Άλκης

«Πραγματικά είναι υπέροχο το μέρος !»αναφώνησε κοιτώντας εξονυχιστικά το χώρο γύρο της . Πράγματι ο φίλος μου ο Αλέξανδρος είχε κάνει τρομερή δουλειά με τον χώρο . Θυμάμαι όταν σκεφτόταν να το πρώτο αγοράσει πριν ακόμη γνωρίσει την Ζωη , μου είχε ζητήσει την γνώμη μου και ομολογώ πως έτσι γιαπί που ήταν του απάντησα «είσαι τρελός ρε φιλε , αυτό θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή» και εκείνος με άκουσε . Λίγες εβδομάδες αργότερα είχε πωληθεί σε έναν Γερμανό επιχειρηματία ο οποίος σε σύντομο χρονικό διάστημα το έκανε καινούριο . Ο Αλέξανδρος , ο μπαγασας δεν το έβαλε κάτω . Παραμόνευε στην γωνία χρόνια ! Και βγήκε κερδισμένος . Για κάποιον λόγο που τώρα δεν θυμάμαι ο Γερμανός το έθεσε υπό πώληση και ο Αλέξανδρος φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία ώστε πλέον να αποτελεί ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά της πόλης . «Και ο Αλέξανδρος πολύ ωραίος άντρας !»πρόσθεσε έπειτα . Εντάξει έπρεπε να μου την πει , το περίμενα άλλωστε ...

«Είναι γοητευτικός !»της απάντησα ήρεμος εκπλήσσοντας την . «Αλλά δεν πρόκειται να με κανείς να ζηλέψω !» Πρόσθεσα γελώντας και εκείνη ρούφηξε μια γουλιά από τον χυμό της .

«Μηπως είσαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου ; Μηπως πιστεύεις ότι δεν έχω μάτια για άλλον ;»με τσιγκλισε . Εντάξει παίζει με την φλόγα και ήρθε η ώρα να καεί ... αλλά εγώ έχω υπομονή .

«Σίγουρος δεν είμαι ...» απάντησα ακόμη πιο χαλαρά . «Αλλά ξέρω πως καλύτερο δεν θα βρεις !»είπα και γέλασε . Μεταξύ μας , και εγώ με το ζόρι κρατήθηκα να μην γελάσω .

«Το ξέρω και εγώ αυτό !»την άκουσα να λέει και ένιωσα να χανω την γη κάτω από τα πόδια μου . Πάντα είχε τον τρόπο να με κολλήσει στον τοίχο ...

«Το ξέρεις ;» Την ρώτησα για επιβεβαίωση δίκη μου κυρίως. 

«Δεν με πιστεύεις ;» Με ρώτησε .

«Πρέπει ;» Κάγχασε. 

«Πρέπει ...» μου απάντησε με σιγουριά . Το μόνο που ήθελα τώρα ήταν να σηκωθώ όρθιος , να την αρπάξω και να την φιλήσω μέχρι να της πάρω και την τελευταία σπίθα οξυγόνου αλλά σκέφτηκα ότι έχουμε χρόνο και γι αυτό !

Το πρώτο πιάτο κατέφτασε στο τραπέζι μας . Είχα ζητήσει από τον Αλέξανδρο να μας σερβίρει μόνο τα καλύτερα μενού του μαγαζιού . Ήμουν σίγουρος πως όλα ήταν προσεγμένα και νόστιμα αλλά εγώ ήθελα τα καλύτερα . Το μωρό μου πρέπει να ήταν πεινασμένο γιατί τα μάτια του έλαμψαν επικίνδυνα μόλις είδε το πιάτο μπροστά της . Ούτε καλή όρεξη δεν πρόλαβα να της πω , είχε ήδη φάει την πρώτη της μπουκιά .

«Μμμ ...» μουγκρισε κλείνοντας τα μάτια της . «Κόλαση ...» ψέλλισε με γεμάτο στόμα . Οι εκφράσεις της ήταν τόσο παιδικές και αυτό ήταν ένα από τα στοιχεία πάνω της που λάτρευα . «Ο Αλέξανδρος φαίνεται να έχει κάνει τρομερή δουλειά !»να το , το μωρό μου ... έχει ορεξουλες απόψε .

«Μπα !»είπα αδιάφορα . «Όλα από τα χέρια της Ζωής περνάνε !»αφού έτσι το θες , έτσι θα το πάμε .

«Μπραβο στην Ζωή !»μου απάντησε με ένα ψεύτικο χαμόγελο . «Που περνάνε τα πάντα από τα χέρια της !»προφανώς και το μυαλό της έκανε περίεργες σκέψεις ! Αλλά και οι δικές μου οι λέξεις ήταν ιδιαίτερα προσεγμένες και στοχευμένες ώστε να χτυπήσουν φλέβα .

Συνέχισε να απολαμβάνει το φαγητό της δήθεν ήρεμη ,ήξερα πολύ καλά πως μέσα της έβραζε αλλά είναι τρομερά εγωίστρια ώστε να το παραδεχτεί . «Άλκη ...» ψέλλισε μελαγχολικά και ομολογώ πως με τρόμαξε . Το χαμόγελο της έσβησε ...

«Τι είναι μωρό μου ;» Της έπιασα το χέρι σφιχτά με το δικό μου . «Άννα ...» φώναξα .

«Φοβάμαι !»παραδέχτηκε αλλά δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν αυτό που την φόβιζε .

«Τι φοβάσαι ;» Η καρδια μου χτυπούσε ανεξέλεγκτα .

«Τα πάντα ! Φοβάμαι αν θα μπορώ διαρκως να σε κάνω ευτυχισμένο , φοβάμαι αν θα είμαι σωστή μάνα για το παιδί μας , φοβάμαι πως θα μεγαλώσει , αν θα είναι ευτυχισμένο , χαρούμενο ...» δεν την κατηγορώ . Είναι πράγματα που μου περνούν συνεχώς από το μυαλό όμως μονάχα ένα μπορώ να της το απαντησω με απόλυτη βεβαιότητα .

«Άννα , είμαι ευτυχισμένος ! Από την μέρα που σε γνώρισα είμαι ...» της είπα με έμφαση . «Όσο είμαι δίπλα σου νιώθω γεμάτος , ολοκληρωμένος ... δεν ξέρω αν αυτό θα διαρκέσει για πάντα ... δεν μου αρέσει το 'για παντα' γιατί είναι μια υπόσχεση που εύκολα σπάει όμως θα προσπαθήσουμε , θα βάλουμε τα δυνατά μας και πιστεύω πως θα κερδίσουμε !»της χαμογέλασα και εκείνη με αντέγραψε . «Για τα υπόλοιπα ... και εγώ φοβάμαι !»παραδέχτηκα . «Όμως πάλι θα βάλουμε τα δυνατά μας ...» έσφιξα περισσότερο το χέρι της .

«Και αν ...» την διέκοψα γιατί ήξερα πως κάτι μακάβριο θα ξεστόμιζε .

«Δεν μου αρέσουν ούτε τα υποθετικά σενάρια ...»την πρόλαβα .

«Θα πάμε με την ροη των πραγμάτων τότε !»μου χαμογέλασε ανακουφισμένη .

«Ότι σε απασχολεί θέλω να το συζητάμε Άννα ! Μην τα κρατάς μέσα σου , είμαστε μαζί σε αυτό !»την παρότρυνα .

«Το ξέρω !»ξεφυσηξε . «Ξέρω τον Άλκη μου ...» ω θεε μου , θα πεθάνω απόψε !

«Μην μου λες τέτοια τώρα ! Έχουμε αλλά δυο γεύματα μπροστά μας !»της πείραξα και εκείνη γέλασε δυνατά .

«Σήμερα είναι η βραδιά μας ... με ότι αυτό συνεπάγεται !»μου έκλεισε το μάτι . Πρόσεχε τι λες μωρό μου γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε πάρω από εδώ μέσα και να φύγουμε ! Έχει χαρη που είναι εγκυος αλλιώς ...

«Αν μας το επιτρέψει ο γιατρός θα κανονίσω ένα ταξίδι στην Ιταλία !»της ανακοίνωσα ξαφνικά και τα μάτια της άστραψαν . «Διαφορετικό από τα υπόλοιπα !»γέλασε .

«Να πάρεις την Βαλέρια ... να της πεις να βρεθούμε !»με ειρωνεύτηκε .

«Θα της προτείνω να μας βαφτίσει το παιδί , αν το θες ...» ανταπάντησα στον ίδιο τόνο .

«Θα ήταν υπέροχο !»κάγχασε . Εντάξει έπρεπε να σταματήσει αυτό το έργο σήμερα . Έπρεπε να σοβαρευτούμε , μεγάλοι άνθρωποι είμαστε πια και η συμπεριφορά μας αγγίζει τα όρια ... ας μην πω καλύτερα .

«Υπέροχο θα ήταν εγώ , εσυ , το παιδί μας και ένας ιερέας σε ένα εκκλησάκι σε ένα οποιοδήποτε νησί της Ελλάδας !»πεταξα και την είδα να κοκαλώνει . Μάλλον της άρεσε η ιδέα .

«Αλήθεια θα το ήθελες αυτό ;»τα μάτια της πέταξαν σπίθες .

«Ναι μωρό μου . Δεν θέλω όλες τις θείτσες στους γάμους μας ... εσυ μου αρκείς !»της έκλεισα το μάτι .

«Οι φίλοι σου ; Τα αδέρφια μας ;»ρώτησε .

«Άμα το θες κάνουμε μια εξαίρεση για εκείνους !»της χαμογέλασα . «Αλλά όλα στην ώρα τους μωρό μου ... τώρα προέχουν αλλά πράγματα !»

«Όπως ;»αναρωτηθηκε .

«Όπως το γλυκό ... και μετά το πιο γλυκό ...» της έκλεισα το μάτι και εκείνη γέλασε . Ετοιμάστηκε να σχολιάσει όμως η φωνή του Αλεξάνδρου την διέκοψε . Πάλι καλά γιατί για γινόμασταν ξεφτίλα μπροστά στον άνθρωπο !

«Ικανοποιημένος ο φίλος μου από το μενού ;»με κορόιδευε ο μαλακας γιατί τον έπρηξα να μας σερβίρει τα καλύτερα .

«Εντάξει ... έχω φάει και καλύτερα !»αστειεύτηκα . Ο Αλέξανδρος τράβηξε την καρέκλα δίπλα μου και κάθισε άνετος .

«Να πήγαινες άλλου τότε , μαλακα !»με έβρισε αλλά ήξερα πολύ καλά ότι και εκείνος με πείραζε . Πέρασε το χέρι του γύρω από τον ωμού μου και με χτύπησε με δύναμη στο μπράτσο . Η Άννα μου γελούσε , σκέψου ποσό γελοίος θα φαινόμουν ...

«Αλέξανδρε να μαντέψω την αδυναμία σου στην κόρη ;»ψέλλισε η Άννα και αυτος την κοίταξε παραξενευμένος .

«Πως το κατάλαβες ;»γέλασε .

«Εκτός του ότι οι κόρες είναι πάντα η αδυναμία του πατέρα ... μπορώ να διακρίνω και το τατουάζ ανάμεσα στα δάχτυλα σου !»παρατηρητικό το μωρό μου . Πράγματι ανάμεσα στον δείκτη και τον μέσο είχε γραμμένο το όνομα της κόρης του ο μπαγασας .

«Άμα κάνετε κόρη ... θα καταλάβετε !»γέλασε . Μάλλον πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι διαφορετικά το ενδεχόμενο του ερχομού μιας κόρης . «Όχι ότι ξεχωρίζω τα παιδιά μου , η ζωή μου όλη είναι , αλλά η μικρή με έχει χαλί και με πατάει !»τώρα γελάσαμε εμείς . Ο αιωνιος εργένης , ο «δεν παντρεύομαι» περιμένει το τέταρτο παιδί , είναι τρελα ερωτευμένος με την γυναίκα κι την κόρη του ... τι άλλο χρειάζεται να πω !

«Τι λέτε εσείς εδώ !»η ζωή στάθηκε πίσω του περνώντας τα χέρια της από τον λαιμό του .

«Ως μέλλοντες γονείς έχουμε τις ανησυχίες μας !»απάντησε η Άννα . Η Ζωή αντέγραψε τις προηγούμενες κίνησες του και κάθισε δίπλα από την γυναίκα μου.

«Άννα , το βαρύ φορτίο είναι σε εσένα !»για καλό τα λέει αυτά τώρα ;
«Όμως θα δεις πως στην τελική δεν είναι τίποτα ! Πίστεψε με , εγώ δεν είχα μόνο το παιδί που περίμενα , είχα και το παιδί που παντρεύτηκα ... και τα κατάφερα μια χαρά !»όλοι γέλασαν εκτός από τον Αλέξανδρο φυσικά .

«Ζωή !»γρυλισε .

«Αλεξ !»του απάντησε στον ίδιο τόνο . Αν δεν τους σταματήσουμε , προβλέπω καυγά !

«Πολύ ωραίο το μαγαζι σας !»πέταξε η Άννα προκειμένου να τους σταματήσει . Βέβαια θα μπορούσε να βρει κάτι πιο εύστοχο . Αλλά εντάξει , δεν το είχε ιδιαίτερα το μωρό μου .

«Παιδιά έτσι κάνουμε εμείς ... μην αγχώνεστε !»γέλασε ο Αλέξανδρος . «Φτάνουμε στα πρόθυρα του διαζυγίου και μετά αγαπιόμαστε ξανά !»πρόσθεσε . «Θα το δείτε και εσείς σε λίγα χρόνια ...» μας προειδοποιεί τώρα ; Για να καταλαβω !

«Αφηστε τον να λέει ! Αυτό δεν ισχύει για τα φυσιολογικά ζευγάρια !»τον πείραξε η Ζωή . Εντάξει το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι δυο μαζί δεν κάνουν και χωριά δεν μπορούνε . Έτσι φαντάζομαι και εγώ την ζωή με την Άννα μου .

«Ζωή έτσι είναι οι άντρες ... τώρα θα τους μάθεις ;» Πετάχτηκε το κορίτσι μου . Δεν θα τα πάμε καλά Άννα .

«Υπονοείς κάτι ;» Φυσικά και δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι .

«Μιλάω γενικά μωρό μου ! Όχι για τον δικό μου άντρα !»μου χαμογέλασε το θηλυκό . Έχει βρει τα κουμπια μου , δεν εξηγείται αλλιώς .

«Άννα , εγώ από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τον Άλκη μόνο θετική άποψη σχημάτισα για εκείνον και στην πορεία συνειδητοποίησα ότι πράγματι είναι ένα φοβερό παιδί !»είπε η Ζωή για εμένα και πράγματι ένιωσα κάπως άβολα που συζητούσαν τόσο ανοιχτά για εμένα κι μάλιστα μπροστά μου .

«Είναι !»επιβεβαίωσε το μωρό μου κοιτάζοντας με στα μάτια . Τα δικά της μπορούσα με σίγουρα να πω ότι ήταν υγρά ... «είναι τα πάντα για εμένα !»ψέλλισε .

«Παιδιά θα μας συγχωρήσετε εμάς αλλά θα πάρω την γυναίκα μου και θα φύγουμε ...» ειπα κάπως απότομα με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη μου . Η Ζωή με τον Αλεξ κρυφογέλασαν ...

«Φυσικά , ξέρουμε και εμείς από επετείους !»σχολίασε ο Αλέξανδρος . Εσένα γελοίε θα σε κανονίσω άλλη στιγμή.

«Σήκω μωρό μου !»της είπε και εκείνη μάζεψε τα πράγματα της . «Αδερφέ , τον λογαριασμο ...» ζήτησα για να πληρώσω .

«Εγώ αδερφέ μου λεφτα από φίλο δεν πήρα ποτέ ...»δήλωσε κατηγορηματικά όμως και εγώ επέμεινα πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω να μας κεράσει ολόκληρο δείπνο.  «Ξέχασε το !»επανέλαβε . «Περιμένω το προσκλητήριο !» Φώναξε . Φυσικά και θα ήταν προσκεκλημένος . Ο Αλέξανδρος δεν ήταν γνωστός , ήταν φίλος κι μάλιστα καλός ! Ίσως να μην γίναμε ποτέ κολλητοί διότι τα δικά του τα ενδιαφέροντα διέφεραν από τα δικά μου ...

Πήρα την Άννα μου από το χέρι και βγήκαμε στο πάρκινγκ όπου είχα αφησει το αυτοκίνητο μου . Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της . Ναι μου ακούγεται τρελό αλλά νιώθω εθισμένος με αυτή την γυναίκα . Μόλις το χέρι της γράπωσε το χερούλι τα χέρια μου τυλίχτηκαν γύρω της εμποδίζοντας την .

«Τι κανείς ;» Γέλασε άχνα .

«Είμαι τρελός για εσένα και αυτό ξέρω πως δεν θα αλλάξει ποτέ !»της είπα με απόλυτη σιγουριά . Τα μάτια της δάκρυσα ξανά . Λίγο η συγκίνηση , λίγο οι ορμόνες ...

«Σε αγαπω τόσο πολύ !»μου είπε με παθος και οι λυγμοί της ήταν πλέον γεγονός . Την έσφιξα με προσοχή πάνω μου και χάιδεψα απαλά την γυμνή της πλάτη .

«Μην κλαις μωρό μου ! Δεν θέλω να κλαις ... ακόμα και αν τα δάκρυα σου είναι δάκρυα χαράς !»της είπα .

«Δεν μπορώ ...» είπε κάπως βαριά και ομολογώ πως ανησύχησα .

«Τι δεν μπορείς καρδια μου ;» Ρώτησα έντρομος .

«Να σταματήσω να κλαίω βλάκα !»με δούλευε κιόλας. Θα τα πληρώσεις όλα μαζί , δεν ξεχνάω μωρό μου .

«Τι θέλει το μωρό μου για να νιώσει καλύτερα ;» Την πείραξα .

«Θέλει ένα φιλί !»μου χαμογέλασε μέσα από τα δάκρυα της .

«Μόνο ένα ;» Την βασάνιζα. 

«Για αρχή ...» ψέλλισε .

«Δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε εμάς τους δυο μωρό μου !»

Εμείς αρχίσαμε και ποτέ δεν θα τελειώσουμε ...