«Σπίτι μου σπιτάκι μου !»αναφώνησε τραγουδιστά ρίχνοντας το κορμί της πάνω στο καναπέ του σαλονιού . Το ταξίδι ήταν σχετικά σύντομο ωστόσο η κούραση όλων των ημερών έβγαινε στην επιφάνεια τώρα που πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα .

«Είμαι πτώμα !»μουρμούρισε ο Άλκης καθώς άφηνε τις βαλίτσες τους στο πλάι της πόρτας .

«Έχουμε μάθημα στην σχολή !»του υπενθύμισε .

«Γαμωτο !»έβρισε τρίβοντας τα μάτια του . Κάθισε στον καναπέ απέναντι της και ξεφυσηξε δυνατά . «Ούτε χρόνο να περάσω με την γυναίκα μου δεν έχω !»αστειεύτηκε .

«Νόμιζα πως ήσουν κουρασμένος ...»ρολλαρε τα μάτια της .

«Μωρό μου το θηρίο ξυπνάει πάντα όταν πρόκειται να περάσει χρόνο με την γυναίκα του ...»της έκλεισε το μάτι πονηρά και η Άννα χαμογέλασε διάπλατα . Ανασηκωθηκε με δυσκολία και μετακινήθηκε στην πλευρά του βολευοντας το κορμί της πάνω του .

«Έχεις δώσει νόημα στην ζωή μου Άλκη . Με έχεις κάνει την πιο ευτυχισμένη , την πιο τυχερή , την πιο περήφανη γυναίκα στον κόσμο . Ήμουν τόσο αναίσθητη στο παρελθόν που δεν πίστευα ποτέ ότι θα βρω έναν άνθρωπο που θα τον αγαπάω περισσότερο και από εμένα... και τώρα αυτος ο άνθρωπος είσαι εσυ !»ψέλλισε χωρίς να παίρνει το βλέμμα της από πάνω του.

«Ομορφιά μου ...» χάιδεψε τα μαλλιά της . «Να σου πω ένα μυστικό ;»χαμογέλασε πονηρά . «Όταν σε είδα στην σχολή , έπειτα από εκείνο το βράδυ στο νοσοκομείο , ήξερα ότι οι δρόμοι μας δεν ενώθηκαν τυχαια . Και η καρδια μου απλά το επιβεβαίωσε ...» της ομολόγησε .

«Εγώ δεν πίστευα ποτέ ότι θα ερωτευτώ τον προπονητή μου !»του απάντησε παιχνιδιάρικα .

«Καλά και εγώ δεν περίμενα πως θα έκανα πρόταση γάμου σε μαθήτρια μου ...» ανταπάντησε .

«Ούτε εγώ περίμενα ότι θα μου κανείς πρόταση γάμου γενικά !»επισήμανε γελώντας .

«Το σκεφτόμουν καιρό τώρα αλλά δεν έβρισκα την κατάλληλη στιγμή !»της είπε ξαφνιάζοντας την . Το βλέμμα της  φανέρωνε την μεγάλη της έκπληξη . «Γιατί εκπλήσσεσαι τόσο ;»χαμογέλασε .

«Γιατί νομίζω πως για εσάς τους άντρες , ένας γάμος ειναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεστε !»εξέφρασε την σκέψη της .

«Ναι μερικα χρόνια πριν αν με ρωτούσες ίσως να γελούσα , δεν θα το σκεφτόμουν καν , απλά τώρα το ένιωσα και το έκανα ... έτσι λειτουργώ μωρό μου !»συνέχισε να χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά της ενώ το κορμί της είχε γίνει ένα με το δικό του .

«Μακάρι να μπορώ να σε κάνω τον πιο ευτυχισμένο άντρα στον κόσμο !»ψέλλισε σηκώνοντας το κεφάλι της χαμογελώντας του παιχνιδιάρικα .

«Με κανείς Άννα !»της είπε αυστηρά και χωρίς ενδοιασμούς. Εκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα και κουλουριαστηκε πάνω του χωρίς να του αφήνει περιθώρια να ανασάνει . «Σήκω από πάνω μου , με έσκασες !»φώναξε δήθεν αγανακτισμένος .

«Δεν θέλω !»μουρμούρισε πειράζοντας τον . Για ακόμη μια φορά και στην πιο ακατάλληλη για εκείνους στιγμή ένας χτύπος στην πόρτα ήχησε . Η Άννα μουγκρισε ενοχλημένη . Δεν ήθελε να σηκωθεί και ποσό μάλλον να αποχωριστεί την αγκαλιά του Άλκη .

«Έλα μωρό μου πήγαινε να ανοίξεις !»της δάγκωσε το αυτί και εκείνη σηκώθηκε βαριεστημένα . Άνοιξε την πόρτα και η Μελινα με τον αγαπημένο της Αντρέα έκαναν την εμφάνιση τους . Έσκυψε να πάρει τον Αντρέα από το καρότσι του και ξαφνικά όλη η κούραση της είχε περάσει ... ο Άλκης σηκώθηκε από τον καναπέ αγκαλιάζοντας την αδερφή του και έπειτα έμειναν να κοιτούν την Άννα να παίζει σαν τρελή με τον Αντρέα στην είσοδο του σπιτιού.

«Αντράκι μου όμορφο ...» τον γαργάλισε στον λαιμό και το παιδί ξεκαρδίστηκε στα γελια . Αθώες ψυχούλες . Τον κράτησε στον ώμο της και σηκώθηκε όρθια με το παιδί στην αγκαλιά της κλείνοντας την πόρτα του διαμερίσματος .

«Γεια σου και εσένα Άννα ...» την πείραξε η Μελινα , που δεν της έδωσε την παραμικρή σημασία κι στράφηκε μόνο στο μικρό της αγόρι .

«Συγνώμη Μελινακι αλλά ο άντρας μου έχει προτεραιότητα !»γέλασε .

«Εγώ είμαι ο άντρας σου !»πετάχτηκε ο Άλκης .

«Πες μου ότι ζηλεύεις τον ανηψιο σου τώρα ...» φώναξε .

«Ότι αρσενικό κινείται γυρω σου με απειλεί ...» της απάντησε προσποιούμενος πως μιλάει σοβαρά ενώ μέσα του γελούσε ήδη με τις αντιδράσεις των δυο γυναικών που είχαν ήδη βγάλει το συμπέρασμα τους για τον Άλκη .

«Είσαι σίγουρη πως θες να τον παντρευτείς ;»ψιθύρισε η Μελινα και η Άννα κούνησε χωρίς δεύτερη σκέψη καταφατικά το κεφάλι της .

«Σε άκουσα !»της φώναξε ο αδερφός της και εκείνη κρυφογελασε .

«Ο Μιχάλης περιμένει κάτω ...» πέταξε στο άκυρο σαν να προσπαθούσε ώρες να το βγάλει από μέσα της . Η Άννα σάστισε για λιγάκι όμως συνέχισε να παίζει ανενόχλητη με το παιδί .

«Είστε μαζί δηλαδή ;» Αναρωτηθηκε .

«Όλα έτσι δείχνουν !»χαμογέλασε αμήχανα .

«Δεν είναι κακό παιδί ο Μιχάλης και ούτε πρόκειται να σε πληγώσει ! Αυτό στο εγγυώμαι !»την ενημέρωσε. «Πληγώνει μόνο όσους τον παίρνει , αυτούς που θεωρεί δεδομένους !»εξήγησε . Πράγματι ο Μιχάλης πάντα έτσι έκανε . Και με τους γονείς του , και με τον Αντρέα και με την Άννα ... «Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θέλω να τον δω όποτε ας περιμένει κάτω !» Ολοκλήρωσε σκληρά την πρόταση της .

«Άννα σε αγαπάει ... κάθε βράδυ κλαίει για εσένα !»της είπε η Μελινα σχεδόν αηχα .

«Ας κλάψει και κανένας άλλος για εμένα ! Έχω βαρεθεί να είμαι αυτή που θα κλαίει για όλους ...» της απάντησε εξίσου ψυχρά . Πονούσε για τον αδερφο της και σίγουρα εάν είχε την ανάγκη της θα ετρεχε αμέσως στο πλευρό του αλλά τώρα δεν είχε το σθένος να τον αντιμετωπίσει .

«Δεν τον δικαιολογώ ...» ξεφυσηξε . Αυτό που σου έκαναν ήταν απάνθρωπο αλλά κανένας μας δεν είναι αλάθητος σε αυτή την ζωή !»ενιωθε πως τώρα ακούει τον Άλκη .

«Έτσι είναι μωρό μου !»συμφώνησε εκείνος .

«Αν είναι έτσι μπορείς να του πει να ανεβεί Μελινα !»της πέταξε απότομα , ήξερε πως όλα αυτά εκεί αποσκοπούσαν . «Άλλωστε το σπίτι δεν είναι δικό μου !»φώναξε μέσα στα νεύρα της . Δεν της άρεσε που Άλκης υποστήριζε εν μέρη τον αδερφο της .

«Τι μαλακιες λες τώρα ;»φώναξε ο Άλκης ενώ η Μελινα έβγαζε το κινητό της να καλέσει τον Μιχάλη .

«Την αλήθεια λέω !» συνέχισε πιο ήρεμα για να μην ταράξει το παιδί που κρατούσε στην αγκαλιά της .

«Άννα για τον θεό ! Ώρες ώρες θέλω να σε κάνω μαυρη στο ξύλο !»γρυλισε . «Δεν υπάρχει δικό σου και δικό μου ! Υπάρχει μόνο 'μασ' !»τόνισε κουνώντας της το δάχτυλο . Πόση υπομονή είχε αυτος ο άντρας μαζί της . Συνεχώς τον εξωθούσε στα άκρα μα εκείνος πάντα έβρισκε τον τρόπο να το αντιμετωπίσει είτε με πλάκα είτε με απόλυτη ηρεμία ...

«Έρχεται !»τους διέκοψε η Μελινα . Η Άννα γύρισε την πλάτη της στα δυο αδέρφια και προχώρησε με τον μικρό Αντρέα στο καθιστικό . Τράβηξε το τραπεζάκι στην άκρη και τον άφησε κάτω κάνοντας του χώρο να παίξει μαζί της . Το κουδούνι ήχησε και ο Άλκης έσπευσε να ανοίξει .

«Καλώς ήρθατε !»χαμογέλασε αμήχανα χτυπώντας τον κουνιάδο του στον ώμο.

«Καλώς σας βρήκαμε !»του απάντησε ο Άλκης χαμογελαστός για να σπάσει το άβολο κλίμα που είχε απλωθεί στην ατμόσφαιρα . Το βλέμμα του καρφωθηκε στην Άννα η οποία δεν φάνηκε να του δινει ιδιαίτερη σημασία .

«Γεια σου Άννα !»φώναξε . Ίσα που γύρισε το κεφάλι της για να τον κοιτάξει ...

«Γεια σου Μιχάλη !»του απάντησε στον ίδιο τόνο . Ο μικρός Αντρεας είχε όλη την προσοχή της . Έπαιζαν , γελούσαν , τραγουδούσαν ... ήταν ο μικρός της αδερφός ! Αυτό ήταν για εκείνη ο Αντρεας ...

«Σου πηγαινει ο Αντρεας ...» ψέλλισε περιμένοντας κάποια αντίδραση της . Σήκωσε τον μικρό στην αγκαλιά της και επέστρεψε ξανά στο μέρος τους .

«Πας γυρεύοντας ή είναι η ιδέα μου ;»τον ρώτησε ψυχρά .

«Μπορώ να κάνω κάτι άλλο ;» Ανταπάντησε εκείνος . «Μπορώ να πάρω πίσω όλες τις μαλακιες που έκανα ;»φώναξε . «Δεν είχα το μυαλό στο κεφάλι μου Άννα ! Ένας γαμημενος μαλακας ήμουν !» Ξέσπασε έντονα για ακόμη μια φορά . Σαν να το κρατούσε ώρες μέσα του .

«Μιχάλη ...» ψιθύρισε η Μελινα ζητώντας του έμμεσα να ηρεμήσει .

«Αν τολμήσεις και πληγωσεις ή την Μελινα ή τον Αντρέα θα σε θάψω με τα ίδια μου τα χέρια !»τον προειδοποίησε αν και ήξερε πολύ καλά όπως είχε πει και πριν στην Μελινα πως ο Μιχάλης δεν θα τους πλήγωνε , τουλάχιστον με την θέληση του .

«Την Μελινα την ερωτεύτηκα !»δήλωσε κοιτώντας την . «Δεν με νοιάζει αν το πιστεύετε η όχι !»τους είπε κατηγορηματικά . «Άλκη ξέρω πως θα με μισείς , πως δεν με θες δίπλα στην αδερφή σου ... όμως μαζί της η καρδια μου χτυπάει σαν τρελή !»πρώτη φορά γινόταν τόσο συναισθηματικός και τόσο ανοιχτός ...

«Η αδερφή μου δεν εξαρτάται από εμένα ! Αν και εκείνη νιώθει το ίδιο εγώ δεν έχω λόγο στην καρδια της !»είπε αμέσως .

«Μπορεί να μην είμαστε καιρό με τον Μιχάλη όμως ... δεν νομίζω πως μπορώ να σας εξηγήσω με λόγια το πως νιώθουμε !»ψέλλισε η Μελινα και ο Μιχάλης τύλιξε το χέρι της γύρω του . Η Άννα τους κοίταξε ευτυχισμένη χωρίς όμως να το δείχνει παρά έξω.

«Να είστε ευτυχισμένοι τότε !»μουρμούρισε η Άννα με συγκρατημένο χαμόγελο στα χείλη.

«Άννα ...» απομακρύνθηκε από την Μελινα και προχώρησε στο μέρος της . Η κοπέλα αυθόρμητα έσφιξε τον Αντρέα πάνω της . Δεν ήθελε να την αγγίξει ο ίδιος της ο αδερφός ... «Σε αγαπάω ρε Άννα ...» άγγιξε τα μαλλιά της .

«Μην με ακουμπάς ...» ψιθύρισε κλείνοντας τα μάτια της . «Και εγώ σε αγαπάω ...» κόμπιασε . «Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως σε συγχωρω !»ένα δακρυ κύλησε στο μάγουλο της . Γύρισε στην Μελινα δίνοντας της το παιδί της καθώς ο μικρός Αντρεας ήδη είχε αρχίσει να καταλαβαίνει την ταραχή της Αννας και να πανικοβάλλεται . Ο Μιχάλης απότομα και χωρίς την 'άδεια' της την τράβηξε στην αγκαλιά του . Η Άννα σαν άψυχο αντικείμενο την αποδέχτηκε . Τα χέρια της ούτε που έκλεισαν γύρω του , να τον σφίξουν πάνω της , να τον νιώσει καλύτερα ...

«Θα επανορθώσω !»ψιθύρισε στο αυτί της . «Στο ορκίζομαι !»επανέλαβε με σιγουριά .

«Σταματά , σταματά !»του φώναξε κι ξέφυγε από το κράτημα του . «Δεν θέλω να κανείς τίποτα , δεν μπορείς να κανείς τίποτα ! Θα ζήσεις με αυτό ! Όπως ζούσες όλα αυτά τα χρόνια ενώ με κοροιδευες πίσω από την πλάτη μου ...» του φώναξε αφήνοντας τους λυγμούς της να καλύψουν τα λόγια της . Ο Άλκης ήθελε να την σφίξει στην αγκαλιά του όμως ήξερε πως πρώτα έπρεπε να ξεσπάσει όπως εκείνη ήξερε .

«Μίλησα με τον λαμπρό !»της είπε απότομα . Ένα συγχρονισμένο 'Τι ;' Ήχησε από τα στόματα των δυο γυναικών . «Βοηθάω την αστυνομία να φτάσει στα ίχνη του !»εξήγησε αμέσως . «Κρύβεται , δεν ξέρω ακόμα που , αλλά θα μάθω !»διαβεβαίωσε .

«Γιατί δεν μου είπες τίποτα !»διαμαρτυρήθηκε η Μελινα .

«Δεν ήθελα να σε ταράξω χωρίς να έχω όλα όσα χρειάζομαι !»της απάντησε .

«Μιχάλη αν μπορώ να σε βοηθήσω να ξέρεις πως είμαι πρόθυμος να κάνω τα πάντα !»πέταξε ο Άλκης έτοιμος να εκραγεί από θυμό .

«Δεν θα κανείς τίποτα !»του φώναξε η Άννα όμως εκείνος δεν άκουσε λέξη .

«Το έχω υπό έλεγχο αδερφέ ! Άφησε το σε εμένα !»είπε ο Μιχάλης . «Μελινα θέλεις να πηγαίνουμε ;» Ρώτησε αφού είχε εκπληρώσει το έργο του και εκείνη έγνεψε καταφατικά . Έβαλε τον Αντρέα στο καροτσάκι του και προχώρησε προς την πόρτα .

«Μα δεν καθίσατε καθόλου !»αναφώνησε ο Άλκης .

«Ξέρουμε και οι δυο πως έχουν τα πράγματα , δεν θέλαμε να σας αναστατώσουμε ! Εγώ απλά επέμενα να σας δω ...» ψέλλισε η Μελινα . Ο Μιχάλης της έκανε χώρο να περάσει πρώτη .

«Μιχάλη !»φώναξε η Άννα και εκείνος γύρισε αμέσως . «Να προσεχείς !»ψέλλισε και εκείνος της έσκασε ένα τεράστιο χαμόγελο πρώτου φύγει από το διαμέρισμα . «Φοβάμαι !» Στράφηκε στο Άλκη μόλις έμειναν οι δυο τους .

«Τι λόγο έχεις να φοβάσαι με εμένα δίπλα σου !»κάγχασε .

«Εγώ έχω εσένα , εκείνος όμως είναι μόνος του...» του απάντησε μελαγχολικά αναφερόμενη στον αδερφο της και έπειτα έπεσε στην αγκαλιά του .

Όλα όσα έχω ονειρευτεί βρίσκονται μέσα στην αγκαλιά σου ...