Η επόμενη μέρα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη . Μόλις ενημερώθηκε η Μελινα για το συμβάν έγινε ο κακός χαμός ! Δεν μπορούσε κανείς να την συνεφέρει . Ευτυχώς τα παιδιά της έδιναν δύναμη . Ο Μιχάλης επίσης στεκοταν βράχος δίπλα της και μετριάζαν κάπως τον πόνο της . Η Άννα δεν έφυγε στιγμή από το νοσοκομείο . Ούτε ο Δημήτρης με τον Φώτη ! Δεν θα μπορούσαν να την αφησουν μόνη της σε αυτή την κατάσταση .

Η μικρή αλκμηνη ζητούσε συνεχώς τους γονείς της και η γιαγιά με τον παππού δεν ήξεραν τι άλλο να κάνουν για να την κρατήσουν κοντά τους . Ευτυχώς ο Μιχάλης προσφέρθηκε να πάει να την πάρει από τον πατρικό του και να την κρατήσει για όσες μέρες χρειαστεί στο σπίτι τους με την Μελινα και τα ξαδελφάκια της ώστε να ξεχνιέται το μυαλό της από την Άννα και τον Άλκη .

Και όλοι ήταν έτοιμοι για όλα !

Πίσω στο νοσοκομείο η κατάσταση παρέμενε εξίσου κρίσιμη . Ευτυχώς η αιμορραγία είχε σταματήσει και το χειρουργείο για την αποκατάσταση της βλάβης στον πνεύμονα του Άλκη είχε ήδη αρχίσει από τα ξημερώματα με τους γιατρούς να κάνουν ότι μπορούν προκειμένου να αναστρέψουν την κατάσταση και να μην χρειαστεί να προβούν σε άλλες ενέργειες .

Η Άννα είχε χάσει το χρωμα της , δεν έτρωγε , δεν έπινε νερό , παρά μόνο καφέ για να την κρατήσει στα πόδια της .

«Έλα να πάμε λίγο στο σπίτι , να κανείς ένα ντουζ , να βάλεις κάτι στο στόμα σου και θα ξανά έρθουμε !»της πρότεινε ο Φώτης αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη .

«Δεν πάω πουθενά !»δηλωσε γυρνώντας το κεφάλι της προς το παράθυρο του διαδρόμου . Ο ήλιος την κάρφωνε στα μάτια αλλά εκείνη δεν έλεγε να σταματήσει να τον κοιτάει . Της έδινε την δύναμη της , την ενέργεια που χρειαζόταν ώστε να είναι εκεί για τον άντρα της . Η αλκμηνη δεν έφυγε στιγμή από το μυαλό της όμως τώρα το παιδί είχε μπει αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα . Έπιασε την κοιλιά της δειλά και ζήτησε αηχα συγγνωμη σε αυτό το μικρό πλασματάκι που μεγάλωνε μέρα με την μέρα μέσα της . Μια μεγάλη συγγνωμη που δεν μπορεί να είναι εκεί και για εκείνο και το αφήνει έτσι στην τυχη του .

«Το χειρουργείο θα πάρει πολλές ώρες Άννα !»επενεβη και ο Δημήτρης .

«Μπορείτε να μην μου μιλάτε ;»τους ρώτησε χωρίς να τους κοιτάει . Τα μάτια της κάρφωναν τον ήλιο και ο ήλιος εκείνη . Σηκώθηκε αργά από την θέση της και προχώρησε προς το παράθυρο . Έβγαλε το κεφάλι της έξω από το τζαμί και εισεπνευσε καθαρο αέρα . Η μυρωδιά από το αίμα στην ποδιά του γιατρού δεν έφευγε από πάνω της .

Ήταν το αίμα του Άλκη της !

«Θα πέσει κάτω από την κούραση !»ψιθύρισε ο Φώτης στον Δημήτρη.

«Λέμε στην Άννα αλλά και εμείς δεν μπορούμε να κουνήσουμε το πόδι μας από εδώ !»του είπε ο Δημήτρης . «Ο Άλκης είναι τα πάντα για την Άννα όπως και η Άννα για τον Άλκη ! Ξέρεις τι έχει να γίνει αν ...» ο Φώτης τον διέκοψε.

«Σκάσε !»γρυλισε . «Δεν θα μας αφησει ρε μαλακα ! Δεν θα μας αφησει !»λυγισε . «Δεν γίνεται να μας αφησει ...» έλεγε και ξανά έλεγε . Η Άννα τους άκουσε κι γύρισε ελαφρώς το βλέμμα της πάνω τους . Όχι όμως για πολύ !

Δεν άντεχε άλλο . Αυτή η αναμονή την σκότωνε . Τα πόδια της λύγισαν και η δυνατή της κραυγή ξέσπασε από μέσα της . Ο Φώτης με τον Δημήτρη σαστίσαν . Έτρεξαν κοντά της πιάνοντας την πρώτου γίνει ένα με το έδαφος . «Σώπα κορίτσι μου !»της είπε ο Φώτης χαϊδεύοντας τα μαλλιά της .

«Δεν μπορώ !»έλεγε με δυσκολία . Το οξυγόνο μέσα της λιγόστευε ολοένα και περισσότερο . «Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν !»ελεγε μέσα από τους λυγμούς της .

«Δεν χρειάζεται να την φανταστεις γιατί δεν πρόκειται να πάει πουθενά !»της είπε σαν δήλωση σχεδόν ο Δημήτρης .

«Φοβάμαι !»ειπε σχεδόν αηχα . «Φοβάμαι πολύ !»επανελαβε .

Μην φοβάσαι Άννα μου !

[...]

Έτοιμοι για όλα !

«Γιατρέ !» Η Άννα τινάχτηκε στον αέρα μόλις τον είδε να βγαίνει από το χειρουργείο καλυμμένος με τα αίματα του Άλκη στην χειρουργική του ρομπα .

«Το δύσκολο κομμάτι πέρασε !»τους είπε ευθύς αμέσως καθώς στάθηκε μπροστά τους . «Καταφέραμε να αποκαταστήσουμε την βλάβη και να ανακτήσουμε όλη την λειτουργικότητα του πνεύμονα . Ωστόσο θα παραμείνει σε μηχανική υποστήριξη για τα επόμενα τρία 24ωρα ...» τους ενημέρωσε .

«Γιατί αυτό ;»πετάχτηκε ο Φώτης .

«Το χειρουργείο ήταν σοβαρό και τα πράγματα πήγαν ανέλπιστα καλά . Δεν θελουμε να βιαστούμε και να πιέσουμε την κατάσταση . Ο ασθενής θα επανέλθει όταν εκείνος θα είναι έτοιμος !»δηλωσε .

«Θα επανέλθει ;»ρώτησε η Άννα με φωνή που έτρεμε .

«Μπορούμε πλέον να είμαστε αισιόδοξοι . Όπως σας είπα το δύσκολο κομμάτι πέρασε , βέβαια τα επόμενα 24ωρα εξακολουθούν να είναι κρίσιμα όμως ...» σταύρωσε τα χέρια του κάτω από το στήθος του . «ο σύζυγος σας είναι μαχητής !» Της χαμογέλασε . Το σκληρό του προσωπείο κρύφτηκε πίσω από τα θλιμμένα μάτια της Αννας . Τόσες μέρες και δεν είχε φύγει δευτερόλεπτο από το νοσοκομείο . Ήταν εκεί να περιμένει κάτι νέο για την κατάσταση της υγείας του Άλκη ...

«Σας ευχαριστούμε γιατρέ !»ειπε θερμά ο Δημήτρης και εκείνος αφού χαμογέλασε άχνα έφυγε με γρήγορο βηματισμό από κοντά τους . «Η καρδια μου αρχίζει να βρίσκει τους χτύπους της !»δηλωσε ο Δημήτρης .

«Νιώθω πως μπορώ και πάλι να αναπνεύσω !»ειπε η Άννα κοιτώντας το χάος μπροστά της . «Νιώθω πως μπορώ να χαμογελάσω ...» πρόσθεσε και δάκρυα χαράς άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της . «Ήμουν έτοιμη για όλα ... μα αυτή η κατάληξη ήταν ένα όνειρο στο μυαλό μου !»

«Εγώ το ήξερα ότι δεν θα μας άφηνε ! Δεν γλιτώνεις έτσι εύκολα από τον Άλκη Παππα !» Είπε χαρούμενος και ο Φώτης . «Να πάρουμε την Μελινα και τους υπόλοιπους να τους ενημερώσουμε !» Επισήμανε .

«Μπορείτε να το κάνετε εσείς για εμένα ;»ρώτησε η Άννα και ο Φώτης έγνεψε καταφατικά παίρνοντας το αμέσως πάνω του . «Νομίζω πως ήρθε η ώρα να γυρίσω σπίτι μου να κάνω ένα μπάνιο .» Είπε μετά από τρεις μέρες σχεδόν όπου στεκοταν εκεί άγρυπνος φρουρός. 

«Θα σε πάω εγώ !»δηλωσε ο Δημήτρης. Άρπαξε την τσάντα της και έβγαλε τα κλειδιά του αυτοκινήτου από το μπουφάν του . Ο Φώτης απομακρύνθηκε για να κάνει τα απαραίτητα τηλεφωνήματα και θα επέστρεφε και αυτος σπίτι του όταν γυρνούσε η Άννα πίσω στον Άλκη .

Η Άννα με τον Δημήτρη επιβιβάστηκαν στο τζιπ και ξεκίνησαν την διαδρομή για το σπίτι .

Σιωπή !

Η απόλυτη σιωπή !

«Τι σκέφτεσαι ;»ρώτησε ο Δημήτρης παρατηρώντας το βλέμμα της που έμοιαζε ελαφρώς μπερδεμένο ... ίσως και χαμένο σε μια άλλη διάσταση .

«Αν όλο αυτό το ζω ή αν είναι ένα όνειρο και καποια στιγμή θα ξυπνήσω !»του απάντησε χωρίς να παίρνει τα μάτια της από το παράθυρο .

«Είναι ένα κακό όνειρο αλλά όπως φαίνεται θα έχει όμορφο τέλος !»της απάντησε αμέσως .

«Δημήτρη ...» ξεφυσηξε . «Δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή χωρίς τον Άλκη ! Βασικά δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν δίπλα μου !»του είπε .

«Ο Άλκης δεν είναι τόσο μαλακας για να αφησει τέτοια γυναίκα μόνη της !»προσπάθησε να την κάνει να χαμογελάσει έστω και για λίγο και τα κατάφερε . «Άννα τον Άλκη τον ξέρω από παιδί ...» ξεκίνησε να λέει . «είναι αδερφός για εμένα . Μπορεί να τσακωνόμαστε , να τους κάνω την ζωή δύσκολη , να τους πληγώνω πολλές φορές αλλά για εμένα αυτά τα δυο τα ρεμάλια είναι η οικογένεια που δεν είχα !»της είπε αφήνοντας την μελαγχολία του να βγει προς τα έξω . «Μόλις τον είδα ...» κόμπιασε . «Έτσι όπως τον είδα τέλος πάντων , έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου και αμέσως σκέφτηκα πως δεν πρέπει το παιδί του να μεγαλώσει χωρίς πατέρα ! Κανένα άλλο παιδί δεν πρέπει να μεγαλώσει χωρίς πατέρα ...» έβγαζε τον πόνο του. Η Άννα δεν μιλούσε . Απλά έστρεψε το βλέμμα της πάνω του και σκεφτόταν τον πόνο που έκρυβε μέσα του κάτι που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το σκληρό του πρόσωπο . «Πολλά είπα !»γελασε .

«Δεν είναι κακό να μιλάμε που και που γι αυτά που μας βασανίζουν !»του είπε χαμογελαστά .

«Δεν νομίζω να το έχω ξανά κάνει ποτέ !»της απάντησε στον ίδιο τόνο . «Έχεις την πρωτιά !»προσθεσε με χιούμορ .

«Δημήτρη ...» είπε σχεδόν αηχα . «Λέω να σου ανταποδώσω την πρωτιά ...» γέλασε άχνα.

«Ριχ'το!» Της είπε αμέσως .

«Είμαι εγκυος !»ειπε σχεδόν ψιθυριστά . Ο Δημήτρης σαστισε για δευτερολεπτα . Γύρισε να την κοιτάξει μα παρατήρησε πως δεν ήταν χαρούμενη . Είδε μια θλίψη στο βλέμμα της ...

«Γιατί δεν χαίρεσαι ;»την ρώτησε .

«Δεν μπορώ !» ένα δακρυ της κύλησε πάνω από το ψεύτικο χαμόγελο .

«Βρε κορίτσι μου ...» άφησε το χέρι από τον λεβιέ των ταχυτήτων και έπιασε το απαλό χέρι της Άννας. «Όλα πήγαν καλά , ο Άλκης θα συνέλθει και με τον καιρό θα είναι και πάλι ο Άλκης που όλοι ξερουμε. Τι σε εμποδίζει από το να χαρείς ;»απόρησε .

«Δεν ξέρω απλά δεν μπορώ ...» επανέλαβε μελαγχολικά . «Δεν μπορώ καν να το προστατέψω . Τρεις μέρες τώρα δεν έχω βάλει μπουκιά στο στόμα μου , το στομάχι μου με πονάει αφόρητα από τους απανωτούς καφέδες , τα πόδια μου τρέμουν από την αϋπνία ...» του έλεγε γρήγορα και χωρίς σταματημό .

«Τώρα έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου να επανορθώσεις !»την πείραξε . Συγχρόνως τράβηξε το χειρόφρενο και έλυσε την ζώνη του καθώς έφτασαν κάτω από το σπίτι της Αννας και του Άλκη . «Πάμε !» Διέταξε .

«Μπορώ και μόνη μου Δημήτρη !»γελασε γλυκά .

«Με το ζόρι περπατάς ! Δεν πρόκειται να σε αφήσω να ανέβεις μέχρι πάνω μόνη σου !»ειπε τελεσίδικα και η Άννα υποχώρησε μιας και δεν είχε καν την δύναμη να αντιταχθεί στο οτιδήποτε .

Ανέβηκαν στο διαμέρισμα. Μπήκε στο σπίτι και ένιωσε την ζεστασια , μύρισε το άρωμα του Άλκη όμως η παρουσία του ήταν απούσα !

«Εγώ θα σε αφήσω , θα μου υποσχεθείς ότι θα φας και θα κοιμηθεις λιγάκι ;»την ρώτησε εκείνος και η Άννα έγνεψε .

«Αν μου υποσχεθείς και εσυ όμως πως θα έρθεις να με πάρεις για να με πας στον Άλκη !»έθεσε ωστόσο τον όρο της.

«Η ώρα είναι 11 ! Στις 5 να είσαι έτοιμη !»δηλωσε .

«Σε ευχαριστώ Δημήτρη !»χαμογελασε και έπεσε στην αγκαλιά του . «Σας ευχαριστώ για όλα ...» επανέλαβε θερμά.

Οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα και εκείνοι δικαίως δεν ήταν απλά φίλοι αλλά οικογένεια !