστε χθεσινοί εμείς με τις γυναίκες !»

«Η κόρη μου δεν είναι για τα δόντια σας !»γελασε η κοπέλα . Η μικρή δεν καταλάβαινε τίποτα ... ευτυχώς !

«Έχει χαρη που είναι κόρη του Άλκη !»την πείραξε ο Δημήτρης . «Και εντάξει , είναι και καμία 30αρια χρόνια μικρότερη !»προσθεσε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα γελια του .

«Γελοίοι !» Τους χαρακτήρισε η Άννα και σηκώθηκε για να μεταφέρει το πιάτο της στον νεροχύτη.

«Έλα ρε Δημήτρη σοβαρέψου !»κορόιδεψει Φώτης και οι δυο άντρες ξέσπασαν σε τρανταχτά γελια .

«Μικρή , κάτσε λίγο στα πόδια του θείου Φώτη !»ειπε κάπως βιάστηκα ο Δημήτρης και πάσαρε το παιδί στον φίλο του . Σηκώθηκε αμέσως και έτρεξε πίσω από την Άννα .

«Άννα !»ψιθυρισε κοιτώντας πίσω του ώστε να βεβαιωθει ότι δεν θα τους άκουγε κανείς .

«Έλα !»ειπε εκείνη καθώς έπλενε τα πιάτα που είχαν ξεμείνει στην κουζίνα εδώ και τόσες μέρες .

«Πως είσαι ;»την ρώτησε αναφερόμενος στην εγκυμοσύνη της . Η Άννα έσκυψε το κεφάλι της και αναστέναξε βαριά .

«Αύριο έχω ραντεβού με τον γιατρό μου ! Δεν ξέρω Δημήτρη ...» ψέλλισε .

«Τι σε ανησυχεί ;»την ρώτησε με ενδιαφέρον .

«Έχω κάτι περίεργους πόνους ...» ψέλλισε σχεδόν αηχα . «Δεν θέλω να λέω πολλά !»

«Όλα καλά θα πάνε !»της χαμογέλασε βάζοντας το χέρι του στον ωμο της και εκείνη του χαμογέλασε δειλά .